“ข้า…ข้าไม่ไป! ขึ้นเขามังกรสวรรค์ไปแล้วมันจะมีอะไรดีเล่า? มันเป็นดั่งกรงขังก็ไม่ปาน!” หลงเสี่ยวฉุนกล่าวออกด้วยท่าทางไม่ยอม
ทุกผู้คนที่ได้ยินต่างต้องอ้าปากค้าง ใครๆ นั้นต่างก็อยากจะขึ้นเขามังกรสวรรค์สิ้น แต่เด็กสาวคนนี้มันกลับบอกว่าไม่อยากไป!
ทำเช่นนี้แล้วคนทั้งหลายที่อยากขึ้นไปนี่จะกลายเป็นตัวอะไรไป!
เฉินซิงได้แต่ทำหน้าหนักใจ “มันคือชะตาของเจ้า! ไม่ว่าเจ้านั้นจะอยากหรือไม่เจ้าก็ต้องยอมรับมัน ยุคสมัยใหม่กำลังจะมาถึงแล้ว มีเพียงแค่กำลังที่เหนือล้ำเท่านั้นที่จะช่วยให้ผู้คนรอดชีวิต ช่วยให้เผ่ามังกรของเราอยู่รอดต่อไปได้!”
หลงเสี่ยวฉุนส่ายหัวออกมาอย่างไม่มีท่าทีเห็นด้วย “ข้าไม่อยากก็คือไม่อยาก! ข้าอยากติดตามเย่หยวนออกไปท่องมหาพิภพถงเทียน!”
หลงเสี่ยวฉุนนั้นแสดงท่าทีไม่ยอมออกมาราวเด็กตัวน้อยๆ ทำให้เฉินซิงต้องปวดหัวขึ้นมา
เย่หยวนที่ได้ยินก็ต้องตกตะลึงไม่น้อย ตัวเขาก็ไม่นึกไม่ฝันว่าเด็กสาวผู้นี้กลับจะตัดสินใจติดตามเขากลับออกไปเช่นนี้
เพราะไม่ว่าหลงเสี่ยวฉุนนั้นจะเป็นคนที่ดูง่ายๆ เป็นเด็กน้อยปานใดแต่หากนางคิดอยากทำอะไรแล้วต่อให้เอาเทพมาฉุดมันก็ไม่มีทางหยุดได้
ในเรื่องนั้นแล้วนับได้ว่านางนั้นคล้ายเย่หยวนมาก
เฉินซิงจ้องมองดูด้วยความไม่พอใจของมังกรสวรรค์ทำให้ทุกผู้คนในที่นี้ต่างสัมผัสได้ถึงแรงกดดันมหาศาล
นี่มันคือแรงกดดันจากพลังสายเลือด!
“เวลาไม่เคยคอยท่าใคร! เด็กน้อย หากเจ้ายังไม่คิดขึ้นไปบนเขามังกรสวรรค์แล้วจักรพรรดิผู้นี้คงได้แต่ต้องใช้กำลังจับเจ้าขึ้นไป”
หลงเสี่ยวฉุนที่ได้ยินก็กระทืบเท้าร้องร่ำขึ้น “ปู่เฉินซิง หากท่านกล้าพาตัวข้าขึ้นไปจริงๆ ข้าจะร้องไห้ให้ท่านดูทุกวันเลย!”
เฉินซิงที่ได้ยินต้องผงะไปพร้อมนึกย้อนถึงพลังทำลายล้างของเด็กสาวผู้นี้จนทำให้มุมปากของเขาต้องกระตุกสั่น
แน่นอนว่าพลังทำลายล้างระดับนั้นมันย่อมไม่อาจทำความเสียหายให้เขามังกรสวรรค์โดยภาพรวมได้ แต่ความวุ่นวายมันย่อมจะเลี่ยงไม่ได้เป็นแน่
เฉินซิงนั้นรู้สึกปวดหัวขึ้นอย่างแรงได้แต่มองดูหลงเสี่ยวฉุนอย่างไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร
เหล่าทายาทมังกรสวรรค์ทั้งหลายที่ได้ยินเรื่องราวต่างก็ตื่นตะลึงไปตามๆ กัน
เพราะก่อนหน้านี้พวกเขายังสงสัยกันอยู่ว่าเหตุใดหลงเสี่ยวฉุนนางนี้ที่ไม่มีตรามังกรสวรรค์กลับได้มาเข้าร่วมงานศึกทายาทมังกรได้
แต่ดูท่าเวลานี้แล้วหลงเสี่ยวฉุนคงมีตัวตนที่สูงล้ำเป็นแน่!
