เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1561
ยามค่ำ เมฆขาวยังคงอยู่เหมือนเดิม
เหมือนเขตวิถีในเมฆของประเทศตันเซิ่งไม่มีกลางวันกลางคืน แค่ดวงจันทร์ ดวงอาทิตย์ ดวงดาวบนท้องฟ้าเปลี่ยนตำแหน่งเพียงเล็กน้อย ก็ถือว่าเป็นกลางวันกลางคืนแล้ว
เรือนเกาะเมฆคือที่พักของพวกลู่ฝาน หั่วตันซู หั่วหลงชิ่งและผู้อาวุโสสามยืนคุยกันเบาๆ หน้าประตู
“ลู่ฝานมีทักษะนับไม่ถ้วนจริงๆ วิชายาน่าตกใจ นี่เป็นครั้งแรกที่ตระกูลหั่วของเราเหนือกว่าตระกูลอื่นในการประลองวิชายา”
ใบหน้าผู้อาวุโสสามมีรอยยิ้ม พูดสั่นหัวดิกๆ ดูพอใจเป็นอย่างมาก
เมื่อกี้ในเจดีย์ยาเมฆขาว เขาจะแสดงออกว่าดีใจจนเกินควรไม่ได้ เพื่อไม่ให้ดูเหลาะแหละ
แต่ตอนนี้คนที่อยู่รอบๆ เป็นลูกหลานตระกูลตัวเองทั้งนั้น ผู้อาวุโสสามหัวเราะออกมาเบาๆ
หั่วตันซูหัวเราะตาม “ตอนฉันเจอลู่ฝานครั้งแรก เขาขายยาล็อตหนึ่งอยู่ที่เมืองเล็กๆ นอกประตูเขาตระกูลหั่ว ตอนนั้นหั่วซานพั่งเจ้าของร้านยาบอกฉันว่าเขาเชี่ยวชาญวิชายาที่พิเศษ วันนี้ได้เห็น เป็นไปตามคาดจริงๆ!”
หั่วหลงชิ่งแววตาวูบไหว “ในเมื่อเขาเก่งขนาดนี้ งั้นการประลองวิชายาครั้งนี้ ไม่แน่เขาอาจเหนือกว่าทุกคนก็ได้”
ผู้อาวุโสสามยิ้มแล้วพูดว่า “อย่าพูดอวดดีเกินไป การแสดงออกของลู่ฝานวันนี้ทำให้ฉันพอใจมากแล้ว ถึงพรุ่งนี้เขาโดนคัดออก แต่ก็ถือว่าเขาทำหน้าที่เสร็จแล้ว นายนั่นแหละหลงชิ่ง การประลองวิชายาเป็นแค่ออเดิร์ฟเท่านั้น การประลองวิชาคือจานหลัก นายต้องเตรียมตัวให้ดี!”
หั่วหลงชิ่งพยักหน้าเข้าใจ
ผู้อาวุโสสามกวักมือไปทางหั่วตันซู “ตันซู นายค่อนข้างสนิทกับลู่ฝาน สองสามวันนี้นายหาวิธีถามวิชายาชุดนั้น ดูว่าใช้ของอะไรแลกมาได้ไหม เครื่องราง สูตรยา สมุนไพรหรือยา ให้เขาบอกมาได้เลย! หรือแม้แต่จะให้ตระกูลมอบชุดคลุมแดงให้เขาก็ใช่ว่าจะไม่ได้ ขอแค่ให้เขายอมบอกวิชากลั่นยามาเท่านั้น”
หั่วตันซูพยักหน้าพูดว่า “เข้าใจแล้วผู้อาวุโส ฉันจะคุยกับลู่ฝานให้”
ผู้อาวุโสสามยิ้มแล้วพูดว่า “อืม นายไปถามดูก่อน ถ้าเขาต่อต้าน ก็ค่อยเป็นค่อยไป”
หั่วตันซูหัวเราะเบาๆ “ไม่น่าจะต่อต้านหรอก เพราะตอนนี้เขาเป็นคนตระกูลหั่ว ทำประโยชน์เพื่อตระกูล เจ้าบ้านจะจดจำเขาไปตลอดชีวิต อีกทั้งแลกวิชายากับชุดคลุมแดง ถึงเป็นคนโง่ก็ทำแบบนั้น”
ผู้อาวุโสสามส่ายหน้าพูดว่า “นายไม่เข้าใจหรอก ลู่ฝานเป็นคนที่ซับซ้อนมาก!”
คำพูดของผู้อาวุโสสามมีเลศนัย แต่หั่วตันซูกลับไม่เข้าใจในทันที
ทั้งสามคนเงยหน้ามองไปยังชั้นสามของเรือน
ประตูบนเรือนปิดสนิท
ลู่ฝานนั่งเปิดห้าธาตุสรวงสวรรค์อยู่ในห้อง
แสงห้าธาตุรอบตัวรวมตัวกัน กลายเป็นม่านแสงส่องประกาย
จากนั้นมีเงาคนปรากฏในม่านแสง หลิงเหยาปรากฏอยู่ในสายตา
“หลิงเหยา!”
ลู่ฝานลองเรียกดู
ทันใดนั้นในม่านแสงหลิงเหยายิ้มแล้วพูดว่า “ได้ยินแล้ว คิดไม่ถึงว่าห้าธาตุสรวงสวรรค์ใช้งานได้ดีจริงๆ ของในประเทศใหญ่ช่างแตกต่างจริงๆ ลู่ฝานนายว่าเราทำอีกสักสองสามอันแล้วเอากลับไปได้ไหม”
ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “ง่ายขนาดนั้นที่ไหนกันล่ะ ได้ยินหั่วตันซูบอกว่าทั้งตระกูลหั่ว มีแค่อันนี้อันเดียวที่สามารถทำให้คนติดต่อกันได้ตลอดเวลา ได้ยินว่าด้านในไม่ใช่แค่ห้าธาตุสรวงสวรรค์ สิ่งสำคัญกว่านั้นคือยังฝังค่ายกลโบราณที่ไม่มีใครทำเป็นด้วย ต่อไปถ้ามีเวลาฉันจะให้ไอ้เก้าช่วยดูให้ ถ้าสร้างขึ้นมาเองได้ก็ดี”