เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1478
ลู่ฝานรู้สึกเลื่อมใสขึ้นมาทันที สัตว์เทพระดับอริยปราชญ์ขั้นสูงสุด
แค่จามก็คงทำลายเขาได้แล้วมั้ง!
ตามคาด ไม่เลือกบุกเข้ามาในประเทศตันเซิ่งเป็นทางเลือกที่ฉลาดมาก
มีสัตว์เทพแบบนี้คุ้มครองอยู่ อย่าว่าแต่เขาเลย ถึงอสูรศักดิ์สิทธิ์อาจารย์ของจ้าวหมิงหยู่มาด้วยตัวเอง อยากบุกเข้าไปคงเป็นเรื่องยาก
ทุกคนเข้าใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้ผู้ฝึกชี่ทุกคนหยุดหัวเราะพูดคุย มองมังกรฟ้าที่อยู่ไกลๆ ด้วยสายตาประหลาด
ในแววตาของพวกเขามีทั้งเลื่อมใสยำเกรง ตกใจกลัว และความประหลาดที่ลู่ฝานดูไม่ออก
หั่วเทียนหรุ่ยเตือนลู่ฝานกับหลิงเหยาว่า “พวกนายสองคนห้ามพูด ถ้ากล้าพูดแม้แต่คำเดียว ก็รับผลที่ตามมาเอาเอง!”
พูดจบ หั่วเทียนหรุ่ยบังคับเรือสีทองไปด้านหน้าสุด
หลังจากกะพริบหลายร้อยครั้ง ในที่สุดทุกคนมาถึงหน้าประตูมังกรฟ้า
เมื่อมาถึงตรงนี้ ตัวของมังกรฟ้าใหญ่จนไม่สามารถมองเห็นได้ทั้งหมด ตัวของมันใหญ่จนเหมือนทุกคนยืนอยู่ที่ตีนเขาแล้วเงยหน้ามองเขาสูง
“หยุด!”
เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นรอบๆ
ลู่ฝานอ้าปากค้าง เงยหน้ามองมังกรฟ้า คิดไม่ถึงว่ามังกรฟ้าตัวนี้พูดภาษาคนได้ด้วย
เป็นครั้งแรกที่ลู่ฝานเห็นสัตว์อสูรที่พูดภาษาคนได้ แต่ระดับอย่างมังกรฟ้า คงไม่สามารถใช้คำว่าสัตว์อสูรมาบรรยายได้แล้ว
สัตว์อสูรที่พละกำลังเหนือระดับเซียน ในประเทศอู่อานมีแค่ในตำนานเท่านั้น คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะได้เห็นที่ประเทศตันเซิ่ง
หั่วเทียนหรุ่ยยกมือบอกให้ทุกคนหยุด นำทุกคนคำนับมังกรฟ้าแล้วพูดว่า “หั่วเทียนหรุ่ย ผู้ดูแลภายนอกของตระกูลหั่ว คารวะผู้อาวุโสมังกรฟ้า ผู้อาวุโสได้โปรดเปิดประตูให้เข้าไปด้วย!”
มังกรฟ้าพูดช้าๆ ว่า “มีป้ายคำสั่งของประเทศตันเซิ่งไหม!”
หั่วเทียนหรุ่ยรีบเอาของชิ้นหนึ่งออกมาจากอก นั่นเป็นมวลแสงสว่างไสว แอบเห็นตัวอักษรคำว่าตันอยู่รางๆ
มังกรฟ้าก้มตัวลงมา ดวงตาขนาดใหญ่กวาดตามองทุกคนแล้วพูดว่า “ในกลุ่มของพวกนายมีเด็กจากต่างแดน พวกเขาเข้าไปไม่ได้!”
หั่วเทียนหรุ่ยพูดเสียงดังว่า “ผู้อาวุโสมังกรฟ้า คนนี้คือนักโทษที่ตระกูลหั่วต้องการตัว ตอนนี้เราจับเขาได้แล้ว เตรียมพากลับไปรับโทษที่ตระกูล”
มังกรฟ้าครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “นักโทษเหรอ อ๋อ หมายถึงจ้าวหมิงหยู่ที่ฆ่าคนตระกูลหั่วของพวกนายนอกอุโมงค์ข้ามมิติอย่างนั้นเหรอ คิดไม่ถึงว่าเขาไม่หนีไป แล้วยังโดนพวกนายจับได้ด้วย”
หั่วเทียนหรุ่ยพูดเสียงดังว่า “ใช่”
มังกรฟ้าหัวเราะแล้วพูดว่า “เป็นคนโง่ขนาดไหนกัน ฆ่าคนแล้วไม่หนี แถมยังให้คนจับได้แบบโง่ๆ อีก พวกนายดวงดีมากนะ หาคนสักคนในอุโมงค์ข้ามมิติอันกว้างใหญ่ ฉันยังคิดว่าเสียเวลามากเลย คิดไม่ถึงว่าพวกนายจะจับได้ด้วย นี่มันบังเอิญจนน่าอัศจรรย์จริงๆ!”
