เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1537
เช้าวันต่อมา
หมู่บ้านตระกูลหั่วเต็มไปด้วยผู้คนมากมาย
เหมือนลูกหลานตระกูลหั่วมาถึงตีนเขาเทียนนู่ตั้งแต่เช้า รอคอยการต่อสู้ครั้งใหญ่วันนี้
ด้านหน้าสุดของกลุ่มคน ผู้ฝึกชี่ชุดคลุมลายมังกรสีทองสะดุดตาลอยอยู่กลางอากาศ
คนที่นำมาคือจินเซ่าเหยียน
เวลาสามวันไม่ได้ดับไฟโกรธของจินเซ่าเหยียน กลับทำให้เขายิ่งจดจำความอับอายได้เป็นอย่างดี ถึงขั้นที่ฝังลึกเข้าไปในกระดูก
จินเซ่าเหยียนใช้เวลาหนึ่งวันเต็มๆ ถึงรู้ว่าลู่ฝานหลอกพวกเขา
ยาพลังทองทำลายไฟที่พวกเขากลั่นออกมาสามารถทำลายไฟได้
แต่ไม่รวมวิชาไฟที่พิเศษของตระกูลหั่ว อย่างเช่น อาทิตย์ลุกโชน วิชาไฟถ้ำเซียน
เมื่อคิดออก พวกจินเซ่าเหยียนยิ่งโกรธขึ้นอีก
วันนี้พวกเขามาพร้อมพลังเต็มเปี่ยม เต็มไปด้วยความโกรธ จะสู้ตัดสินแพ้ชนะกับลู่ฝาน
จินเซ่าเหยียนแอบสาบาน
วันนี้ต้องจัดการคนกวาดขยะอย่างลู่ฝานให้เละ!
ในกลุ่มคน หั่วหลงจู้ยืนนอบน้อมอยู่ด้านหลังชายคนหนึ่ง
ชายคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน เขาคือหั่วหลงชิ่งที่เพิ่งออกมาจากถ้ำไฟเซียนได้ไม่นาน
“น้องจู้ ทำไมลู่ฝานที่นายพูดถึงยังไม่มาเลย”
หั่วหลงชิ่งมองไปรอบๆ แล้วถามขึ้น
หั่วหลงจู้ได้ยินชื่อลู่ฝาน สีหน้าไม่สู้ดีเล็กน้อย “เขาจะมาหรือไม่มาก็เรื่องของเขา บางทีพอเอาจริงเขาอาจกลัวขึ้นมาก็ได้!”
หั่วหลงชิ่งยิ้มแล้วพูดว่า “งั้นเหรอ ได้ยินคนอื่นพูด เหมือนไม่ใช่แบบนี้นะ”
หั่วหลงจู้ขมวดคิ้วพูดว่า “พี่ไปฟังใครพูดมา”
หั่วหลงชิ่งชี้ไปรอบๆ แล้วพูดว่า “นายฟังดูได้เลย!”
หั่วหลงจู้เงี่ยหูฟัง จริงด้วย ลูกหลานตระกูลหั่วที่อยู่รอบๆ กำลังพูดคุยกันเสียงเบา
“คุณชายลู่ฝานยังไม่มาเลย”
“นายจะไปรู้อะไร คนใหญ่คนโตเขามาถึงคนสุดท้ายทั้งนั้นแหละ”
“ได้ยินว่าคุณชายลู่ฝานเก่งกว่าหั่วหลงชิ่งเยอะมาก จริงหรือเปล่า”
“ครั้งก่อนนายไม่ได้มาดูเหรอ คุณชายลู่ฝานทำให้จินเซ่าเหยียนล้มลงพื้นด้วยกระบวนท่าเดียว การต่อสู้วันนี้ต้องสบายๆ แน่นอน นายดูสิพวกผู้อาวุโสยังไม่มาเลย”
“นี่ๆ ฉันยังได้ยินว่าช่วงก่อนคุณชายลู่ฝานฝ่าฟันไปถึงชั้นห้าของเจดีย์สูงภายในวันเดียว บุคคลลึกลับที่รวมเพลิงทั้งสามเป็นหนึ่ง!”
“จริงหรือเปล่า ที่แท้เขาคือบุคคลลึกลับคนนั้นเหรอ พระเจ้า ลู่ฝานมีวิชาอาทิตย์ลุกโชนระดับหกหรือเปล่า”
“ใช่น่ะสิ ฉันเลยบอกว่าจินเซ่าเหยียนต้องแพ้แน่นอน!”
……
หั่วหลงจู้ได้ยินเสียงพูดคุย สีหน้าเขาไม่สู้ดีขึ้นอีก เขาตัดสินใจปิดการได้ยินของตัวเอง และหลับตาลงในเวลาเดียวกัน
ส่วนหั่วหลงชิ่งได้ยินแล้วสนใจมาก ยิ่งฟังยิ่งอยากเห็นหน้าลู่ฝาน
ตระกูลหั่วมีคนความสามารถอัศจรรย์แบบนี้ ทำให้หั่วหลงชิ่งรู้สึกอยากประลองกับลู่ฝานดูสักครั้ง
เวลาผ่านไปหนึ่งก้านธูป ลู่ฝานก็ยังไม่ปรากฏตัวออกมา
พวกจินเซ่าเหยียนรอจนหงุดหงิดแล้ว
จินเซ่าเหยียนตะโกนใส่เขาเทียนนู่ว่า “ลู่ฝาน รีบออกมาสู้กับฉัน นายจะเป็นเต่าหดหัวหรือไง”
ผู้ฝึกชี่ตระกูลจินด้านหลังพากันก่นด่าตาม “ไอ้กระจอกลู่ฝาน รีบออกมารับความตายซะ”
“ฉันรอนายนานแล้วนะ!”
“รีบลงเขามาคุกเข่าอ้อนวอนขอชีวิตตรงหน้าพวกเราเร็วๆ”
พวกจินเซ่าเหยียนด่าหยาบคายขึ้นเรื่อยๆ
ลูกหลานตระกูลหั่วที่อยู่รอบๆ ทนฟังต่อไปไม่ไหวแล้ว พากันชี้หน้าด่าจินเซ่าเหยียน
ขณะนั้นมีเงาคนสองคนปรากฏตรงบันไดแร่หินของเขาเทียนนู่
ลู่ฝานพาหลิงเหยาเดินลงเขามาช้าๆ
เมื่อเห็นลู่ฝาน เสียงก่นด่าทั้งหมดหยุดลงทันที