ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1033 ชั่วร้าย
แท้จริงแล้วคือเป็นแบบนี้
หลายวันมานี้ โทรศัพท์มือถือของคณาธิปเปิดโหมดเครื่องบินไว้โดยตลอด เพื่อเขาไม่ต้องการให้คนอื่นหาตัวเองเจอ ไม่ว่าจะเป็นการโทรหรือข้อความ ก็ล้วนแต่ตามหาเขาไม่เจอ
แต่บางครั้งเขาก็ตั้งค่ากลับสู่สัญญาณปกติ ก็จะพบว่ามีข้อความส่งเข้ามามากมาย
และข้อความนี้ บางส่วนก็คือที่วาริชส่งมา จากที่เขาไปเจแปนเป็นเพื่อนแสงดาว ในแต่ละสถานที่ สถานการณ์แต่ละครั้งของพวกเขา เขาก็ส่งมาให้เขาทั้งหมด
ดังนั้น เขาจึงสามารถรู้ที่อยู่ของผู้หญิงคนนี้เป็นอย่างดี
รวมทั้งในคืนนี้ที่สามารถปรากฎตัวบนทางด่วนได้ทันเวลา ก็มีความเกี่ยวข้องเป็นอย่างมากกับอันนี้
แสงดาวพูดอะไรไม่ออกเลย
เธอคิดอยากจะย้อนกลับไป แต่กลับพบว่าตัวเองหาคำพูดที่เหมาะสมไม่ได้เลย
“แล้วคำพูดนั้นของคุณเมื่อครู่หมายความว่าอะไร? ฉันเจอใครบ้างที่ย่างกุ้ง? คือคุณหมายถึงเรื่องนี้มันมีความเกี่ยวข้องกับคนที่ฉันเจอเหรอ?”
“คุณเจอใคร?” คณาธิปยังคงถามประโยคนี้
แสงดาว ：“……”
ราวกับว่าผ่านไปนานนับศตวรรษ เธอถึงจะเอ่ยชื่อคนหนึ่งออกมาด้วยสีหน้าซีดขาว：”ม็อกโก คุณหมายความว่า……..”
“นอกจากเขา”
คณาธิปขัดจังหวะเธอ แล้วตัดชื่อของบุคคลนี้ออกไปจากรายชื่อ
หญิงสาวคนนี้ฟังแล้วจึงค่อยรู้สึกโล่งใจ จากนั้น ก็นั่งครุ่นคิดต่ออยู่ตรงเบาะด้านหลัง
ถ้านอกจากม็อกโกแล้ว งั้นคนที่เธอเจอที่ย่างกุ้ง และยังมีเรื่องบาดหมางกับเธอ เกรงว่าก็คงเป็นนางผู้หญิงที่ชื่อขวัญเมืองคนนั้น
ใช่แล้ว คือเธอ!
ในที่สุดดวงตาเธอก็ลุกวาวขึ้นมา : “มีคนหนึ่ง เป็นน้องสาวลูกพี่ลูกน้องกับม็อกโก ชื่อขวัญเมือง แต่ตอนที่ฉันจากมา ขาของเธอก็ได้ถูกพวกมาเฟียเหล่านั้นตัดขาดไปเรียบร้อยแล้ว กำลังถูกม็อกโกพาไปส่งที่โรงพยาบาลเพื่อช่วยชีวิต มันเป็นไปได้อย่างไรว่าเธอเป็นคนทำ?”
“เหอะเหอะ……….”
คณาธิปที่กำลังขับรถตรงไปข้างหน้าได้ยิน ดวงตาทั้งคู่จ้องเขม็งมาที่กระจกมองหลัง เผยให้ถึงร่องรอยความเย้ยหยันที่มองดูคนโง่
“คนกลุ่มนั้นเมื่อสักครู่ ถึงแม้บอกว่าเป็นอันธพาลท้องถิ่นของเมืองเคลียร์ แต่บางคนคือไม่ใช่ ซึ่งในจำนวนนี้มีชาวอาเซียนอยู่มากมาย
“ชาวอาเซียน?”
“ถูกต้อง อันธพาลพวกนี้แทบไม่มีเงินในกระเป๋า พวกเขาจึงได้แค่พึ่งพาพรรคพวก ซึ่งก็มีเพียงแค่กลุ่มแก๊งที่เป็นชาวอาเซียนเท่านั้น ได้ยินว่า เมื่อไม่นานมานี้มังกรบึ้มได้ข่มขืนคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลโชคศักดาคนนั้นที่เมืองหลวง ซึ่งก็คือหัวหน้ารองของแก๊งชาวอาเซียนนั่น คุณทายสิ ระหว่างพวกเขามีความเกี่ยวโยงกันหรือเปล่า?”
“！！！！”
ในที่สุดแสงดาวก็พูดอะไรไม่เลยแม้แต่คำเดียว
ในเส้นทางสายนี้เธอก็คลุกคลีมาสักระยะหนึ่ง ตอนนั้นที่แสนรักน้องชายของเธอพาเธอไปปล่อยทิ้งไว้ที่หมู่เกาะนั่น เพื่อให้มีชีวิตอยู่รอด เธอก็เลยต้องทำความรู้จักทักทายกับคนเหล่านี้ทั้งวัน
ทำไมเธอจะรู้ในสิ่งเหล่านี้ที่เขาพูดล่ะ?