ลู่ฝานตกใจ มังกรฟ้าพูดมีเลศนัยชัดๆ
แต่เหมือนหั่วเทียนหรุ่ยฟังสิ่งที่แฝงในคำพูดมังกรฟ้าไม่ออก เธอพูดเสียงดังว่า “เรื่องสำคัญมาก ผู้อาวุโสมังกรฟ้าได้โปรดอย่าขัดขวาง”
มังกรฟ้าพูดว่า “ฉันไม่ได้บอกว่าจะขวางพวกนายสักหน่อย แค่กๆ ธรรมเนียมเดิม ทายปริศนาของฉันให้จบก่อน หลังจากนั้นพวกนายเข้าไปได้”
หั่วเทียนหรุ่ยพูดเสียงดังว่า “ผู้อาวุโส ปริศนาของผู้อาวุโสพวกเราไม่……”
ยังไม่ทันพูดจบ มังกรฟ้าส่ายก้นส่ายหัวแล้วพูดว่า “ฟังให้ดีล่ะ เมฆลอย ฝนตก ห่านบินเฉียง ทายมาหนึ่งคำ”
หั่วเทียนหรุ่ยถอนหายใจ ผู้ฝึกชี่ด้านหลังพากันพูดเสียงเบา
“ทายปริศนาอีกแล้ว ผู้อาวุโสมังกรฟ้าว่างมากใช่ไหม”
“ฉันว่าอยู่ในอุโมงค์ข้ามมิติทั้งวันคงเหงา พอเห็นคนก็ต้องให้ทายปริศนาเล่น ไม่ทายไม่ปล่อยให้ไปด้วย”
“เบาๆ หน่อย ระวังผู้อาวุโสมังกรฟ้าได้ยิน”
……
มังกรฟ้าก้าวไปในอุโมงค์ข้ามมิติ แล้วพูดเสียงดังว่า “มีคนทายได้ไหม ค่อยๆ ทาย ฉันไม่รีบ ทายเป็นร้อยปีก็ยังได้”
หั่วเทียนหรุ่ยพูดเสียงดังว่า “ผู้อาวุโสมังกรฟ้า ปริศนาของผู้อาวุโสล้ำลึกยากจะคาดเดา เราความรู้ต่ำต้อย ทายไม่ออกจริงๆ ได้โปรดให้เราเข้าไปเถอะ เรามีเรื่องสำคัญจริงๆ”
มังกรฟ้าถอนหายใจยาว “มนุษย์แต่ละคนช่างหุนหันพลันแล่นในตอนนี้ แค่นี้ยังทายไม่ได้ ฉันใช้ภาษามนุษย์ของพวกนาย ความรู้ของพวกนายสู้มังกรเฒ่าอย่างฉันไม่ได้เลย”
หั่วเทียนหรุ่ยยิ้มแหยแล้วพูดว่า “ผู้อาวุโสมังกรฟ้าอยู่มาเป็นพันเป็นหมื่นปีแล้ว อย่าว่าแต่ภาษามนุษย์เลย แม้แต่ฟ้าดิน ผู้อาวุโสก็ใกล้จะเข้าใจอย่างถ่องแท้แล้ว ทำไมต้องกลั่นแกล้งคนอายุน้อยอย่างเราด้วยล่ะ”
มังกรฟ้าพูดว่า “สาวน้อยปากคอเราะราย เธอกำลังเยาะเย้ยฉันว่าอยู่มาเป็นพันเป็นหมื่นปี แต่ยังไม่เข้าใจฟ้าดินอย่างถ่องแท้ใช่ไหม หึ ฉันจะบอกเธอให้นะ ถ้าตัวฉันไม่ได้เป็นมังกร แต่เป็นร่างมนุษย์ ฉันคงเป็นขุนพลังสุดเหนือฟ้าของมนุษย์ไปนานแล้ว ไปซะๆๆ ขี้เกียจคุยกับพวกนายแล้ว พวกสมองบื้อ”
พูดพลาง มังกรฟ้าเอียงตัวแล้วสะบัดหาง ค่ายกลเบญจธาตุด้านหลังเปิดออก
“ขอบคุณผู้อาวุโสมังกรฟ้า!”
หั่วเทียนหรุ่ยรีบพาทุกคนเคลื่อนตัวเข้าไปในเมืองแห่งพลังฟ้าดิน
ลู่ฝานมองมังกรฟ้าด้านหลังที่ห่างสายตาออกไปเรื่อยๆ ด้วยสายตาประหลาด แล้วพูดเสียงเบาว่า “เขามองฉันออกแล้ว”
หลิงเหยาได้ยินคำพูดของลู่ฝาน จึงถามเสียงเบาว่า “อะไรเหรอ มองออกอะไรกัน”
ลู่ฝานพูดช้าๆ ว่า “คำตอบของปริศนาที่เขาให้ทายคือคำว่าโกหก มังกรฟ้ารู้ว่าฉันโกหก”
หลิงเหยาพูดอย่างตกใจว่า “แล้วทำไมเขายังปล่อยนายเข้ามาอีกล่ะ”
ลู่ฝานส่ายหน้าพูดว่า “ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน!”