เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1528
แต่ขณะนั้นเอง พลังชี่พุ่งขึ้นบนตัวลู่ฝาน มุกเวิ้งว้างปรากฏขึ้นในมือ
แสงสีดำพุ่งขึ้นมาและแผ่ขยายไปอย่างรวดเร็ว จู่ๆ จินเซ่าเหยียนนึกถึงตอนที่สู้กับลู่ฝานครั้งที่แล้ว รีบสะบัดมือดึงตราประทับกลับมา กลัวช้าก้าวเดียวแล้วตราประทับของเขาจะโดนลู่ฝานเอาไป
“ย๊าก!”
ลู่ฝานเห็นอีกฝ่ายทำแบบนี้จึงแผดเสียงออกมาเบาๆ
จินเซ่าเหยียนหน้าซีดทันที พลังชี่ทั้งตัวเกือบพังทลาย เซถอยหลังไปหลายก้าว ตราประทับที่ลอยกลับมากระแทกลงบนตัวเขา
พลั่ก!
จินเซ่าเหยียนล้มคว่ำลงบนพื้น พื้นโดนกระแทกจนเป็นหลุมลึกขนาดใหญ่
จินเซ่าเหยียนรู้สึกถึงเลือดตรงลำคอ เขาเกือบกระอักเลือดออกมา
จินเซ่าเหยียนฝืนกลืนลงไป ผ่านไปครู่หนึ่งกว่าจะลุกขึ้นมาได้
ลูกหลานตระกูลหั่วที่อยู่รอบๆ เห็นภาพแบบนี้ไม่รู้จะพูดยังไงดี นี่ใช่จินเซ่าเหยียนที่เพิ่งเอาชนะหั่วหลงจู้หรือเปล่า นี่ใช่คุณชายตระกูลจินที่เมื่อกี้ยังเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังหรือเปล่า
ลู่ฝานมองจินเซ่าเหยียนอย่างเฉยเมย “คุณชายจิน ถ้านายอยากประลอง ฉันประลองกับนายได้ทุกเมื่อ แต่ลอบกัดแบบนี้ ทำให้คนรู้สึกขยะแขยงหรือเปล่า คนตระกูลจินทำแบบนี้กันหมดเลยเหรอ”
จินเซ่าเหยียนตวาดว่า “อย่าเอาแต่พูดว่าตระกูลจินอย่างนั้นอย่างนี้ได้ไหม คนกวาดขยะอย่างนายไม่มีสิทธิ์พูดถึงตระกูลจิน ลู่ฝานใช่ไหม เมื่อกี้ฉันเสียพลังเยอะเกินไป จึงทำให้เสียท่าให้นาย ถ้ากล้าอีกสองวันก็มาประลองกับฉัน ฉันจะซัดนายให้ฟันร่วงหมดปากเลย”
ลู่ฝานหัวเราะ เขาต้องการให้เป็นแบบนี้แหละ
ลู่ฝานหยิบไม้กวาดแล้วเอาสองมือไพล่หลัง “ไม่มีปัญหา อีกสามวันเราเจอกันที่นี่ อย่าคิดว่าตระกูลหั่วไร้คนมีความสามารถ!”
เพียงประโยคเดียว ทำให้ผู้อาวุโสห้าและคนอื่นยิ้มในใจ
ไอ้เด็กนี่เป็นหน้าเป็นตาจริงๆ!
จินเซ่าเหยียนตวาดเสียงดัง “ได้ เจอกันอีกสามวัน!”
พูดจบ จินเซ่าเหยียนพาผู้ฝึกชี่ที่ยังตกตะลึงอยู่ออกไปอย่างรวดเร็ว
ลู่ฝานหันมามองหั่วหลงจู้แวบหนึ่ง แล้วเดินออกไปช้าๆ
ลู่ฝานเดินมาข้างหลิงเหยาแล้วพูดว่า “ได้เวลามาอีกสามวัน ไม่ว่ายังไงสามวันนี้ตระกูลหั่วไม่มีทางแตะต้องเรา”
หลิงเหยากะพริบตา “ความคิดดี แต่พวกเขารู้จริงเหรอว่าเราเป็นใคร”
ลู่ฝานคิดแล้วพูดว่า “ไม่แน่ใจ เธอเห็นหรือเปล่าว่าเมื่อกี้นักบู๊สองคนนั้นไปไหน”
หลิงเหยาพยักหน้า “เห็นชัดเลย”
ลู่ฝานยิ้มบางๆ
หลิงเหยายิ้มแล้วพูดว่า “เข้าใจแล้ว อีกเดี๋ยวฉันจะแอบไปหาพวกเขา”
ลู่ฝานแอบเอาป้ายยัดใส่มือหลิงเหยา จากนั้นเดินออกไปด้วยรอยยิ้ม นั่นคือป้ายคำสั่งตระกูลหั่ว มีชื่อเขาสลักไว้ด้านบนด้วย หลิงเหยาไม่ได้เดินตามเขาไป แต่แทรกตัวเข้ามาในกลุ่มคน
กลุ่มคนมองด้านหลังลู่ฝานแล้วแอบพูดกัน
“คนกวาดขยะคนนี้คือใคร เจ๋งมาก!”
“ลู่ฝาน ไม่เคยได้ยินชื่อนี้เลย!”
“เขาสุดยอดมาก ฉันว่าเขาสุดยอดกว่าคุณชายหั่วหลงจู้อีก!”
“ไม่แน่เขาอาจชนะได้!”
..….
ได้ยินเสียงพูดคุยข้างหู หั่วหลงจู้อับอายขายหน้ามาก รีบเดินมาข้างผู้อาวุโสห้าแล้วถามว่า “ผู้อาวุโส เด็กคนนี้เป็นใครกันแน่”
ผู้อาวุโสห้ามองเขาอย่างเฉยเมย “เขาเป็นคนทำความสะอาดที่เพิ่งมาใหม่ หั่วหลงจู้ ถ้าฉันเป็นนายคงรีบไปขอโทษเขาแล้ว ไม่งั้นวันใดวันหนึ่งเขาเป็นหัวหน้าภายในตระกูลหรือผู้อาวุโส นายจะทำยังไง”
สีหน้าหั่วหลงจู้เปลี่ยนไปทันที “เขาไม่ได้แซ่หั่ว!”
ผู้อาวุโสห้ากดเสียงต่ำพูดว่า “นายยังไม่เข้าใจเหรอ แค่เขาพอใจ เขาจะแซ่อะไรก็ได้ทั้งนั้น!”
พูดจบ ผู้อาวุโสห้าหายตัวออกไป
ผู้อาวุโสสามมองหั่วหลงจู้แล้วพูดว่า “หั่วหลงจู้ เชื่อผู้อาวุโสห้าเถอะ!”
ผู้อาวุโสรองถอนหายใจ ส่ายหน้าแล้วเดินออกไป
หั่วหลงจู้กำหมัดแน่น ดวงตาสองข้างแดงก่ำ