ดูผิวเผินเขาคือลูกน้องและพี่น้องที่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดที่สุดของกษัตริย์เซว และยังเป็นบุคคลที่มีศักยภาพที่ลึกซึ้งคาดเดาได้ยากที่สุดของตระกูลเซว
กษัตริย์เซวส่งเขามาหาหยางเฉิน เพื่อค้นหาความจริงเรื่องเซวหยวนป้าถูกสังหาร
“คุณตู้ตั้งใจมาหาผมใช่ไหม?”
หยางเฉินกล่าวอย่างเย็นชา “ผมเป็นคนชอบพูดตรงไปตรงมา ไม่ทราบว่าคุณตู้มาหาผมด้วยเรื่องอะไรครับ”
คุณตู้ยิ้มเล็กน้อย “คุณหยางนี่ไม่ธรรมดาอย่างที่คิดไว้จริงๆ บอกตามตรง ผมมาจากแคว้นกษัตริย์เซว กษัตริย์เซวส่งผมมาเพื่อพบคุณ ให้ผมมาถามคุณว่า การตายของเซวหยวนป้าเกี่ยวข้องกับคุณหรือเปล่า?”
คุณตู้มีสีหน้าดูสงบ มีรอยยิ้มเจืออยู่บนใบหน้า ดูเหมือนคุณปู่ใจดีเปี่ยมไปด้วยเมตตา
การเปิดประเด็นอย่างตรงไปตรงมาของเขาทำให้หยางเฉินรู้สึกประหลาดใจ
“ไม่เกี่ยวข้อง!”
หลังจากประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่ง หยางเฉินก็เอ่ยขึ้น
“เป็นอย่างนี้นี่เอง!”
คุณตู้พยักหน้า ราวกับว่าได้รู้คำตอบที่เขาอยากรู้จริงๆ แล้ว
“คุณเชื่อผมเหรอ?”
หยางเฉินสงสัยว่าคุณตู้คนนี้เชื่อคำพูดของเขาจริง หรือเสแสร้งไปอย่างนั้นเอง
คุณตู้ย้อนถามว่า “ทำไมถึงจะไม่เชื่อล่ะ?”
หยางเฉินพูดไม่ออกไปชั่วขณะ เขาไม่เคยรู้สึกดีกับตระกูลเซวเลย
ตั้งแต่คนของตระกูลเซวปรากฏตัวขึ้นที่เมืองเยี่ยนตู ก็ตามไปมีปัญหากับเขาทุกหนทุกแห่ง แม้แต่ลูกชายคนเล็กของตระกูลเซวก็ยังถูกเขาสั่งฆ่า
“เชิญตามสบายนะครับคุณลุง ผมต้องไปก่อนแล้ว!”
หยางเฉินพูดจบก็หันหลังเดินออกไป
แต่พอเขาก้าวขาออกจากร้านอาหาร คุณตู้ก็ตามเขาไป
“มีอะไรอีกเหรอครับคุณลุง?”
หยางเฉินหรี่ตาทั้งสองลงเล็กน้อย
ในขณะนี้ รอยยิ้มบนใบหน้าของคุณตู้ได้จางหายไปในทันที เขาเปล่งรังสีแห่งภยันตรายออกมาอย่างเต็มที่ จับจ้องไปที่หยางเฉินด้วยสายตาที่เฉียบคม
“ฟิ้ว!”
ทันใดนั้นคุณตู้ก็ขยับเท้าและหายตัวไปในทันที
หยางเฉินตระหนักได้ถึงความไม่ธรรมดาของคุณตู้อยู่แล้ว ทันทีที่อีกฝ่ายเคลื่อนไหว เขาก็รีบยกแขนขึ้นและเหวี่ยงหมัดออกไปทันที
“ผัวะ!”
วินาทีต่อมา คุณตู้ก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าหยางเฉิน เหวี่ยงหมัดออกไป กำปั้นทั้งสองฝ่ายเข้าปะทะกัน
“แกร๊ก แกร๊ก แกร๊ก!”
