ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1020 เธอโหดเหี้ยมกับตัวเองจนทำให้คนโมโหจนขีดสุด
วาริชมองเห็นเธอยังคงมีสีหน้างุนงงแบบนี้ จึงไม่ถามแล้ว เขาเข้ามาช่วยพยุงเธอลุกขึ้นจากเตียง นั่งพิงที่พนักหัวเตียง แล้วก็รินน้ำให้เธอหนึ่งแก้ว
“ร้อนนิดหน่อย คุณค่อยๆดื่ม”
“……”
มองเห็นเจ้าคนรูปร่างผอมบางคนนี้ดูแลตระเตรียมเป็นอย่างดีแบบนี้
แสงดาวยิ่งขมวดคิ้วเป็นปมแล้ว
แต่ว่าเธอก็ยังเชื่อฟังเขา จิบน้ำร้อนลงไปหนึ่งอึก
“พวกเราอยู่ที่ไหน? ตอนนี้……มืดแล้ว?”เธอดื่มน้ำลงไปแล้ว สายตามองไปที่หน้าต่างของห้อง ในที่สุด เธอค้นพบปัญหาเรื่องเวลา
วาริชรีบพยักหน้า
“ใช่ ตอนนี้เป็นตอนกลางคืนแล้ว คุณแสงดาว หลังจากที่คุณกลับไปที่โรงแรม ก็เจ็บปวดจนสลบไป หลังจากนั้น ผมก็เลยส่งคุณมาที่โรงพยาบาลแล้ว”
“โรงพยาบาล?”
แสงดาวที่ถือแก้วน้ำอยู่ตกใจขึ้นมาอย่างมาก
“หนักขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“ใช่”
“งั้น……เป็นอะไรเหรอ? ใช่ปวดท้องหรือเปล่า? ใช่ไส้ติ่งอักเสบหรือเปล่า?”
เธอนึกถึงอาการป่วยอันนี้ เพราะว่าในความคิดของเธอ สามารถเจ็บปวดจนคนสูญเสียสติไปได้ แล้วถูกส่งมาที่โรงพยาบาล เหมือนกับว่าก็มีเพียงไส้ติ่งอักเสบเฉียบพลันอันนี้
แต่ว่า ผู้ชายรูปร่างผอมบางที่สวมแว่นตาคนนี้กลับส่ายหน้า
“ไม่ใช่ เป็นเพราะว่า……คุณตั้งครรภ์แล้ว”
“คุณพูดอะไรนะ?”
คำพูดนี้พูดออกมา แสงดาวนึกว่าหูของตัวเองมีปัญหา จ้องมองคนคนนี้ แม้แต่ดวงตาก็ยังหรี่ลงส่งสัญญาณอันตรายออกมา
หลังจากนั้น วาริชก็ยังพูดกับเธอย่างกล้าหาญ：“ใช่แล้ว คุณแสงดาว คุณฟังไม่ผิดหรอก คุณหมอบอกแล้ว ที่คุณเจ็บปวดอย่างรุนแรง ก็เพราะว่าเด็กที่อยู่ในครรภ์มีสัญญาณการแท้งอย่างรุนแรง”
“……”
“……ดังนั้น สองสามวันนี้คุณไม่สามารถลงจากเตียงได้ พวกเขาบอกว่า แบบนี้……จึงจะสามารถรักษาเด็กเอาไว้ได้”
หลายคำสุดท้ายท้ายนั้น วาริชแทบจะไม่กล้ามองมาที่เธอแล้ว
เขารีบเบนสายตาออกไป มองไปทางอื่น
แสงดาว：“……”
สิบวินาทีเต็ม ในสมองของเธอว่างเปล่า
เธอตั้งครรภ์?
เป็นไปได้อย่างไร? หรือว่า จะเป็นคืนนั้นที่ซีจาร์เหรอ?
ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงเรื่องคืนนั้นที่ทำให้ต้องหน้าแดง ทันใดนั้น ในสมองของเธอก็ “วิ้ง”ออกมา ทั้งร่างรวมถึงสติสัมปชัญญะก็หยุดลง
“คุณแสงดาว?”
วาริชยังรอคำตอบของเธอ รอนานแล้วเธอยังคงเงียบอยู่ เขาจึงหันกลับมามองอีกครั้ง
กลับพบว่า มองกลับมาที่หญิงสาวคนนี้อีกครั้ง เธอได้นิ่งไปแล้ว
เธอกำลังดีใจหรือเปล่า?