พวกเขานั้นเข้าใจได้จากท่าทางของเฉินซิงที่แม้จะไม่พอใจเด็กคนนี้อย่างมากแต่เขาก็ยังคงมีดวงตาที่จ้องมองหลงเสี่ยวฉุนด้วยความเอ็นดูอย่างไม่อาจปิดบัง
ดูท่าแล้วหลงเสี่ยวฉุนนี้จะเป็นอนาคตของเผ่ามังกรอย่างแท้จริง!
ส่วนตัวพวกเขาเหล่าทายาทมังกรสวรรค์ทั้งหลายนั้นเป็นได้แค่ตัวประกอบ
“เจ้า…นังเด็กคนนี้ทำจักรพรรดิผู้นี้โกรธจนจะอกแตกตายแล้ว!” เฉินซิงร้องขึ้นมาอย่างไม่พอใจ
เมื่อได้เห็นท่าทางนั้นของเฉินซิง หลงเสี่ยวฉุนก็ยิ้มด้วยใบหน้าพึงพอใจออกมา
ไม่ว่าจะอย่างไรเสียนางก็ไม่อยากจะขึ้นไปบนเขามังกรสวรรค์และไม่อยากจะนั่งนิ่งบ่มเพาะไปวันๆ
“ผู้อาวุโสเฉินซิง ขอข้าลองคุยกับนางหน่อยเถิด!” เย่หยวนกล่าวออกมา
เฉินซิงหันไปมองเขาก่อนจะส่ายหัวออกมา “ไม่มีประโยชน์หรอก! นังเด็กคนนี้แม้แต่แม่ของมันก็ยังไม่อาจว่ากล่าวใดๆ ได้มากมาย”
ส่วนทางหลงเสี่ยวฉุนที่ได้ยินก็ต้องหันมาร้องใส่หน้าเย่หยวนทันที “เย่หยวน เจ้าอยู่ฝ่ายใดกันแน่เล่า? ไม่ต้องมาไล่ข้าใดๆ! ไม่ว่าอย่างไรข้าก็จะไม่ขึ้นเขามังกรสวรรค์!”
เย่หยวนจึงยิ้มออกมา “นังเด็กคนนี้ ด้วยความสามารถของข้าเจ้าคิดว่าพันปีจากนี้ความห่างชั้นระหว่างเราสองมันจะเป็นเช่นใด?”
หลงเสี่ยวฉุนที่ได้ยินต้องผงะไปทันที นางไม่เคยจะนึกถึงปัญหาเรื่องนี้มาก่อน
แต่เหล่าทายาทมังกรสวรรค์ทั้งหลายที่ด้านข้างนั้นต่างแสดงสีหน้าท่าทางดูถูกออกมา
“เจ้านี่มันโอหังจริงๆ!”
“เวลาแค่พันปีมันจะสร้างช่องว่างใดๆ ได้?”
อ่าวหยูนั้นเป็นคนที่รู้จักหลงเสี่ยวฉุนมากที่สุดในหมู่คนทั้งหลายจึงได้กล่าวขึ้น “หลงเสี่ยวฉุนนั้นมีความเร็วการบ่มเพาะที่ราวปีศาจ ไม่ว่าจะเกียจคร้านปานใดพันปีจากนี้นางก็คงก้าวขึ้นถึงอาณาจักรเทพสวรรค์ขั้นกลางได้แน่! หรือเจ้าหมอนี่มันจะบอกว่าตัวเองนั้นจะก้าวขึ้นอาณาจักรเทพสวรรค์ขั้นปลายได้?”
บอกว่าเย่หยวนจะก้าวขึ้นอาณาจักรเทพสวรรค์ขั้นปลายในเวลาแค่พันปี เหล่าคนทั้งหลายย่อมไม่คิดเชื่อแม้ต้องตายลง
เหล่าทายาทมังกรสวรรค์ทั้งหลายในที่นี้มันมีใครบ้างที่ไม่เป็นอัจฉริยะในการบ่มเพาะ มีใครบ้างที่บ่มเพาะช้ากว่าเย่หยวน?
