บทที่ 2103 ทุบเธอให้ตาย
“เอาเลย ทุบเธอ ทุบนังตัวแสบอย่างเธอให้ตายซะ อาหู่ ออกแรงหน่อย ถ้านายทำได้ดี ไม่แน่ว่า พันธมิตรอู๋เว่ยอาจยินดีเพิ่มเงินให้พวกเราอีกนิดก็ได้” ชายร่างผอมบางรีบเอ่ยออกมา
“ฉันจะทุบเธอให้ตาย” ชายร่างกำยำพยักหน้า จากนั้นก็มองผู้อาวุโสสามที่อยู่ด้านข้าง “จะเพิ่มเงินให้ใช่ไหม”
พอได้ยินคำนี้ ผู้อาวุโสสามจึงพยักหน้าทันที “เพิ่ม! ฉันควักเงินส่วนตัวจ่ายให้พวกนายหนึ่งล้าน!”
พอสิ้นเสียงของผู้อาวุโสสาม ดวงตาของสองชายหนึ่งหญิงก็ลุกวาวแล้ว
“ห้ามเบี้ยวละ ไม่งั้นฉันทุบนายตายแน่”
อาหู่คำรามเสียงเย็น แล้วเข้าโจมตีเนี่ยหลิงหลงอีกครั้ง
“ไม่เจียมตัว”
ดวงตาของเนี่ยหลิงหลงฉายแววเหยียดหยาม จากนั้นก็ตวัดกริชในมือ แทงเข้าที่ข้อมือของอาหู่ทันที เลือดสดๆ พลันพุ่งกระฉูด
จากนั้น ชายร่างกำยำราวกับไม่รู้จักความเจ็บปวด การเคลื่อนไหวไม่ชะงักเลยสักนิด
เมื่อรับรู้ได้ถึงภัยคุกคามจากพลังพิสดารของชายหนุ่ม เนี่ยหลิงหลงจึงดีดสองเท้าขึ้นจากพื้นอย่างแผ่วเบา ตัวคนถอยหลังไปอย่างรวดเร็ว
“ว้า ทุบไม่ได้แล้ว”
ชายร่างผอมบางกุมคาง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเสียดาย
“ฮึ ยายโง่ อาหู่มีฉายาว่าพิตบูลล์ เขาไม่เจ็บไม่ปวดหรอกนะ” อายะแลบลิ้นใส่เนี่ยหลิงหลง
“อย่าไปพล่ามกับเธอเลย เข้าไปจับแบบเป็นๆ พร้อมกันเถอะ!”
ผู้อาวุโสสามเอ่ยพลางหอบหายใจ
“เถ้าแก่ ผมว่าด้วยฝีมือของผู้หญิงคนนี้ ทุบให้ตายก็พอ จับเป็นไม่ได้หรอก พวกเราลงมือเถอะ เอาให้ตายไปเลย” ชายร่างผอมบางส่ายหน้า
“ไอ้พวกหัวมังกุท้ายมังกร”
เนี่ยหลิงหลงหัวเราะเยาะ จากนั้น ก็กระโจนหนีไปไกล
“ตาม!”
ผู้อาวุโสสามเห็นเนี่ยหลิงหลงออกจากที่นี่แล้ว ก็รีบสั่งการ ทำท่าจะไล่ตามไป
“เดี๋ยวๆๆๆ”
เมื่อเห็นผู้อาวุโสสามคิดจะตามไป ชายร่างผอมบางก็ขวางผู้อาวุโสสามที่อยู่ข้างๆ ไว้ทันที
“ทำไมกัน”
ผู้อาวุโสสามไม่เข้าใจอยู่บ้าง
“เถ้าแก่ ผมว่าในใจคุณไม่มีความคิดบ้างเหรอ” ชายร่างผอมบางลูบปลายคางอันเกลี้ยงเกลา
“หมายความว่ายังไง” ผู้อาวุโสสามเอ่ยถาม
“ยังจะหมายความว่าอะไรได้อีก ก็สู้ไม่ไหวไง” ชายร่างผอมบางเอ่ยยิ้มๆ
ผู้อาวุโสสามจึงเงียบกริบทันที
“ความเร็วของผู้หญิงคนนั้นว่องไวเกินไป กระบวนท่าก็ดุดันเหี้ยมหาญ รับมือได้ยาก ต่อให้มีโอกาสชนะ แต่พวกเราทั้งหมด ก็ต้องเสียค่าตอบแทนอย่างอเนจอนาถที่สุด…แค่สองล้าน ไม่คุ้มๆ” ชายร่างผอมบางส่ายหน้า
“ใช่แล้ว ไม่คุ้มหรอก ภารกิจของพวกเราสำเร็จแล้วด้วย” อายะพยักหน้าหงึกๆ
“ขอบคุณทุกท่านแล้ว” ผู้อาวุโสสามเอ่ยพลางประสานหมัด
ถ้าวันนี้ไม่มีสามคนนี้ เกรงว่าเขาคงตายด้วยความประมาทไปแล้ว
“นี่เป็นงานของพวกเรา ไม่จำเป็นต้องขอบคุณพวกเราหรอก ไปขอบคุณผู้นำของพวกคุณเถอะ”
พอชายร่างผอมบางพูดจบ ก็พาชายร่างกำยำกับอายะหันหลังจากไป
“ใช่แล้ว หนึ่งล้านนั้นของคุณ อย่าลืมโอนเข้าบัญชีหัวหน้าของพวกเราล่ะ ไม่งั้นพวกเราจะทุบคุณให้ตาย”
ชายร่างผอมบางเอ่ยโดยไม่หันกลับมา ในไม่ช้าทั้งสามคนก็หายลับไปในราตรีอันมืดมิด
….
