อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 1123 ไป่หนิงตาย
“ได้ยินพวกเราคุยกัน ตื่นเต้นไหม?” ฮัวอิ่งถามขึ้นมา
ไป่หนิงอดกลั้นความหวาดกลัวไว้ พร้อมถามขึ้นว่า “เจ้าเป็นใคร ทำไมต้องปลอมตัวเป็นราชินี? ราชินีตัวจริงอยู่ที่ไหน?”
“ข้าบอกเจ้า แล้วเจ้าจะสามารถมีชีวิตออกไปเปิดโปงความจริงไหม?”
ได้ยินแบบนี้
ไป่หนิงใช้แรงทั้งหมดที่มี ฟาดตบไปที่ฮัวอิ่ง
ฮัวอิ่งก็ไม่ขยับ ปล่อยให้นางฟาดตบบนร่างกายของตนเอง
วิทยายุทธ์ของไป่หนิงไม่เลว พลังสูงถึงขั้นสูงสุดระดับสี่
แต่นางใช้พลังทั้งหมดที่มี ฮัวอิ่งกลับไม่สะทกสะท้าน นางยังคงยืนอยู่ตรงหน้านาง พร้อมหัวเราะอยู่อย่างอำมหิต
สีหน้าไป่หนิงเปลี่ยนไป แล้วก็ก้าวเท้าวิ่งหนี
เพิ่งวิ่งไปได้ไม่กี่ก้าว ก็ถูกพลังอันแข็งแกร่งดึงดูดกลับมา ล้มลงแทบเท้าฮัวอิ่งเสียงดังตูม
“ข้าให้เจ้าวิ่งแล้วหรือ?”
“เจ้าคิดจะทำอะไร?”
“ทำอะไร? ก็ต้องคิดที่จะไปถึงระดับเจ็ดโดยเร็วสิ เดิมข้าไม่คิดที่จะกินเจ้าเร็วขนาดนี้ แต่เจ้ามาหาถึงที่เอง ในเมื่อจะออกมาหาถึงที่แล้ว ข้าจะทำลายความตั้งใจของเจ้าได้อย่างไร”
มองดูฮัวอิ่งยิ่งเข้ามาใกล้ ไป่หนิงอยากหนีออกไป บอกความจริงให้กับทุกคนรับรู้ แต่ไม่ว่านางจะดิ้นรนยังไง ร่างกายของนางก็ไม่สามารถที่จะดิ้นขยับได้เลย ทำได้เพียงมองดูใบหน้าอัปลักษณ์ของผู้หญิงคนนั้นเข้ามาใกล้ชิดนางต่อหน้าต่อตา
“เจ้าปลอมตัวเป็นราชินี คนทั้งแคว้นน้ำแข็ง ไม่มีทางปล่อยเจ้าไปแน่”
“รอข้าไปถึงระดับเจ็ด ต่อให้คนทั้งแคว้นน้ำแข็งรวมตัวกัน ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า ข้าจะต้องกลัวอะไร?”
“เจ้าอย่าคิดว่าจะประสบความสำเร็จ”
คิดถึงคนที่ถูกนางทรมานจนตายทั้งเป็นพวกนั้น แล้วก็คิดถึงตนเองเผชิญหน้ากับคนที่มีพลังขั้นสูงสุดระดับหก ซึ่งเทียบกันไม่ได้เลย
ไป่หนิงคิดอยากที่จะระเบิดร่างกายตนเอง ไม่ให้ผู้หญิงบ้าคนนั้นได้สูบพลังของตนเองไป
“ซี๊ด……”
ไม่รอให้นางได้ทันระเบิดร่างกายตนเอง ก็ถูกฮัวอิ่งดูดดึงมาตรงหน้าแล้ว
พร้อมสูบพลังของนางไปอย่างต่อเนื่อง
รวมทั้งเลือดในร่างกาย จะบอกว่าไป่หนิงไม่กลัวถือว่าไม่ปกติ
นางไม่กลัวตาย
แต่นางไม่อยากให้นางสมปรารถนา
และก็ไม่พอใจที่คนทั้งโลกลัวนถูกนางหลอกลวง
ชิงเฟิงตะโกนพูดขึ้นว่า “คนบ้า เจ้ารีบปล่อยนาง”
“คุณชายเซียว เจ้ามีวิธีช่วยนางได้ไหม?”
เซียวหยู่เซวียนส่ายหัว
ถึงการกระทำของผู้หญิงคนนี้จะวิปลาส แต่ไม่ได้หมายความว่านางโง่
นางรู้ความลับของฮัวอิ่ง ยังมีวิทยายุทธ์สูง ฮัวอิ่งจะปล่อยนางไปได้ยังไง
หากเขาเดาไม่ผิด เป้าหมายของฮัวอิ่งไม่เพียงต้องการสูบพลังพวกเขาจนหมด ยังรวมถึงพวกผู้อาวุโสของทุกตระกูลใหญ่ ตลอดจนคนมีวิทยายุทธ์สูงในใต้หล้า ขอเพียงนางสามารถใช้ประโยชน์ นางล้วนไม่ปล่อยไปแน่
พลังชั่วร้ายของนางไม่เหมือนเคล็ดวิชากลืนพลังของยัยขี้เหร่
เคล็ดวิชากลืนพลังของยัยขี้เหร่คือสามารถดูดพลังของอีกฝ่ายมาครอบครองใช้ได้เลย
ส่วนนาง ต้องสูบเลือดและพลังทั้งหมดของคนอื่น ยังต้องใช้วิชารวบรวมหยางบำรุงหยิน ค่อยสามารถรวบรวมเป็นพลัง สุดท้ายถึงจะสามารถนำไปใช้ได้
ลำดับขั้นตอนเพิ่มขึ้น ก็ต้องใช้เวลาค่อนข้างนาน
และ….แต่ละครั้งนางไม่สามารถสูบเยอะจนเกินไป หากสูบมากเกินไป ไม่เพียงไร้ประโยชน์ยังส่งผลร้าย
พลังชั่วร้ายของนาง เทียบกับเคล็ดวิชากลืนพลังของยัยขี้เหร่ไม่ได้
“อ้าก….ความอธรรมจะมีวาระแห่งความพินาศ ราชินีไม่ปล่อยเจ้าไปแน่ ทุกคนในแคว้นน้ำแข็งก็จะไม่มีทางปล่อยเจ้าไป”
ฮัวอิ่งเพลิดเพลินกับการชมใบหน้าที่สวยงามดั่งดอกไม้เหี่ยวแห้งไปทีละนิ้ว เลือดในกายก็ค่อยๆสูญเสียไป
นางพูดขึ้นมาอย่างเกียจคร้านว่า “เจ้าควรพูดว่า มีใครในใต้หล้าที่ไม่อยากฆ่าข้า?”
“พัฟ….”
กระดูกทั้งร่างกายของไป่หนิงแตกสลาย เสียงกรีดร้องดังกึกก้อง
นางมองดูเลือดของตนเองถูกสูบจนหมดอย่างหมดแรง สุดท้ายเจ็บปวดจนตาย
ฮัวอิ่งหยุด แล้วใช้เท้าแตะกระดูกของนางลอยออกไป
“ขั้นสูงสุดระดับสี่…..ข้ารู้สึกว่ากำลังภายในของข้าเพิ่มขึ้นอย่างมาก”