คุณตู้ผงะถอยหลังไปสามก้าวทันที
ตรงกันข้ามกับหยางเฉินที่ยังคงยืนอยู่ที่เดิมอย่างไม่ละสายตา พื้นซีเมนต์ใต้ฝ่าเท้าของเขาแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยทันที
สีหน้าของคุณตู้ดูซีดเล็กน้อย เมื่อมองไปที่หยางเฉินอีกครั้ง สายตาก็เต็มไปด้วยความเคร่งขรึม
ในฐานะยอดฝีมืออันดับหนึ่งของตระกูลเซว เขาเริ่มโจมตีก่อน แต่กลับไม่สามารถสั่นคลอนชายหนุ่มอายุ 27-28 ปีขยับได้แม้แต่ก้าวเดียว
ตรงกันข้าม คนที่ลงมือก่อนอย่างเขากลับถูกบังคับให้ต้องถอยไปสามก้าว
ประเด็นสำคัญคือ หยางเฉินยืนอยู่กับที่ตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่ได้ขยับแม้แต่เซ็นเดียว
ในขณะที่กำปั้นของคุณตู้และหยางเฉินเข้าปะทะกันนั้น เขาก็รู้สึกเหมือนมีความห่างชั้นกันอย่างมาก
เขามองหยางเฉินไม่ออกเลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเมื่อครู่หยางเฉินใช้กำลังไปมากน้อยแค่ไหนแล้ว
แต่เขามีลางสังหรณ์ว่า หยางเฉินแค่โจมตีธรรมดา
นี่เป็นครั้งแรกที่ทำให้คุณตู้ในฐานะที่เป็นคนสนิทที่มีชื่อที่สุดของกษัตริย์เซวเกิดความรู้สึกผิดหวัง
“ดูท่าทางคุณลุงยังคงไม่เชื่อคำพูดของผม”
หยางเฉินหรี่ตาลง “ถ้าอย่างนั้น คุณลุงก็คิดจะโยนเรื่องการตายของเซวหยวนป้ามาเป็นความผิดของผม เพื่อจะล้างแค้นให้เขาใช่ไหม?”
ในเวลานี้คุณตู้ก็ตัวแข็งทื่อในทันใด ไม่กล้าขยับแม้แต่นิดเดียว
เขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายความเผด็จการจากตัวหยางเฉิน
ดูเหมือนว่าต่อหน้าหยางเฉิน เขาเป็นเพียงแค่มดที่สามารถถูกบดขยี้ได้ทุกเมื่อ หายใจได้ไม่ทั่วท้อง
“คุณหยางนี่พูดตลก ด้วยความสามารถของคุณ มันง่ายมากที่จะฆ่าเซวหยวนป้า ในเมื่อคุณบอกว่าคุณไม่ได้เป็นคนฆ่า ก็ต้องไม่ใช่คุณแน่นอน”
คุณตู้พยายามอดทนต่อแรงกดดันจากหยางเฉิน กล่าวด้วยรอยยิ้ม
หยางเฉินจึงเก็บสำรวมพลังของตัวเองไว้ ก่อนจะเหลือบมองคุณตู้อย่างเฉยชา “กลับไปบอกกษัตริย์เซว ผมไม่มีเจตนาจะยื่นมือเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการต่อสู้ของเมืองเยี่ยนตู แต่ถ้าคนในตระกูลเซวต้องการยั่วยุผม ก็อย่าหาว่าผมไม่เกรงใจ!”
“เปรี้ยง!”
หยางเฉินพูดจบก็หันหลังเดินจากไป
แต่ในขณะที่เขาก้าวออกไปก้าวแรก พื้นดินทั้งหมดก็สั่นสะเทือน พื้นซีเมนต์ที่เขาเหยียบก็ปริแตกในทันที
จนกระทั่งหยางเฉินขับรถออกไป คุณตู้ถึงรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย
เขาก้าวไปข้างหน้า มองไปยังตำแหน่งที่หยางเฉินก้าวเหยียบเป็นก้าวแรก แล้วก็ต้องตกใจเมื่อพบว่ามีรอยเท้าลึกพอประมาณปรากฏขึ้น
เมื่อเอารอยเท้าเป็นศูนย์กลาง พื้นดินได้แตกกระจายออกไปทุกทิศทุกทาง
ในรอยเท้าที่มีเพียงหนึ่งเดียวนั้น ได้แตกออกเป็นแปดชิ้นที่มีขนาดเกือบเท่ากันทั้งหมด
“แดนเทพ!”
