หลังจากมอบอาวุธเต๋าให้กับหลิงเจิ้นฮุย หลิงตู้ฉิงก็เผยความลับให้กับเฉพาะครอบครัวของเขาเท่านั้นว่ายุคแห่งการแข่งขันครั้งนี้ดำเนินมาเกินครึ่งแล้ว พวกเขาจำเป็นต้องรีบบ่มเพาะให้เป็นผู้สำเร็จเต๋าให้เร็วที่สุดก่อนที่เวลาจะหมดลง
หลังจากนั้นหลิงตู้ฉิงเรียกให้มี่ตั้วตั้วเข้ามาหา และพูดว่า “ท่านพ่อตา เปิดใช้งานเจดีย์เชื่อมเก้าสวรรค์ให้ข้าที ข้าต้องการคุยกับมี่เทียน!”
เมื่อมี่ตั้วตั้วเปิดใช้งานเจดีย์เชื่อมเก้าสวรรค์ มี่เทียนหรือบรรพบุรุษสูงสุดของเผ่าอสูรทมิฬสงครามจ้องเขม็งที่หลิงตู้ฉิงทันที และถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา “รอบนี้เจ้าคิดจะทำอะไรอีก?”
เนื่องจากวีรกรรมเก่าก่อนที่หลิงตู้ฉิงเคยทำกับเขาเอาไว้ ดังนั้นเมื่อเขาเห็นหลิงตู้ฉิงทีไรเขาจึงรู้สึกหงุดหงิดทุกที
หลิงตู้ฉิงหัวเราะ “ข้าไม่ได้คิดร้ายต่อเจ้าหรอกน่า! รอบนี้ข้าแค่จะมาขอเลือดเจ้าสักหยดเท่านั้น ลูกชายคนโตของข้าตอนนี้จำเป็นต้องใช้เลือดระดับสูงจำนวนมากเพื่อที่เขาจะได้กลายเป็นผู้สำเร็จเต๋า”
มี่เทียนพ่นลมหายใจด้วยความหงุดหงิด “แน่ใจนะว่าแค่เลือดหยดเดียว?”
“นี่เจ้าเห็นข้าเป็นคนที่เชื่อไม่ได้ขนาดนั้นเลยงั้นเหรอ?” หลิงตู้ฉิงเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเหนื่อยใจ “ไม่ใช่ว่าเจ้าก็เห็นไม่ใช่เหรอว่าตอนนี้ข้ากำลังทำตามสัญญาของข้าอยู่? เมื่อถึงเวลาเผ่าของเจ้าจะได้รับการปลดเปลื้องพันธะที่มีทั้งหมดกับโลกเบื้องล่าง แถมข้าจะทำให้พวกเจ้าได้ขึ้นไปอยู่โลกเบื้องบนอีกต่างหาก”
มี่เทียนพ่นลมหายใจอีกครั้ง จากนั้นเขาพูดว่า “ที่ข้าไม่ไว้ใจเจ้ามันก็เป็นเพราะตัวเจ้าเองไม่ใช่รึไงที่สร้างความฉิบหายให้กับข้าอย่างไม่น่าให้อภัยเมื่อในอดีต! เอาล่ะในเมื่อเจ้าอยากจะได้แค่เลือดหยดเดียวจากข้า ข้าจะมอบมันให้เจ้า ส่วนเรื่องที่เจ้าจะพาคนของข้าขึ้นไปโลกเบื้องบน เจ้าไม่จำเป็นต้องทำ เพราะข้าไม่อยากให้คนของข้าขึ้นไปอยู่โลกเบื้องบนร่วมกับเจ้า!”
หลิงตู้ฉิงส่ายหัวและพูดว่า “เจ้าไม่อยากแต่คนของเจ้าบางส่วนอยาก! และที่สำคัญโลกเบื้องบนจำเป็นต้องมีเผ่าเจ้าไปเป็นส่วนหนึ่ง!”
มี่เทียนขมวดคิ้วและครุ่นคิดอยู่สักพัก จากนั้นเขาเอ่ยขึ้น “เมื่อถึงตอนที่มี่ตั้วตั้วขึ้นไปโลกเบื้องบน ข้าจะส่งเผ่าของข้า 7 ส่วนให้ขึ้นตามไปด้วย ส่วนอีก 3 ส่วนที่เหลือจะอยู่กับข้าที่โลกเบื้องล่างต่อไป”
หลิงตู้ฉิงถอนหายใจด้วยสีหน้าเหนื่อยใจ “ก็ได้ ๆ ยังไงซะข้าก็ยังติดค้างเจ้าอยู่!”
