“เอ๋ โม่ชา เจ้ายังไม่ตายอีกหรือ? มนุษย์ผู้นั้นปล่อยเจ้าไว้เช่นนี้? เขาอยู่ที่ไหนแล้ว?”
ศพเต๋าโม่ชานั้นไม่ได้จากไปไหน เขานั้นอยากจะเห็นว่าเจ้ามนุษย์ผู้โอหังมากล้นนั้นจะไปทำอะไรในคฤหาสน์น้ำฮวยเยือกได้
ในเวลานี้คนมากมายเริ่มได้ยินข่าวจึงมามุงดูเรื่องราวและพบว่าโม่ชากลับยังไม่ตายทำให้พวกเขาต่างตื่นตะลึงกันไม่น้อย
เพราะพวกเขาทั้งหลายย่อมจะคิดว่าเย่หยวนคงสังหารโม่ชานี้ลงไปนานแล้ว
โม่ชานั้นมีสีหน้าขาวซีดพร้อมรอยยิ้มแห้งๆ “เขาเข้าไปแล้ว!”
“เข้าไป? คงไม่ได้… คิดจะเข้าไปถามหาคนตรงๆ เช่นนั้นหรอกใช่หรือไม่? ฮ่าๆ มันคิดว่าคฤหาสน์น้ำฮวยเยือกนั้นเป็นอะไรกัน?”
แต่โม่ชากลับยิ้มตอบกลับมา “เขาบุกเข้าไปซึ่งๆ หน้านี่แหละ!”
“แค่กๆ!”
เหล่าผีเต๋าทั้งหลายนั้นแทบจะกระอักเลือดออกมาเมื่อได้ยินก่อนจะมีคนผู้หนึ่งถามขึ้น “บุกเข้าไป? เจ้าเด็กคนนี้มันไม่ได้ไร้สมองใช่หรือไม่?”
“หึๆ ก่อนหน้านี้มันยังทำท่าโอหังอยู่ ข้าว่าปานนี้มันคนถูกเทพสวรรค์ฉือจือทั้งหลายหั่นกินไปแล้วล่ะมั้ง?”
“ต่อให้จะเป็นเทพสวรรค์ขั้นสุดก็ช่าง การจะบุกเข้าคฤหาสน์น้ำฮวยเยือกไปนั้นมันย่อมจะมีแต่ความ… อ-ออกมาแล้ว!”
เหล่าผีเต๋าทั้งหลายยังไม่ทันได้พูดจบคำพวกเขาทั้งหลายก็ต้องหันไปเห็นเย่หยวนเดินออกมาจากคฤหาสน์น้ำฮวยเยือก
คนทั้งหลายที่ได้ยินก็ต่างหันไปมองตามคำบอกและต้องอ้าปากค้างไปตามๆ กัน
เวลานี้มันมีมนุษย์คนหนึ่งเดินนำผีอีกตนหนึ่งออกมาจากหน้าประตูคฤหาสน์น้ำฮวยเยือก!
พวกเขาทั้งหลายนั้นได้เห็นเงาของยอดฝีมือทั้งหลายที่ด้านหลังเดินออกมาส่งราวกับว่าคนทั้งสองนี้เป็นตัวเชื้อโรคที่อยากจะไล่ไปให้พ้นๆ
ได้เห็นเย่หยวนนำตัวขวังต้าวออกมาเช่นนั้น เหล่าเทพสวรรค์ทั้งหลายต่างก็ถอนหายใจตามหลังมา
ที่ด้านนอกนั้นเหล่าผีเต๋าทั้งหลายต่างตื่นตะลึงไม่อาจเข้าใจเรื่องราว รู้สึกว่ามันเหลือล้ำเกินกว่าจะทำใจเชื่อลง
ผีเต๋าผู้ที่กล่าวอยู่ก่อนหน้าจึงได้แต่ต้องร้องขึ้นด้วยเสียงสั่นๆ “อ-ออกมาเช่นนี้เลย?”
“ไม่มีทางมั้ง? หรือว่าเจ้าเด็กมนุษย์คนนี้แท้จริงจะเป็นจักรพรรดิเทพสวรรค์?”