วันนี้ตอนเช้าทะเลาะกับผู้ชายคนนั้นอย่างรุนแรง แต่ตอนนี้ เธอตั้งครรภ์แล้ว นี่สำหรับพวกเขาสองคนพูดได้ว่า เป็นเรื่องดีเรื่องใหญ่เรื่องหนึ่งเลย
แววตาของวาริชสลดลงแล้ว
ในที่สุด เขาจึงเลือกที่จะเดินออกจากห้องไป ให้หญิงสาวได้มีเวลาอยู่กับตัวเอง
ปลายฤดูใบไม้ร่วง ในเมืองย่างกุ้ง กลับไม่ได้รู้สึกถึงความหนาวเย็น เหมือนกับว่าอยู่ในช่วงฤดูใบไม้ผลิ อากาศเย็นๆ มีลมพัดมาเบาๆ โดยเฉพาะตอนกลางคืน อากาศยิ่งสบายมาก
เมื่อวาริชเดินออกมา เงยหน้าขึ้นไปมองยังดวงดาวที่อยู่บนท้องฟ้า กลับรู้สึกใจเย็นวาบ
“คุณผู้ชาย ต้องการสั่งอะไรไหม?”
“……มีเหล้าไหม?”
วาริชอยากดื่มเหล้าขึ้นมาอย่างกะทันหัน
โดยเร็ว พนักงานโรงแรมก็นำเหล้าส่งขึ้นมาแล้ว วาริชหยิบเหล้ามาสองขวด แล้วก็นั่งอยู่นอกโรงแรมทั้งคืน
รุ่งเช้า
ในขณะที่วาริชยังกอดเหล้าสองขวดงีบหลับอย่างกับตุ๊กตาหิน เท้าที่สวมรองเท้าส้นแหลมอันหนึ่ง ถีบเขาให้ตื่นขึ้นมาแล้ว
“วาริช！！”
“ใคร?”
เขาเปิดเปลือกตาขึ้นทันที แม้แต่แว่นตากรอบดำตกลงมาบนใบหน้ายังไม่จับเอาไว้ มองไปยังคนคนนี้อย่างตื่นตระหนก
“คุณแสงดาว? คุณ……ทำไมคุณถึงได้ลงมาแล้ว?”
เขาประหลาดใจอย่างมาก รีบร้อนหยิบแว่นตาขึ้นมา เมื่อได้เห็นคนคนนี้ที่รูปร่างเพรียวบางยืนตระหง่านกอดอกอยู่อย่างชัดเจนแล้ว ใช่คุณแสงดาวจริงๆด้วยคนที่ทำให้เขาโศกเศร้าเสียใจมาทั้งคืน
เขาอ้าปากจนกรามค้างแล้ว
แสงดาวมองมาที่เขาที่ดูท่าทางเหมือนหมีแบบนี้ ยิ่งรังเกียจขึ้นมาแล้ว
“คุณจะไปด้วยไหม? คุณไม่ไปฉันไปเองแล้วนะ”
“หา?”วาริชรีบลุกขึ้นมาทันใด “ไป? คุณแสงดาว คุณจะไปไหนเหรอ?”
“ยังจะไปไหนได้ล่ะ? แน่นอนว่าไปหาไอ้คนไร้ประโยขน์คนนั้น คุณลืมจุดประสงค์ของพวกเราไปแล้วเหรอ?”
ในแววตาของแสงดาวเต็มไปด้วยความเย็นชาทิ้งประโยคนี้มาให้เขา แล้วหันหลังกลับเดินออกไป
วาริชอึ้งไปแล้ว
จึงรีบตามไป เขามองไปยังหญิงสาวคนนี้ยังคงสวมใส่กระโปรงสั้น ใต้เท้ายังคงเป็นรองเท้าคู่สวยเซ็กซี่ส้นแหลมเปี๊ยบคู่นั้น เขากลืนน้ำลายลงอย่างยากลำบาก
“คุณแสงดาว คุณ……ไม่พักผ่อนอยู่บนเตียงเหรอ? คุณหมอบอกว่า……”
“บอกว่าอะไร? ดีที่สุดคือให้มันหลุดออกมาจากขาทั้งสองข้างของฉันซะ แบบนั้น ฉันจะได้ไม่ต้องวิ่งไปที่โรงพยาบาลอีกครั้ง”
คาดไม่ถึงอย่างมาก ผู้หญิงคนนี้เปิดปากพูดออกมาก็พูดคำพูดที่ไม่ใช่คนแบบนี้ออกมา
วาริชอึ้งอ้าปากค้างไปอีกครั้ง！
แน่นอนว่าเขาหวังว่าเธอจะไม่ต้องการเด็กคนนี้
แต่ว่า เธอพูดคำพูดแบบนั้นออกมา ทำให้หลังของเขามีเหงื่อผุดออกมาแล้ว ให้เด็กหลุดออกมาจากขาทั้งสองข้างของเธอ คำพูดแบบนี้ใช่คนพูดหรือเปล่า?
เธอไม่ได้ถือว่าเด็กคนนั้นเป็นคน?
หรือว่าไม่ถือว่าแสงดาวคนนี้ไม่ใช่คน? เธอไม่รู้เลยหรือว่าทำแบบนี้ทำร้ายตัวเองมากแค่ไหน?
วาริชหยุดลงแล้ว เลือดร้อนขึ้นมาทันที เขาพุ่งเข้ามาหาหญิงสาวแล้วพูดออกมาว่า：“ทำไมต้องให้เขาหลุดออก? ให้เขาเกิดมาดีๆไม่ได้เหรอ? ผมสามารถเลี้ยงเขาได้！！”