เวลานี้เทพมารทุกท่านต่างก็ต่างรู้สึกกังวลใจเป็นอย่างมาก นี่ยังไม่สามารถค้นหาสถานที่ฝังกระดูกของเทพสงครามเอกภพได้เจอ เหล่าผู้คนต่างก็ต้องพบกับภยันอันตรายมากมายไม่หยุดหย่อน เห็นได้ชัดว่าหากต้องการที่จะหาสมบัติชั้นนั้น ก็จำเป็นที่จะต้องผ่านกระบวนการที่โหดร้ายแหละอันตรายนี้ไปเสียก่อน!
“อ้าก! อ้าก! ……”
เสียงกรีดร้องโหยหวนดังกึกก้องไปทั่วทั้งบริเวณโดยรอบช่องทางปริภูมิของอนัตตาไม่สิ้น ทำให้ไม่สามารถกำหนดได้ว่าตำแหน่งของเสียงนั้นดังขึ้นมาจากทางตำแหน่งใดกันแน่
เสียงบดเคี้ยวของกระดูกที่ถูกกัดจนแหลกดังก้องในหู ทำให้เทพมารทุกท่านต่างก็รู้สึกขนลุกขนพอง ผ่านไปชั่วครู่ เสียงหนึ่งที่ค่อนข้างแจ่มชัดเป็นพิเศษลอยเข้ามา ผู้แข็งแกร่งเทพมารจำนวนไม่น้อยต่างก็พากันตัวสั่นงันงก เพราะเสียงที่ว่านี้คือเสียงแตกร้าวของพลังเทพ!
ตายแล้ว……
ผู้แข็งแกร่งะดับเทพปีศาจผู้หนึ่งถูกกับตัวไป เพียงชั่วพริบตาก็ถูกกิน
กินผู้แข็งแกร่งเทพมารเป็นอาหาร อสูรประหลาดที่หลบซ่อนอยู่ภายในอนัตตาไม่สิ้นนั้นคืออะไรกันแน่?
เทพมารทุกท่านมีสีหน้าเคร่งขรึม แม้ว่าจะเป็นช่าจื่อเยียน เทพปีศาจสยบนภา ผู้แข็งแกร่งะดับเทพมารขั้นสูงแห่งเผ่าพันธุ์มารเทวมังกรนั้น ก็ยังขมวดคิ้วขึ้นมา
เมื่อเผชิญหน้ากับการเอ่ยถามของช่าจื่อเยียน สีหน้าของเผ่าพันธุ์มารเทวมังกรก็พลันมีสีหน้าที่เปลี่ยนไปในทันที “หรือว่าจะเป็น……”
“เป็นสิ่งใด?” ทุกคนต่างก็รู้สึกสงสัย
“ข้าเคยได้อ่านบันทึกโบราณอยู่เล่มหนึ่ง ในนั้นบันทึกว่ามีอสูรโบราณอยู่ประเภทหนึ่ง อาศัยอยู่ที่อนัตตาไม่สิ้น กินเทพมารเป็นอาหาร นามว่าอสูรโบราณกลืนกินเทพ”
สีหน้าของเผ่าพันธุ์มารเทวมังกรต่างก็เผยความตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัด “รีบหนี ไม่เช่นนั้นหากใครถูกจับได้ ก็มีแต่จะตายอย่างเดียวเท่านั้น!”
สามารทำให้เผ่าพันธุ์มารเทวมังกรที่มีผลการฝึกตนระดับเทพมารขั้นสูงตื่นตระหนกได้ถึงเพียงนี้ เห็นได้ชัดว่าเจ้าอสูรโบราณกลืนกินเทพที่ถูกบันทึกเอาไว้ในบันทึกโบราณนั้นเป็นสิ่งที่หน้าหวาดกลัวถึงเพียงใด
อสูรโบราณประเภทนี้เป็นอุปสรรคสำคัญของเทพมาร ครอบครองความสามารถพิเศษในการยับยั้งพลังศักดิ์สิทธิ์ ไม่ว่าเทพมารผู้ใดที่ถูกมันจับได้ต่างก็หมดหนทางที่หลบหนี ต้องชะตาให้ถูกจับกินเพียงอย่างเดียวเท่านั้น
ผู้แข็งแกร่งเทพมารทั้งหมดต่างก็เร่งความเร็วขึ้น คิดเพียงแค่จะไปที่สุดทางของช่องทางอนัตตาแห่งนี้ให้เร็วที่สุด เพื่อออกไปจากสถานที่น่าสยดสยองเช่นนี้
“ปัง!”
