ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1068 ผมชอบคุณ！
หา?
แสงดาวนิ่งอึ้งไปแล้ว
ทว่าม็อกโกที่ยืนอยู่ที่หน้าประตูด้านโน้นได้ยินแล้ว ก็เข้ามาในทันที
“แปดเดือนแล้ว? คุณหมอ คุณดูออกได้อย่างไร?”
“ที่นี่ คุณดูนะ เส้นรอบวงศีรษะของเด็กรวมทั้งพัฒนาการด้านร่างกายและกระดูก ต่างเป็นไปตามลักษณะของอายุครรภ์แปดเดือน ดังนั้น คุณม็อกโก ภรรยาของคุณน่าจะจำวันผิดแล้ว ก่อนหน้านี้เธอไม่เคยตรวจครรภ์มาก่อนเหรอ?”
สูตินรีแพทย์ชี้ไปยังทารกในครรภ์ที่แสดงผลการอัลตร้าซาวด์ออกมา
สายตาของม็อกโกนิ่งไปแล้ว
นี่เป็นลูกของเขาหรือเปล่า?
ภายในใจของเขา เหมือนกับว่ามีอะไรบางอย่างกระแทกเข้ามาอย่างรุนแรง จ้องมองไปยังทารกที่อยู่บนจอคอมพิวเตอร์ ทันใดนั้นหัวใจกระหน่ำเต้นอย่างรุนแรง แม้แต่ปลายนิ้วมือยังสั่นเทาเบาๆ
มันเป็นความรักของพ่อที่เชื่อมโยงทางสายเลือดโดยธรรมชาติ
“คุณม็อกโก?”
“……อืม เธอน่าจะจำวันผิด ครั้งสุดท้ายของวันนั้น คือวันที่ยี่สิบสามเดือนกรกฎาคม”
ม็อกโกได้สติขึ้นมา ใบหูแดงขึ้นมาแล้ว ทันใดนั้นก็พูดวันเวลาที่ชัดเจนออกมาจากปาก
คำพูดนี้พูดออกมา แสงดาวที่นอนอยู่บนเตียง หันมาจ้องมองเขาในทันใด
ทำไมเขาถึงได้……จำวันที่นี้ได้?
ดวงตาของเธอทั้งสองข้างเบิกกว้างขึ้นมา แสดงออกมาว่ายากที่จะเชื่อ เพราะว่า วันที่นี้ เดิมทีไม่ใช่วันที่เธอประจำเดือนไม่มาครั้งแรก ทว่าเป็นคืนนั้นที่พวกเขาอยู่ที่ซีจาร์
สูตินรีแพทย์：“งั้นก็ถูกแล้ว ถ้านับตามวันเวลาอันนั้น ท้องของเธอก็แปดเดือนแล้ว แต่ว่าคุณม็อกโก ถ้าเป็นแบบนี้ละก็ งั้นลูกของเธอคนนี้ก็ค่อนข้างเล็กไปหน่อยแล้ว”
“ค่อนข้างเล็กเหรอ?”
“ใช่ น้ำหนักของเธอค่อนข้างเบา อวัยวะต่างๆของเด็กที่อยู่ในท้องก็ยังพัฒนาการไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ปัญหานี้ค่อนข้างหนัก อีกหนึ่งเดือนที่เหลือ ต้องเสริมสร้างอย่างหนักแล้ว”
น้ำเสียงของคุณหมอ ฟังดูไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่แล้ว
สีหน้าของม็อกโกซีดขาวลงทันใด
เขาอยากจะถามมาก ปัญหานี้ควรจะแก้ไขอย่างไร แต่หันกลับมา มองดูหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงอย่างกะทันหัน ดวงตาคู่นั้นที่มองมาที่พวกเขา เปลี่ยนเป็นกระวนกระวายอย่างมาก
ทว่ามือทั้งสองที่วางอยู่ด้านข้างอย่างสงบ ออกแรงกำผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น เขาเก็บเอาคำพูดนั้นกลืนลงไปแล้ว
“เข้าใจแล้ว ผมพยุงภรรยาของผมออกไปก่อน”
“ค่ะ”
คุณหมอเป็นคนที่ค่อนข้างเข้าใจความรู้สึกของคนอื่น
จากนั้นม็อกโกก็เข้ามาช่วยหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงที่กำลังเคว้งคว้าง เหมือนกับว่าได้อุ้มเธอออกแล้วไปอย่างไงอย่างงั้น
นั่นเป็นความรู้สึกแบบไหนกัน?
