เป็นเวลาถึง 300 ปีที่ยักษ์สวรรค์พาหลิงตู้ฉิงบินลึกเข้ามาในพื้นที่ที่มีแต่ความมืดมิด
หลังจากผ่านไป 300 ปี เย่ชิงเฉิงก็ปรับแต่งคันฉ่องสวรรค์หยินหยางของนางเสร็จแล้วเช่นกัน จนในตอนนี้มันได้กลายเป็นอาวุธเต๋าอย่างสมบูรณ์
“ข้ายินดีกับเจ้าด้วยชิงเฉิง!” จ้าวเหมิงลู่และคนอื่น ๆ ต่างเดินเข้ามาหาด้วยรอยยิ้ม
“ขอแสดงความยินดีด้วยท่านแม่!” หลิงยู่ชานและลูก ๆ ทุกคนก็เดินเข้ามาหาเช่นกัน
เย่ชิงเฉิงหัวเราะ “ข้าแค่โชคดีที่มีวัสดุทุกอย่างพร้อมหมดแล้ว อาวุธของข้าเลยกลายเป็นอาวุธเต๋าได้ง่ายขนาดนี้ พวกเจ้าเองไม่ช้าก็เร็วเดี๋ยวก็มีอาวุธเต๋ากันทุกคนเช่นกัน”
“อาวุธเต๋าของข้าสร้างไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก!” มี่ไลส่ายหัว
หลิงฟ่างหัวพูดขึ้นด้วยสีหน้ามืดหม่นเช่นกัน “ถึงแม้ว่าประตูมิติของข้าตอนนี้จะอยู่ในระดับศักดิ์สิทธิ์ แต่วัสดุที่จำเป็นต้องใช้ในการทำให้มันเป็นระดับเต๋านั้นแต่ละอย่างข้าแทบจะไม่เห็นความหวังว่าจะมีโอกาสได้เจอพวกมันเลย”
“ส่วนของข้าคงต้องรอให้สามีเตรียมการทุกอย่างให้แทน ไม่งั้นข้าเองก็คงหมดหวัง” จ้าวเหมิงลู่พูดขึ้นด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วน
เมื่อเห็นว่าสีหน้าของทุกคนเริ่มอึดอัด หลิงยี่เทียนเปลี่ยนประเด็นสนทนาทันที “นี่ก็ 300 ปีแล้วแต่ท่านพ่อยังไม่เรียกพวกเราออกไปเลย ข้าอยากรู้จริง ๆ ว่าตอนนี้เขากำลังทำอะไรอยู่?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทุกคนต่างมองขึ้นไปบนฟ้าด้วยสีหน้าสงสัยว่าหลิงตู้ฉิงกำลังทำอะไรอยู่
ในตอนนี้ทางด้านของยักษ์สวรรค์ก็กำลังพาหลิงตู้ฉิงมุ่งหน้าไปที่สุดขอบโลก ซึ่งหลังจากบินต่อไปอีก 100 ปี ยักษ์สวรรค์ก็หยุดลงและพูดกับหลิงตู้ฉิงว่า “เอาล่ะพวกเราถึงแล้ว”
ในเวลานี้ร่างของยักษ์สวรรค์เหลือขนาดแค่ 1,000 เมตรเศษ ๆ เท่านั้นเอง
ต้องรู้เอาไว้ว่าร่างของยักษ์สวรรค์ในตอนนี้เป็นร่างที่สร้างขึ้นมาจากพลังของดวงวิญญาณล้วน ๆ ซึ่งมันใช้แล้วหมดไป ดังนั้นหลังจากที่บินอยู่เป็นเวลานานพร้อมกับคอยต้านทานความผันผวนของพลังต่าง ๆ ในโลกที่ใกล้จะแหลกสลายใบนี้ พลังของเขาจึงลดลงเรื่อย ๆ จนสุดท้ายก็หายไปมากกว่า 4 ส่วน
“สถานที่แห่งนี้ในอดีตคือสถานที่ที่เป็นจุดเริ่มต้นของโลกใบนี้!” ยักษ์สวรรค์เอ่ยขึ้นแนะนำ “และที่นี่ยังเป็นสถานที่ตั้งของประตูสังสารวัฏของโลกใบนี้!”
