อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 1142 เขาไม่ธรรมดา
“พี่สาว ท่านอยากให้น้ำแข็งน่าชังพวกนั้นละลายใช่หรือไม่”
กู้ชูหน่วนพยักหน้าด้วยกำลังทั้งหมดที่มี
จอมมารโล่งอก ยิ้ม “พี่สาวก็บอกแต่แรกสิ จะให้น้ำแข็งพวกนั้นละลายยังมิง่ายอีกหรือ”
เขายื่นมือถอดรองเท้าละถุงเท้าของนาง แบกนางเดินไปถึงริมแม่น้ำที่อยู่ไม่ไกล ตักน้ำราดฝ่าเท้านางไม่หยุด
กู้ชูหน่วนกลอกตา
ยังนึกว่าเขาจะมีวิธีดีอะไร
นางหนาวไปทั้งตัว หนาวจากภายในสู่ภายนอก แม้แต่เลือดและไขกระดูกก็จะแข็งอยู่แล้ว
แค่ตักน้ำราดฝ่าเท้านางนิดหน่อยจะมีประโยชน์อะไร
ผลักนางลงแม่น้ำไปเลยจะดีกว่า ยังอาจช่วยได้บ้าง
“พี่สาว ท่านลองขยับเท้าดูสิ”
กู้ชูหน่วนลองขยับ แต่ขยับไม่ได้
“ขยับไม่ได้ก็ถูกแล้ว ท่านทนหน่อยนะ เจ็บนิดเดียว”
จอมมารหาบางอย่างรอบๆ สุดท้ายได้หินก้อนใหญ่มา จากนั้นก็เทียบกับเท้านาง
นางอยากเป็นลมตายไปเสีย
เจ้าลูกหมานี่ คิดอะไรอยู่ในหัวกันแน่
นางหนาว
แล้วเขาเอาหินมาทุบนางทำไม
ประเดี๋ยวนางไม่ทันหนาวตาย ก็ต้องถูกเขาทุบตายนี่แหละ
กู้ชูหน่วนอยากห้ามเขา แต่กลับพูดไม่ออก ได้แต่มองเขาออกแรงย้ายหินก้อนใหญ่มา ก่อนจะทุบเท้านางแรงๆ
ซีด…
เจ็บ…
กู้ชูหน่วนกระโดดขึ้นพรวด กุมฝ่าเท้าตัวเองกระโดดไม่หยุด
“เจ้าลูกหมา เจ้าจะทำข้าตายหรือ”
จอมมารหัวเราะอย่าโง่งมแหะๆ “พี่สาว น้ำแข็งบนตัวท่านละลายแล้วนี่…”
เมื่อนั้นกู้ชูหน่วนจึงพลันคิดได้ ร่างกายของนางไม่แข็งทื่ออีกแล้ว และไม่รู้สึกทรมานตรงไหนด้วย
นี่…?
“ทีแรกทำให้เลือดไหลตรงเท้าท่านนิดหน่อยก็เรียบร้อย แต่อาโม่กลัวพี่สาวเจ็บ อาโม่ก็เลยทุบเอา”
“ทำให้เลือดไหลก็หายแล้ว?”
“ถูกต้อง”
ต่อให้กู้ชูหน่วนจะเก่งวิชาแพทย์อย่างไร ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมการทำให้เท้าเลือดไหลนิดหน่อย อาการจับสั่นในตัวนางก็ดีขึ้นอย่างรวดเร็วได้
เพราะฝ่าเท้าเชื่อมต่อกับหัวใจเท่านั้นหรือ
ไม่ง่ายขนาดนั้นกระมัง
“เจ็บจนเท้าข้าจะเดี้ยงอยู่แล้ว เจ้าทำให้เท้าข้าเลือดออกยังจะดีกว่า”
นางลองเดินพลัง ทว่าในตัวยังไม่มีเรี่ยวแรงเหมือนเดิม
กระทั่งว่ายังเริ่มหนาวอีกนิดๆ ด้วย