ดังนั้น พวกอันธพาลเหล่านั้นที่มาในคืนนี้ ก็คือมังกรบึ้มคนนั้นที่สั่งการข้ามประเทศนั้นเหรอ?
ทำไม?
เขาข่มขืนนิษา อีกทั้งตอนนั้นที่เธออยู่ตรงประตูทางเข้าโรงพยาบาล ก็เห็นตอนที่ขวัญเมืองนั่นถูกพวกคนกลุ่มนั้นตามไล่ฆ่า พวกเขาตะโกนเต็มปากบอกว่าผู้หญิงคนนี้ทำให้นิษาต้องตาย
จากนั้นพวกเขาจึงได้ตัดขาเธอ
แล้วทำไมตอนนี้ มังกรบึ้มถึงยังมาตามไล่ฆ่าแสงดาวเธอล่ะ?
แสงดาวไม่เข้าใจปัญหาเรื่องนี้อยู่เป็นเวลานานมาก ก็ยิ่งคิดไม่ออกถึงลำดับเหตุการณ์ภายใน
แต่ความเป็นจริง ถ้าหากเธอรู้ถึงแผนการของนางงูพิษขวัญเมืองนั่น เมื่อเปรียบเทียบกับแสงดาวเธอแล้ว สามารถบดขยี้เธอได้เละเป็นโจ๊ก บางที เธออาจจะเข้าใจก็ได้
ใช่ ทั้งหมดนี้ก็คือแผนการของขวัญเมือง
วันนั้น หลังจากที่นิษาให้คนจับตัวเธอไปแล้ว ผู้หญิงคนนี้ก็ถูกคนกลุ่มนี้จับถอดเสื้อผ้าออกจนหมด ผู้หญิงคนนี้จึงอาศัยฝีปากพูดจน มังกรบึ้มใจอ่อน ให้เขาทำข้อแลกเปลี่ยนหนึ่งกับเธอ
“มังกรบึ้ม ไม่ว่าตอนนี้คุณจะใช้ชีวิตยังไง ก็เป็นได้แค่หัวหน้ารองคนหนึ่งของแก๊งนี้ ถ้าคุณได้รับการสนับสนุนจากตระกูลเทวเทพ แล้วคุณอยากได้อะไรก็ได้อย่างนั้น ทำไมคุณถึงไม่เลือกอย่างหลังล่ะ?”
ผู้หญิงคนนี้เก่งกาจจริงๆ ประโยคแรกที่เธอเอ่ยปากพูด ก็พูดทิ่มแทงตรงๆ ถึงสิ่งที่พวกอันธพาลกลุ่มนี้อยากได้มากที่สุด
จึงพูดได้ว่า แสงดาวไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอ
นิษาก็ยิ่งไม่ใช่
และก็เป็นไปตามที่คาดหมาย ต่อมาผู้หญิงคนนี้ก็ทำให้มังกรบึ้มปล่อยเธอได้สำเร็จ เงื่อนไขก็คือหลังจากที่เธอได้เป็นคุณนายหญิงแห่งเรด พาวิเลี่ยนแล้ว เขาก็จะกลายเป็นหัวหน้าสูงสุดของแก๊งเมืองหลวง
นิษามองเห็นฉากนี้ ก็เกิดความบ้าคลั่ง เธอกรีดร้องเตือนสติมังกรบึ้มอย่าให้เขาตกหลุมพรางของนางผู้หญิงงูพิษคนนี้
แต่สิ่งที่ตอบสนองเธอก็คือ ขวัญเมืองยกมีดด้ามใหญ่ขึ้นมาสับตัดขาทั้งสองข้างของเธอจนหักออกจากกันต่อหน้าต่อตาของผู้คน！
“หา–“
“เห็นหรือยัง? นิษา เธอก็เป็นได้แค่หมากในมือฉันไปตลอด ฉันอยากให้เธอมีชีวิต เธอก็มีชีวิต ให้เธอตาย เธอก็ต้องตาย เธอเข้าใจหรือยัง?”
เมื่อผู้หญิงคนนี้ตัดเสร็จแล้ว กลับมานั่งยองลงตรงหน้าของนิษา แล้วใช้มือที่เต็มไปด้วยเลือดตบบนใบหน้าเธอ
นิษากรีดร้องอย่าน่าเวทนา
แต่สุดท้าย บทสรุปของเธอหนีไม้พ้นเงื้อมมือปีศาจของเธอ หลังจากที่ถูกเธอตัดขาทั้งสองข้าง แล้วถูกทิ้งไว้ตรงนั้น ไม่ได้รับการช่วยเหลือ และตายทั้งเป็นเพราะเสียเลือดมาก
เมื่อตายไปแล้ว ศพก็ยังไม่เห็นด้วย
อาจจะป้อนสุนัขจรจัดเหล่านั้นจนอิ่มน้องแล้วก็ได้
หลังจากที่ฆ่านิษาแล้ว แน่นอนว่าขวัญเมืองก็เริ่มวางแผนหาหนทางกลับไปตระกูลเทวเทพ และถนนสายนี้ สิ่งที่ต้องทำเป็นอันดับแรก แน่นอนว่าคือทำให้ม็อกโกเปลี่ยนทัศนคติที่มีต่อเธอ
และยอมรับเธอใหม่อีกครั้ง