และพวกเขาทั้งหลายนั้นยังไม่กล้าจะว่ากล่าวถึงช่องว่างใดๆ ในช่วงพันปี
แล้วเจ้าเด็กคนนี้มันเก่งกาจมาจากที่ใด?
แต่ทว่าทางหลงเสี่ยวฉุนนั้นต้องก้มหน้าลงทันทีที่ได้ยินก่อนจะกล่าวออกมาอย่างครุ่นคิด “พันปีจากนี้ เจ้าคงฆ่าข้าได้ด้วยแค่ลมหายใจ…”
“ห-หะ?”
อ่าวหยูแทบไม่อยากเชื่อหูตัวเอง เหล่าทายาทมังกรสวรรค์ทั้งหลายเองก็เบิกตากว้างอย่างไม่คิดอยากเชื่อ
พวกเขาทั้งหลาย เหล่าทายาทมังกรสวรรค์นั้นต่างมีกำลังฝีมือไม่ห่างกันมากมาย
พันปีจากนี้ความห่างชั้นใดๆ มันก็ย่อมจะยังไม่อาจปรากฏได้
แต่หลงเสี่ยวฉุนนั้นกลับบอกว่าพันปีจากนี้เย่หยวนจะฆ่าสังหารนางลงด้วยแค่ลมหายใจ?!
เรื่องราวเช่นนี้มันย่อมพอเข้าใจได้หากเป็นเรื่องระหว่างยอดอัจฉริยะกับคนโง่ทั่วๆ ไป
แต่ระหว่างอัจฉริยะด้วยกันแล้ว ความแตกต่างเช่นนั้นมันย่อมจะไม่มีทางเป็นไปได้
ขุ่นเคือง!
ไม่พอใจ!
ดูถูก!
อารมณ์มากมายเกิดขึ้นมาในจิตใจของเหล่าทายาทมังกรสวรรค์พร้อมๆ กันอย่างไม่ได้นัดหมาย
เวลานี้แม้จะเป็นเฉินซิงเองก็ยังต้องหรี่ตาลงมองเย่หยวนด้วยสายตาประหลาด
คนอื่นนั้นไม่รู้แต่ตัวหลงเสี่ยวฉุนรู้อย่างดี รู้ดีว่าการคาดเดานี้มันไม่ได้เกินจริงไปเลย
มันอาจจะต่ำกว่าความจริงเสียด้วยซ้ำ!
ตั้งแต่ที่นางได้เจอกับเย่หยวนในอาณาจักรวิญญาณประจิมนั้นมันผ่านมานานเพียงเท่าใด?
แต่เย่หยวนกลับก้าวขึ้นอาณาจักรมาได้ถึงหนึ่งอาณาจักร!
ตอนที่เจอกันครั้งแรกนั้นหลงเสี่ยวฉุนสามารถจัดการเย่หยวนลงด้วยหมัดเดียวได้
แต่เวลานี้นางย่อมจะไม่อาจเทียบเคียงใดๆ เย่หยวนได้อีก
พันปีจากนี้ไป…คงมีแค่เทพเจ้าเท่านั้นที่จะรู้ว่าเย่หยวนจะก้าวขึ้นไปถึงระดับใด!
เย่หยวนยิ้มขึ้นมา “ถึงเวลานั้นต่อให้ข้าจะพาเจ้าออกไปด้วยตอนนี้…เจ้าจะยังตามข้าทันหรือ?”
หลงเสี่ยวฉุนกะพริบตาติดๆ กันก่อนจะส่ายหัวออกมา “ไม่!”
เย่หยวนกล่าวขึ้นต่อ “ที่สำคัญไปกว่านั้นในยุคสมัยที่กำลังจะมาถึงนี้มันจะไม่มีคำว่ารอดด้วยโชคใดๆ อีก แม่ของเจ้า คนเผ่าเจ้า พวกเขาทั้งหลายจะต้องเข้าสู่สงครามอย่างไม่อาจเลี่ยง และเป็นตัวเจ้านี้ที่ต้องปกป้องพวกเขาให้ดี ถึงเวลานั้นหากเจ้าได้รู้ว่าตนเองช่างไร้พลังแล้วเจ้าจะไม่นั่งสิ้นหวังเอาหรือ?”
