เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1708
กำแพงนั้นเต็มไปด้วยพลังเรียบง่ายและหนาแน่น เหมือนมีวิถีมากมายอยู่ในนั้น แต่ก็เหมือนไม่มีวิถีแฝงอยู่สักนิด
สองคำผุดขึ้นมาในใจลู่ฝาน
“หุ้นตุ้น!”
ใช่แล้ว นี่คือหุ้นตุ้น
เขาเพิ่งเข้าใจว่าสิ่งที่เรียกว่าหุ้นตุ้นเหมือนกับวิถีแห่งสวรรค์ อยู่รอบตัวเขาตลอดเวลา แต่มนุษย์หาวิธีเข้าไปหุ้นตุ้นยากมาก
จู่ๆ ลู่ฝานรู้สึกว่าพลังแข็งแกร่งพุ่งทำลายทุกอย่าง ขัดขวางไม่ให้เขาทำความเข้าใจวิถีต่อ
ลู่ฝานฟันกระบี่ออกมาเอง!
เหมือนเขาไม่ได้โจมตีกระบี่นี้ออกมา แม้มือเขาเคลื่อนไหว แต่ใจเขาไม่ได้เคลื่อนไหว
กระบี่หนักไร้คมวาดเป็นเส้นโค้งอย่างประหลาด เพียงพริบตาเดียวอากาศเวิ้งว้างแตกร้าว วิถีรอบๆ เริ่มวนเวียนบนกระบี่ กลายเป็นพลังน่ากลัว
ภายในนั้น วิถีแห่งชีวิตที่ลู่ฝานสามารถควบคุมได้ดูสะดุดตาที่สุด จนกระทั่งกระบี่หนักไร้คมมีแสงสีขาวของวิถีแห่งชีวิต
“กระบี่แห่งเต๋า!”
ลู่ฝานพูดพึมพำ
กระบี่ไร้หัวใจ กระบี่ไร้ความอยาก กระบี่ไร้ความหวัง!
ลู่ฝานที่ใกล้ทำความเข้าใจได้แล้ว กระบี่นี้แม้แต่เขาก็ยังไม่เข้าใจ
ทำไมแสงกระบี่ถึงเคลื่อนไหวเต๋าแห่งฟ้าดิน
ทำไมวิถีมากมายถึงวนเวียนอยู่บนกระบี่เขา
ทำไมปราณชี่ในตัวเขาถึงโดนเผาผลาญไปจนหมด แม้แต่พลังแห่งโลกก็เบาบางลงด้วย
ลู่ฝานไม่เข้าใจ แต่ก็ยังใช้ออกมา
ตูม!
อากาศเวิ้งว้างระเบิดแล้ว
เหมือนภาพหยุดลงที่วินาทีนี้ ฟ้าดินหยุดเคลื่อนไหว ณ วินาทีนี้
ผู้ฝึกชี่นับไม่ถ้วนเหาะไปด้านหลัง แสงระเบิดทำให้พวกเขาหลับตาลงทันที ร่างกายก็ชะงักไปด้วย
พลังสองพลังปะทะกัน กลายเป็นการระเบิดของพลัง แต่ตอนนี้ทุกอย่างหยุดนิ่ง
“ชีวิตย้อนกลับ!”
เสียงหนึ่งดังขึ้นชัดเจน
หลังจากนั้นพลังทั้งหมดเริ่มย้อนกลับ
แสงหายไป เต๋าสงบเหมือนเดิม ลู่ฝานลืมตาขึ้นทันที ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกตะลึง
วินาทีเมื่อครู่ เขาสัมผัสถึงความตายจริงๆ
ทุกคนเงยหน้ามองอย่างตกใจ เห็นแสงหนึ่งร่วงลงจากฟ้าและค่อยๆ ลอยลงมา
องครักษ์เทพจุติรอบๆ คำนับทำความเคารพ แล้วพูดเสียงสูงพร้อมกันว่า “ฝ่าบาท!”
ผู้ฝึกชี่ทั้งหมดก็คำนับตาม หลังจากนั้นพูดคุยกันว่า “ทำไมฝ่าบาทถึงมาล่ะ!”
ประมุขประเทศตันเซิ่งมาพร้อมแสงสว่างจ้า ลอยอยู่ข้างหน้าลู่ฝาน
สายตาลู่ฝานมองทะลุแสงเหล่านั้น แอบเห็นเงาเด็ก 7-8 ขวบภายในนั้น
“แม้แต่ประมุขประเทศตันเซิ่งก็มาด้วย!”
ลู่ฝานยิ้มแล้วเอ่ยขึ้น
แสงบนตัวประมุขประเทศตันเซิ่งหายไปอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นร่างกายแท้จริง
จู่ๆ พวกผู้ฝึกชี่ส่งเสียงตกใจ พวกเขาคิดไม่ถึงว่ารูปร่างหน้าตาของประมุขประเทศตันเซิ่งเป็นแบบนี้
ประกายวูบไหวนัยน์ตา สองมือไพล่หลัง เสื้อผ้าสะบัดเอง
ประมุขประเทศตันเซิ่งมองหน้าลู่ฝานแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “ลู่ฝาน นายทำให้ฉันตกใจไม่หยุดจริงๆ ประหลาดใจสุดๆ”
ลู่ฝานพูดว่า “ฝ่าบาทจะฆ่าฉันด้วยตัวเองไหม”
ประมุขประเทศตันเซิ่งพยักหน้า “ใช่ แต่ก่อนหน้านั้นนายต้องบอกฉันก่อนว่านายฝึกทั้งบู๊และชี่จริงหรือเปล่า!”
คนนับไม่ถ้วนถึงกับช็อกคาที่ แม้พวกเขาเห็นเคล็ดวิชาบู๊ของลู่ฝานเหมือนกัน แต่เข้าใจว่ามันเป็นของปลอม เป็นแค่วิชาพรางตาเท่านั้น
แต่ถ้าแม้แต่ประมุขประเทศตันเซิ่งยังดูวิชาพรางตาไม่ออก งั้นคงไม่ใช่แค่วิชาพรางตาธรรมดาๆ แล้วล่ะ
ลู่ฝานยกยิ้มมุมปาก “ใช่แล้วไง ไม่ใช่แล้วไง”
ประมุขประเทศตันเซิ่งพูดเสียงดัง “ถ้าใช่ นายอาจมีชีวิตอยู่ต่อ ถ้าไม่ใช่ นายต้องตายตอนนี้ ให้ฉันเห็นธาตุแท้ของนายเถอะ!”
พูดพลาง ประมุขประเทศตันเซิ่งเหวี่ยงมืออย่างรวดเร็ว แสงหนึ่งร่วงลงบนตัวลู่ฝาน
ทันใดนั้นปราณชี่ในตัวลู่ฝานปล่อยออกมาเอง เริ่มหมุนไปมาต่อหน้าทุกคน
ปราณชี่กลายเป็นพลังชี่ แล้วก็กลายเป็นพลังปราณ
พลังหมุนเวียนแปรเปลี่ยนเอง ผู้ฝึกชี่ในที่นี้พากันตกตะลึง