เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1515
ลู่ฝานค่อยๆ รวมไฟทั้งสามเป็นหนึ่งต่อไปเรื่อยๆ พลังอันบ้าคลั่งเริ่มไหลไปรอบๆ
ลู่ฝานรู้สึกว่าพลังแห่งโลกทั้งตัวกับวิญญาณสั่นสะเทือนไปด้วย
ผู้ฝึกชี่ข้างๆ ที่อยากเข้ามาดูใกล้ๆ โดนไฟที่โถมเข้ามาซัดใส่จนกระเด็น
เลือดสาดกลางอากาศ ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งบาดเจ็บสาหัส
ตอนนี้เจดีย์สูงสว่างขึ้นมา ค่ายกลปรากฏขึ้นรอบๆ เหมือนพยายามห้ามปราบลู่ฝานเอาไว้
ลูกหลานตระกูลหั่วข้างนอกจำนวนไม่น้อยเห็นเจดีย์สูงที่สว่างขึ้นอย่างกะทันหัน
ผู้อาวุโสชุดคลุมแดงสองคนเห็นแสงสว่างที่เจดีย์สูง ก็ชะงักไปเล็กน้อย จากนั้นเหาะไปทางเจดีย์สูงอย่างรวดเร็ว เพื่อเข้าไปดูใกล้ๆ
ไม่ใช่แค่พวกเขา กลุ่มผู้ฝึกชี่ชุดคลุมม่วง ผู้ฝึกชี่ชุดคลุมทองเป็นร้อยคน กรูกันไปที่เจดีย์สูง
“เกิดอะไรขึ้น ทำไมเจดีย์สูงถึงสว่างขนาดนี้ล่ะ”
“ไม่รู้ เพิ่งเคยเห็นครั้งแรก มีคนทะลุระดับอยู่ข้างในหรือเปล่า!”
……
ผู้อาวุโสชุดคลุมแดงสองคนมองหน้ากัน จากนั้นพูดว่า “หัวหน้าเจ็ด นายรับรู้ได้เหมือนกันใช่ไหม อาทิตย์ลุกโชน!”
“ไอ้แปด นายพูดถูก มีคนกำลังผสานไฟทั้งสามเป็นหนึ่ง ดูท่าว่าจะสำเร็จแล้วด้วย!”
“ใครกล้าขนาดนี้ ฝึกวิชาอาทิตย์ลุกโชน ทำไมถึงไม่ทะลุระดับอย่างสงบในถ้ำไฟเซียนของตระกูล มาวุ่นวายอะไรที่นี่ อย่าบอกนะว่าเขาไม่รู้ว่าถ้าทะลุระดับไม่สำเร็จจะทำให้เจดีย์นี้ระเบิด”
“ไม่รู้ว่าเป็นใคร! ไม่ได้ยินว่าหัวหน้าหรือผู้อาวุโสคนไหนในตระกูลทะลุระดับเลยนะ อย่าบอกนะว่าเป็นหั่วหลงชิ่ง”
“เป็นไปไม่ได้ หั่วหลงชิ่งยังตระหนักรู้วิชาไฟของเซียนอยู่ในถ้ำไฟเซียน ยังไม่ได้ออกมาเลย!”
“แล้วใครกันล่ะ”
“รอดูก็รู้เอง”
เพิ่งพูดจบแสงสว่างหายไป ทั้งเจดีย์สูงโงนเงนอย่างแรง หลังจากนั้นจึงหยุดนิ่งลง
ผู้อาวุโสชุดคลุมแดงสองคนมองหน้ากัน แล้วพุ่งเข้าไปในเจดีย์
คนด้านนอกพูดคุยกัน
ผู้อาวุโสคนไหนทะลุระดับกันนะ!
ในชั้นสี่ของเจดีย์สูง
ลู่ฝานค่อยๆ ลุกขึ้นยืน
ลูกไฟในมือส่องแสงสีทองสะดุดตา
มิติรอบลูกไฟพังทลายไม่หยุด แล้วก็เชื่อมต่อกันไม่หยุด
อาทิตย์ลุกโชน นี่คืออาทิตย์ลุกโชน!