โม่ชานั้นเบิกตากว้างไม่อาจพูดกล่าวใดๆ ได้ไปพักใหญ่ ก่อนจะส่ายหัวออกมาตอบ “ไม่มีทาง เขาเป็นแค่เทพสวรรค์แน่! แต่เทพสวรรค์กลับเอาตัวเทพสวรรค์ขวังต้าวออกมาได้? หรือว่า… จักรพรรดิเทพสวรรค์ก่วยหลิงจะปล่อยผ่านเรื่องราวไม่ออกมาจัดการ?”
จักรพรรดิเทพสวรรค์ก่วยหลิงนั้นย่อมจะไม่อยากปล่อยให้เย่หยวนได้ทำการตามใจชอบแน่ แต่หากต้องแลกกับความเสียหายใหญ่หลวงแก่คฤหาสน์น้ำฮวยเยือกมันย่อมจะไม่คุ้มค่าใดๆ แม้แต่น้อย
เพราะฉะนั้นสุดท้ายเขาก็จึงต้องยอม
เพราะไม่ว่าอย่างไรเสียเย่หยวนก็ไว้หน้าเขาบ้างแล้ว
แม้ว่ามันจะเป็นการไว้หน้าแบบขอไปทีก็ตาม
ส่วนตัวขวังต้าวที่เดินตามเย่หยวนออกมานั้นต้องรู้สึกสั่นสะท้านไปทั้งใจ
ตอนที่เขาเจอเย่หยวนในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ เย่หยวนนั้นยังเป็นแค่เด็กน้อยอาณาจักรนภาสวรรค์
ในตอนนั้นเย่หยวนช่างอ่อนแอจนต้องให้เขาออกไปรับหน้าช่วยเหลือปกป้องไว้
แต่วันนี้เวลาผ่านไปแค่พันกว่าปี เย่หยวนกลับเป็นฝ่ายพาตัวเขาออกมาจากการคุมขัง ออกมาจากฐานของจักรพรรดิเทพสวรรค์ได้อย่างหน้าด้านๆ
ที่น่าหวาดกลัวที่สุดก็คือตอนที่เขาออกมานั้นเขาได้พบเจอกับจักรพรรดิเทพสวรรค์ก่วยหลิงเข้าด้วย
และในเวลานั้นสีหน้าของจักรพรรดิเทพสวรรค์ก่วยหลิงนั้นมันเหยเกอย่างถึงที่สุด
จากนั้นเย่หยวนก็ได้พาตัวเขาเดินออกมาต่อหน้าต่อตาจักรพรรดิเทพสวรรค์ก่วยหลิงทั้งๆ อย่างนั้น
และก่อนที่จะจากมาเย่หยวนยังหันไปบอกด้วยหน้าตาย “ขอบคุณจักรพรรดิเทพสวรรค์ก่วยหลิงที่ไว้หน้ากัน”
มันคืออะไร?
หากจักรพรรดิเทพสวรรค์ก่วยหลิงไม่อยู่ก็ยังว่าไปอย่าง
แต่นี่ตัวจักรพรรดิเทพสวรรค์ก่วยหลิงก็ยืนอยู่ตรงนั้น!
ที่สำคัญไปกว่านั้นหากมองดูสภาพระหว่างขาออกมาแล้ว เขาก็ย่อมจะเข้าใจได้ทันทีว่าคฤหาสน์น้ำฮวยเยือกเพิ่งผ่านศึกใหญ่มา
เช่นนั้นแล้ว… ทั้งหมดนี้เป็นฝีมือเย่หยวน?
ผีเทพสวรรค์ขวังต้าวนั้นเข้าใจได้ทันทีว่าต่อให้เย่หยวนจะใช้วิธีการใดพาตัวเขาออกมา เด็กหนุ่มคนนี้ก็มิใช่นายน้อยที่จำเป็นต้องให้เขาปกป้องอีกต่อไป!
หลังจากคนทั้งสองเดินมาได้ไม่ไกลก็พบกับเหล่าผีเต๋าและศพเต๋าเดินเข้ามาหา
เมื่อผีเต๋าทั้งหลายเห็นขวังต้าวนั้นพวกเขาต่างก็หยุดเท้านิ่งลงทันที
“ขวังต้าว เจ้า… เจ้าออกมาได้อย่างไร?” เมื่อผีเต๋าตนที่เดินนำมาเห็นขวังต้าวเขาก็แสดงสีหน้าท่าทางราวกับได้เห็นผี
ขวังต้าวนั้นยิ้มแห้งๆ ตอบออกมา “โย่วฟาง มันเป็นนายน้อยที่ช่วยข้าออกมา”
เทพสวรรค์โย่วฟางเบิกตากว้างขึ้นทันทีก่อนจะหันไปมองที่เย่หยวน “นายน้อย? เด็กคนนี้หรือ? เจ้าบอกว่านายน้อยเจ้าอยู่อาณาจักรนภาสวรรค์มิใช่หรือ? แค่เขานี้ก็เก่งพอจะไปลากเข้าออกมาจากมือของคฤหาสน์น้ำฮวยเยือกได้?”
