เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1538
จินเซ่าเหยียนสะบัดมือกำตราประทับสี่เหลี่ยมของตัวเองไว้ในมือ พลังชี่เริ่มรวมตัวกันบนตัว!
“ในที่สุดนายก็มา!”
จินเซ่าเหยียนชี้ลู่ฝานแล้วตะโกนเสียงดัง
ลู่ฝานมองเขาอย่างเฉยเมย เดินอย่างไม่รีบร้อนมาตรงหน้าจินเซ่าเหยียน
“ขอโทษที่มาสาย เมื่อวานมีความสุขไปหน่อย”
หลิงเหยาที่อยู่หลังลู่ฝานแก้มแดงระเรื่อ เธอรีบเดินไปด้านข้าง
ผู้ฝึกชี่ตระกูลหั่วที่อยู่รอบๆ พากันหลีกทางให้พวกเขา
การประลองของทั้งสองคนวันนี้ ไม่มีค่ายกลบดบัง เหมือนพวกผู้อาวุโสห้าไม่สนใจการประลองครั้งนี้ ไม่เพียงแค่ไม่วางค่ายกลป้องกัน อีกทั้งยังไม่มีท่าทีว่าจะมาดูด้วย
จินเซ่าเหยียนมองลู่ฝานแล้วพูดว่า “ลู่ฝาน สามวันก่อนนายใช้วิชาใส่ร้ายเรา บอกว่ายาเซียนของเราเป็นของปลอม วันนี้ฉันจะชำระความแค้นนี้กับนาย เอาเครื่องรางของนายออกมา!”
ลู่ฝานมองเขาอย่างราบเรียบ แล้วมองผู้ฝึกชี่ด้านหลังเขา “ไม่ต้องใช้เครื่องรางหรอก จินเซ่าเหยียน ฉันให้โอกาสนายหนึ่งครั้ง ไปซะเถอะ อีกเดี๋ยวคนที่อายไม่ใช่แค่ตัวนายเอง ทั้งตระกูลจินของพวกนายอาจต้องอับอายไปด้วย กลับไปตอนนี้ยังทันนะ”
จู่ๆ จินเซ่าเหยียนหัวเราะออกมา เขาหัวเราะจนตัวโยน เหมือนได้ยินเรื่องตลกสุดๆ
“ลู่ฝาน คนกวาดขยะอย่างนายกล้าพูดอวดดีขนาดนี้ อย่าบอกนะว่าปกตินายใช้ปากกวาดขยะ”
ตราประทับในมือจินเซ่าเหยียนสว่างขึ้น ทันใดนั้นรอยยิ้มบนหน้าเขากลายเป็นความดุดัน
ลู่ฝานส่ายหน้าแล้วหัวเราะเบาๆ บางครั้งคนบางคนขาดการอบรมสั่งสอนจริงๆ!
ลู่ฝานเอาสองมือไพล่หลัง มองจินเซ่าเหยียนรวมถึงผู้ฝึกชี่ด้านหลังเขา “พวกนายเข้ามาพร้อมกันเลย ไม่ต้องเกรงใจ”
จินเซ่าเหยียนโมโหท่าทีดูหมิ่นของลู่ฝานจริงๆ เขาแผดเสียงดังว่า “ไปตายซะ!”
ตราประทับในมือส่องแสงหลายสีออกมา จากนั้นพุ่งเข้าไปหาลู่ฝาน
แสงสว่างจ้าแฝงไปด้วยพลังห้าธาตุที่แข็งแกร่งมาก
ฟ้าดินรอบตัวมีค่ายกลเบญจธาตุปรากฏออกมาเป็นแถบ
ห้าธาตุล้อมสังหาร!
ทันใดนั้น แสงมาถึงตรงหน้าลู่ฝาน
แต่ลู่ฝานยังนิ่งเหมือนเดิม มองจินเซ่าเหยียนอย่างเฉยเมย
ทันใดนั้นแสงที่พุ่งเข้ามาหาลู่ฝานหยุดลงเอง
เหมือนมันโดนฝ่ามือขนาดใหญ่บีบเอาไว้ ไม่สามารถพุ่งเข้ามาข้างหน้าได้อีก
“อะไรกัน”
จินเซ่าเหยียนพูดอย่างตกใจ
ลู่ฝานมองเขาอย่างเฉยเมยแล้วพูดว่า “ฉันบอกแล้ว พวกนายเข้ามาพร้อมกันเถอะ นายแค่คนเดียวฉันรู้สึกไม่สนุก!”
เมื่อพูดเช่นนี้ นัยน์ตาลู่ฝานมีประกายสว่างขึ้น
วินาทีต่อมา จินเซ่าเหยียนเห็นตราประทับในมือตัวเองมีไฟลุกขึ้นมาเอง
ไฟลุกโชนจนทำให้จินเซ่าเหยียนไม่สามารถถือตราประทับเอาไว้ได้อีก
ลูกไฟสีขาวเพิ่งสัมผัสโดนตัวจินเซ่าเหยียน และเริ่มแผ่ขยายเป็นวงกว้างอย่างรวดเร็ว
ลู่ฝานมองผู้ฝึกชี่ด้านหลังจินเซ่าเหยียนแล้วพูดว่า “พวกนายยังไม่ลงมืออีกเหรอ”
ผู้ฝึกชี่พวกนี้งงไปหมดแล้ว ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
ลู่ฝานมองคนซื่อบื้อแบบพวกเขาแล้วส่ายหน้า
จู่ๆ มีแสงเพลิงลุกขึ้นบนตัวพวกเขาเหมือนกัน
พลังชี่บนตัวพวกเขาเริ่มโดนแผดเผาอย่างบ้าคลั่ง
ทุกคนอึ้งไปหมด ผู้อาวุโสสวมชุดคลุมสีแดงอุทานอย่างตกใจว่า “เซียนบำเพ็ญชี่!”
หั่วหลงชิ่งหัวเราะร่า ตบไหล่หั่วหลงจู้แล้วพูดว่า “น่าสนใจ น้องจู้ การที่นายแพ้ถือเป็นเรื่องปกติมาก!”
ตอนนี้หั่วหลงจู้ก็อ้าปากค้างเหมือนกัน