ลู่ฝานแยกเขี้ยวยิงฟัน อาทิตย์ลุกโชนทำให้เขาทรมานไม่น้อย เจ็บปวดไปทั้งตัว เหมือนกระดูกและเส้นลมปราณทั้งตัวขาดไปเกือบครึ่ง
ลู่ฝานสูดหายใจลึก ค่อยๆ ลุกขึ้นยืน สะบัดแขนสะบัดก้นยืดเส้นยืดสาย
อาการบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้ ถ้าเป็นคนอื่นคงต้องนอนอยู่บนเตียงหลายเดือน
แต่สำหรับเขา แค่ไม่ได้บาดเจ็บถึงส่วนสำคัญ ภายใต้การฟื้นฟูของพลังแห่งโลกที่พลุ่งพล่าน ไม่นานก็หายดี เวลาเพียงพริบตาเดียว ลู่ฝานรู้สึกว่าตัวเองขยับได้คล่องแล้ว!
ลู่ฝานปัดก้นแล้วเดินไปข้างหน้า
ผู้ฝึกชี่รอบๆ อ้าปากค้าง เหมือนอยากเรียกลู่ฝาน นัยน์ตามีเปลวไฟลุกโชนและคาดหวัง เห็นได้ชัดว่าต้องการให้ลู่ฝานสอนพวกเขา
แต่พวกเขาทรุดลงบนพื้นเพราะโดนลูกหลงจากเปลวไฟเมื่อกี้ คงไม่สามารถขยับได้ภายในระยะเวลาสั้นๆ
ถือว่าพวกเขาโชคดีมาก ลู่ฝานสามารถระงับเปลวไฟบ้าคลั่งนั่นได้ ไม่งั้นพวกเขาคงตายไปนานแล้ว
กลุ่มคนทำได้แค่มองลู่ฝานเดินออกไปโดยไม่สามารถทำอะไรได้
ลู่ฝานสาดลูกไฟเข้ามาในร่างกาย หลังจากนั้นลู่ฝานรู้สึกว่ามีลายไฟสว่างขึ้นทั้งตัวเขาเล็กน้อยหลังจากนั้นก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย
ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป เขาไม่ต้องรวมสามเปลวไฟเป็นหนึ่งอีกแล้ว
มีลูกไฟตัวเก่งกลายเป็นลายประทับบนตัว ต่อไปเขาสามารถใช้วิชาอาทิตย์ลุกโชนได้ทุกที่ทุกเวลา
ตอนนี้ลู่ฝานสงสัยมาก นี่แค่ระดับหนึ่งของวิชาอาทิตย์ลุกโชนเหรอ
แม้แต่เขายังเหนื่อยขนาดนี้ คนอื่นจะทำสำเร็จได้ยังไง บางทีตอนนี้เขาอาจจะไม่ใช่แค่ระดับหนึ่งก็ได้
ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ เรียกเจ้าดำออกมา ให้เจ้าดำสิงร่างเพื่อสัมผัสกับอาทิตย์ลุกโชน
เจ้าดำก็ดำรงชีวิตด้วยเปลวไฟเหมือนกัน สิงร่างตอนนี้ไม่แน่ว่าอาจมีประโยชน์กับเจ้าดำ ถ้ามันเรียนรู้วิชาอาทิตย์ลุกโชนได้เหมือนกัน คงไม่มีอะไรดีไปกว่านี้อีกแล้ว
หลังจากลู่ฝานออกไปครู่หนึ่ง ผู้อาวุโสชุดคลุมแดงสองคนพุ่งขึ้นมาบนชั้นสี่
กวาดตามองรอบๆ หัวหน้าแปดพูดเสียงดังว่า “เมื่อกี้ใครทะลุระดับที่นี่”
พวกผู้ฝึกชี่ไม่พูดอะไร เบิกตาโตมองเขา
ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่อยากพูด แต่พูดไม่ออกจริงๆ
หัวหน้าเก้าคว้าตัวมาคนหนึ่ง จากนั้นยัดยาเข้าไปในปาก รอเพียงครู่เดียวผู้ฝึกชี่คนที่กินยาเข้าไปถอนหายใจออกมา พูดอย่างอ่อนแรงว่า “หัวหน้า ผู้อาวุโสที่ดูอายุน้อยมากฝึกวิชาอาทิตย์ลุกโชนสำเร็จที่นี่”
“ไหนเขาล่ะ”
หัวหน้าเก้าพูดเสียงดัง
ผู้ฝึกชี่ชี้นิ้วขึ้นไปข้างบน
หัวหน้าแปดไม่พูดพร่ำทำเพลง พุ่งขึ้นไปข้างบนทันที หัวหน้าเก้าก็รีบตามไปด้วย!