บทที่621
จางจื่อโจวเงียบแล้ว หงห้าก็ดึงคนที่สามซึ่งเป็นอาสาสมัครก่อนหน้านี้มา แล้วถามเย่เฉิน:”อาจารย์เย่ จะสลักอะไรบนหน้าผากคนที่สาม?”
เย่เฉินตอบว่า: “อู๋ซินเป็นเกย์”
หงห้าพยักหน้า แล้วสะบัดมือหนา ตัวอักษรสีเลือดขนาดใหญ่หกตัวถูกสลักไว้ที่หน้าผากของชายคนนั้น
หลังจากนั้น ก็คือคนที่สี่
หงห้าพูดกับเย่เฉินว่า:”อาจารย์เย่ ครั้งนี้เจ็ดตัว”
“ใช่”เย่เฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และพูดว่า:”งั้นสลักว่า’อู๋ตงไห่หย่อนสมรรถภาพ’แล้วกัน”
หงห้าอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ แล้วพูดว่า:”อาจารย์เย่ ทำไมคือหย่อนสมรรถภาพล่ะ? ไม่ใช่เพศสัมพันธ์เหรอ?”
เย่เฉินปัดมือ:”เซ็กส์เป็นคำที่ละเอียดอ่อน ห้ามใช้มันตามอำเภอใจ ถ้าสาว ๆ เห็นแล้วจะหน้าแดง”
ทันทีหลังจากนั้น หงห้าก็เขียนตัวอักษรร่างมนุษย์ของคนที่สี่เสร็จ
คนสุดท้ายที่เหลือ ก็คือจางจื่อโจว
จางจื่อโจวมองไปที่เลือดบนหัวและใบหน้า ของลูกน้องทั้งสี่ของเขาด้วยความหวาดกลัว
เขาเป็นคนที่เย่อหยิ่ง และความแข็งแกร่งของเขาแข็งแกร่งจนไม่มีใครเทียบได้เสมอ ซึ่งทำให้เขามีภาพลวงตาที่ว่าข้าเจ๋งที่สุดในโลก ยิ่งเขามีภาพลวงตานี้มากเท่าไหร่ ภาพลักษณ์ไอดอลก็จะยิ่งหนักมากขึ้นเท่านั้น
แต่ว่า ตอนนี้เขาไม่กล้าพูดมากอีกเลยสักนิด ไม่เช่นนั้น เขากลัวจริงๆว่าเย่เฉินจะให้ท่านหงห้าแกะสลักฎีกาออกศึกให้ตัวเอง !
อย่าว่าแต่สลักฎีกาออกศึกเลย แม้ว่าจะสลักเพลงความคิดคำนึงในคืนสงบก็รับไม่ไหวเช่นกัน !
ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงแค่ตัวสั่นและร้องไห้อย่างเงียบๆ รอให้ชื่อเสียงของเขาถูกทำลายลง
ใตอนนี้ จางจื่อโจวมีเพียงความปรารถนาเดียวในใจ นั่นคือเย่เฉินอย่าให้หงห้าสลักประโยคที่หยาบคายเกินไปแก่ตนเด็ดขาด
แต่ว่า เขายังไม่รู้จักเย่เฉินดี
ยิ่งเวลานี้ เย่เฉินยิ่งชอบทำตัวหยาบคายมากขึ้น
หงห้าถือมีดเปื้อนเลือด ชี้ไปที่จางจื่อโจวที่หน้าซีดและถามว่า:”อาจารย์เย่ ไอ้หลานนี้จะแกะสลักอะไรครับ?”
เย่เฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า:”ครั้งนี้แปดตัวสินะ? งั้นแกะสลักตามใจหน่อย เข้าถึงง่ายหน่อย ติดดินหน่อยแล้วกัน”
หลังจากพูดจบ เย่เฉินก็พูดอีกว่า:”แบบนี้แล้วกัน สลักคำว่า’ฉันอยากจะอึให้อู๋ซินกิน’”
จางจื่อโจวรู้สึกอับอาย เมื่อได้ยินคำทั้งแปดคำนี้
หงห้ารีบถามว่า:”อาจารย์เย่ จัดผิดรึเปล่า คนที่ชอบกินอึคืออู๋ฉี ไม่ใช่อู๋ซิน”
เย่เฉินปัดมือ และพูดว่า:”ไอ้หยา ก็เหมือนกันหมด ยังไงพอเขาหลับไปก็ต้องโชว์ให้อู๋ตงไห่และอู๋ซินดู สลักว่าอู๋ซินจะดีกว่า”
“จัดไป!”หงห้าพยักหน้าทันที และพูดว่า:”งั้นผมจะสลักให้เขา สลักให้ใหญ่หน่อย และลึกอีกหน่อย!”
จางจื่อโจวมองไปที่ปลายมีดเปื้อนเลือด และร้องพูดว่า:”ท่านห้า ท่านห้า! ผมขอร้องสักเรื่องได้รึเปล่า?”
หงห้าพูดอย่างหงุดหงิด:”ทำไมนายถึงพูดมากแบบนี้?”
จางจื่อโจวร้องพูดว่า:”ท่านห้า ผมแค่อยากขอให้คุณเปลี่ยนมีดหน่อย มีดนี้เริ่มสลักจากหลิวกว่าง สลักจนถึงตอนนี้มันห้าคนแล้ว ก็ไม่ได้ฆ่าเชื้อ มันติดเชื้อได้ง่าย เผื่อใครมีโรคเอดส์หรืออะไรสักอย่าง มันติดต่อถึงกันได้……”
ทันทีที่จางจื่อโจวพูดขึ้น สี่คนที่เหลือก็ตัวสั่นด้วยความตกใจ
มีคนหนึ่งพูดถามว่า:”พวกนายสามคนไม่มีโรคเอดส์สินะ?!”
“ไม่มีครับ!” อีกสามคนส่ายหัว