เย่หยวนถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะพูดขึ้นอีก “ข้า…เคยผ่านเรื่องคล้ายๆ กันนั้นมาก่อน ข้าได้รู้จักความรู้สึกแสนอ่อนแอนั้น ข้าจึงคิดอยากแข็งแกร่ง แข็งแกร่งจนจะไม่มีใครกดหัวข้าลงได้อีก! มีเพียงแค่ความแข็งแกร่งเท่านั้นที่จะทำให้เจ้าได้รับอิสระภาพในโลกอันโหดร้ายนี้”
“รู้แล้วๆ! ข้าเข้าใจแล้ว! ข้าจะขึ้นเขามังกรสวรรค์!” หลงเสี่ยวร้องบอกขึ้นมาด้วยท่าทางไม่ค่อยพอใจสักเท่าใด
เย่หยวนที่ได้เห็นจึงต้องหัวเราะขึ้นมา “บ่มเพาะให้ดีเถอะ ในวันหน้าเจ้าและข้า เราสองพี่น้องจะร่วมมือกันออกท่องพิภพกว้างอย่างไม่มีใครต้านทานได้!”
โอหัง!
โอหังจนเกินไป!
‘เจ้าคิดว่าตนเองเป็นใคร กล่าวบอกว่าจะท่องพิภพอย่างไร้ต้าน?!’
เหล่าทายาทมังกรสวรรค์ทั้งหลายต่างร่ำร้องขึ้นในใจ
หากมิใช่เพราะเฉินซิงแล้วคนทั้งหลายคงเข้ามารุมฉีกปากโอหังของเย่หยวนนี้ลง
เจ้าไร้เทียมทานมิใช่หรือ? ข้าจะให้เจ้าได้รู้เอง!
แต่เหล่าทายาทมังกรสวรรค์ทั้งหลายนั้นก็ต้องกดดันความโกรธแค้นไม่พอใจไว้
ทุกสายตาในเวลานี้มันต่างไปจ้องมองที่เย่หยวนราวกับว่าเขานี้คือศัตรูของโลกหล้า
หลงเสี่ยวฉุนมองดูเย่หยวนพร้อมกล่าวขึ้นมา “เจ้าสัญญาแล้วนะ! เมื่อถึงวันที่ข้าบ่มเพาะได้จนถึงที่สุดเมื่อใด เจ้าต้องพาข้าออกไปเที่ยวเล่นในมหาพิภพถงเทียนนะ!”
เย่หยวนพยักหน้ารับ “ไว้ใจเถอะ ข้าเย่หยวนรักษาคำพูดเสมอ!”
เมื่อเฉินซิงได้เห็นภาพตรงหน้านี้เขาก็ได้แต่ยืนมึนงง
เขามังกรสวรรค์นั้นใช้วิธีการมากมายปานใดคิดจะดึงตัวหลงเสี่ยวฉุนนี้ขึ้นไปบ่มเพาะบนเขา
ไม่ว่าจะเป็นไม่อ่อนไม้แข็งใดมันก็ไม่อาจประสบความสำเร็จได้
แต่เวลานี้นังเด็กหัวรั้นคนนี้มันได้ยินคำพูดแค่ไม่กี่คำก็ตกลงจะขึ้นเขาไป
เขานั้นไม่นึกไม่ฝันว่าเย่หยวนจะกลับสามารถโน้มน้าวเด็กสาวหัวรั้นผู้นี้ได้ด้วยคำพูดไม่กี่คำ
เฉินซิงนั้นยิ่งต้องสนใจในตัวเย่หยวนมากขึ้นไปกว่าเก่า
แน่นอนว่าท่าทางที่เขาแสดงต่อเย่หยวนก่อนหน้านี้มันเพราะว่าความที่เย่หยวนแตกต่างจากคนทั้งหลาย
ตรามังกรสวรรค์นั้นมันจะปรากฏขึ้นบนแท่นตรามังกรอย่างอัตโนมัติเมื่อแท่นตรามังกรสัมผัสได้ถึงพลังสายเลือดหนักแน่นของเด็กหนุ่มสาวในปราการต่างๆ
แต่ตรามังกรสวรรค์ของเย่หยวนนั้นมันกลับถูกจารึกลงบนแท่นตรามังกรด้วยพลังภายนอก!
เรื่องนั้นมันย่อมจะหมายความว่ามียอดฝีมือของเผ่ามังกรมอบตรามังกรนี้ให้แก่เย่หยวนด้วยตัวเอง!
…………………….