ตอนที่ 1061: ตรวจสอบเหมืองทังสเตนอีกครั้ง
ทหารรับจ้างและพ่อค้าทั้งหมกจ้องไปที่รูปปั้นใหญ่ด้วยความตกใจ ในขณะที่มันงอกขึ้นมาจากพื้นดิน หลายคนสับสน
รูปปั้นนั้นถูกแทนที่รูปปั้นของเจี้ยนเฉิน แต่มันเป็นรูปปั้นของอีกคน มันเป็นชายวัยกลางคนที่ดูซื่อสัตว์ซึ่
ดูเหมือนจะมีอายุสี่สิบกว่ากว่า เขาเป็นหัวหน้าคนแรกของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีและคนก่อตั้งด้วย เคนดัล
เจี้ยนเฉินจ้องไปที่ใบหน้าที่คุ้นเคยด้วยอารมณ์หลากหลาย ในขณะที่ดวงตาของเขาฉายความทรงจำเก่าเก่า เขาไม่เคยลืมหน้าตาของเคนดัล เขาเหมือนคบเพลิงที่ติดลึกอยู่ในหัวของเจี้ยนเฉิน เขาไม่สามารถลืมมันแม้เขาจะต้องการ และแม้ว่าหลายปีจะผ่านไป เขาก็ยังจำมันได้เหมือนว่ามันเพิ่งเกิดขึ้น
รูปปั้นที่งอกขึ้นมาจากพื้นนั้นถูกสร้างขึ้นมาจากเจี้ยนเฉินด้วยความสามารถในการควบคุมพื้นดินของเขาและจากนั้นเขาก็ปรับมันให้เหมือนเคนดัลจากความทรงจำของเขา นี่ไม่ได้เป็นความสามารถที่ยิ่งใหญ่อะไร ตราบที่เซียนผู้คุมกฎที่สามารถควบคุมพลังเซียนธาตุดินได้ มันก็สามารถทำได้โดยง่าย
อย่างไรก็ตาม รูปปั้นของเคนดัลนั้นยังเปราะบางมากหลังจากที่สร้างขึ้นมา และมันยังขาดเสน่ห์ เจี้ยนเฉินหลับตาลงช้า ๆ และเพียงแค่คิด พลังงานธาตุดินของโลกก็เริ่มที่จะพุ่งพวยปูดออกมาจากทุกที่ด้วยความเร็วสูง ในตอนท้าย มันก็กลายเป็นแสงสีเหลืองมัว ๆ ที่ไหลเข้าไปยังรูปปั้นไม่หยุด
สีของรูปปั้นเปลี่ยนไปทันทีหลังจากที่ใส่พลังงานเข้าไป มันขาวขึ้นอย่างสังเกตเห็นได้ และจากดินที่อ่อนนุ่มก็เปลี่ยนไปเป็นหิน ซึ่งแข็งขึ้นเรื่อย ๆ
เจี้ยนเฉินสามารถควบคุมพลังงานทั้งหกธาตุได้ รวมถึงแสงสว่างและความมืด เขาได้รวบรวมพลังงานธาตุดินในรัศมีร้อยกิโลเมตร และใช้มันทั้งหมดในการสร้างรูปปั้นของเคนดัล
ไป๋เหลียน ไป๋ไฮ และเซียนผู้คุมกฎ 5 คนจ้องตาไม่กระพริบไปที่รูปปั้นที่แข็งขึ้นเรื่อย ๆ และสังเกตไปที่ใบหน้าที่ไม่คุ้นเคย พวกเขารู้ว่านี่อาจจะเป็นหัวหน้าคนแรกที่เจี้ยนเฉินพูดถึง
แม้ว่ารูปปั้นที่กลางเมืองที่เป็นตัวแทนของความรุ่งโรจน์ของเมืองอัคนีได้ถูกเปลี่ยนไป แต่พวกเขาก็ไม่กล้าที่จะคัดค้านแม้แต่สมาชิกระดับสูง นี่เป็นสิ่งที่เจี้ยนเฉินตัดสินใจทั้งหมด และสถานะของเจี้ยนเฉินนั้นก็สูงส่งอย่างไม่มีใครเทียบได้ แม้แต่ไป๋เหลียนที่บริหารทหารรับจ้างก็ไม่สามารถคัดค้านได้
เจี้ยนเฉินนั้นเหมือนเทพเจ้าสำหรับทุกคนของเมืองทหารรับจ้าง เขาเป็นศูนย์รวมจิตใจที่ค้ำจุนกลุ่มทั้งหมดเอาไว้ ประโยคธรรมดาประโยคเดียวของเขาก็เหมือนโองการของพระเจ้า
คนมารวมตัวกันเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ รอบรูปปั้นของเคนดัลและมันก็เต็มไปด้วยฝูงชนในไม่ช้า จัตุรัสใหญ่หนาแน่นไปด้วยผู้คน คนส่วนมากเป็นคนของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีและมาด้วยความโกรธเกรี้ยว พวกเขาต้องการที่จะลงโทษให้กับคนที่ทำลายรูปปั้นของเจี้ยนเฉินอย่างสาสม
อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะมึนงงเมื่อพวกเขาเห็นไป๋เหลียนและเซียนผู้คุมกฎลอยอยู่กลางอากาศและไม่ได้ทำอะไร พวกเขาสัมผัสได้ว่านี่ไม่ได้ร้ายแรงเหมือนที่พวกเขาจินตนาการเอาไว้ แต่เนื่องจากตำแหน่งที่พวกเขายืนนั้นไกลมาก หลายคนจึงไม่เห็นเจี้ยนเฉิน ดังนั้นพวกเขาจึงจำเจี้ยนเฉินไม่ได้
หลังจากที่ผ่านไป 1 ก้านธูป พลังงานธาตุดินก็กระจายหายไปในที่สุด และรูปปั้นของเคนดัลก็เสร็จสมบูรณ์
รูปปั้นของเคนดัลในตอนนี้แข็งแกร่งเหมือนเหล็กกล้า เจี้ยนเฉินยังได้ทิ้งพลังงานธาตุดินจำนวนมากไว้ในรูปปั้น เพื่อทำให้ความแข็งแรงของมันเพิ่มขึ้นอย่างมาก แม้แต่เซียนสวรรค์ก็ยังยากที่จะทำลายมันได้
รูปปั้นของเคนดัลไม่ได้เปล่งรัศมีที่ยิ่งใหญ่อะไร มันดูธรรมดามาก ใบหน้าที่ดูซื่อสัตย์และใจดีของเขาถูกเจี้ยนเฉินสร้างขึ้นมาเหมือนมีชีวิต เหมือนว่าเคนดัลยังมีชีวิตอยู่
เจี้ยนเฉินยืนกอดอกในขณะที่เขามองไปที่รูปปั้นด้วยอารมณ์ลึกซึ้ง เขาพูด “พวกเจ้าทั้งหมดเห็นหรือไม่ ? เขาคือหัวหน้าคนแรกของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี ชื่อของเขาคือเคนดัล และรูปปั้นที่อยู่ที่กึ่งกลางเมืองคือเขาไม่ใช่ข้า ถ้าไม่ใช่เพราะหัวหน้าเคนดัล ก็คงไม่มีกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีในตอนนี้”
ไป๋เหลียนและคนอื่นทุกคนจ้องไปที่รูปปั้นอย่างตั้งใจ ท่าทางของพวกเขาผสมปนเปกันไป และพวกเขาก็เงียบไปสักพัก เพราะข้อมูลที่พวกเขาได้ไปนั้นมันน่าตกตะลึง
ในเวลาเดียวกัน ข่าวที่รูปปั้นของเจี้ยนเฉินได้ถูกเปลี่ยนไปนั้นก็กระจายไปทั้งทั้งเมืองเหมือนไฟลามทุ่ง มันทำให้เกิดความโกลาหลใหญ่ และทำให้ผู้คนพูดคุยกันไปในทุกที่อยู่ตลอดเวลา
เจี้ยนเฉินอยู่ที่นั่นสักพักก่อนที่จะกลับไปที่พระราชวังของเมืองอัคนี ไม่ช้าหลังจากนั้น ข่าวเรื่องที่เคนดัลเป็นหัวหน้าคนแรกของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีก็กระจายออกไปทั่วทั้งเมืองอย่างรวดเร็วเช่นกัน ทุกคนรู้ความจริงเกี่ยวกับเรื่องนี้ เช่นเดียวกับกับตัวตนของคนที่รูปปั้นแสดงออกมา
แม้ว่าหลายคนจะเชื่อว่ามันยังควรที่จะเป็นรูปปั้นของเจี้ยนเฉิน แต่พวกเขาก็ไม่ได้แสดงการคัดค้านอะไร อย่างว่าแต่ความไม่พอใจเลย ในเมื่อเจี้ยนเฉินตัดสินใจเองไปแล้ว