คุณตู้สูดหายใจเข้าลึกๆ ดวงตาเต็มไปด้วยความว่างเปล่า
แค่ก้าวเท้าเดียวก็สามารถทำให้เกิดรอยเท้าบนพื้นซีเมนต์ได้สบายๆ เขาเองก็ทำได้ แต่การเหยียบให้เกิดชิ้นเล็กๆ ที่มีขนาดใกล้เคียงกัน เขาทำไม่ได้
มีเพียงยอดฝีมือแดนเทพเท่านั้นที่มีความสามารถควบคุมได้อย่างสมบูรณ์แบบเช่นนี้
บนวิถีบู๊มีการแบ่งระดับความแข็งแกร่ง ซึ่งโดยทั่วไปแบ่งออกเป็นแดนมนุษย์ แดนราชา และแดนเทพ และแดนมนุษย์ยังแบ่งออกเป็นหมิงจิ้น อ้านจิ้น และฮันจิ้น
ในสายตาของนักบู๊ทั่วไป มีเพียงแดนมนุษย์เท่านั้น นั่นก็คือหมิงจิ้น อ้านจิ้น และฮันจิ้น แต่ละจิ้นยังแบ่งออกเป็นระยะต้น ระยะกลาง ระยะปลาย และจุดสูงสุด
อย่างเช่นระดับฮันจิ้นจุดสูงสุดของแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตู ก็คือยอดฝีมือของตระกูล
เหนือไปจากแดนมนุษย์ก็คือแดนราชา
แดนราชามียอดฝีมือน้อยมาก มีเพียงสองตระกูลที่แข็งแกร่งอย่างราชวงศ์และตระกูลเดอะคิงที่ควบคุมทั้งเมืองเท่านั้นถึงจะมียอดฝีมือแดนราชา
ราชวงศ์ทั้งสี่และตระกูลเดอะคิงทั้งห้าในจิ่วโจว ไม่ว่าจะเป็นราชาหรือกษัตริย์ของตระกูลใดๆ ล้วนเป็นยอดฝีมือแดนราชาทั้งสิ้น
สำหรับยอดฝีมือแดนเทพ มีเพียงตระกูลบู๊โบราณที่ถูกกล่าวขานกันว่าหลบซ่อนอยู่บนโลกเท่านั้นที่ยังดำรงอยู่ แม้ว่าจะมีแต่ก็มีไม่มากนัก
คุณตู้เป็นยอดฝีมือแดนราชา เมื่ออยู่ต่อหน้าหยางเฉิน เขาไม่มีกำลังต่อต้านแม้แต่นิดเดียว ซึ่งเพียงพอที่จะพิสูจน์ได้ว่า ศักยภาพอย่างหยางเฉินนั้นอยู่ในแดนเทพ
เมื่อนึกถึงยอดฝีมือแดนเทพที่ยังหนุ่มเช่นนี้ คุณตู้ก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาสั่นเทาไม่หยุด
ยอดฝีมือแดนเทพล้วนเป็นยอดฝีมือระดับสุดยอดของโลกใบนี้อย่างไม่ต้องสงสัย
แม้แต่ราชวงศ์และตระกูลเดอะคิงก็ยังไม่กล้าที่จะไปยั่วยุยอดฝีมือแดนเทพได้ตามอำเภอใจ
“คิงแห่งเยี่ยนตู?”
ผ่านไปเป็นเวลานาน คุณตู้ก็หัวเราะเยาะขึ้นมาในทันใด “ในสายตาของยอดฝีมือแดนเทพ คิงแห่งเยี่ยนตูจะไปสำคัญอะไร?”
พูดจบเขาก็กดโทรออกทันที
“กษัตริย์เซว ท่านออกคำสั่งให้สมาชิกทั้งหมดของตระกูลเซวออกจากเมืองเยี่ยนตูดีกว่า!”
คุณตู้เกลี้ยกล่อมให้ออกจากเมืองเยี่ยนตู
“อะไรนะ? ออกจากเมืองเยี่ยนต? คุณตู้ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
กษัตริย์เซวตกใจมาก
คุณตู้พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “ผมลองประมือกับหยางเฉินแล้ว”
“เป็นไงบ้าง? เขาฆ่าหยวนป้าหรือเปล่า?”
กษัตริย์เซวรีบถามขึ้น
“เขาบอกว่าไม่ใช่”
คุณตู้ตอบตามความจริง นิ่งไปครู่หนึ่งก็พูดต่อ “เขาเป็นยอดฝีมือแดนเทพ!”
“อะไรนะ?”
กษัตริย์เซวตกตะลึงไปอย่างสิ้นเชิง
แดนเทพ ดินแดนที่ผู้นำราชวงศ์และตระกูลเดอะคิงทุกคนใฝ่ฝันมาโดยตลอด
แต่ในช่วงร้อยปีที่ผ่านมา ไม่มียอดฝีมือแดนเทพปรากฏตัวขึ้นในราชวงศ์หรือตระกูลเดอะคิงมาก่อน