เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1723
ฟู่สืออู่เห็นสีหน้าลู่ฝานไม่สู้ดี เธอจึงถามว่า “ไอ้หนุ่มหน้าขาว นายเป็นอะไรไป”
ลู่ฝานทนไม่ไหวแล้วจริงๆ เขากระแทกประตูออกไปแล้วดึงกระบี่หนักไร้คมของตัวเองออกมา
ฟู่สืออู่ตกใจจนสะดุ้งโหยง พุ่งตามออกมาดึงแขนลู่ฝานกลับไป
แต่แรงเธอจะสู้ลู่ฝานได้ยังไง
ผ่านการดูแลมาในช่วงนี้ ตอนนี้พละกำลังของลู่ฝานฟื้นฟูมาเกือบครึ่งแล้ว แม้แต่ตันเถียนในร่างกายก็รวมตัวกันอีกครั้งแล้ว
“นายรนหาที่ตายหรือไง เข้ามา!”
ฟู่สืออู่ตะโกนเสียงดัง
ผมสลวยสีดำสะบัดปลิว ใบหน้าอ่อนเยาว์เต็มไปด้วยความร้อนรน
ลู่ฝานนิ่งไม่ขยับ เงยหน้ามองไปไกลๆ
ตอนนี้เงามืดอะไรนั่นหายไปแล้ว พาเมฆดำบนฟ้าลอยออกไปไกลด้วย
“ให้ตายเถอะ เขาหนีไปแล้ว!”
ลู่ฝานแอบก่นด่าออกมา
ฟู่สืออู่โจมตีออร่าปีศาจใส่ตัวลู่ฝานแล้วพูดว่า “ไอ้หนุ่มหน้าขาว กล้าไม่เชื่อฟังคำสั่งใช่ไหม!”
ออร่าปีศาจร่วงลงบนผิวลู่ฝาน เกือบโดนผิวหนังลู่ฝานดีดกลับ
ลู่ฝานหันมามองฟู่สืออู่ ค่อยๆ เก็บกระบี่หนักไร้คม ไม่พูดอะไรสักคำ
ภายในหมู่บ้าน ผู้หญิงคนอื่นค่อยๆ เดินออกมา
เห็นศพผู้หญิงสามคนบนพื้น คนจำนวนไม่น้อยน้ำตาไหลออกมา
ไม่นาน ฟู่ชี คุณย่าเฉียนและคนอื่นก็รีบเดินเข้ามา ผู้นำซึ่งเป็นผู้หญิงที่ผมขาวหน้าแดง ต้องเป็นหัวหน้าหมู่บ้านปีศาจสาวแน่นอน
เธอมองสามศพที่โดนดูดเลือดจนแห้งบนพื้นแล้วพูดด้วยสีหน้าเฉยเมยว่า “ฝังเถอะ พวกเธอกลับสู้อ้อมกอดของเทพปีศาจแล้ว!”
ผู้หญิงสองสามคนร้องไห้สะอึกสะอื้น รีบยกศพออกไปอย่างรวดเร็ว
จู่ๆ หัวหน้ามองมาทางลู่ฝานด้วยแววตาเย็นชา “เมื่อกี้นายพุ่งออกมาใช่ไหม นายคิดจะทำอะไร ทาสรับใช้!”
สีหน้าหัวหน้าไม่เป็นมิตร มีออร่าปีศาจอยู่บนฝ่ามือ
ลู่ฝานค่อยๆ พูดว่า “ฆ่าไอ้เงามืดตัวนั้น!”
เมื่อพูดออกมา สีหน้าพวกผู้หญิงรอบๆ เปลี่ยนไปทันที
ใบหน้าสะสวยของหัวหน้าเริ่มบิดเบี้ยว และผมสีขาวเงินสะบัดขึ้นเอง
“ฆ่าเทวทูตปีศาจงั้นเหรอ นายมีปัญญาหรือไง นายจะทำให้หมู่บ้านของเราโดนทำลายจนหมดใช่ไหม ฟู่ชี ไล่ทาสที่เธอพามาออกไปซะ ห้ามอยู่ในหมู่บ้านแม้แต่วินาทีเดียว!”
เมื่อได้ยิน ฟู่ชีรีบก้าวออกมาแล้วขานรับเสียงเบา
ลู่ฝานขมวดคิ้ว เขาไม่คิดไม่ฝันว่าผลจะเป็นแบบนี้
จู่ๆ คุณย่าเฉียนก้าวขึ้นมาพูดว่า “หัวหน้า ไม่จำเป็นต้องโกรธ เขาเป็นแค่ทาสคนหนึ่งเท่านั้น จะเป็นหรือตายขึ้นอยู่กับฟู่ชี กลับไปออกคำสั่งก็จบแล้ว ไล่เขาไปทำไมล่ะ อีกทั้งหัวหน้าคิดว่ามีผู้ชายอยู่ในหมู่บ้านไม่ใช่เรื่องดีเหรอ”
ฟู่ชีพูดตามทันที “หัวหน้า เขาสมองไม่ดี เหมือนฉันทำเขาเพี้ยนไปแล้ว ฉันจะกลับไปวางตราประทับใส่เขา!”
หัวหน้ามองคุณย่าเฉียนแล้วมองฟู่ชี จากนั้นพยักหน้าพูดว่า “ได้ ปล่อยเขาไปก่อน ฟู่ชี เธอต้องกลับไปออกคำสั่งตายกับเขา”
ฟู่ชีรีบขานรับ
หัวหน้าหันหลังเดินออกไป ผู้หญิงรอบๆ พากันพูดถึงลู่ฝาน ในคำพูดมีความดูหมิ่นและไม่เป็นมิตร
ฟู่ชีจ้องฟู่สืออู่แล้วพูดว่า “ไม่น่าให้เขาตามเธอออกมาเลย”
ฟู่สืออู่สีหน้าน้อยใจ มีน้ำตาอยู่ที่หางตาอีกแล้ว
ฟู่ชีดึงแขนลู่ฝานแล้วพูดว่า “ไปกันเถอะ ช่วงนี้ห้ามนายออกมา นายคิดว่าตัวเองเป็นใคร คิดจะลงมือกับเทวทูตปีศาจด้วย ถึงนายมีสิบชีวิตก็ไม่พอให้เขาฆ่าตายหรอก เข้าใจไหม”
ลู่ฝานไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆ เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดในตัวลู่ฝาน “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ครั้งนี้เจ้านายเสียแรงไปแต่ไม่คุ้มค่าแล้วล่ะ”