ภายในพันธมิตรอู๋เว่ย เยี่ยหวันหวั่นมองผู้อาวุโสสามที่แขนถูกผ้าก๊อซปิดไว้ มุมปากพลางกระตุกนิดๆ
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ หน่วยข่าวกรองไม่กี่คนนั้นรายงานเธอหมดแล้ว
ตัวเองมอบหมายหน้าที่ให้ผู้อาวุโสสามไปได้ยังไงนะ
ถูกพบตัวก็หนีสิ แต่ตาเฒ่าคนนี้กลับดีนัก เข้าไปสู้กับเนี่ยหลิงหลงตรงๆ
โชคดีที่ตัวเองมองการณ์ไกล คาดว่าเนี่ยหลิงหลงนั้นไม่ธรรมดา จึงว่าจ้างทีมในสังกัดของเนี่ยอู๋หมิงด้วยเงินหนึ่งล้าน ไม่เช่นนั้น เกรงว่าครั้งนี้ ชีวิตของผู้อาวุโสสามคงต้องยกให้เนี่ยหลิงหลงไปแล้ว
“ผู้นำครับ ครั้งนี้ผมคำนวณพลาดไป ครั้งหน้าผมจะมอบบทเรียนที่ลืมไม่ลงไปชั่วชีวิตให้เธอแน่!” ผู้อาวุโสสามกัดฟันกรอดๆ พลางเอ่ย
เมื่อเห็นท่าทีของผู้อาวุโสสาม เดิมทีเยี่ยหวันหวั่นก็คิดจะอบรมอยู่สองสามประโยค แต่คิดๆ แล้วก็ปล่อยผ่านไปซะ
———————————————————————
บทที่ 2104 การกลับมาของอู๋โยว
เยี่ยหวันหวั่นถอนหายใจ ตอนนี้ พวกเราเป็นเป้านิ่งเกินไป มีกับดักและม่านหมอกมากมายที่มองไม่เห็นอยู่ ทำให้คนยากจะป้องกันได้
ราวกับมีมือล่องหนคู่หนึ่ง จะต้องคิดหาทางให้หลุดพ้นจากสถานการณ์นี้ให้ได้
“ได้เรื่องอะไรมาไหม”
เยี่ยหวันหวั่นจ้องผู้อาวุโสสาม พลางเอ่ยปากถาม
ผู้อาวุโสสามฟังแล้วพยักหน้ารับ “ผู้นำครับ พวกเราตามเนี่ยหลิงหลงไปถึงนอกเขตพื้นที่รัฐอิสระ เธอนัดพบกับชายคนหนึ่ง จากคำพูดของเนี่ยหลิงหลง ตอนนี้ตระกูลเนี่ยเริ่มสงสัยเธอแล้ว คิดจะทำลายล้างตระกูลเนี่ย ไม่น่าจะเป็นไปได้ ส่วนผู้ชายคนนั้นก็ให้เนี่ยหลิงหลงหาทางชิงแหวนคู่หนึ่งมาจากผู้นำครับ”
พอได้ฟังถ้อยคำของผู้อาวุโสสาม เยี่ยหวันหวั่นก็เริ่มใช้ความคิด
ชายลึกลับ…ต้องการชิงแหวนจากเธอ
สำหรับประวัติความเป็นมาของแหวน จนถึงตอนนี้เยี่ยหวันหวั่นก็ไม่ทราบแน่ชัด แต่มั่นใจแล้วว่า แหวนจะต้องไม่ธรรมดาแน่นอน
ก่อนหน้านี้ที่ประเทศจีน ตัวเองเคยถูกยอดฝีมือบุกมาชิงแหวน เกรงว่าจะเป็นคำสั่งของชายลึกลับที่ผู้อาวุโสสามกล่าวถึงเช่นกัน
“ชายลึกลับ…ผู้อาวุโสสาม นายแน่ใจใช่ไหมว่าเป็นผู้ชาย”
เวลานี้ เยี่ยหวันหวั่นมองไปที่ผู้อาวุโสสามพลางเอ่ยถาม
พอสิ้นเสียงของเยี่ยหวันหวั่น ผู้อาวุโสสามก็ผงะไปเล็กน้อย จากนั้นก็พยักหน้าตอบว่า “ผมแน่ใจครับ”
“งั้นนายเห็นชัดไหมว่าผู้ชายลึกลับคนนั้นหน้าตาเป็นยังไง” เยี่ยหวันหวั่นถามต่อ
“เอ่อ…” ผู้อาวุโสสามเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วส่ายหน้า ตอบว่า “ผู้นำครับ ผู้ชายที่เนี่ยหลิงหลงนัดพบ โพกหน้าไว้ แล้วยังเป็นตอนกลางคืน มองไม่เห็นรูปร่างหน้าตาเลยครับ”
