เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1418
ใครจะไปรู้ได้ล่ะว่า ชายชราผู้นี้ที่มีท่าทางเงียบสงบอ่อนโยน ไม่พูดมากมาแต่ไหนแต่ไรนั้น จะมีเจตนาสังหารที่รุนแรงและโหดเหี้ยมขนาดนี้
น้ำแข็งที่เคลื่อนไหวอยู่ข้างกายได้กลายเป็นสีเลือด ธิดาเทพกับชายชราต่างก็จ้องเขม็งไปที่ซงเหวิน
“สังหาร! ”
ทั้งสองคนพุ่งโจมตีเข้าใส่ซงเหวินไปพร้อมกัน
ซงเหวินเห็นทั้งสองคนพุ่งสังหารเข้ามา แต่เขากลับแค่ดึงกิ่งไม้กิ่งหนึ่งบนต้นไม้นั้นออกมา แล้วก็วาดวงกลมหนึ่งวงขึ้นในอากาศ
“หยินหยางแบ่งออกเป็นสองขั้ว สองขั้วแบ่งออกเป็นสองแบบ สองแบบแบ่งออกเป็นสี่สภาพ สี่สภาพแบ่งออกเป็นแปดทิศ! ”
ทันใดนั้น เงาร่างของธิดาเทพและเงาร่างของชายชราก็พุ่งสังหารตรงที่ด้านหน้าของซงเหวิน
ธิดาเทพใช้กระบี่แทงไปในวงกลมนั้น และชายชราเองก็ใช้ฝ่ามือตบลงไปด้านบนของวงกลมเช่นกัน
เกิดคลื่นพลังเป็นระลอก แล้วองครักษ์เกราะเถาวัลย์ที่เหาะเหินมาจากบริเวณโดยรอบนั้น ร่างกายก็แหลกสลายในทันใด และร่วงตกลงมาราวกับเป็นเม็ดฝน
ราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์เห็นเหตุการณ์ดังนี้แล้ว ก็มีความมั่นใจอยู่พอสมควร
ซงเหวินเป็นถึงยอดฝีมืออันดับหนึ่งของพวกเขาประเทศหลิงนอกเหนือไปจากบรรพบุรุษกี่คนที่เก่งกาจล้ำเลิศเหล่านั้น
เมื่อเขาลงมือ ธิดาเทพสักสิบคนก็เอาตัวไม่รอด!
จากทั่วทุกสารทิศ ก็ยังคงมีองครักษ์เกราะเถาวัลย์จำนวนนับไม่ถ้วนที่รีบมุ่งหน้ามาจากบนเขาเทพ และด้านล่างก็ยังมีผู้พิพักษ์คุ้มกันเมืองท้องฟ้าที่เร่งมุ่งหน้ากันมาที่นี่อีกมากมาย
ลำพังแค่ขุนนางผู้แทนจากประเทศอื่นเพียงไม่กี่คน จะสามารถต้านทานพลังของทั้งประเทศหนึ่งได้อย่างไร
สถานการณ์ในเวลานี้ เหมือนจะตัดสินผลแพ้ชนะกันได้แล้ว
แต่ในขณะที่ราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์กำลังกระหยิ่มยิ้มย่องอยู่นั้น ท่ามกลางเปลวเพลิง ก็เกิดเสียงระเบิดดังขึ้น ทันใดนั้นก็มีกระบี่หนักเล่มหนึ่งพุ่งตรงสังหารเข้าใส่ตัวเขาอย่างกะทันหัน!
ราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์รีบแสดงพลังปราณของตนเองขึ้น เขาเองก็เป็นนักบู๊ที่ใกล้จะถึงขั้นแดนปราณฟ้าแล้วเช่นกัน ทำไมจะต้องไปกลัวไอ้เด็กหนุ่มที่มาดูโลกภายนอกกับธิดาเทพด้วยล่ะ เขาเพียงแค่ยกมือขึ้น คิดที่จะจับกระบี่ของลู่ฝานเอาไว้
แต่วินาทีหลังจากนั้น ลู่ฝานก็ใช้กระบี่ของตนเอง บอกกับราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ว่า สิ่งใดที่เรียกว่าความโอ้อวดก็คือโศกนาฏกรรม
ขณะที่กระบี่หนักไร้คมสัมผัสไปที่ร่างกายของราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์นั้น ลู่ฝานก็เริ่มใช้เขตวิถีขึ้นทันที
พลังทำลายที่รุนแรงเกินบรรยาย จนทำให้พลังปราณในร่างกายของเขา แหลกสลายลงอย่างสิ้นเชิง
“ครั้งที่สอง วิญญาณและเทพตะลึง! ”
ตูมมม!