หลิงตู้ฉิงพยักหน้าอย่างพึงพอใจ พลางมองไปที่เงาดำตะคุ่ม ๆ ที่ดูเหมือนจะเป็นประตูทรงกลมขนาดยักษ์ที่อยู่ไม่ไกลจากเขา
“เจ้าต้องการให้ข้าเก็บมันให้ไหม?” ยักษ์สวรรค์ถามขึ้น
หลิงตู้ฉิงส่ายหัว “ไม่ต้องข้าจะทำเอง”
หลิงตู้ฉิงรู้สึกเบิกบานเป็นอย่างมาก อันที่จริงในตอนแรกเขาวางแผนว่าหลังจากนี้เขาจะลงไปที่ยมโลกเพื่อไปลอกเลียนแบบประตูสังสารวัฏมาสร้างเองเพื่อทำให้โลกของเขาสมบูรณ์ แต่ตอนนี้เมื่อเขามีประตูสังสารวัฏนี้แล้วมันก็ช่วยประหยัดแรงของเขาไปได้อีกมหาศาล
หลิงตู้ฉิงค่อย ๆ ดูดกลืนประตูสังสารวัฏมาใส่ในโลกของเขาทีละน้อย ๆ ซึ่งกระบวนการนี้เขาใช้เวลาถึง 300 ปี เขาถึงจะสามารถย้ายประตูสังสารวัฏเข้าไปในโลกของเขาได้สำเร็จ
จากนั้นในทันทีที่โลกของเขามีประตูสังสาสรวัฏเป็นของตัวเอง ระดับการบ่มเพาะของหลิงตู้ฉิงก็ทะลวงไปถึงขอบเขตเทวะราชาทันที
“ในที่สุดข้าก็ทะลวงระดับมาอยู่ขอบเขตเทวะราชาจนได้!” หลิงตู้ฉิงพูดขึ้นด้วยสีหน้าเบิกบาน
อันที่จริงสิ่งที่เขายินดีมากกว่าเรื่องทะลวงระดับก็คือ ตอนนี้โลกของเขาจัดได้ว่าสมบูรณ์แบบเกือบจะไม่ต่างอะไรกับโลกที่แท้จริงแล้ว
การเวียนว่ายตายเกิดย่อมเป็นสิ่งที่โลกทุกโลกจำเป็นจำต้องมี ไม่เช่นนั้นต่อให้โลกของเขาจะมีพลังชีวิตเกื้อหนุนมากมายขนาดไหนมันก็จะล่มสลายในท้ายที่สุด
ในเวลาเดียวกัน บรรดาสิ่งมีชีวิตนับล้านที่อยู่ในโลกของหลิงตู้ฉิงก็สัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงเช่นกัน
ก่อนหน้านี้พวกมันเข้าใจว่าโลกที่พวกมันอยู่ในปัจจุบันเป็นโลกที่พวกมันไม่มีวันตายถึงแม้ว่าพวกมันจะหมดอายุขัยแล้วก็ตาม ซึ่งสิ่งนี้ทำให้พวกมันรู้สึกเบิกบานเป็นที่สุด แต่อย่างไรก็ตามพวกมันก็ต้องแลกมาด้วยการที่พวกมันก็ไม่สามารถให้กำเนิดชีวิตใหม่ได้ด้วยเช่นกัน ซึ่งสิ่งนี้ก็ทำให้พวกมันรู้สึกเศร้าใจ
แต่แล้วเมื่อประตูสังสารวัฏปรากฏขึ้นในโลกที่พวกมันอยู่ แทบจะในทันทีบรรดาสิ่งมีชีวิตทั้งที่หมดอายุขัยต่างก็ตายลงภายในพริบตา เหตุการณ์นี้ทำให้สิ่งมีชีวิตทั้งหมดต่างกลัวจนสั่นลนลานคิดว่าหายนะใหญ่กำลังบังเกิดกับโลกนี้เหมือนโลกเดิมที่พวกมันเคยอาศัยอยู่
แต่แล้วต่อมาไม่นาน สัญญาณของชีวิตใหม่ก็ปรากฏขึ้น ซึ่งมันทำให้สิ่งมีชีวิตต่าง ๆ รู้สึกงงงวยพร้อมกับยินดีในเวลาเดียวกัน
สิ่งมีชีวิตต่าง ๆ เริ่มส่งสัญญาณแห่งการตั้งครรภ์ ซึ่งเหตุการณ์เช่นนี้ไม่เกิดขึ้นมานานมากแล้วนับตั้งแต่โลกใบก่อนที่พวกมันอาศัยอยู่เริ่มจะแตกสลาย
ในเวลานี้สิ่งมีชีวิตทั้งหลายรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า โลกที่มันอยู่ในขณะนี้กลายเป็นสมบูรณ์แบบมากขึ้นเหมือนกับโลกที่พวกมันเคยอาศัยอยู่เมื่อในอดีตนานมากก่อนที่โลกของพวกมันจะเริ่มแตกสลาย
อย่างไรก็ตามสิ่งมีชีวิตต่าง ๆ ก็ยังคงรู้สึกสับสนอยู่ดีว่าควรรู้สึกยังไงกันแน่กับการเปลี่ยนแปลงนี้ พวกมันควรจะรู้สึกเดือดดาลที่ญาติ ๆ ของพวกมันตายไปเป็นจำนวนมากหรือพวกมันควรจะยินดีที่ในเวลานี้สมาชิกใหม่ของเผ่ากำลังจะกำเนิดขึ้น?
