เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1485
ปล่อยตัวไปก็เรื่องหนึ่ง ก่อนไปลู่ฝานยังเอาเรือสีม่วงทองของพวกเขามาจนหมด
นี่คือสิ่งที่กอบโกยได้จากการต่อสู้ครั้งนี้
แม้สีหน้าของลู่ฝานกับหลิงเหยาดูสุขุมมาก แต่อยู่ที่นี่นานไม่ได้
ทั้งสองรีบใช้วิชากายออกไปอย่างรวดเร็ว
หลิงเหยาดึงชายเสื้อลู่ฝานเบาๆ เมื่อลู่ฝานใช้พลังกาย จึงทำให้ความเร็วของเธอเร็วขึ้นอีก
หลังจากหลิงเหยากับลู่ฝานออกไปได้ไม่นาน จู่ๆ มีแสงนับไม่ถ้วนร่วงลงมาจากฟ้า ร่วงลงมาด้านหน้าต้นกินพลังอย่างแม่นยำ
ผู้อาวุโสสามคน ชายวัยกลางคนหนึ่งคน มองภาพด้านหน้าด้วยความตกตะลึง
พวกเขาทั้งสี่สวมชุดคลุมสีแดง เห็นลายเปลวไฟด้านบนชัดเจน เหมือนกำลังลุกโชนไปตามลม ราวกับเปลวไฟของจริงอย่างไรอย่างนั้น
“ใครเป็นคนทำ ใครมันกล้าดีขนาดนี้ กล้าฆ่าคนหน้าประตูเขาตระกูลหั่ว!”
“ค้นหาดู พวกเขาหนีไปได้ไม่ไกลแน่ๆ ต้องอยู่แถวนี้!”
“ประกาศกฎอัยการศึกที่ประตูเขา เปิดค่ายกล!”
ผู้อาวุโสทั้งสามพูดคนละประโยค จากนั้นกลายเป็นลำแสงหายไปที่ขอบฟ้า
ต้นไม้รอบๆ เริ่มส่องแสงสว่างจ้าออกมา ท้องฟ้าและพื้นดินเริ่มสะเทือน ปราณเกราะใสนับไม่ถ้วนลอยขึ้นรอบๆ ผนึกทุกอย่างเอาไว้ที่เดิม
ค่ายกลส่องแสงบางๆ อยู่ในป่าอย่างต่อเนื่อง
ตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป ประตูเขาตระกูลหั่วเต็มไปด้วยแรงสังหาร เดินพลาดเพียงก้าวเดียว ร่างอาจแหลกเป็นจุณได้
แต่ชายวัยกลางคนที่อยู่ด้านหน้าต้นกินพลัง กลับไม่ได้รีบเดินออกไป
เขามองสถานการณ์รอบๆ อย่างละเอียด ยื่นมือไปสัมผัสรอยกระบี่และหลุมเพลิงบนพื้น แล้วพูดอย่างตกใจเล็กน้อยว่า “นักบู๊!”
ชายวัยกลางคนตกใจกับสิ่งที่ตัวเองเห็น รีบมองรอบๆ อย่างละเอียดอีกครั้ง
ยิ่งมองชายวัยกลางคนยิ่งตกใจ สุดท้ายเหมือนเขาเจออะไรบางอย่าง ตะโกนใส่ต้นไม้ด้านข้างว่า “ออกมา!”
กระทืบเท้าลงบนพื้น วงแหวนสีเหลืองเหมือนดินโผล่ออกมาจากพื้นที่ห่างออกไปไม่ไกล
เสียงดังปัง นักบู๊สองคนที่แอบอยู่ในโพรงไม้อย่างหวาดระแวง โดนระเบิดจนกระเด็นออกมา
เลือดเต็มตัวทั้งสองคน พลังปราณอันน้อยนิดของพวกเขา พอถูไถช่วยชีวิตพวกเขาเอาไว้ได้
ชายวัยกลางคนเดินเข้ามา มองทั้งสองคนแล้วพูดว่า “พวกนายเป็นลูกน้องใคร”
ทั้งสองพูดว่า “คุณชายสาม”
“คุณชายหั่วเยี่ยน!”
ชายวัยกลางคนเบิกตาอย่างโมโหแล้วพูดว่า “แล้วคุณชายสามล่ะ”
ทั้งสองคนหดตัวลีบ กุมหัวแล้วพูดว่า “คุณชายสามโดนจับตัวไปแล้ว”
“โดนผู้ชายกับผู้หญิงจับตัวไป ผู้ชายถือกระบี่เล่มใหญ่ ส่วนผู้หญิงเป่าขลุ่ยได้”
ชายวัยกลางคนแอบกัดฟัน เรื่องใหญ่แล้ว
ชายวัยกลางคนคว้าตัวทั้งสองคนขึ้นมาแล้วพูดว่า “พวกนายตามฉันกลับไปพูดในตระกูล!”
ตัวกลายเป็นลำแสงลอยขึ้นไป ตัวของทั้งสามคนหายไปทันที
หลังจากทั้งสามคนออกไป ต้นกินพลังค่อยๆ ยื่นกิ่งของตัวเองออกมา ปักลงไปในศพแต่ละศพบนพื้น
เห็นได้ด้วยตาเปล่าว่าในศพมีแสงส่งผ่านกิ่งก้านเข้าไปในต้นกินพลัง
ศพระเหยไปอย่างรวดเร็ว กลายเป็นเถ้ากระดูกลอยตามลมออกไป
……
ลู่ฝานกับหลิงเหยาที่กำลังหนีอยู่ในป่า ตอนที่พื้นดินสั่นสะเทือน พวกเขารู้สึกว่าต้นไม้และพลังฟ้าดินรอบๆ เกิดการเปลี่ยนแปลง
ลู่ฝานโอบหลิงเหยาเอาไว้ ทั้งสองชะงักลงทันที
ลู่ฝานกวาดตามองรอบๆ แล้วพูดว่า “ค่ายกลแข็งแกร่งมาก คาถาต้องห้ามเจ๋งมาก ประเทศของผู้ฝึกชี่แข็งแกร่งกว่าไม่ใช่น้อย”
หลิงเหยาพูดว่า “ลู่ฝาน มีคนตามมาใช่ไหม”