เสียงดังอู้อี้ กระบี่ของลู่ฝาน ฟาดฟันลงไปบนร่างของราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์อย่างจัง
แม้ว่ากระบี่ของลู่ฝานจะไม่ได้ฟันจนร่างของเขาขาดออกเป็นสองท่อน แต่เมื่อเห็นเลือดที่พุ่งสาดออกมาจากร่างของเขานั้น ก็ชัดเจนว่ากระบี่ที่ฟันลงไปครั้งนี้ทำให้เขาบาดเจ็บไม่เบาเลย
ลู่ฝานใช้กระบี่ฟาดฟันราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ที่ขวางทางนั้นจนกระเด็นลอยไปไกล แล้วก็มุ่งตรงเข้าไปหาฝ่าบาท
เวลานี้มหาเสนาบดีหลินก็ได้มาขวางไว้ที่ด้านหน้าของลู่ฝาน วิทยายุทธแดนปราณดินพลุ่งพล่านขึ้น และพูดเสียงดังว่า: “ลู่ฝาน นายจะทำอะไร? ”
เมื่อพูดจบ ท่ามกลางทะเลเพลิง เจ้าดำหามหลิงเหยาและสิบสามขึ้น พร้อมกับกางกรงเล็บมังกรออก แล้วตบไปที่มหาเสนาบดีหลินจนกระเด็นไปไกล อย่างที่ไม่ไว้หน้ากันเลย
ลู่ฝานรู้เป็นอย่างดีว่า เวลานี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาพูดคุยกันด้วยเหตุผลแล้ว
จึงได้ฟาดฟันกระบี่ออกไปอีกครั้ง ทำให้นักบู๊สิบกว่าคนที่ขวางอยู่ด้านหน้าของเขา ถูกกระบี่ฟันจนกระเด็นลอยไปไกลทันที
เงาร่างของฝ่าบาทประเทศหลิงปรากฏขึ้นในม่านตา
ยื่นมือออกไป ปล่อยปราณชี่ดึงดูด แล้วสาวน้อยนั้นก็เหาะลอยเข้ามา
ลู่ฝานรับตัวเอาไว้ แล้วปล่อยปราณชี่เข้าไปในร่างกาย จากนั้น ฝ่าบาทประเทศหลิงก็ส่งเสียงร้องครวญครางอย่างเจ็บปวดขึ้น
“ยังมีชีวิตอยู่! ไอ้เก้า รักษาอาการบาดเจ็บด่วน! ”
ทันใดนั้น เจดีย์เสวียนเก้ามังกรที่อยู่ในร่างกายของลู่ฝาน ก็เริ่มปลดปล่อยพลังเข้าสู่ร่างของฝ่าบาทประเทศหลิงอย่างบ้าคลั่ง
คิดไม่ถึงว่าฝ่าบาทประเทศหลิง จะค่อย ๆ ลืมตาสองข้างขึ้นแล้ว
ลู่ฝานมีสีหน้าดีใจ เพียงแค่ฝ่าบาทสาวน้อยคนนี้ยังไม่ตาย อย่างนั้นทุกอย่างก็ยังคงมีโอกาสพลิกผัน
พวกขุนนางที่พุ่งเข้ามาจากบริเวณโดยรอบเมื่อเห็นเงาร่างของฝ่าบาทที่กำลังหอบอยู่นั้น ก็ตะโกนเสียงดังว่า: “ฝ่าบาทยังไม่ตาย ฝ่าบาทยังไม่ตาย พวกนายรีบปล่อยตัวฝ่าบาทเดี๋ยวนี้! ”
ลู่ฝานกำลังจะพูดขึ้น ทางราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ก็พุ่งกระโจนเข้ามาด้วยความโกรธแค้น พร้อมกับตะโกนพูดขึ้นว่า: “พวกเขาจี้จับตัวฝ่าบาทไป ทุกคน ฆ่าพวกเขาด้วยกันกับฉันเดี๋ยวนี้! ”
ทันใดนั้น เสียงตะโกนฆ่าก็ดังขึ้น
ลู่ฝานไม่มีเวลาอธิบายจริง ๆ แล้วก็ถูกกลุ่มนักบู๊โอบล้อมโจมตีอีกครั้ง
กระบี่หนักไร้คมฟาดฟันไปทั้งแถบ แล้วลู่ฝานก็กระโดดขึ้นบนหลังของเจ้าดำ และพูดเสียงดังว่า: “ไป! ”