เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1558

ผู้อาวุโสสามถอนหายใจยาวออกมา นับวันคนหนุ่มอย่างลู่ฝานทำให้เขาดูไม่ออกขึ้นเรื่อยๆ

มือคลำมุกเม็ดหนึ่งในอก ผู้อาวุโสสามสีหน้าประหลาดเล็กน้อย

มีแสงประหลาดกะพริบอยู่ด้านในมุก นี่คือสิ่งที่ผู้อาวุโสห้าให้เขาก่อนมา ด้านในพูดเรื่องเกี่ยวกับลู่ฝาน

สัมผัสถึงฤทธิ์ยาพลุ่งพล่าน ลู่ฝานวิเคราะห์เล็กน้อย เขาพอรู้ถึงสมุนไพรสำคัญของยาเมฆฝนว่าคือสมุนไพรอะไรบ้าง

จริงด้วย สูตรยาที่อยู่ในหัว ตรงจุดสำคัญที่สุดมีสมุนไพรขาดไปหนึ่งต้น และมีสมุนไพรผิดมาหนึ่งต้น

สมุนไพรสองต้นนี้ ทำให้ผู้ฝึกชี่คนอื่นตกอยู่ภายใต้ความกดดันได้แล้ว แต่สำหรับลู่ฝานเหลือแค่เรื่องกลั่นยาออกมาแบบสบายๆ เท่านั้น

ลู่ฝานขี้เกียจไปตั้งสมาธิกลั่นในจวนอากาศธาตุ เขาสะบัดมือเอาหม้อยาออกมาแล้วเริ่มกลั่นยา!

หม้อใบนี้ได้มาจากเจดีย์สูงที่ตระกูลหั่ว เดิมทีจะให้ไอ้เก้ากิน

แต่ต่อมาเขาลืม ไอ้เก้าก็ไม่เตือนเขา ดังนั้นจึงเก็บเอาไว้อย่างนั้น ตอนนี้ถือว่าได้ใช้พอดี

อันที่จริงลู่ฝานไม่ค่อยกล้าใช้หม้อสือฟางหรือหม้อไฟบุ๋นของตัวเอง

หม้อสองใบนี้ไม่ใช่ของประเทศตันเซิ่ง ถ้าคนอื่นดูออกจะแย่

ลู่ฝานสะบัดมือ สมุนไพรในเจดีย์ลอยเข้ามา ประโยชน์อย่างเดียวของการกลั่นยาที่นี่คือสามารถใช้สมุนไพรได้ตามสบาย เขาไม่ได้เตรียมสมุนไพรเอาไว้เยอะเหมือนคนอื่น

แม้เขาแค่พูด คนที่อยู่ด้านหลังอย่างผู้อาวุโสสามกับหั่วตันซูคงช่วยเหลือเขา แต่ในเมื่อที่นี่มี แล้วจะสิ้นเปลืองไปทำไมล่ะ

ลู่ฝานกำสมุนไพรเป็นก้อน จากนั้นเปลวเพลิงลุกโชน ลู่ฝานเอาเปลวไฟลุกโชนโยนเข้าไปในหม้อยา

วิธีการกลั่นยาที่หยาบคายขนาดนี้ ทุกคนเห็นแล้วถึงกับอึ้ง

คนที่อยู่ในนี้ มีใครที่ไม่ใช่ผู้มีความรู้ด้านยาหรือนักกลั่นยามือดีบ้างล่ะ

แต่พวกเขาไม่เคยเห็นวิธีกลั่นยาแบบลู่ฝานมาก่อน ถึงขั้นที่พวกเขาสงสัยว่าลู่ฝานกลั่นยาเป็นหรือเปล่า

แต่ผู้อาวุโสและอริยปราชญ์ด้านยาพวกนี้ ควบคุมตัวเองไม่ได้ไปรบกวนลู่ฝาน

เป็นคนตระกูลใหญ่จริงๆ มีมารยาทในการไม่รบกวนคนอื่นกลั่นยา

ในประเทศตันเซิ่ง รบกวนคนอื่นกลั่นยาเท่ากับรบกวนคืนแรกของบ่าวสาว

ไม่เพียงแค่เจอการดูหมิ่นจากคนอื่น ยังจะโดนกระทืบด้วย กระทืบเสร็จแล้วยังไม่สามารถสู้กลับด้วย

แสงห้าธาตุในมือสว่างขึ้น ลู่ฝานชุบยา กลั่นยาและเคลื่อนไหวยาเสร็จอย่างรวดเร็ว

ปัจจุบันเขาจะกลั่นยาทิพย์หนึ่งเม็ด ไม่ค่อยเปลืองแรงเท่าไรนัก

โดยเฉพาะในสถานการณ์ที่สูตรยาสมบูรณ์แบบ เรียกได้ว่าเป็นเรื่องง่ายดายมาก!

เกิดเสียงดังครืนออกมาจากหม้อยา นั่นเป็นสัญญาณของการรวมตัวของยา

ลู่ฝานใช้มือตบลงบนหม้อยา แสงห้าธาตุสว่างจ้าทันที

ทันใดนั้น ยาเม็ดหนึ่งลอยออกมาจากหม้อยา ลู่ฝานคว้ายาเอาไว้

ยาทิพย์สีเหลืองทั้งเม็ดปรากฏในมือลู่ฝาน

ลู่ฝานมองยาด้วยรอยยิ้ม จากนั้นตบมันเป็นแผ่นกระดาษ แล้วเดินเข้าไปยื่นให้อริยปราชญ์ด้านยาเคราขาว “ยาเสร็จแล้ว! ผู้อาวุโสน่าจะชอบแบบนี้มากกว่า”

อริยปราชญ์ด้านยาทั้งสามคนเดินเข้ามาดูแล้วพยักหน้าเบาๆ

“เป็นยาที่ไม่เลว!”

เพียงประโยคเดียว ผู้อาวุโสที่อยู่รอบๆ สีหน้าไม่อยากเชื่อ

คิดไม่ถึงว่าวันนี้อริยปราชญ์ด้านยาไม่วิจารณ์คนอื่นงั้นเหรอ นี่เกิดสิ่งมหัศจรรย์หรือเปล่า

หั่วตันซูถามผู้อาวุโสสามเบาๆ “ผู้อาวุโส ไหนบอกว่ากลั่นแบบไหนก็โดนวิจารณ์ไม่ใช่เหรอ ทำไม่ลู่ฝานถึงไม่โดนวิจารณ์ล่ะ”

ผู้อาวุโสสามหน้าแดงเถือก จู่ๆ เขาพูดว่า “หุบปาก!”