“แน่นอนว่าเจ้าติดค้างข้า!” มี่เทียนตวาดกลับ
หลังจากนั้นมี่เทียนก็ส่งเลือดหยดหนึ่งของเขาผ่านเจดีย์เชื่อมเก้าสวรรค์ไปหาหลิงตู้ฉิง
หลิงตู้ฉิงเก็บหยดเลือดเอาไว้ในขวดหยก จากนั้นเขาเดินทางไปที่เขตแดนอุดรทมิฬและมุ่งหน้าไปที่อาณาเขตเงาทมิฬโดยตรง
เมื่อไปถึงเมืองศักดิ์สิทธิ์ หยิงหยิงเคลื่อนย้ายร่างของหลิงตู้ฉิงให้เข้ามาพบกับนางในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทันที
“ท่านมาหาข้ามีเรื่องอะไร?” หยิงหยิงเอ่ยถามขึ้น
หลิงตู้ฉิงยิ้ม “ข้าอยากได้เลือดของเจ้าสักหยดหนึ่งเพื่อช่วยให้ลูกชายคนโตของข้ากลายเป็นผู้สำเร็จเต๋า เขามีสายเลือดของทรราชสวรรค์ เขาจำเป็นต้องใช้สายเลือดที่แข็งแกร่งเป็นจำนวนมากในการบ่มเพาะ”
“ฮึ! ข้าก็นึกว่าท่านมาหาข้าเพราะว่าคิดถึงข้า ที่แท้ท่านก็มาเพราะมีธุระจำเป็น ท่านนี่มันใจดำจริง ๆ!” หยิงหยิงเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าขุ่นเคือง
หลิงตู้ฉิงหัวเราะ “ในอนาคตพวกเรายังมีเวลาอยู่ร่วมกันไปอีกนานแสนนาน เมื่อถึงตอนนั้นเข้าจะทำให้เจ้าได้รับรู้ถึงความรู้สึกของข้าแบบเต็ม ๆ เลยตกลงไหม?”
“คนผีทะเล…” หยิงหยิงอดยิ้มไม่ได้เมื่อได้ยินเช่นนี้ จากนั้นนางส่งเลือดของนาง ซึ่งเปล่งประกายหลากสีให้กับหลิงตู้ฉิง
“ขอบคุณที่อุตส่าห์ช่วยเหลือลูกชายของข้า!” หลิงตู้ฉิงหัวเราะ
หยิงหยิงยิ้มและตอบกลับ “ถ้าเจ้าอยากขอบคุณข้าจริง ๆ ก็จงรีบมาพาข้าออกไปจากที่นี่สักที!”
“ไม่ต้องห่วง อีกไม่นานข้าจะมาพาเจ้าออกไปแน่นอน เจ้ารอมาตั้งเป็นล้านปีแล้วรอต่อไปอีกนิดหน่อยเจ้าคงพอทนไหวจริงไหม?” หลิงตู้ฉิงยิ้มตอบ
หยิงหยิงพ่นลมหายใจ “ต่อให้ข้ารอท่านได้อีกเป็นล้านปี แต่นั่นก็ไม่ใช่ข้ออ้างที่ท่านจะปล่อยให้ข้ารอนาน ๆ เอาล่ะจงรีบไปทำธุระของท่านให้เสร็จไว ๆ และรีบมารับข้าได้แล้ว!”
