บทที่ 2177 นายแห่งอาชูร่าก็ถูกจับตัวมาแล้ว
เวลาเดียวกันนี้ที่หน้าประตูห้องขัง
ขาใหญ่หลายคนกำลังนั่งแช่อยู่ตรงนั้นพลางพูดคุยสัพเพเหระเหมือนปลาเค็ม จู่ๆ ก็มีบางคนที่ตาไวสังเกตเห็นว่าไม่ไกลออกไปมีใบหน้าของคนที่ดูไม่คุ้นเคยอยู่
“เอ๊ะ สองคนทางนั้นเป็นใครกัน ดูเหมือนจะไม่เคยเห็นมาก่อนนะ!” ขาใหญ่คนหนึ่งถามขึ้นด้วยความสงสัย
“คงเป็นคนที่เพิ่งโดนจับมาใหม่น่ะสิ”
ขณะทั้งพูดคุยกันอยู่ เวลานี้ หัวหน้าของกลุ่มอำนาจกลุ่มหนึ่งก็จ้องมองไปทางสองคนนั้น ทันใดนั้นดวงตาก็เบิกกว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ “เช็ดครก! นาย…นายแห่งอาชูร่า! คนที่อยู่ทางซ้ายคือนายแห่งอาชูร่าไม่ใช่เหรอ ทำไมเขาก็ถูกจับมาด้วยล่ะ!”
“เวรแล้ว! นายบอกว่าใครนะ”
“หน้าตาแบบนั้นคือนายแห่งอาชูร่า ส่วนทางขวานั่นคือคนสนิทของเขา ฉันเคยเจอหนหนึ่ง ไม่มีทางจำผิดแน่นอน!”
….
หลังจากลงเรือแล้ว ซือเยี่ยหานก็พาหลินเชวียเริ่มออกตามหาเบาะแสของเยี่ยหวันหวั่นอย่างลับๆ ผลคือ สืบหามาสองเขตแล้วก็ยังไม่พบเธอเลย
บนหาดพบเพียงรองเท้าเปื้อนเลือดคู่หนึ่งที่เป็นของเธอ
ซือเยี่ยหานถือรองเท้าผู้หญิงคู่นั้นไว้ในมือ มองรอยเลือดบนรองเท้า สีหน้าไม่น่ามองอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน
หลินเชวียก็ตระหนกบ้างแล้ว “พี่เก้า พี่อย่าร้อนใจไปเลย ยังเหลืออีกเขตที่ยังไม่ได้หานะ!”
ณ ประตูห้องขังเขตบี
คนที่อยู่หน้าประตูพุ่งฉิวเข้าไปแจ้งข่าวกับทุกคนอย่างรวดเร็ว “เวรแล้วๆๆ! ถูกจับมาอีกคนแล้ว! พวกนายรู้ไหมว่าคนที่ถูกจับมาครั้งนี้เป็นใคร”
ภายในห้องขัง ขาใหญ่กลุ่มหนึ่งได้ฟังแล้วต่างก็สนอกสนใจ
เริ่มแรกตอนที่มีคนใหม่ๆ ถูกจับตัวมา ทุกคนแค่ถอนหายใจแล้วพูดคุยกันสองสามประโยค แต่ต่อมาคนที่ถูกจับตัวมามีมากขึ้นเรื่อยๆ ภูมิหลังที่มาก็ยิ่งใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ทำให้คนมึนงงกันไปหมดแล้ว
“ใครล่ะ ถึงทำให้นายตื่นเต้นได้ขนาดนี้” มีคนเอ่ยถามอย่างเฉยชา
“นายแห่งอาชูร่า! เป็นนายแห่งอาชูร่า!” คนนั้นที่อยู่ตรงประตูตะโกนขึ้นมา
“เวรเอ้ย! นายบอกว่าใครนะ”
“บอสใหญ่ของอาชูร่าหนึ่งในสามกำลังหลักของคุกคนบาปงั้นเหรอ”
“ใช่แล้ว! เป็นเขา! ฉันเคยเจอมาก่อนครั้งหนึ่ง ไม่มีทางจำผิดแน่!”
“แม้แต่นายแห่งอาชูร่าก็โดนจับมาแล้ว ผู้บงการอยู่เบื้องหลังของเกาะนี้เป็นกลุ่มอำนาจไหนกันแน่”
“เดิมทีฉันคิดว่าเป็นฝีมือของคุกคนบาป แต่ทำไมแม้แต่นายแห่งอาชูร่าก็ถูกจับตัวมาด้วยล่ะ”
ด้านในของห้องขัง เยี่ยหวันหวั่นกำลังเล่นไพ่จั่วสามอยู่ได้ยินเสียงเอะอะจากด้านนอก จึงเอ่ยถามไปประโยคหนึ่งว่า “ข้างนอกโวยวายอะไรกัน”
มีคนที่อยู่ตรงประตูบอกว่า “ดูเหมือนจะมีคนใหม่ถูกจับมา!”
