เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1641
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรหัวเราะแล้วพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ อันที่จริงเจ้านายก็คิดแบบนี้เหมือนกันใช่ไหมล่ะ แต่แค่ไม่ยอมพูดออกมาเท่านั้น ให้โอกาสเครื่องรางผู้ต้อยต่ำอย่างฉันได้โชว์ฝีมือ เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ช่างดีเหลือเกิน”
ลู่ฝานรีบพูดว่า “หยุดๆๆๆ! ไอ้เก้า แกต้องหาเวลาไปฝึกพูดประจบแล้วล่ะ การประจบคือวิชาความรู้อย่างหนึ่ง ไม่ใช่มาพูดประจบมั่วๆ แบบนี้ก็ได้”
ลู่ฝานพูดจบแล้วส่ายหน้า เตรียมเอาจิตเทพของตัวเองออกไปตรวจสอบบริเวณรอบๆ
ขณะนั้นเจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่จะตรวจสอบรอบๆ เหรอ เรื่องเล็กแบบนี้ให้เป็นหน้าที่ฉันเอง เจ้านายไม่จำเป็นต้องลงมือเองหรอก!”
พูดพลาง เจดีย์เสวียนเก้ามังกรปล่อยแสงนับไม่ถ้วนออกไปข้างนอก
ลู่ฝานเห็นเส้นไหมเล็กๆ นับไม่ถ้วนปล่อยออกมาจากเจดีย์เสวียนเก้ามังกร จากนั้นกระจายไปรอบๆ
เหมือนเส้นไหมเหล่านี้ปักลงไปในฟ้าดิน เห็นด้วยตาเปล่าว่าพลังฟ้าดินที่ส่องสว่างถูกส่งกลับมาบนเส้นไหม
ลู่ฝานถามว่า “แกมีความสามารถแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรหัวเราะแล้วพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เมื่อพลังของฉันฟื้นฟูมากขึ้นเรื่อยๆ ฉันจะแสดงความสามารถให้เจ้านายได้เห็นเยอะขึ้น ตอนนั้นฉายาฉันคือเจดีย์อัศจรรย์ทำได้ทุกอย่าง นั่นคือเก้ามังกรที่ออกมาพร้อมกัน ไม่เป็นสองรองใคร……”
ลู่ฝานกลอกตามองบน เขาต้องฟังเจดีย์เสวียนเก้ามังกรโม้เกี่ยวกับความกล้าหาญในตอนนั้นอีกแล้ว
เห็นแสงบนเส้นไหมรอบๆ เคลื่อนไหวเร็วขึ้นเรื่อยๆ ลู่ฝานถามว่า “เป็นไง เจออะไรบ้างไหม”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรหยุดโม้แล้วพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ดูเหมือนเกาะนี้ไม่ใช่เกาะมืดมิด บนเกาะนี้มีสัตว์อสูรเพียงตัวเดียว เฝ้ายาเทวดาต้นหนึ่งอยู่ แต่ถ้าเดินไปข้างหน้าอีก กลิ่นอายสัตว์อสูรยิ่งรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ไปทางนี้น่าจะถูกต้องแล้ว”
ลู่ฝานถามว่า “สัตว์อสูรตัวนี้คืออะไร มันเฝ้ายาเทวดาอะไรอยู่”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรตอบว่า “ไม่สามารถตรวจสอบได้ แต่กลิ่นอายของสัตว์อสูรตัวนี้แข็งแกร่งมาก อย่างน้อยสูสีกับเซียนบำเพ็ญชี่เลย ไม่แน่เซียนบำเพ็ญชี่ทั่วไปอาจสู้มันไม่ได้ จะเลี่ยงมันไหม”
ลู่ฝานครุ่นคิดแล้วพูดว่า “ดูก่อนว่ายาเทวดานั่นคืออะไร”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ต้องเป็นยาเทวดาที่ล้ำค่ามากแน่ๆ พลังฟ้าดินที่นี่รุนแรงและปั่นป่วนขนาดนี้ ยาเทวดาที่หล่อเลี้ยงออกมา ถ้าไม่แข็งแกร่งเป็นพิเศษก็อ่อนแอเป็นพิเศษ ไม่ว่าอย่างไหนก็ไม่เป็นสองรองใคร”
ลู่ฝานโน้มตัวเหาะไปข้างหน้า เคลื่อนตัวผ่านต้นไม้สูงเสียดฟ้า ไม่นานลู่ฝานรู้สึกว่าพลังฟ้าดินรอบตัวหนาแน่นขึ้น เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ไปข้างหน้าอีกนิดก็จะเห็นสัตว์อสูรตัวนั้นแล้ว”
ลู่ฝานเก็บพลังทั้งตัวทันที ไปด้านหน้าอย่างระมัดระวัง
หลังเคลื่อนตัวผ่านต้นไม้ยักษ์สองสามต้น ภูเขาหิมะปรากฏอยู่ในสายตา บนภูเขาหิมะมีหญ้าสามใบตั้งตระหง่านส่องแสงระยิบระยับ
นี่เป็นครั้งแรกที่ลู่ฝานเห็นหญ้าสามใบที่ใหญ่ขนาดนี้ ซึ่งมีขนาดประมาณคนสองสามคนเลย งอกอยู่ตรงกลางไหล่เขา
ลู่ฝานค่อยๆ เข้าไปใกล้เขาหิมะ มองซ้ายมองขวาแล้วถามในใจว่า “ไอ้เก้า สัตว์อสูรที่แกบอกอยู่ไหนล่ะ หญ้าสามใบคือยาเทวดาไร้เทียมทานต้นนั้นเหรอ”
ขณะกำลังพูดอยู่ จู่ๆ ลู่ฝานรู้สึกเหมือนมีอะไรจ้องตัวเองอยู่ ทำให้เขาขนลุกไปทั้งตัว
เมื่อเงยหน้ามอง ลู่ฝานเห็นดวงตาขนาดใหญ่ปรากฏอยู่บนเขาหิมะ หลังจากนั้นเขาหิมะทั้งลูกเริ่มเคลื่อนไหว