ความจริงแล้วแสงดาวไม่รู้เลย เธอรู้สึกเพียงว่าทั้งร่างกายเย็นวาบไปหมด ความรู้สึกหวาดกลัวอันใหญ่หลวงได้ห่อหุ้มร่างกายเอาไว้ หลังจากนั้นร่างกายของตัวเองอยู่ที่ไหน กำลังทำอะไร เธอต่างไม่รู้เลย
ลูก ความจริงแล้วไม่ใช่ว่าเธอดูแลไม่ดี
ทว่าคือ เหตุผลเพราะว่าการบริจาคไขกระดูก ทำให้พัฒนาการของเขาที่อยู่ในร่างกายของเธอได้รับผลกระทบ
เพราะว่า โชกิ โดโมโตะบอกแล้วว่า ตอนบริจาคไขกระดูกฉีดยาชาเข้าไป ยังมีไขกระดูกที่เดิมทีเป็นเซลล์ต้นกำเนิดของเม็ดโลหิตในร่างกายคน หลังจากบริจาคไป แน่นอนว่าก็ต้องลดน้อยลง แบบนี้ สำหรับพัฒนาการของทารกที่อยู่ในครรภ์ก็ได้รับผลกระทบ
แสงดาวนั่งลงอยู่แบบนั้นเหมือนกับตุ๊กตาไม้
“แสงดาว คุณอย่าได้เป็นกังวล ก็แค่น้ำหนักค่อนข้างน้อย ต่อจากนี้ ผมจะดูแลพวกคุณสองแม่ลูกเอง พวกเราทานของอร่อยเพิ่มขึ้นสักหน่อย บำรุงมากขึ้น ไม่นานน้ำหนักของลูกก็จะเพิ่มขึ้นแล้ว คุณอย่าได้เป็นกังวลนักเลย”
ม็อกโกได้เห็นท่าทางของเธอเป็นแบบนี้ ก็กลัวขึ้นมาแล้ว
เขานั่งยองๆลงที่ด้านหน้าของเธอ เริ่มปลอบใจเธออย่างอบอุ่น ให้เธออย่าได้เป็นกังวล เขาจะเป็นคนดูแลพวกเธอสองแม่ลูกเอง เลี้ยงพวกเขาทั้งสองให้ขาวอวบอ้วนไปเลย
แต่ว่า ผู้หญิงคนนี้ยังไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย
หลังจากที่เธอได้ยินประโยคนั้นแล้ว เหมือนกับว่าวิญญาณได้ออกจากร่างไปแล้ว
“แสงดาว?”
“……”
ผ่านไปนานอีกหนึ่งนาที ในที่สุด ม็อกโกที่นั่งยองๆอยู่ที่นั่น มองเห็นแววตาที่เหมือนกับเครื่องจักรกลของหญิงสาวมองมาบนใบหน้าของเขาแล้ว
“คุณไม่ต้องพยายามทำอะไรหรอก เขาไม่มีทางมาบนโลกใบนี้”
“คุณพูดว่าอะไรนะ?”
ม็อกโกนิ่งอึ้งไปในทันใดแล้ว
ไม่มีทางมาบนโลกใบนี้? งั้นหมายความว่าอย่างไร?
“คุณฟังไม่เข้าใจเหรอ ลูกที่คุณรอคอย เขาไม่มีทางเกิดมาบนโลกใบนี้แล้ว เขาเน่าเสียไปแล้ว คุณออกไปได้แล้ว ฉันที่นี่ไม่มีสิ่งที่คุณอยากจะได้แล้ว”
แสงดาวพูดออกมาอย่างเสียดแทงกระตุกที่มุมปาก พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่น่าเวทนาอีกทั้งโหดเหี้ยมอย่างมาก
ในที่สุดม็อกโกก็ฟังเข้าใจแล้ว
ทันใดนั้น เขามองมาที่เธอจากมุมสูงมองลงมาที่หน้าท้อง สีเลือดที่อยู่บนใบหน้าหล่อเหลาของเขาได้เหือดหายไปแล้ว เขามองมาที่เธอ แม้แต่นัยน์ตายังกำลังสั่นเทา
“เป็นเพราะว่าการบริจาคไขกระดูกเหรอ?”
เขากลับเปิดปากถามสิ่งนี้ออกมา
ทันใดนั้นแสงดาวรู้สึกเหมือนกับว่ามีมีดแทงเข้ามาอย่างรุนแรง เธอเบนสายตากลับ ลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ แล้วเดินออกจากสถานที่แห่งนี้！
“แสงดาว！！”
แต่ว่า เธอพึ่งจะขยับ ชายหนุ่มที่อยู่เบื้องหน้าคนนี้ตะโกนชื่อเธอออกมา
หลังจากนั้น กดเธอเอาไว้！
“คุณต้องการให้ผมพูดกับคุณอีกสักกี่ครั้ง? ผมคบหากับคุณไม่ใช่เพราะว่าลูกคนนี้ ในตอนนั้น ตอนที่อยู่ที่ย่างกุ้ง ผมก็พูดไปแล้ว ผมขอร้องให้คุณให้อภัย ไม่ใช่เพราะว่าคุณกำลังตั้งครรภ์แล้ว ทว่าเป็นเพราะว่าตั้งแต่แรกเริ่มผมได้ทำผิดแล้ว ผมไม่ยืนออกมาเหมือนกับสุภาพบุรุษคนหนึ่ง ยิ่งไม่กล้ายอมรับความรู้สึกของตัวเอง สิ่งเหล่านี้ คุณต่างลืมไปแล้ว?”