เยี่ยหวันหวั่นจิบชาชั้นดีที่เพิ่งมาได้มาจากการชนะเดิมพันอย่างสบายใจเฉิบ จากนั้นก็เลิกคิ้วแล้วเอ่ยว่า “คนใหม่เหรอ บอสใหญ่ที่มีหน้ามีตาในรัฐอิสระต่างก็โดนจับกันมาพอสมควรแล้ว ยังจะมีใครถูกจับมาอีกล่ะ”
ในเวลานี้เอง ใครคนหนึ่งในกลุ่มคนร้องขึ้นมาว่า “เวรแล้ว! ดูเหมือนจะเป็นนายแห่งอาชูร่า!”
“พรวด…”
วินาทีที่ได้ยินคำว่านายแห่งอาชูร่า เยี่ยหวันหวั่นก็พ่นน้ำชาออกมาทันที “นายบอกว่าใครนะ”
“บอสใหญ่ของอาชูร่า จอมมารร้ายแห่งอาชูร่า!”
เยี่ยหวันหวั่นตะลึงค้างไปแล้ว ไม่ได้เตรียมใจเอาไว้เลยสักนิด
คุณเก้าเหรอ
เธอยังไม่ได้ส่งสัญญาณให้ ทำไมเขามาแล้วล่ะ
หลังจากหายตกใจแล้ว ปฏิกิริยาต่อมาของเยี่ยหวันหวั่นคือก้มหน้ามองตัวเอง ตอนนี้ ผมของเธอยุ่งเหยิง เสื้อผ้ายับยู่ยี่ เท้าสวมรองเท้าหญ้าสาน สองขาพาดอยู่บนโต๊ะน้ำชาแบบไม่ใส่ใจภาพลักษณ์ พลางเขย่าขาไปด้วย ในมือถือไพ่ไว้ และตรงหน้ามีข้าวของที่ตบทรัพย์มาจากขาใหญ่พวกนั้นวางกองอยู่
เป็นหัวหน้าโจรภูเขาขนานแท้ จอมโจรหญิง…
เยี่ยหวันหวั่นสบถออกมา “ซวยแล้ว…”
—————————————————————————————
บทที่ 2178 ที่รัก ในที่สุดคุณก็มาแล้ว
กลุ่มคนที่เอะอะอยู่ด้านนอกจู่ๆ ก็เงียบกริบ จากนั้นเสียงฝีเท้าที่คุ้นเคยก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
จบเห่แล้ว…
ทำไมมาเอาเวลานี้ล่ะ เธอยังไม่ได้เตรียมตัวเลยนะ!
เยี่ยหวันหวั่นประหนึ่งมดบนหม้อร้อนๆ รีบเอาเท้าลง ตะลีตะลานลุกขึ้นมา ยัดไพ่ที่ถือสะเปะสะปะอยู่ในมือให้ขาใหญ่ที่อยู่ด้านซ้าย จากนั้นก็เอาผ้าคลุมข้าวของทั้งหมดบนโต๊ะไว้ สุดท้ายก็สางผมที่กระเซอะกระเซิงเหมือนรังนกของตัวเองให้เรียบร้อยอย่างรวดเร็ว…
ทางเยี่ยหวันหวั่นเพิ่งจะจัดการเสร็จ ทันใดนั้น ซือเยี่ยหานในชุดดำก็สาวเท้าก้าวเข้ามาแล้ว
เดิมทีคิดจะรอให้มืดแล้วค่อยตามหาคนต่อ แต่เขารอนานขนาดนั้นไม่ไหว ไม่เห็นเธอแค่ครู่เดียว เขาก็ไม่สบายใจแล้ว
พอซือเยี่ยหานเข้ามาเรื่องแรกที่ทำก็คือกวาดสายตามองหาตัวคนอย่างรวดเร็ว
ในเวลาเดียวกัน เหล่าขาใหญ่ที่มุงดูอยู่ด้านข้างก็พิจารณาดูชายหนุ่มด้วยความคิดที่แตกต่างกันไป
นี่คือนายแห่งอาชูร่างั้นเหรอ
“ข่าวลือบอกว่าหน้าตาของนายแห่งอาชูร่าน่าเกลียดน่ากลัวแบบสัตว์ประหลาดไม่ใช่เหรอ”
“หน้าตาแบบนี้ดูเหมือนจะขัดต่อสวรรค์เกินไปหน่อยแล้ว…”
“นอกจากใบหน้านี้ ก็ไม่มีอะไรที่แตกต่างไปจากสัตว์ประหลาดแล้วใช่ไหม”
ทุกคนที่นั่งอยู่ต่างก็เป็นมือเก่าที่มีประสบการณ์โชกโชน ดังนั้นมองแค่แวบเดียวก็สามารถสัมผัสถึงความอันตรายของคนๆ นี้ได้แล้ว
