บทที่ 2185 เธอรู้ได้ยังไงว่าเป็นฉัน
หลังจากเห็นเยี่ยหวันหวั่น ดวงตาของซือเซี่ยก็หรี่ลงเล็กน้อย ดูเหมือนในที่สุดก็เข้าใจอะไรขึ้นมาแล้ว
ไห่ถังคนนี้ จะต้องเยี่ยหวันหวั่นที่ตั้งใจส่งมาหยั่งเชิงตัวเอง
“ผู้นำกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”
หลังจากเยี่ยหวันหวั่นมองเห็นรอยแผลเป็นน่าหวาดผวาที่หางตาของซือเซี่ย ก็พลันมีคำตอบผุดขึ้นมาในใจแล้ว
“ผู้นำ…กลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์?!”
ไห่ถังที่อยู่ด้านข้างมองไปที่ซือเซี่ย ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกตะลึง ซือเซี่ยคนนี้ เป็นผู้นำของกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์ไปได้ยังไง?!
ตอนแรก สำหรับความผิดปกติแต่ละอย่างของซือเซี่ย เยี่ยหวันหวั่นแค่นึกสงสัยอยู่ภายในใจ แต่ไม่เคยคาดคิดเลยว่า ซือเซี่ยจะเป็นผู้นำกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์
รอยแผลเป็นนี้ เธอคุ้นเคยดี เป็นรอยแผลที่เกิดจากการโดนกรงเล็บหมาป่าข่วน
ซือเซี่ยจ้องเยี่ยหวันหวั่น ครุ่นคิดอยู่นาน จากนั้นมุมปากก็ยกขึ้นนิดๆ เสียงที่เปล่งออกมาแหบพร่าเล็กน้อย “ฮ่าๆ…เนี่ยอู๋โยว...เธอฉลาดมากจริงๆ ถ้าเธอมาหยั่งเชิงฉันด้วยตัวเอง ด้วยสายตาของฉัน ต้องจำรูปร่างของเธอได้แน่นอน ดังนั้น…เธอเลยให้ผู้หญิงคนนี้มาหยั่งเชิงฉัน…ไม่เลวนี่ มีพัฒนาการแล้ว”
พอได้ยินคำพูดนี้ของซือเซี่ย เยี่ยหวันหวั่นก็ส่ายหัวแล้วตอบว่า “ฉันเคยสืบมาก่อนแล้ว ว่าผู้นำของกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์มีวิชาปลอมแปลงรูปลักษณ์เป็นหนึ่งในใต้หล้า แผลเป็นเล็กๆ แค่นี้ คิดจะปกปิด ง่ายดายมากจริงๆ แต่ว่า ซือเซี่ย ฉันไม่คิดเลยว่าจะเป็นนาย นายสร้างเซอร์ไพรซ์ให้ฉันจริงๆ”
“น่าสนใจนี่ เนี่ยอู๋โยว น่าสนใจเกินไปแล้วจริงๆ…เพียงแต่ ฉันก็ยังสงสัยมากอยู่ดี ฉันคิดว่าฉันปกปิดได้แนบเนียนไร้ช่องโหว่แล้วนะ ที่แท้เธอมองฉันออกได้ยังไง” ซือเซี่ยจ้องเยี่ยหวันหวั่น “บอกฉันมาหน่อยสิ”
“แนบเนียนไร้ช่องโหว่งั้นเหรอ นายคิดว่าการปกปิดของนาย แนบเนียนไร้ช่องโหว่งั้นสินะ?!”