“ข้าเข้าใจแล้ว ๆ ข้าไปก่อนล่ะ!” หลิงตู้ฉิงหัวเราะ จากนั้นเขาเดินทางออกจากอาณาเขตเงาทมิฬทันที
หลิงตู้ฉิงมั่นใจว่าในอนาคตพวกเขาจะมีเวลาอยู่ร่วมกันไปตลอดกาล
สถานที่ถัดมาที่หลิงตู้ฉิงเดินทางไปถึงก็คือแดนกระดูกขาว
“คารวะท่านพ่อผู้สร้าง!” กระดูกขาวคุกเข่าลงคำนับ
หลิงตู้ฉิงโบกมือส่งสัญญาณให้ลุกขึ้น จากนั้นเขาพูดว่า “ข้าต้องการเลือดของเจ้าสักหยดหนึ่งแล้วเดี๋ยวข้าจะมอบอาวุธเต๋าเอาไว้ให้เจ้าชิ้นหนึ่งเพื่อเอาไว้ป้องกันตัว แต่อาวุธเต๋าที่ข้าจะมอบให้เจ้าจะไม่สามารถเอามันออกไปนอกแดนกระดูกขาวได้ เจ้าสามารถใช้มันปกป้องตัวเจ้าเองได้เฉพาะในแดนกระดูกขาวแห่งนี้ ตัวเจ้านั้นถึงแม้จะเกิดขึ้นตามธรรมชาติ แต่เส้นทางชีวิตของเจ้าจะยากเข็ญกว่าสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ดังนั้นไม่ว่าเจ้าจะทำอะไรในอนาคตจงคำนึงถึงผลลัพธ์ที่จะตามมาทุกอย่างให้ดี อย่าได้ทำให้ข้าต้องรู้สึกผิดหวังที่สร้างเจ้าขึ้นมา”
กระดูกขาวพยักหน้า “ข้าเข้าใจแล้วท่านพ่อผู้สร้าง ข้าจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง!”
ถึงแม้ว่ากระดูกขาวจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีความรู้สึกนึกคิดไม่ต่างอะไรกับมนุษย์ แต่ในสายตาของคนนอกเขาไม่ต่างอะไรกับพวกปีศาจหรือผีดิบ หากโลกภายนอกไม่มายุ่งอะไรกับเขามันก็คงไม่มีปัญหาอะไร แต่สิ่งที่หลิงตู้ฉิงกลัวก็คือโลกภายนอกจะเข้ามาวุ่นวายกับชีวิตของกระดูกขาวจนทำให้สักวันมันอาจเปลี่ยนเป็นปีศาจร้ายต่อสิ่งมีชีวิตทั้งมวล
จากนั้นกระดูกขาวมอบหยดเลือดสีขาวขุ่นของมันให้กับหลิงตู้ฉิง
เมื่อหลิงตู้ฉิงเก็บเลือดของกระดูกขาวใส่ขวดหยกแล้วเขาจึงมอบอาวุธเต๋าที่ได้มาจากสันเขาหมื่นอสูรให้กับกระดูกขาว จากนั้นหลิงตู้ฉิงบินมุ่งหน้าไปที่ภูเขาฟีนิกซ์เป็นสถานที่ถัดไป
เมื่อไปถึงภูเขาฟีนิกซ์ หลิงตู้ฉิงขอหยดเลือดจากหวงซีทันที จากนั้นเขาจึงเดินทางกลับไปที่คฤหาสน์สราญรมย์
หลังจากกลับไปถึงคฤหาสน์สราญรมย์ หลิงตู้ฉิงเริ่มทำการผสมเลือดที่เขาได้มาทั้งหมดเข้าด้วยกันรวมไปถึงเลือดของตัวเขาเองด้วย
เลือดที่เขาผสมรวมกันและปรับแต่งจนเสร็จสมบูรณ์มันกลายเป็นไม่ใช่ของเหลว แต่มันเป็นก้อนผลึกแข็ง 5 สีขนาดเท่ากำปั้นคนปกติ
หลิงตู้ฉิงนำก้อนผลึกแข็ง 5 สีที่เป็นผลมาจากการเอาเลือดชนิดต่าง ๆ มาผสมรวมกันไปหาหลิงยู่ชานและพูดว่า “ยู่ชาน เจ้าจงเอาผลึกนี้ไปดูดซับให้หมด เมื่อไหร่ที่เจ้าดูดซับมันเสร็จเจ้าจะกลายเป็นผู้สำเร็จเต๋า!”
ก้อนผลึกนี้กำเนิดขึ้นจากการผสมรวมของตัวตนที่ยิ่งใหญ่มากมาย ดังนั้นมันจึงนับได้ว่าเป็นสมบัติที่ไม่อาจประเมินค่าได้
“อ๋อ ที่สำคัญหลังจากที่เจ้าดูดซับมันเสร็จ เจ้าจะกลายเป็นลูกของพ่ออย่างแท้จริงไม่ใช่แค่ในนาม!” หลิงตู้ฉิงหัวเราะ
หลิงยู่ชานหัวเราะ “ท่านพ่อ ต่อให้ข้าจะไม่ดูดซับมันข้าก็คือลูกของท่าน และท่านก็คือพ่อของข้า ไม่มีใครสามารถเปลี่ยนแปลงความจริงนี้ไปได้ตลอดกาล!”
