อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 1169 ผงยาพิษ
ม่านตาของไป๋หลี่หมิงเยียนหดลงทันที ประกอบประโยคหนึ่งเค้นออกมาจากซอกฟัน “ขลุ่ยหยกมรกตอันนี้มีลมปราณของผู้แข็งแกร่งระดับเจ็ดอยู่จริงๆ นังหนู เจ้าไปเอาขลุ่ยหยกมาจากที่ใด? แล้วรู้วิธีการควบคุมขลุ่ยหยกได้อย่างไร?”
“สิ่งนี้ข้าไม่จำเป็นต้องบอกพวกท่านล่ะมั้ง”
ขลุ่ยหยกจะปกป้องนาง นางรู้ดี
แต่นางก็เพิ่งจะค้นพบเมื่อไม่นานมานี้ว่าขลุ่ยหยกแฝงไปด้วยพละกำลังและค่ายกลอันทรงพลังอย่างสุดยอดไว้
ด้วยเหตุนี้ การบุกเข้ามาที่ตระกูลไป๋หลี่ของนางจึงได้มีโอกาสชนะมากขึ้น
ไป๋หลี่หมิงเยียนเกิดความสนใจต่อกู้ชูหน่วนเป็นอย่างมาก ความสนใจนี้ไม่ได้ด้อยไปกว่าความสนใจที่มีต่อวิญญาณนั่น
เขายิ้มอย่างชั่วร้าย มุมปากแฝงไปด้วยความโหดเหี้ยมอยู่รางๆ “ดูท่าบนตัวของเจ้ามีความลับอยู่ไม่น้อยเชียวนะ”
“ทำไม เจ้าอยากใช้วิชาลับตระกูลไป๋หลี่ของพวกเจ้า ขุดความทรงจำในสมองของข้าออกมาหรือไง?”
กู้ชูหน่วนเล่นขลุ่ยหยกมรกต แม้ว่าตอนนี้จะยืนอยู่เบื้องหน้าของผู้แข็งแกร่งระดับหก บนใบหน้าของนางก็ไม่ได้แสดงความหวาดกลัวใดๆออกมา เพียงแต่ในจิตใจของนางมีความหนักอึ้งเป็นอย่างมาก
ขลุ่ยหยกมรกตมีพละกำลังที่ผู้แข็งแกร่งระดับเจ็ดทิ้งไว้
แต่ผ่านไปหลายปี บวกกับเป็นค่ายกลที่ไม่สมบูรณ์แบบ กักขังเจ้าบ้านไป๋หลี่ยังพอได้ กักขังผู้แข็งแกร่งขั้นสูงสุดระดับหกผู้นี้ นั่นก็เป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด
สงครามใหญ่ครั้งนี้ ที่สำคัญที่สุดคือการกำจัดผู้แข็งแกร่งขั้นสูงสุดระดับหกที่อยู่เบื้องหน้าผู้นี้ไปซะ มีเพียงแค่กำจัดเขาไป จึงอาจจะสามารถทำลายล้างตระกูลไป๋หลี่ได้
“เช่นนั้นก็เป็นเกียรติของเจ้า”
ไป๋หลี่หมิงเยียนหัวเราะด้วยความดูถูก เมื่อยกมือข้างหนึ่งขึ้นก็ใช้กำลังภายในดูดกู้ชูหน่วนเข้าไปทันที
กู้ชูหน่วนต่อต้านโดยสัญชาตญาณ นางใช้วิธีการของลูกตุ้มพันชั่งทำให้ร่างกายของคงที่
ทว่าศักยภาพความแข็งแกร่งแตกต่างกันมากเกินไป กู้ชูหน่วนพยายามใช้พละกำลังทั้งหมดอย่างเต็มที่ ก็ยากที่จะทำให้คงที่อยู่ได้
เมื่อเห็นว่าใกล้จะถูกเขาดูดเข้าไปแล้ว กู้ชูหน่วนจึงยอมแพ้เสียเลย และเร่งความเร็วไปตามความปรารถนาของเขา
“ฉึบ….”