เยี่ยหวันหวั่นมองซือเซี่ย และอดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะ
ใครกันที่มอบความมั่นใจให้เขา
มีช่องโหว่สารพัดชัดๆ ยังนึกว่าตัวเองถึงขั้นแนบเนียนไร้ช่องโหว่อีกเหรอ…
“ซือเซี่ย ขอพูดเลยนะ การปกปิดของนายในภาพรวมน่ะเฉียบแหลมมาก…รวมถึงตอนที่เราอยู่ด้วยกันที่จีนด้วย…แต่น่าเสียดาย นายให้ความสำคัญแค่เพียงภาพรวม แต่กลับละเลยรายละเอียดมากเกินไป” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ย
“รายละเอียดเหรอ” ซือเซี่ยทำท่าครุ่นคิด
“แน่นอน เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้หญิง จะต้องพิจารณาใส่ใจในทุกรายละเอียด…ไม่อย่างนั้น ผู้หญิงทุกคนต่างก็สามารถกลายร่างเป็นเชอร์ล็อคโฮมได้ทั้งนั้น” เยี่ยหวันหวั่นตอบ
“พูดให้เข้าใจง่ายกว่านี้หน่อย” ซือเซี่ยยิ้มเย็นแวบหนึ่ง
“บอกนายไปก็ไม่มีอะไรเสียหาย ฉันจะทำให้นายยอมรับความพ่ายแพ้ด้วยใจซะ” เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้านิดๆ “ตอนอยู่ที่จีน ฉันยังจำได้ไหม นายเคยเรียกฉันว่าพี่สาว…นี่เป็นแค่จุดแรก จุดที่สอง มีอยู่ครั้งหนึ่ง ฉันกับนาย มีคุณเก้าด้วย กินข้าวด้วยกันในร้านอาหาร นายกับซือเยี่ยหานต่างก็ทายความชอบของฉัน…ตอนนั้น ซือเยี่ยหานชนะ ซือเยี่ยหานทายถูกหมด แต่นาย ทายไม่ถูกเลยสักอย่าง…”
ไห่ถังมีสีหน้าฉงน ไม่เข้าใจว่าเยี่ยหวันหวั่นจะบอกอะไรกันแน่
“ทายไม่ถูก…แล้วผิดปกติตรงไหน” ซือเซี่ยย้อนถาม
“ตอนแรกก็ไม่มีอะไรผิดปกติหรอก…แต่พอความทรงจำของฉันกลับมาบางส่วนแล้ว ฉันกลับพบว่า…อันที่จริง นายต่างหากที่ทายถูกหมด” เยี่ยหวันหวั่นกล่าว
“พูดกันตรงๆ คือ ทุกอย่างที่คุณเก้าทายถูก เป็นสิ่งที่เยี่ยหวันหวั่นชอบ แต่ทุกอย่างที่นายทาย…เป็นสิ่งที่เนี่ยอู๋โยวชอบ!” เยี่ยหวันหวั่นจ้องซือเซี่ย ดวงตาสาดประกายยะเยือกแวบหนึ่ง
ปีนั้น ซือเยี่ยหานเดาถูกจริงๆ แต่ความชอบทั้งหมดนั้น ต่างก็เป็นความชอบของเธอหลังจากกลายเป็นเยี่ยหวันหวั่นแล้ว
ส่วนสิ่งที่ซือเซี่ยคาดเดากลับเป็นความชอบของเนี่ยอู๋โยว
หลังจากเยี่ยหวันหวั่นฟื้นฟูความทรงจำแล้วหวนนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมา ก็รู้สึกแปลกใจมาก
—————————————————————————–
บทที่ 2186 เชอร์ล็อคหวันหวั่น
ถ้าซือเซี่ยสามารถปกปิดรายละเอียดทั้งหมดได้ แบบนั้นเขาถึงจะเข้าขั้นแนบเนียนไร้ช่องโหว่ได้จริงๆ แต่น่าเสียดาย ผู้ชายคนนี้ ดูเหมือนจะละเลยรายละเอียดเกินไป เป็นไปได้ว่าแม้แต่ตัวเขาเองก็คงไม่รู้ว่า เขาโผล่หางออกมามากมายเกินไปแล้ว
ในเวลานี้ ซือเซี่ยจ้องมองเยี่ยหวันหวั่น พลางยิ้มอย่างเยือกเย็น “แบบนั้นแล้วยังไงล่ะ…ฉันทายความชอบของเนี่ยอู๋โยวถูก อาจจะเป็นแค่เรื่องบังเอิญอย่างหนึ่งก็ได้ แม้ว่าจะไม่บังเอิญ ก็เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะใช้จุดนี้มาตัดสินว่าฉันคือผู้นำของกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์”
“ถูกต้อง นายพูดไม่ผิดเลย” เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้า
หากว่า มีแค่เรื่องพวกนี้ ย่อมไม่อาจยืนยันได้ว่าซือเซี่ยก็คือผู้นำกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์
