บทที่ 692
นายหญิงใหญ่เซียวก็ส่งเสียงไม่พอใจ “ถ้าไม่คืนเงิน แม่ก็จะถูกจับเข้าคุก！อย่าลืมว่าแม่เป็นตัวแทนของบริษัท จะต้องรับผิดชอบกับการชำระหนี้ของบริษัท！”
เซียวฉางเฉียนก็รีบพูดว่า “งั้นแม่ก็เอาออกมาอย่างน้อยสักแสนสองแสนสิครับ ให้พวกเราได้หายใจหายคอกันบ้าง！ตอนนี้ในแต่ละวัน แค่บุหรี่ซองละ50หยวน ผมยังตัดใจซื้อมาสูบไม่ได้เลย！”
“ยังจะสูบอีกรึไง?” นายหญิงใหญ่เซียวพูดตวาด “มีข้าวให้กินก็ไม่เลวแล้ว ยังจะสูบบุหรี่อีก?”
ในใจเซียวฉางเฉียนก็อดกลั้นความโกรธ ปากก็ทอดถอนหายใจว่า “แม่ครับ ผมอายุมากแล้ว อดๆ ไปได้ก็ผ่านไป แต่ไห่หลงกับเวยเวย ยังเป็นวัยรุ่นนะครับ！พวกเขาไม่เคยต้องมาลำบากแบบนี้ จะให้พวกเขามาลำบากไม่ได้นะครับ！”
นายหญิงใหญ่เซียวก็ส่งเสียงไม่พอใจ “แม่ไม่สนหรอก ยิ่งถึงตอนนี้ ยิ่งต้องช่วยกันประหยัด เพื่อผ่านมันไปให้ได้！”
พอพูดออกมาเช่นนี้ เซียวไห่หลงและเซียวเวยเวยก็ไม่พอใจกันขึ้นมา
เดิมทีพวกเขาก็ถูกเลี้ยงดูอย่างคุณหนู ทนลำบากไม่ได้ ตั้งแต่ที่เฉียนหงเย่นหอบเงินหนีไป ช่วงเวลานี้ ชีวิตของพวกเขาก็ลำบากพอควรแล้ว
แต่ทว่า ตอนนี้นายหญิงใหญ่เซียวมีเงิน แต่กลับไม่เอาออกมากินมาใช้ แต่กลับบอกให้ทุกคนช่วยกันประหยัด นี่มันไม่ใช่จะให้พวกเขาลำบากจนตายหรอกหรือ?
ในตอนนั้นเอง เซียวไห่หลงก็พูดขึ้นมาก่อนว่า “คุณย่าครับ ย่าก็พูดง่ายนะครับ ย่าอายุมากแล้ว กินก็น้อยดื่มก็น้อย การประหยัดนั้น สำหรับย่ามันเป็นเรื่องง่าย แต่ผมกับน้องสาวทำไม่ได้ พวกเราทนลำบากแบบนี้ไม่ได้นะครับ หลายวันนี้ผมไม่ค่อยเจริญอาหารเท่าไร น้ำหนักลงไปตั้งหลายกิโล！”
“ใช่ค่ะคุณย่า！” เซียวเวยเวยก็พูดเหวี่ยงๆ “ก่อนหน้านี้หนูใช้เครื่องสำอาง อันไหนๆ ก็ราคาหลายพันทั้งนั้น ตอนนี้หนูใช้แต่ของโอเลย์ธรรมดาๆ จะว่าไปแล้ว พอของโอเลย์ใช้หมดแล้ว ก็คงจะไม่มีเงินซื้อแล้ว หรือว่าคุณย่าจะให้หนูไปใช้ของDabao SOD Milkที่ราคาไม่กี่หยวนนั่นหรือคะ?”
พูดจบ เธอก็รีบพูดแบบเอาใจตัวเอง ว่า “หนูไม่สนอะ วันนี้คุณย่าต้องให้เงินหนู2หมื่นหยวน หนูจะไปซื้อเซ็ตเครื่องสำอางLA MERมาใช้ ไม่เช่นนั้น หน้าหนูพังแน่！”
นายหญิงใหญ่เซียวก็พูดไม่พอใจว่า “จนอย่างนี้ ยังจะใช้LA MER อีกรึไง? Dabao SOD Milkมันแย่มากรึไง? ไม่เอาไหนเสียเลย แค่เซียวอี้เชียนก็จับไว้ไม่ได้ ถ้าตอนนั้นแกสามารถจับเซียวอี้เชียนไว้ได้ล่ะก็ บ้านเราจะมาถึงจุดนี้รึ?”
