ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1093 หนูดารา…..
ก็ใช่ ตั้งแต่หลังจากที่เขาตามจีบเธอกลับมาอีกครั้ง ผู้หญิงคนนี้ท่าทีที่เธอมีแต่เขาก็เป็นแบบนี้เสมอมา โกรธง่าย และก็อารมณ์เสียง่ายเหมือนเด็ก
ม็อกโกหัวเราะอย่างช่วยไม่ได้
【ม็อกโก : ผมไม่ใช่หมอ ดูไม่ออกหรอก แต่ว่าคุณสามารถถ่ายวิดีโอสั้นๆ มาให้ผมดูท้องของคุณ ลองดูว่าลูกสาวเตะคุณหรือเปล่า?】
【แสงดาว : …….】
นั่งอยู่ริมหน้าต่างในห้องพักผู้ป่วย เธอเบิกดวงตาใสฉ่ำวาวคู่หนึ่งจ้องมองดูข้อความนี้ พูดไม่ออกอยู่เป็นเวลานานมาก
ลูกสาว?
เขารู้ได้อย่างไรว่านี่เป็นลูกสาว? ไม่ใช่ลูกชาย?
แสงดาวดูประวัติการสนทนาของสองวันนี้ นอกจากข้อความนี้ที่เธอส่งไป อย่างอื่นก็ดูสะอาดไม่มีอะไร ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธอีกครั้ง
【แสงดาว : คุณรู้ได้ยังไงว่าเป็นลูกสาว? อาจจะเป็นลูกชายก็ได้นะ?】
【ม็อกโก : …… พูดไปงั้นแหละ ได้หมดไม่ว่าจะลูกสาวลูกชายก็เป็นลูกของเราสองคน ผมชอบทั้งหมด】
ผู้ชายคนนี้ที่ไม่เคยถนัดพูดคำหวาน นี่เป็นประวัติการณ์ที่ครั้งนี้ส่งข้อความแบบนี้มาทางโทรศัพท์
แสงดาวเห็นแล้ว ใบหูแดงระระเรื่อ ในที่สุด อารมณ์ของเธอก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นแล้ว
【แสงดาว : เชอะ! งั้นคุณคิดให้ดีละกันว่า คลอดลูกสาวจะให้ชื่ออะไร? คลอดลูกชายจะให้ชื่ออะไร? ฉันบอกคุณให้นะ คุณหมอบอกแล้วว่า คลอดออกมาก็ต้องตั้งชื่อ เพื่อจะได้ออกใบสูติบัตร】
【ม็อกโก : …….】
ปัญหานี้มันยากสำหรับเขาจริงๆ
เพราะว่า เขายังไม่เคยคิดเลย แต่ไม่รู้ว่าทำไม หลังจากที่เขาเห็นประโยคนี้แล้ว บางตำแหน่งในหัวใจเขาก็คิดถึงก้อนกลมๆ เล็กๆ ที่กำลังจะคลอดออกมา
ทันใดนั้น ตำแหน่งตรงนั้นของเขาก็อ่อนยวบเลยทีเดียว
【ม็อกโก : ผมบอกคุณตรงๆ นะ ผมยังคิดไม่ออก หรือว่ารอผมกลับไปแล้วคิดดูดีๆ ? นี่คือลูกคนแรกของผม ผมจะต้องคิดชื่อที่ดีมากให้ได้อย่างแน่นอน】
【แสงดาว : …….】
【ม็อกโก : ถ้าหากรีบล่ะก็ พวกเราก็ตั้งชื่อเล่นให้เขา ให้ชื่อว่าหนูดารา ดีไหม? เด็กผู้หญิงผู้ชายก็ได้ทั้งนั้น】
ในท้ายที่สุดม็อกโกก็ตั้งชื่อเล่นชื่อนี้ให้กับเด็กที่ยังไม่เกิดออกมา
หนูดารา ชื่อนี้เป็นทั้งชื่อคำสุดท้ายของผู้หญิงคนนี้ ยังมีความหมายแฝงเหมือนกับดวงดาวบนท้องฟ้าที่ส่องแสงสว่างสดใสและเจิดจรัส
ม็อกโกวางโทรศัพท์ลงแล้ว กองทัพก็เข้ามาพอดี
“พลตรีครับ พวกเขาตกลงแล้ว”
“ดี!”