เจี้ยนเฉินได้เข้าใจเรื่องเมืองอัคนีจากไป๋เหลียนชัดเจนยิ่งขึ้น ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น มันสามารถบอกได้เลยว่าตั้งแต่เจี้ยนเฉินกลับมาจากอาณาจักรทะเลและเอาเมืองกลับมาจากพันธมิตรพิชิตอัคนีได้นั้น สถานะของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีก็พุ่งพรวดขึ้นอย่างมากในทวีปเทียนหยวน ทำให้กลุ่มทหารรับจ้างพัฒนาไปได้อย่างยอดเยี่ยมได้สำเร็จ
อีกทั้ง เจี้ยนเฉินยังได้รู้จากไป๋เหลียนว่าทหารรับจ้างกลุ่มแรกบางคนได้ฝึกที่เมืองหว่าลู่เหรินสำเร็จแล้ว พวกเขากลับมาที่เมืองอัคนี และกลายเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีพร้อมกับเหรียญตราที่เจี้ยนเฉินให้กับพวกเขาไปเมื่อหลายปีที่แล้วด้วย
เจี้ยนเฉินปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างสำคัญเป็นพิเศษเพราะพวกเขาคือสาขาที่ซื่อสัตย์ เขาพบกับพวกนั้นเป็นรายคน หลายปีที่อยู่ข้างนอกในตอนที่พวกเขาฝึกอย่างเอาเป็นเอาตาย พวกเขาได้ผ่านการนองเลือด มีความตั้งใจดุจเหล็กกล้า และมีความสามารถในการต่อสู้ที่ทรงพลัง และมีวิญญาณที่ไม่กลัวแม้แต่ความตาย
อย่างไรก็ตาม ในระหว่างที่พวกเขาเดินทางไปบนทวีปเทียนหยวน ก็ได้มีสมาชิกที่หายไปเช่นกันกับมีทหารรับจ้างที่กล้าหาญและซื่อสัตย์บางคนมาเข้าร่วม ภายใต้ตัวเลขที่แกว่งไปมา ในตอนนี้พวกเขามีกันทั้งหมด 65 คน ทุกคนเป็นเซียนปฐพีและพวกเขามีทักษะในการต่อสู้ ความแข็งแกร่งของพวกเขาเทียบไม่ได้กับคนธรรมดา
ในอีกมุมหนึ่ง ลูกของราชาเสือขนทองที่เขาได้มาจากเมืองหว่าลู่เหรินก็ได้ตกอยู่ในการต่อสู้ที่ดุเดือดก่อนที่มันจะโตเต็มวัย
แม้ว่าจะยังไม่มีใครที่ได้เป็นเซียนสวรรค์ในทั้งหมดของพวกเขา แต่สมาชิกที่ค่อนข้างมีพรสวรรค์บางคนก็ได้เป็นเซียนปฐพีวัฏจักรที่ 6 แล้ว พวกเขาห่างจากการที่จะได้เป็นเซียนสวรรค์นิดเดียวเท่านั้น
เจี้ยนเฉินได้ตัดสินใจมาหลายปีว่าเขาจะใช้ทุกอย่างที่มีในการทำให้กลุ่มคนเหล่านี้เติบโต ดังนั้น เขาจึงพาทั้งหมดเข้าไปในมิติวัตถุเซียน และจัดสภาพแวดล้อมที่เงียบสงบและทรัพยากรที่จำเป็นในการฝึกฝนให้พวกเขา เพื่อที่พวกเขาจะได้ฝึกฝนอย่างขยันขันแข็งและเพิ่มความแข็งแกร่งของพวกเขา เขายังใช้สมบัติสวรรค์ที่ประเมินค่าไม่ได้เพื่อเปลี่ยนร่างกายของพวกเขา
“เจี้ยนเฉิน แม้ว่าสมบัติสวรรค์จะช่วยเพิ่มความสามารถของพวกเขา แต่พวกเขาก็สามารถสำเร็จถึงเซียนผู้คุมกฎได้อย่างมากเท่านั้นเนื่องจากข้อจำกัดโดยกำเนิดของพวกเขา มันคุ้มจริง ๆ หรือที่จะทุ่มเทกำลังและทรัพยากรมากขนาดนั้นเพื่อทำให้พวกเขาเติบโต ? ” รุยจินเห็นว่าการกระทำของเจี้ยนเฉินนั้นค่อนข้างเสียของ