เมื่อพูดจบ หลิงยี่ชานดูดซับผลึก 5 สีที่หลิงตู้ฉิงมอบให้ทันที
หลังจากจบศึกที่สันเขาหมื่นอสูร ระดับการบ่มเพาะของหลิงยู่ชานก็ยังคงอยู่ที่ขอบเขตราชันเท่าเดิมเพิ่มเติมแค่กลายเป็นระดับสูงแล้วเท่านั้น ซึ่งเขาเองก็รู้สึกว่าการเพิ่มระดับการบ่มเพาะต่อจากนี้เป็นเรื่องที่ยากกว่าเดิมนับร้อยเท่า
เมื่อหลอมรวมผลึก 5 สีเข้าไปในร่าง หลิงยู่ชานสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าภายในผลึก 5 สีมีสายเลือดอันแข็งแกร่งอยู่ถึง 5 แบบ
เมื่อเห็นว่าสายเลือดทั้งห้าแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก เขาจึงรู้ตัวว่าเขาไม่สามารถดูดซับพวกมันได้พร้อม ๆ กัน เขาจำเป็นต้องค่อย ๆ ดูดซับพวกมันทีละสายเลือดไล่จากอ่อนแอที่สุดไปหาสายเลือดที่แข็งแกร่งที่สุด ซึ่งถ้าเขาจะดูดซับสายเลือดในผลึกนี้สายเลือดแรกที่ หลิงยู่ชานเลือกที่จะดูดซับก็คือสายเลือดของมี่เทียน ซึ่งอ่อนแอที่สุด
จากนั้นสายเลือดที่สองที่หลิงยู่ชานดูดซับคือของหวงซี จากนั้นสายเลือดลำดับสามคือกระดูกขาว
ถึงแม้ว่ากระดูกขาวจะมีระดับการบ่มเพาะที่ไม่สูงเหมือนคนอื่น ๆ แต่เนื่องจากกระดูกขาวคือผู้ที่เป็นต้นกำเนิดของเผ่าพันธุ์ ดังนั้นสายเลือดของเขาจึงแข็งแกร่งเหนือกว่ามี่เทียน และหวงซี
ส่วนลำดับที่สี่คือ หยิงหยิง แน่นอนว่าการที่นางดำรงอยู่มาเป็นล้านปี สายเลือดของนางจึงไม่มีทางด้อยไปกว่าใครและแน่นอนลำดับสุดท้ายคือเลือดของ หลิงตู้ฉิง
หลิงยู่ชานขมวดคิ้วแน่นเมื่อสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของสายเลือดทั้งหมด แม้แต่สายเลือดของมี่เทียนมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่เขาจะดูดซับมันในตอนนี้ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจพักเรื่องการดูดซับสายเลือดทั้งห้านี้ไปก่อน เขาจำเป็นต้องเตรียมตัวให้มากกว่านี้ก่อนที่จะดูดซับพวกมัน
ทางด้านของหลิงตู้ฉิง เขาเองก็ไม่ได้เร่งเร้าให้หลิงยู่ชานดูดซับสายเลือดในผลึก 5 สีตอนนี้เช่นกัน เนื่องจากเขาเองก็รู้ว่าลูกชายของเขายังไม่พร้อม จากนั้นเขาเดินไปหาเจ้าปีศาจแห่งกาลเวลาและพูดกับนางว่า “ข้าคงต้องขอให้เจ้าช่วยลูก ๆ และภรรยาของข้าสักหน่อย ช่วยทำให้เวลาในคฤหาสน์สราญรมย์เดินช้ากว่าข้างนอกที ข้าต้องการให้คนในครอบครัวของข้าสำเร็จเต๋าก่อนที่ยุคแห่งการแข่งขันจะจบลง”
เจ้าปีศาจแห่งกาลเวลายิ้มและตอบกลับ “พี่เขย ข้าเต็มใจทำตามที่ท่านขอแน่นอน แต่เมื่อถึงเวลาท่านก็อย่าได้ลืมข้าก็แล้วกัน”
หลิงตู้ฉิงหัวเราะ “ข้ารู้แล้ว เมื่อถึงเวลาเจ้าจะกลายเป็นผู้หญิงของข้าอีกคน!”
เจ้าปีศาจแห่งกาลเวลาหัวเราะชอบใจ “ถ้างั้นข้าจะช่วยท่านอย่างสุดความสามารถ!”