ม็อกโกยิ้มระรื่นทันที หยิบแบบแผ่นนั้นออกไปหาหารือกับพวกกัปตันเหล่านั้น
คิดอยากจะเอาตัวพ่อค้าอาวุธเหล่านี้มาให้ได้ ก็จำเป็นต้องอย่ากระตุ้นให้ทีมย่อยที่ตัวเองนำทีมอยู่เกิดความสงสัย การไปหาพวกกัปตันเหล่านั้นในเวลานี้คือเหมาะสมที่สุดแล้วจริงๆ
เพียงแค่พวกเขาตกลง ถึงตอนนั้นแย่งคนกลับมาได้
แล้วเขาก็ค่อยฉวยโอกาสพาคนหนีไป ก็จะง่ายกว่ามาก
ตอนที่ม็อกโกออกไป ก็แอบใช้เครื่องมือสื่อสารลับที่อยู่ในหูข้างซ้าย แจ้งไปยังคนของเดอะวิวซีพวกเขา
แต่ตอนที่เขาออกเดินทาง แสงดาวที่อยู่ไกลถึงเจแปน แทบจะเป็นช่วงเวลาเดียวกัน ตรงประตูหน้าห้องพักผู้ป่วยของเธอก็มีคนคนหนึ่งปรากฏขึ้น ซึ่งเป็นคนที่เธอคาดคิดไม่ถึงเลย
“….เธอ…..เธอยังไม่ตาย?”
“ใช่สิ ฉันไม่ตาย เพราะว่าฉันยังมีเรื่องที่สำคัญมากที่ยังทำไม่สำเร็จไงล่ะ เธอล่ะ? เธอมาทำอะไรอยู่ที่นี่? เธอแบกท้องใหญ่โตที่แอบขโมยมา มีความสุขอยู่กับการที่เขาใช้ชีวิตแลกมาเพื่อดูแลเธอ เธอจะตอบแทนเขายังไงเหรอ?”
ผู้หญิงที่กระโดดขาเดียวเข้ามาทีละก้าวจากประตูห้องพักผู้ป่วย ผมเผ้ายุ่งเหยิง ใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยรอบแผลรูปกากบาท ซึ่งมองดูแล้วน่ากลัวมาก
ม่านตาของแสงดาวหรี่ตัวลงอย่างแรงมาก
ด้วยจิตใต้สำนึกของเธอจึงชี้ไปยังผู้หญิงคนนี้แล้วตะโกนกรีดร้องขึ้นมา : “เธอออกไปเดี๋ยวนี้！เธอมันคนสารเลวที่คอยตามมาหลอกหลอนไม่เลิก！！”
เธอผิดหวังมาก และโกรธมากเช่นกัน
เพราะว่า เมื่อสักครู่ ตอนที่เธอคุยวีแชทอยู่กับผู้ชายคนนั้น ตอนที่ทั้งสองคนพูดถึงลูกที่กำลังจะคลอดออกมาในไม่ช้า ใจของเธอก็ยังรู้สึกอบอุ่น
แต่ทันใดนั้น ผู้หญิงคนนี้ก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าห้องพักผู้ป่วยของเธอ
ผู้หญิงที่ผู้ชายคนนั้นบอกว่าได้ตายไปแล้ว เธอมาอีกแล้ว！！
“ฮ่าฮ่าฮ่าๆ…..”
เมื่อเห็นท่าทีโวยวายแบบนี้ของเธอ ขวัญเมืองที่เพิ่งปีนขึ้นมาจากขุมนรกก็หัวเราะดังขึ้นมา
พอหัวเราะ ใบหน้านั้นก็ยิ่งดูน่ากลัวมากยิ่งขึ้น
“ฉันคอยตามหลอกหลอนไม่เลิก? ใช่ ฉันคอยตามหลอกหลอนไม่เลิกจริงๆ แต่การตามหลอกหลอนไม่เลิกของฉัน ก็อยู่เพื่อช่วยชีวิตเขา แมวเก้าชีวิตอย่างฉัน ถูกทารุณเหยียดหยามคลานหนีออกมาจากขุมนรกก็เพื่อช่วยชีวิตของเขา แล้วเธอล่ะทำอะไรบ้าง?!”
