เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1480
หั่วเทียนหรุ่ยยิ้มแล้วพูดว่า “นายนี่ใกล้ตายแล้วยังขี้สงสัยขนาดนี้อีก ได้ ฉันจะอธิบายให้นายฟัง อันที่จริงประเทศตันเซิ่งของเราคือเจดีย์ยาแห่งหนึ่ง! เจดีย์ยาที่มีทั้งหมดเก้าชั้น!”
ลู่ฝานอ้าปากค้าง ใบหน้าไม่อยากเชื่อ คิดไม่ถึงว่าประเทศตันเซิ่งอันยิ่งใหญ่จะเป็นเจดีย์ยา!
หั่วเทียนหรุ่ยยิ้มแล้วพูดว่า “ตอนนี้เราอยู่ด้านนอกชั้นหนึ่ง เห็นประตูบานใหญ่บานนี้ไหม นี่คือประตูเจดีย์ยา หลังเข้าไปจะเป็นสวรรค์ชั้น 1 ของเจดีย์ยา และคือชั้น 1 ที่ยิ่งใหญ่มาก!”
พูดพลาง ทุกคนมาถึงหน้าประตูหินแร่ขนาดใหญ่
ลู่ฝานเห็นเงาตัวเองสะท้อนอยู่บนประตูหินแร่ขนาดใหญ่
หั่วเทียนหรุ่ยเอาป้ายคำสั่งกดลงบนประตู วินาทีต่อมาประตูเกิดเสียงดังสนั่นแล้วเปิดออกช้าๆ เผยให้เห็นช่องว่างที่ประตู
ลู่ฝานมองผ่านช่องว่างที่รถม้าเป็นสิบคันสามารถเคลื่อนตัวไปพร้อมกันได้
เขาเห็นคูเมืองและกำแพงเมืองที่งดงามหรูหรา และท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยลำแสง
สิ่งก่อสร้างต่างๆ นานาวางเรียงราย แตกต่างจากสิ่งก่อสร้างที่ลู่ฝานเห็นที่ประเทศอู่อานและประเทศหลิงโดยสิ้นเชิง
สิ่งก่อสร้างที่นี่ส่วนใหญ่มีรูปร่างเป็นหม้อยาหรือไม่ก็เจดีย์ยา
สิ่งที่วิ่งอยู่บนถนนไม่ใช่รถม้า แต่เป็นวัตถุที่ลอยอยู่ รวมถึงม้วนหนังสือ ทำให้คนได้เปิดหูเปิดตาจริงๆ!
“เข้าเมือง!”
หั่วเทียนหรุ่ยพูดเสียงดัง
ผู้ฝึกชี่ทุกคนเก็บแสงสีทองบนเรือแล้วค่อยๆ ลอยเข้าไปข้างใน
ลู่ฝานกับหลิงเหยามองไปรอบๆ ทุกอย่างที่นี่แปลกใหม่มาก บนถนนไม่ใช่หินบลูสโตนแต่เป็นหินแร่สีขาว
บ้านเรือนโดยส่วนใหญ่ไม่ได้สร้างจากไม้หรือหิน แต่ใช้วัสดุที่ลู่ฝานไม่เคยเห็นบวกกับพลังฟ้าดินสร้างขึ้นมา
ทุกหลังคาเรือนมีสมุนไพรที่เคลื่อนไหวได้วางอยู่หน้าประตู
หรือไม่ก็พันอยู่บนเสา หรือไม่ก็พิงอยู่ข้างประตู แต่ละต้นดูมีพลังส่องออกมา แสงสะดุดตาเป็นอย่างมาก
ลู่ฝานมองอย่างตกตะลึง แล้วพูดออกมาไม่หยุด “ผลเจ็ดแผล หญ้าไม้หอม ดอกเมฆม่วงหมื่นปี……”
ล้วนเป็นสมุนไพรที่ลู่ฝานเคยได้ยินแต่ไม่เคยเห็น ถึงสมุนไพรพวกนี้ไม่ถือว่าเป็นยาเทวดา แต่ก็ไม่ต่างกันสักเท่าไร ถ้าอยู่ในประเทศอู่อาน แต่ละต้นสามารถเอาไปประมูลได้ในราคาสูงเสียดฟ้า แต่เมื่ออยู่ที่นี่ กลับเป็นสิ่งที่ทุกคนปลูกไว้ดูเล่นเท่านั้น ลู่ฝานเห็นคนที่เดินผ่านไปผ่านมาหลายคน เดินผ่านแล้วหยิบใบไม้ใส่ปากเคี้ยวแล้วกลืน เจ้าของร้านก็ไม่ได้ว่าอะไร มองแล้วหัวเราะคิกคัก ถึงขั้นที่บางคนถามว่า “อร่อยไหม”
มีม่านน้ำสรวงสวรรค์สว่างขึ้นกลางท้องฟ้าอย่างต่อเนื่อง
“ร้านยาวิเศษชั้นหนึ่ง
“ยาเซียนลดกระหน่ำ มีโอกาสก็ไม่ควรพลาด พลาดได้แต่ปล่อยให้หลุดมือไม่ได้!”
“หม้อยาชั้นยอด ของดีที่มีภูติอาวุธในตัว ยังรออะไรกันอยู่อีก!”
ลู่ฝานไม่รู้จะพูดอะไรดี
ดูเขาพูดขายของกันสิ ไม่ทันทำอะไรก็ยาเซียน ยาเทวดา อีกทั้งพูดทีเป็นร้อยต้นอีกต่างหาก!
คิดถึงตอนนั้นเขาพยายามแทบตายกว่าจะได้ยาเทวดามาสองต้น นี่ทำให้อาจารย์หวูเฉินรู้สึกปลงเป็นอย่างมากแล้ว
ตอนนี้ในประเทศตันเซิ่งกลับขายยาเทวดาเหมือนสมุนไพรทั่วไป แม้ไม่รู้ว่าราคาเท่าไร แต่ต้องไม่แพงแน่ๆ ดวงตาลู่ฝานแดงก่ำไปหมดแล้ว!
มองไปที่ผู้คนที่นั่งอยู่บนถนนพร้อมกับสิ่งของต่างๆ ที่ปลิวว่อนไปทั่ว โดยส่วนใหญ่เป็นผู้ฝึกชี่ทั้งนั้น
ลู่ฝานมองอยู่นาน กลับไม่เห็นนักบู๊สักคน
หลิงเหยาพูดเสียงเบาว่า “ลู่ฝาน ไหนบอกว่าผู้ฝึกชี่มีน้อยมาก ทำไมที่นี่มีแต่ผู้ฝึกชี่ล่ะ”
ลู่ฝานสูดหายใจลึกแล้วพูดว่า “ที่นี่คือประเทศตันเซิ่ง”