เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1434
คำพูดนี้ตรงกับความคิดในใจธิดาเทพ ธิดาเทพรีบตะโกนว่า “ยา ฉันต้องการยาหยางบริสุทธิ์ วิชาของประเทศเป่ยเสินอาศัยไอเย็นเป็นหลัก ยาหยางบริสุทธิ์เป็นยาแก้การแว้งกัดได้ดีที่สุด”
หลิงเหยารีบเดินเข้ามาพูดว่า “แล้วเธอไม่ให้เขากินยาหยางบริสุทธิ์ล่ะ ธิดาเทพ อย่าบอกนะว่าเธอไม่มียานี้”
ธิดาเทพพูดด้วยใบหน้าร้อนใจว่า “ปัญหาคือไม่มีนี่แหละ แต่ในตัวฉันมียาที่สามารถกลั่นยาหยางบริสุทธิ์ได้ คุณชายลู่ฝานกลั่นยาเป็นหรือเปล่า ตอนนี้ขึ้นอยู่กับนายแล้ว ฉันจะให้สมุนไพรนาย รีบกลั่นยาออกมาเร็วๆ!”
ธิดาเทพพูดพลางเอาสมุนไพรออกมายัดใส่มือลู่ฝาน
สมุนไพรรูปร่างแปลกๆ เหล่านี้ เป็นสมุนไพรหายากในประเทศอู่อาน
ลู่ฝานสีหน้าลังเล พูดเสียงเบาว่า “แต่ฉันไม่ใช่ผู้ฝึกชี่นะ ฉันกลัวว่าจะกลั่นยาหยางบริสุทธิ์ออกมาไม่ได้”
ธิดาเทพพูดเสียงดังว่า “ทำเป็นยาน้ำหรือยาผงน่าจะได้ใช่ไหม คุณชายลู่ฝาน ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาถ่อมตัว เร็วเข้าเถอะ!”
ลู่ฝานใบหน้าเคร่งขรึม เหมือนยังลังเลอยู่
แต่ในใจ เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดเสียงดังว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ สมุนไพรพวกนี้กลั่นรวมกันไม่ได้ เป็นสมุนไพรมีพิษทั้งนั้น ถ้ากลั่นรวมกันต้องตายแน่ๆ”
ลู่ฝานฟังสิ่งที่เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูด ไม่ได้ตอบอะไร
มีหรือที่เขาจะไม่รู้ว่าสมุนไพรพวกนี้กลั่นรวมกันไม่ได้ แต่คิดไม่ถึงว่าธิดาเทพจะเอาออกมา เห็นได้ชัดว่าเตรียมไว้นานแล้ว
ลู่ฝานไม่ได้โกรธ เหมือนเขาตัดสินใจอย่างกล้ำกลืนฝืนใจ กัดฟันพูดออกมาว่า “ได้ ฉันจะลองดู”
เมื่อพูดเช่นนี้ ลู่ฝานเอาหม้อสือฟางออกมา จากนั้นโยนสมุนไพรเข้าไป
วินาทีที่เอาหม้อสือฟางออกมา ลู่ฝานเห็นธิดาเทพตาเป็นประกาย ในแววตาดูมีความโลภ
ผู้อาวุโสสวีที่ชักตลอดเวลาก็หยุดชักทันที
ลู่ฝานเข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง ธิดาเทพมาเพราะหม้อสือฟางนี่เอง
ทันใดนั้น ลู่ฝานนึกย้อนดู ครั้งก่อนธิดาเทพบุกเข้ามาในห้องเขา เห็นภาพที่เขากลั่นยาจนสำเร็จ
อย่าบอกนะว่าเพราะครั้งนั้นเหรอ
ในใจลู่ฝานเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ ใส่ปราณชี่เข้าไปในหม้อสือฟาง สมุนไพรในหม้อเริ่มกลั่นตัวอย่างรวดเร็ว
ลู่ฝานแผดเสียงออกมา จู่ๆ แสงสว่างจ้า เหมือนกำลังกลั่นยาจริงๆ
สมุนไพรกลายเป็นน้ำอย่างรวดเร็ว ไหลเคลื่อนไหวอยู่ในหม้อ
แต่ขณะนั้นเอง กลิ่นหอมที่ทำให้คนเคลิบเคลิ้มลอยออกมาจากหม้อ จากนั้นควันสีม่วงลอยออกมาแปะลงบนหน้าลู่ฝาน
ลู่ฝานส่งเสียงตกใจแล้วถอยไปข้างหลัง จนเขาล้มลงบนพื้น
แสงในหม้อสือฟางหยุดลง หม้อคว่ำลงบนพื้น น้ำยาไหลนองเต็มพื้น
“ลู่ฝาน!”
หลิงเหยาตะโกนด้วยความตกใจ จากนั้นประคองลู่ฝานเอาไว้
ลู่ฝานตะโกนว่า “ตาฉัน พลังปราณฉัน เหมือนฉันโดนพิษแล้ว”
หลิงเหยาควานหาของในกระเป๋าตัวเองอย่างทำอะไรไม่ถูก
แต่ขณะนั้นเอง จู่ๆ เสียงหัวเราะของธิดาเทพดังขึ้น
ธิดาเทพเดินมาข้างหน้าหม้อสือฟาง เหวี่ยงมือคว้าหม้อสือฟางมาไว้ในมือ
หัวเราะอย่างได้ใจแล้วพูดว่า “ไม่ต้องหาแล้ว ไม่มียาอะไรช่วยเขาได้ เขาโดนควันพิษ ใช้พลังปราณระงับได้ชั่วคราวเท่านั้น”
หลิงเหยาตะโกนอย่างตกใจว่า “ธิดาเทพหมายความว่ายังไง”
ธิดาเทพส่งเสียงหึเย็นชา แล้วพูดว่า “ฉันหมายความว่าไงเหรอ ลู่ฝาน นายคิดว่าทำให้ฉันอับอายที่ประเทศอู่อานขนาดนั้น แล้วฉันจะไม่แก้แค้นนายเหรอ”