ในตอนแรก หลังจากความทรงจำของเยี่ยหวันหวั่นกลับคืนมา ถึงแม้ในใจจะนึกสงสัยว่าซือเซี่ยทายความชอบของเนี่ยอู๋โยวถูกได้ยังไง แต่ก็ไม่ได้นำซือเซี่ยมาเชื่อมโยงเข้ากับกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์เลย
ช่องโหว่ที่ใหญ่ที่สุดของซือเซี่ย กลับปรากฏขึ้นบนเกาะในหนนี้
“ก็ตามที่พูดไปก่อนหน้านี้ ถึงแม้นายจะไม่ใช่ผู้นำกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์ ไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆ กับกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์ งั้นนายก็คงจะรู้ตัวตนของฉัน…แต่บนเกาะในหนนี้ การแสดงของนาย ห่วยเกินไปแล้วจริงๆ”
เยี่ยหวันหวั่นจ้องมองซือเซี่ย “อย่างแรก นายเพิ่งมาถึงรัฐอิสระก็ถูกจับตัวมาเลย แล้วนายจะเคยได้ยินเรื่องของฉันได้ยังไง ถึงแม้นายจะเคยได้ยินเรื่องของไป๋เฟิงผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ย แต่นายจะรู้ได้ยังไงล่ะว่าไป๋เฟิงคนนี้ก็คือเยี่ยหวันหวั่น เหมือนพวกเราจะยังไม่เคยเจอกันมาก่อนเลยนะ”
พอได้ยินคำพูดนี้ของเยี่ยหวันหวั่น ซือเซี่ยก็ตกอยู่ในห้วงความคิด จากนั้นถึงเอ่ยขึ้นว่า “ฮ่า…จริงด้วย เธอนี่ใส่ใจรายละเอียดมากจริงๆ”
“มีหนหนึ่ง นายบอกว่านายถูกขังไว้บนเกาะนี้ เพราะตระกูลเก่าแก่อย่างตระกูลซือ…แต่น่าเสียดาย คุณเก้าก็ขึ้นเกาะมาด้วย ก่อนหน้านี้ฉันถามเรื่องของนายกับคุณเก้าดูแล้ว คุณเก้าปฏิเสธ บอกว่าช่วงที่ผ่านมานี้ ตระกูลซือที่เป็นตระกูลเก่าแก่คลื่นลมสงบดี ไม่มีคนที่ชื่อว่าซือเซี่ยมาเยือนเลย และทางตระกูลซือก็ไม่ได้ส่งตัวนายมาที่นี่ด้วย”
เยี่ยหวันหวั่นพูดต่อไป
พอซือเซี่ยได้ยินก็ยิ้มน้อยๆ แวบหนึ่ง “ใช่แล้ว…จู่ๆ ซือเยี่ยหานก็มาที่เกาะ เหนือความคาดหมายของฉันจริงๆ ควบคุมไม่ได้เลย”
“และเมื่อสรุปจากข้างต้น หลังจากนายเข้ามาที่เกาะ ดันหาคลังทรัพยากรเจออีก…นี่ช่างบังเอิญจริงๆ นายว่า มีคนมากมายขนาดนี้ อยู่กันมานานขนาดนี้กลับไม่เจอเลย แต่ถูกคนมาใหม่อย่างนายหาเจอ มันเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ น่ะเหรอ” เยี่ยหวันหวั่นกล่าว
“พอเธอพูดมาแบบนี้ ฉันก็มีช่องโหว่นับไม่ถ้วนเลยจริงๆ” ซือเซี่ยยิ้มนิดๆ
“ถ้าฉันมาหยั่งเชิงนาย ก็อย่างที่นายพูดไปก่อนหน้านี้ บางทีนายอาจจะจำรูปร่างฉันได้ ดังนั้น ฉันเลยตั้งใจให้พี่ไห่ถังมาหยั่งเชิง พอสรุปความแล้ว ผลลัพธ์กลับไม่เลวเลย…ฉันจำไม่เห็นได้เลยว่า ซือเซี่ยในความทรงจำของฉัน จะมีฝีมือน่ากลัวแบบนี้…” เยี่ยหวันหวั่นพูดต่อไป
และด้วยความบังเอิญ ไห่ถังตะปบโดนสิ่งอำพรางบริเวณหางตาของซือเซี่ยเข้า ทำให้รอยแผลเป็นที่ฝากไว้โดยเจ้าหมาป่าได้ ‘เผยโฉมออกมา’
“จุ๊ๆ น่าเสียดาย ดูเหมือนความทรงจำของเธอจะยังไม่กลับคืนมาอย่างสมบูรณ์…แบบนี้ สำหรับฉันมันจะไปมีความหมายอะไรกันล่ะ…เนี่ยอู๋โยว” ซือเซี่ยจ้องเยี่ยหวันหวั่น ยิ้มแล้วเอ่ยอย่างมีความนัยลุ่มลึก
“พักเรื่องไร้สาระไว้ก่อน ฉันก็สงสัยมากเหมือนกัน ตอนนั้นนายไล่ล่าฉันทำไม…และสิ่งที่ทำให้ฉันสงสัยยิ่งกว่าก็คือ หลังจากนายไล่ล่าฉันแล้ว ทำไมต้องแฝงตัวเข้าไปอยู่ในตระกูลซือที่จีนด้วย ถึงขั้นที่แม้แต่คุณเก้าก็ไม่รู้เลยว่านายคือผู้นำของกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์ ซือเซี่ย นายเก็บซ่อนไว้ได้มิดชิดมากจริงๆ” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ย
————————————————————