ทางด้านของหลิงตู้ฉิงสัมผัสได้เช่นกันถึงอารมณ์อันหลากหลายของบรรดาสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในโลกของเขา แต่เขาก็เลือกที่จะไม่ทำอะไรทั้งนั้น เขาปล่อยให้ทุกอย่างมันเป็นไปตามธรรมชาติ
“เอาล่ะ ตอนนี้เสร็จธุระแล้วพวกเรารีบออกจากที่นี่กันดีกว่า!” หลิงตู้ฉิงเอ่ยขึ้น
ยักษ์สวรรค์พยักหน้า จากนั้นมันพาหลิงตู้ฉิงบินกลับไปทางเดิมที่พวกเขาบินเข้ามา และเมื่อพวกเขาออกไปถึงจุดที่มีแสงส่องถึง ร่างของยักษ์สวรรค์ก็เหลือขนาดแค่ 300 เมตรเท่านั้น
หลิงตู้ฉิงมองไปที่ยักษ์สวรรค์ จากนั้นเขาพูดว่า “จงใช้พลังของเจ้าสร้างร่างกายของเจ้าซะ”
ยักษ์สวรรค์พยักหน้า จากนั้นมันใช้พลังจากดวงวิญญาณของมันสร้างร่างเนื้อของมันขึ้นมา ซึ่งร่างที่สร้างเสร็จก็สูงราว 300 เมตรแต่สิ่งที่แตกต่างออกไปก็คือพลังที่อยู่ในดวงวิญญาณของมันตอนนี้หายไปแล้วถึง 9 ส่วน
หลิงตู้ฉิงเปิดโลกของเขาออก จากนั้นเขาพูดกับยักษ์สวรรค์ว่า “นับจากนี้เจ้าคือผู้ก่อตั้งเผ่ายักษ์สวรรค์และเป็นหนึ่งในสิ่งมีชีวิตทั้งหลายที่ดำรงอยู่ในโลกของข้า เจ้าจะสามารถให้กำเนิดบุตรหลานและสามารถบ่มเพาะได้แบบสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ แต่เจ้าจะไม่มีวันแข็งแกร่งไปกว่าข้าผู้สร้างโลกที่เจ้าจะใช้ดำรงอยู่นับจากนี้”
“ขอบคุณองค์เหนือหัวผู้สร้าง!” ยักษ์สวรรค์หัวเราะ จากนั้นมันบินเข้าไปในโลกของ หลิงตู้ฉิงทันที
อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ยักษ์สวรรค์บินเข้าไปในโลกของหลิงตู้ฉิงมันกลับตายในทันที!
แต่แล้วเศษเสี้ยวดวงวิญญาณและชิ้นส่วนร่างกายที่แตกกระจายของมันกลับเปลี่ยนกลายเป็นยักษ์สวรรค์ตัวน้อยนับสิบแทน
ยักษ์สวรรค์ตัวน้อยมากกว่า 10 ตนนี้ยืนบนพื้นอย่างองอาจ ซึ่งแค่ดูจากมัดกล้ามเนื้อของยักษ์สวรรค์เหล่านี้ ไม่ต้องเดาก็รู้ว่ายักษ์สวรรค์เป็นเผ่าพันธุ์ที่กำเนิดมาพร้อมกับพละกำลังอันมหาศาลมากกว่าเผ่าอื่น ๆ
หลังจากนั้นเมื่อหลิงตู้ฉิงคำนวณว่ายังเหลือเวลาอีกราวร้อยปีแม่น้ำมหาดาราถึงจะปิดลง เขาจึงใช้เวลาที่เหลือในการไล่ตามเก็บเต๋าและพลังกฎที่ยังคงหลงเหลืออยู่ในโลกใบนี้ต่อไป
จากนั้นเมื่อเวลา 100 ปีสุดท้ายผ่านไปอย่างรวดเร็ว หลิงตู้ฉิงก็มุ่งหน้าไปที่ทางออกของแม่น้ำมหาดาราทันที ซึ่งผู้เชี่ยวชาญคนอื่น ๆ ที่ยังรอดตายต่างก็มุ่งหน้าไปที่ทางออกด้วยเช่นกัน และที่อีกด้านของทางออกก็มีผู้คนมากมายจากหลายหลายฝ่ายกำลังรอคนของพวกเขากลับไปอยู่อย่างใจจดใจจ่อ ซึ่งแน่นอนว่าพวกผู้ที่รอส่วนใหญ่เป็นศัตรูของหลิงตู้ฉิงแทบทั้งนั้น