ในเวลานี้ ทุกคนมองเห็นเพียงว่ามีเงาคนร่างหนึ่งพุ่งฉิวเข้าไปหานายแห่งอาชูร่าอย่างรวดเร็ว…
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
บนเกาะนี้มีศัตรูคู่แค้นของนายแห่งอาชูร่าด้วยเหรอ
พอเจอหน้าคู่แค้นก็โกรธจนตาแดง พอเห็นก็เข้ามาซัดเลยงั้นเหรอ
ความเร็วของเยี่ยหวันหวั่นนั้นว่องไวเกินไปจริงๆ แม้แต่ซือเยี่ยหานก็ตอบสนองไม่ทัน พอปฏิกิริยาตอบสนองของเขากลับมา ก็ถูกก้อนนุ่มนิ่มโผเข้าใส่เต็มรักแล้ว
เยี่ยหวันหวั่นราวกับกระต่ายน้อยเสียขวัญ พอเห็นซือเยี่ยหานก็โผเข้าใส่เขา และซุกหน้าเข้ากับอ้อมอกเขา
ซือเยี่ยหานที่เดิมทีมีท่าทางระแวดระวังพอหญิงสาวโผเข้าใส่อ้อมอกตัวเองก็สลายปราการทิ้งทันที วินาทีที่มองเห็นเยี่ยหวันหวั่นยืนอยู่ตรงหน้าตัวเองอย่างปลอดภัยไม่บุบสลาย ความคิดที่สับสนว้าวุ่นในที่สุดก็สงบลงแล้ว ใบหน้าที่เคร่งตึงก็อ่อนโยนลงด้วย “หวันหวั่น…”
เธอไม่เป็นไร…
“ฮึกๆๆ ที่รักในที่สุดคุณก็มาแล้ว บนเกาะน่ากลัวมากเลย!” เสียงของเยี่ยหวันหวั่นทั้งอ่อนหวานและแผ่วเบา เกาะติดซือเยี่ยหานแล้วเริ่มร้องไห้อย่างน่าสงสาร
เหล่าขาใหญ่ที่มุงดูอยู่ไม่คิดเลยว่าคนที่พุ่งเข้าไปจะเป็นไป๋เฟิง เมื่อเห็นการพลิกโฉมหน้าของนางมารร้ายที่หลอกตบทรัพย์พวกเขาในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา โผเข้าไปหาชายหนุ่มราวกับวิหคน้อยอิงแอบคน ก็แทบจะอ้าปากจนคางห้อยติดพื้นแล้ว
เมื่อครู่พวกเขา…เห็นอะไรกัน…
“ที่พุ่งเข้าไปเมื่อกี้…ตัวอะไรน่ะ”
“ดูเหมือนจะเป็นนางมารร้ายคนนั้น…”
“เธอพูดว่ายังไงนะ บนเกาะน่ากลัวมากงั้นเหรอ”
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดบนเกาะนี้…ไม่ใช่เธอหรอกเหรอ
ยังมีอีก…ที่ลือกันว่าแบดเจอร์คนนี้เป็นคู่ขาของนายแห่งอาชูร่า ไม่ใช่ข่าวลือ แต่เป็นความจริงสินะ
แม้แต่นายแห่งอาชูร่าก็ยังกล้ากอด ผู้หญิงคนนี้น่ากลัวขนาดไหนกันแน่
เวลานี้ ซือเยี่ยหานไม่แยแสสายตารอบข้างที่แตกตื่นกันไปสารพัด หลังจากได้ยินคำพูดของหญิงสาว หัวคิ้วที่เพิ่งคลายออกของชายหนุ่มก็ขมวดแน่นขึ้นมาอีกครั้ง ถอดเสื้อกันลมตัวใหญ่ที่สวมอยู่ออกทันที แล้วโอบกอดหญิงสาวไว้ในอ้อมแขนอย่างแน่นหนา ก้มหน้าลง จุมพิตเรือนผมของหญิงสาวด้วยความอ่อนโยนอย่างสุดซึ้ง “ไม่ต้องกลัว ไม่เป็นไรแล้ว”
เยี่ยหวันหวั่นลูบกระหม่อมตัวเอง และรู้สึกหงุดหงิดอยู่บ้าง ซวยชะมัด เธอไม่ได้สระผม!
เมื่อสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่คุ้นเคยและอุณหภูมิอันอบอุ่น หัวใจของเยี่ยหวันหวั่นก็อุ่นวาบ เงยหน้าขึ้นแล้วเริ่มออเซาะ
——————————-