“……”
“เธอไสหัวไป เธอไสหัวออกไปซะ! ไสหัวไป!!”
แสงดาวฟังไม่เข้าใจเลยแม้แต่น้อย เธอโกรธมากถึงขีดสุด ได้เพียงแค่กอดท้องของตัวเองไว้แน่น ในขณะที่ไล่เธอออกไป
แต่ผู้หญิงคนนี้หลังจากที่เห็นสภาพเธอเป็นแบบนี้แล้ว ก็กลับหัวเราะขึ้นมาอย่างน่าสมเพช
“เธอพูดเป็นแค่ประโยคนี้เหรอ? เธอนอกจากอารมณ์เสียและหึงหวงแล้ว เธอยังทำอะไรได้อีก?”
“……”
แสงดาวกลับพูดอะไรไม่ออกเลยในทันใด
ผู้หญิงคนนี้เห็นดังนั้นก็หัวเราะเย้ยหยัน และยังเปิดเสื้อผ้าบนร่างกายตัวเองออก เผยให้เห็นสิ่งหนึ่งที่เหมือนถูกอะไรบางอย่างกัด ด้านบนยังคงมีรอยแผลที่น่าเกลียดมีหนองและเลือดติดอยู่
“นี่คือสิ่งที่ฉันที่ตอบแทนฉัน ทุกวันฉันถูกไอ้แก่นั่นทรมาน แล้วได้ยินเขาพูดถึงตระกูลเทวเทพกำลังจะล้มพินาศลงอีกในไม่ช้า เพื่อช่วยเขา ฉันนำบ้านหลังสุดท้ายของบ้านพวกเราให้กับคนอื่น จึงได้ส่งข่าวออกไป เพื่อให้พ่อของฉันมาหาเขาที่เจแปน และเตือนเขา แต่เธอทำอะไรแล้วบ้าง?”
“！！！！”
แสงดาวหน้าขาวซีดลงไป
เธอนึกออกแล้ว
พ่อของเธอได้มาหาม็อกโกเมื่อสัปดาห์ก่อนแล้วจริงๆ
ตอนนั้น เธอโกรธและอาละวาดเกี่ยวกับเรื่องนี้
ที่แท้ก็เพื่อแบบนี้เองเหรอ?
เท้าของแสงดาวยิ่งเย็นมากขึ้นเรื่อย : “โรงหลอมอะไรกัน? เขากลับไปเมืองหลวงเรียบร้อยแล้ว”
“เหลวไหล! ฉันจะบอกเธอให้นะ เขาไม่ได้กลับไปเมืองหลวงหรอก เขาไปที่ประเทศ Z จับกุมพวกพ่อค้าอาวุธเหล่านั้น ก็เพราะเธอคอยรั้งเขาไว้ ทำให้คนพวกนั้นตกอยู่ในมือของคนอื่นแทน เขาก็จำเป็นต้องกลับไปจับพวกเขากลับมา เธอก็รอให้เขาตายเถอะ พวกเขาลงทุนลงแรงมากขนาดนั้นเพื่อกำจัดเขาซึ่งทายาทของตระกูลเทวเทพคนนี้ เขาไม่มีทางกลับมาแล้ว!”
ในตอนท้ายผู้หญิงคนนี้กลับพูดคำพูดเหล่านี้ออกมาด้วยความคับแค้นใจอีกครั้ง
ในสมองของแสงดาวเกิดเสียง “วิ๊ง” ดังขึ้นมา
ในที่สุด สีเลือดบนใบหน้าก็หายไปจนหมดเกลี้ยง!
ตามมาด้วยความเจ็บปวดเป็นระยะจากในท้อง…..