“ในเมื่อโพกหน้าไว้ มองไม่เห็นหน้าตาและไม่เคยเห็นรูปพรรณสันฐาน แล้วนายแน่ใจได้ยังไงว่าเป็นผู้ชาย” เยี่ยหวันหวั่นจ้องมองผู้อาวุโสสาม เอ่ยถามจี้จุด
ผู้อาวุโสสามมีสีหน้ามึนงง “แต่…ผู้นำครับ นั่นเป็นเสียงของผู้ชาย”
“อืม ฉันเข้าใจแล้ว นายกลับไปพักก่อนเถอะ” เยี่ยหวันหวั่นมองผู้อาวุโสสาม จากนั้นก็โบกมือไล่
“ครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”
ผู้อาวุโสสามพยักหน้า แล้วหันหลังเดินออกจากห้องทำงานไป
หลังจากผู้อาวุโสสามออกไปแล้ว เยี่ยหวันหวั่นก็ตกอยู่ในภวังค์ความคิดตามลำพัง
ด้วยอุปนิสัยท่าทาง ทำให้ผู้อาวุโสสามคิดว่าคนที่ตัวเองเห็นคือผู้ชาย แต่สุดท้ายแล้วจะเป็นชายหรือหญิง ก็ยังต้องพิจารณากันต่อไป
สำหรับทางเนี่ยหลิงหลง เธอถูกจับได้อย่างชัดเจนแล้ว คาดว่า ภายในระยะเวลาสั้นๆ นี้น่าจะกลับไปที่ตระกูลเนี่ยไม่ได้แล้ว
ตอนนี้ สิ่งสำคัญที่สุดคือ ต้องไปรีบกลับไปที่โรงเรียนชื่อเยียน ให้ผู้อำนวยการโรงเรียนของชื่อเยียนช่วยฟื้นฟูความทรงจำให้ตัวเอง
ยังมีเรื่องราวเล็กน้อยยิบย่อยซึ่งเกี่ยวข้องกับเนี่ยอู๋โยวที่เธอจำไม่ได้อยู่อีกมากเหลือเกิน ถ้ารู้ทุกอย่าง สถานการณ์ในตอนนี้อาจจะไม่เป็นแบบนี้ก็ได้
ตกเย็น เยี่ยหวันหวั่นต่อสายหาผู้อาวุโสกงแห่งโรงเรียนชื่อเยียนด้วยฐานะของเนี่ยอู๋โยว
ในสาย น้ำเสียงของผู้อาวุโสกงมีความตื่นเต้นอย่างที่ยากจะอธิบายได้
ข่าวที่ว่าผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยคือเนี่ยอู๋โยวของตระกูลเนี่ย แพร่ไปทั่วรัฐอิสระนานแล้ว กลุ่มอำนาจต่างๆ ก็รู้กันถ้วนหน้า
เยี่ยหวันหวั่นนัดหมายกับผู้อาวุโสกงว่าจะกลับไปที่โรงเรียนชื่อเยี่ยนในวันพรุ่งนี้
….
วันต่อมา
เยี่ยหวันหวั่นให้ชีซิงขับรถไปส่งตัวเองที่โรงเรียนชื่อเยียน
หน้าประตูโรงเรียนชื่อเยียน มีชาวมุงหลั่งไหลเข้ามาอย่างไม่ขาดสายนานแล้ว
ข่าวที่ว่า ผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ย หรือก็คือเนี่ยอู๋โยวอดีตครูฝึกปีศาจของโรงเรียนชื่อเยียนจะกลับมา แพร่กระจายไปในชั่วข้ามคืน
หน้าประตู ผู้อาวุโสกงจ้องมองเยี่ยหวันหวั่น สีหน้าตื่นเต้นมาก
“เวรเอ้ย นี่ก็คือศิษย์พี่อู๋โยว หน้าตานี้…จุ๊ๆ มองไม่ออกเลยจริงๆ เห็นชัดๆ ว่าใช้แค่หน้าตาก็หาข้าวกินได้แล้ว ไม่จำเป็นต้องมาขายแรงเลย…”
“นายจะไปรู้อะไร ปีนั้นศิษย์พี่อู๋โยว ก็คือครูฝึกปีศาจของโรงเรียนชื่อเยียนของเรา สร้างทหารรับจ้างชั้นยอดออกมามากมายเลยนะ”
…………………………………………….