“ในตอนนี้ กลุ่มทหารรับจ้างอัคนีอยู่ในการควบคุมของข้าทั้งหมด มีเซียนผู้คุมกฎบางคนที่เข้าร่วมกับพวกเรา แต่พวกเขาก็เชื่อใจไม่ได้ ถ้ากลุ่มทหารรับจ้างอัคนีต้องการที่จะทรงพลังจริงจริงและอยู่ในตำแหน่งที่ไม่สั่นคลอนบนทวีปเทียนหยวน มันจำเป็นที่จะต้องมีกำลังที่กองกำลังทรงพลังของตัวเอง พวกเขาจะเป็นกำลังนั้นในอนาคต” เจี้ยนเฉินพูด การตัดสินใจของเขาในการชุบเลี้ยงพวกนี้มาไม่ได้ทำให้เขาลังเลเลย
“ไม่จำเป็นต้องกังวลในความสามารถของพวกเขาไปหรอก มันอาจจะมีข้อจำกัดที่สมบัติสวรรค์พันปีจะเปลี่ยนพวกเขาได้ แต่สมบัติสวรรค์หมื่นปีจะสามารถเปลี่ยนพวกเขาไปอย่างสิ้นเชิงได้แน่ ข้าอาจจะไม่สามารถหาสมบัติสวรรค์มาได้ในตอนนี้ แต่การหามันก็ไม่ใช่เรื่องยากด้วยความแข็งแกร่งของข้าในตอนนี้ มันยังมีสิ่งของมหัศจรรย์ในอาณาจักรทะเลที่เรียกว่าน้ำศักดิ์สิทธิ์ของโลก มันมีผลมากว่าสมบัติสวรรค์หมื่นปีมาก เมื่อข้าหามันได้อย่างเพียงพอในตอนที่ข้าเข้าในอาณาจักรทะเลในอนาคตแล้ว พวกเขาจะเติบโตได้อย่างมหาศาล และทำให้พวกเขาประสบความสำเร็จและเป็นเซียนผู้คุมกฎได้ในที่สุด” เจี้ยนเฉินอธิบายอย่างกระตือรือล้นในขณะที่เขาวางแผนทุกอย่างเอาไว้แล้ว
รุยจินเงียบไป เขาไม่ได้พูดอะไรมากกว่านี้ เพราะเห็นได้ชัดว่า เจี้ยนเฉินมีเหตุผลในสิ่งที่เขาทำ
เมื่อกลุ่มที่ยอดเยี่ยมของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีปักหลักแล้ว เจี้ยนเฉินและรุยจินก็มาถึงที่แนวภูเขาที่อยู่ห่างหลายสิบเมตรออกไปจากเมือง มันเป็นเหมืองที่พวกเขาค้นพบแร่ทังสเตน
อย่างไรก็ตาม แนวภูเขาก็ไม่ได้ยิ่งใหญ่เหมือนก่อนหน้านี้หลังจากที่ผ่านการทำเหมือนมาหลายปี ในตอนนี้มันเต็มไปด้วยหลุม และภูเขาหลายลูกก็ถูกขุดไป หลุมหลายหลุมที่มีทังสเตนอยู่มากมายถูกขุดขึ้นมา
มีแร่ทังสเตนอยู่ปริมาณมหาศาลมาก แม้ว่าหลังจากที่สร้างกำลังแพงเมืองของเมืองที่ค่อนข้างใหญ่ไปแล้ว มันก็ยังเหลือแร่อยู่อีกมาก อย่างไรก็ตาม แร่นั้นก็บริสุทธิ์มาก ดังนั้นกระบวนการทำเหมืองจึงยากมาก แม้แต่เซียนสวรรค์ยังยากที่จะทิ้งรอยขีดข่วนได้ ถึงแม้พวกเขาจะโจมตีเต็มแรง ดังนั้น กลุ่มทหารรับจ้างอัคนีจึงหยุดทำเหมือง พวกเขาไม่มีกำลังพอที่จะทำต่อได้
เจี้ยนเฉินมาถึงที่กึ่งกลางของเหมืองพร้อมกับรุยจิน และจ้องลงไปเหมือนนายเหนือหัวกำลังมองไปที่ประชาชน ด้านล้างเขามีแร่ทังสเตนสีดำด้านอยู่มหาศาล และมีร่องรอยของการทำเหมืองอยู่รอบ ๆ