กู้ชูหน่วนยกฝ่ามือขึ้น ในขณะที่เกือบจะเข้าใกล้ไป๋หลี่หมิงเยียน พายุเข็มดอกสาลี่ก็ยิงออกมากำมือหนึ่ง
ทวีปปิงหลิงไม่มีพายุเข็มดอกสาลี่ ไป๋หลี่หมิงเยียนเป็นถึงระดับหก จะไม่รู้สึกถึงอันตรายได้อย่างไร
เขาแฉลบร่างกาย หลบผ่านไปทันที แต่ทว่าหลบการพายุเข็มดอกสาลี่ที่มีอยู่แน่นขนัด หากไม่ใช่เพราะเขาเคลื่อนไหวเร็ว เกรงว่าคงจะตายอยู่ในพายุเข็มดอกสาลี่ไปนานแล้ว
แต่…
เข็มดอกสาลี่ผ่านไป กู้ชูหน่วนยกปลายนิ้วขึ้น ก็เป็นใบมีดดาวกระจายยิงเข้าไปอีกสองสามอัน
แม้ว่านางจะมีความรวดเร็วแม่นยำและโหดเหี้ยม ตัดขาดทางข้างหลังของเขาไปหมด เกื้อประสิทธิภาพร่วมกันระหว่างพายุเข็มดอกสาลี่
แต่พายุเข็มดอกสาลี่ก็ทำอะไรกู้ชูหน่วนไม่ได้ นับประสาอะไรกับใบมีดดาวกระจายไม่กี่อันล่ะ
ไป๋หลี่หมิงเยียนสะบัดแขนเสื้อ สะเทือนให้มีดดาวกระจายกระเด็นไปโดยตรง
และในสถานการณ์ตอนนี้ ใบมีดดาวกระจายอันหนึ่งเปลี่ยนเป็นใบมีดดาวกระจายเจ็ดอัน ด้านในเป็นอันใหญ่ที่ใส่อันเล็กไว้ อันเล็กก็ใส่อาวุธลับที่เล็กยิ่งกว่าไว้พุ่งตรงไปยังไป๋หลี่หมิงเยียน
พริบตาเดียวจุดตายทั้งหมดบนตัวของไป๋หลี่หมิงเยียนก็ถูกเปิดเผยออกมา
ไป๋หลี่หมิงเยียนหัวเราะเยาะออกมาเสียงหนึ่ง “แม้ว่าอาวุธลับของเจ้าจะเก่งกาจ แต่คิดจะสังหารข้าโดยอาศัยอาวุธลับอันเล็กแค่นี้ ก็ไร้เดียงสาเกินไปหน่อยแล้ว”
“งั้นหรือ”
กู้ชูหน่วนกำมือแน่น
แต่กลับเห็นมีดดาวกระจายที่ไป๋หลี่หมิงเยียนสะเทือนกระเด็นไปกลายเป็นผงแป้งในพริบตา
ผงแป้งไร้สีไร้กลิ่น ลมอ่อนพัดผ่าน ก็ถูกสูดเข้าไปในจมูกของไป๋หลี่หมิงเยียนโดยตรง
ไป๋หลี่หมิงเยียนเอ่ยขึ้นอย่างฉับพลัน “ดูไม่ออกเลยว่า เจ้าจะเป็นยอดฝีมือในการใช้ยาพิษจริงๆ อาวุธลับทั้งหมด รวมทั้งผงยาพิษอย่างสุดท้าย ล้วนทำขึ้นเพื่อประกอบกับการวางผงยาพิษที่เจ้าปล่อยออกมาแบบเงียบๆ”
“ชื่นชมเกินไป”
วิธีนี้นางศึกษาซ้ำแล้วซ้ำอีก ผงพิษก็เป็นผงยาพิษที่ร้ายแรงที่สุดที่นางสามารถปรุงได้ในทวีปปิงหลิง เพื่อจะทำร้ายไป๋หลี่หมิงเยียนให้สาหัสจนกระทั่งถึงขั้นตายได้ในครั้งเดียว
แต่นางรู้ เป็นไปไม่ได้ที่ไป๋หลี่หมิงเยียนจะตายอยู่ในกับดักของนางอย่างง่ายดายขนาดนั้น
แต่ไม่ว่าอย่างไรนางก็คิดไม่ถึงว่า หลังจากที่ไป๋หลี่หมิงเยียนเกิดความตะลึงในตัวนางแล้ว จะเผาผลาญกำลังภายใน ขับเคลื่อนกระแสอากาศอันแข็งแกร่งออกมา ล้างพิษทั้งหมดออกไปในพริบตา
แม้จะเป็นเช่นนี้ ไป๋หลี่หมิงเยียนก็ยังอดรู้สึกเลื่อมใสไม่ได้