กรงเล็บของอสูรโบราณกลืนกินเทพฉีกอนัตตาออกเงื้อมอุ้มเท้าออกมาอีกครั้ง กรงเล็บอันแหลมคมเป็นสีสีดำเงา ครั้งนี้ได้กำหนดเป้าหมายเป็นเทพมารอสูรผู้หนึ่งจากเผ่าพันธุ์มาร
“เดรัจฉานสามหาว!”
เทวมังกรที่เป็นผู้นำของเผ่าพันธุ์มารจับความเคลื่อนไหวรอบด้านเอาไว้อยู่ตลอดเวลา เมื่อสังเกตเห็นภาพนี้ ก็ทั้งโมโหและตื่นตระหนกในทันใด
เห็นเพียงเขาตระโกรออกมาด้วยความโกรธ เขาสีทองคู่หนึ่งเหนือศีรษะลอยขึ้น กลายเป็นกระบี่คู่สีทอง ราวกับมังกรทองสองตัวพันเข้าด้วยกัน พุ่งตรงออกไปทางกรงเก็บสีสีดำเงานั้น
กระบี่เทวมังกรทองคู่นี้เป็นสิ่งที่เทพมารอสูรเผ่ามังกรเป็นผู้กลั่นขึ้นมาเองโดยใช้เขาคู่นั้นของตน พลังนั้นไร้เทียมทาน
“ชิ้ง! ชิ้ง!……”
กระบี่คู่มังกรทองฟาดฟันลงไปบนกรงเล็บสีดำเงานั้น ประกายแสงดาวไฟพุ่งกระจายไปทั่วทุกทิศทาง ปริภูมิโดยรอบแหลกสลายอย่างต่อเนื่อง แต่กรงเล็บของเจ้าอสูรโบราณกลับไม่ได้รับความบาดเจ็บแม้แต่น้อย พุ่งตรงไปทางผู้แข็งแกร่งเทพมารแห่งเผ่าพันธุ์มารผู้นั้นโดยไม่ได้รับผลกระทบแม้แต่น้อย
แต่เทพมารอสูรผู้นั้นที่ถูกเจ้าอสูรโบราณหมายตาไว้แล้วนั้น กลับดูเหมือนว่าถูกตรึงเอาไว้ที่เดิม สีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว แต่กลับไม่ได้มีทีท่าว่าจะหลบไปแต่อย่างใด
“อ้าก! ……”
กรงเล็บของอสูรโบราณเงื้อกรงเล็บและยุดเขาขึ้นไป จากนั้นก็หมุนตัวกลับเข้าไปในอนัตตา
หลัวซิวมองด้วยความรู้สึกขนลุกขนพอง เหงื่อออกเต็มไปทั่วทุกอณูบนร่าง อย่างที่เทวมังกรได้พูดเอาไว้ เจ้าอสูรโบราณชนิดนี้ที่ใช้ชีวิตอยู่ในอนัตตา มีพลังพิเศษที่สามารถควบคุมเทพมารได้โดยเฉพาะ เทพมารอสูรผู้นั้นไม่สามารถหลบหนีได้ ก็เป็นเพราะถูกออร่าของอสูรโบราณนั้นตรึงขังเอาไว้ ราวกับเผชิญหน้ากับศัตรูโดยธรรมดา พลังที่ไม่มีทางต่อต้านได้ เหมือนเนื้อปลาที่ถูกสางไว้บนเขียง
“รีบหนี!”
ได้ยินเสียงขบเคี้ยวดังลอยมาจากทางอนัตตา ความหวาดกลัวนั้นยิ่งกัดกินใจของทุกคน รีบสาวเท้าวิ่งไปยังสุดทางของช่องทางอนัตตาด้วยความรวดเร็ว
ที่พิภพต่ำ เทพมารเป็นสิ่งมีชีวิตอันทรงพลังที่อยู่สูงสุดบนยอดพีรามิดทองคำ แต่ที่ช่องทางอนัตตานี้ แค่เพียงเวลาสั้นไม่กี่นาทีเทพมารกลับถูกฆ่าตายไปแล้วสองคน