เซียวเวยเวยก็ร้อนรน แล้วพูดว่า “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับหนูคะ? ก็เซียวอี้เชียนถูกเย่เฉินทำให้ไอ้นั่นมันใช้การไม่ได้ ก่อนที่เขายังไม่ได้เป็นแบบนั้น หนูก็ออดอ้อนเขาอย่างดี อย่าลืมนะว่าเขายังเคยให้เงินหนูมาตั้ง5ล้าน ให้ตระกูลเซียวเป็นล้าน！”
“แล้วยังล่ะ?” นายหญิงใหญ่เซียวพูดเสียงเย็น “สุดท้ายเขาก็หายหัวไปแล้วไม่ใช่รึไง? ถ้าแกมีความสามารถอย่างนั้นจริงๆ ต่อให้เขาเป็นหมัน เขาก็อยู่ต่อได้ จะว่าไปแล้วก็เพราะตัวแกเองที่ไม่เอาไหน！”
เดิมทีเซียวฉางเฉียนยังอดกลั้นอารมณ์ไว้อยู่ แต่พอได้ยินนายหญิงใหญ่เซียวพูดกับลูกสาวตนเองแบบนี้ ในใจก็ไม่พอใจ แล้วพูดออกมาว่า “แม่ครับ เรื่องของเวยเวยกับเซียวอี้เชียน ก็ทำตามที่แม่สั่งมา ทำไมตอนนี้แม่ทำมาเป็นไม่สนใจ แบบเสร็จนาฆ่าโคถึก เสร็จศึกฆ่าขุนพลล่ะครับ?”
นายหญิงใหญ่เซียวก็ส่งเสียงไม่พอใจว่า “เสร็จศึกฆ่าขุนพลงั้นรึ? แม่ชนะศึกรึยังล่ะ? ยังไม่ทันได้ออกศึกแม่ก็แพ้แล้ว เล่นเอาแม่แย่จนเกือบตายเหมือนกัน！”
เซียวฉางเฉียนก็พูดอย่างหัวเสียว่า “แม่ครับ ผมจะพูดแค่คำเดียว ว่าเงินไม่ควรเอาไปคืนธนาคาร ไม่ว่าอย่างไรก็จะต้องเอาออกมาเปลี่ยนแปลงความเป็นอยู่สัก2แสน ไม่เช่นนั้น แม่ก็เอาของโบราณที่พ่อสะสมไว้เมื่อก่อน ออกมาขายจุนเจือบ้านเราไปก่อน เก็บของพวกนั้นไว้ ตายไปก็เอาไปไม่ได้！”
“แกแช่งฉันรึไง？！” นายหญิงใหญ่เซียวก็โกรธเป็นฟืนไฟ แล้วพูดว่า “พวกแก3คนจะกบฏฉันรึไง?”
น้ำเสียงนายหญิงใหญ่เซียวเปลี่ยนไป มันแผดแหลมจนน่ากลัว
เธอไม่คิดเลยว่า เซียวฉางเฉียนที่คอยรับฟังตนเองมาตลอด จะมาชักสีหน้าใส่ตนเอง กล้าพูดแบบนี้กับตนเอง！
ในตอนนี้ เธอก็รับรู้ได้อย่าถ่องแท้ว่า ลูกชายคนโตของตนเอง หลานชาย หลานสาว คงจะไม่ยินยอมติดสอยห้อยตามตนเองอย่างสนิทใจ
พวกเขาเป็นเพียงปรสิตที่คอยมาดูดกินตนเองเท่านั้น จะคอยดูดกินเลือดเนื้อของตนเองเมื่อไหร่ก็ได้！
ยิ่งเป็นเช่นนี้ ตนเองยิ่งจะต้องเก็บเอาเงินและของไว้ให้ดี ไม่ได้พวกเขา3คนได้สมดั่งใจ！