ขวังต้าวนั้นส่ายหัวออกมา “โย่วฟาง เจ้าอย่าได้พูดจาสามหาว! นายน้อยท่านนั้นมิใช่นายน้อยผู้อ่อนแอจากคราวก่อนนั้นแล้ว เวลานี้เขาเองก็เป็นยอดฝีมือเทพสวรรค์คนหนึ่ง! แม้แต่ตัวจักรพรรดิเทพสวรรค์ก่วยหลิงยังดูเกรงๆ เมื่ออยู่ต่อหน้าเขาด้วยซ้ำ!”
เทพสวรรค์โย่วฟางต้องหันมามองดูเย่หยวนตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างไม่อยากเชื่อ
แต่เย่หยวนนั้นไม่ได้คิดสนใจจะคุยให้มันมากเรื่องใด เขาหันไปหาขวังต้าว “ขวังต้าว ไปเถอะ!”
“ขอรับนายน้อย!”
ขวังต้าวรับคำและเดินจากไปพร้อมเย่หยวน
เมื่อเดินกันมาจนถึงที่พักของขวังต้าวแล้วเย่หยวนก็รีบพูดถามขึ้นทันที “ขวังต้าว เจ้าทราบหรือไม่ว่าจะหาข่ายเงินแก่นโลหิตในมิติผีไร้แดนได้ที่ใดบ้าง?”
ผีเทพสวรรค์ขวังต้าวเบิกตาขึ้นถาม “ข่ายเงินแก่นโลหิตนั้นมันเป็นสุดยอดสมบัติธรรมชาติระดับแปด ในมิติผีไร้แดนนี้เองมันก็นับว่าหายากมาก นายน้อยจะเอามันไปทำอะไรหรือ?”
เย่หยวนตอบกลับไป “เวลานี้ไข่มุกสยบวิญญาณได้รับความเสียหายอย่างมาก หวู่เฉินเองก็เข้าสู่ห้วงนิทราไม่ได้สติ ข้าต้องรีบใช้ข่ายเงินแก่นโลหิตนี้เพื่อรักษาหวู่เฉิน!”
ผีเทพสวรรค์ขวังต้าวที่ได้ยินก็ต้องเบิกตากว้างขึ้นด้วยใบหน้าขาวซีดลง “หะ? ท่านหวู่เฉิน… ท่านหวู่เฉินผู้เก่งกาจ! ใครกันที่จะทำให้เขาสลบไม่ได้สติเช่นนั้น? หรือว่า… จะเป็นยอดฝีมือระดับจักรพรรดิเทพสวรรค์?”
ในความทรงจำของขวังต้าวนั้นหวู่เฉินเก่งกาจอย่างไร้ต้าน
หากมิใช่จักรพรรดิเทพสวรรค์แล้วมันย่อมจะไม่อาจทำอันตรายใดๆ เขาได้แม้แต่น้อย
แต่ผีเทพสวรรค์ขวังต้าวนั้นย่อมไม่ได้รู้ถึงเรื่องที่ว่าไข่มุกสยบวิญญาณมันได้พัฒนาขึ้นถึงระดับของจักรพรรดิเทพสวรรค์มานานแสนนานและนั่นมันยิ่งทำให้กำลังของหวู่เฉินต้านทานได้แม้แต่จักรพรรดิเทพสวรรค์
แต่เย่หยวนก็แค่พยักหน้ารับอย่างไม่คิดบอกเล่าเรื่องราวใดๆ
เพราะตัวหยวนเจี่ยวนั้นมันมิใช่แค่จักรพรรดิเทพสวรรค์ทั่วๆ ไป
เขาคนนั้นคือสุดยอดตัวตนในระดับจักรพรรดิเทพสวรรค์ที่สามารถรับมือได้แม้แต่จักรพรรดิเทพสวรรค์เก้าดาวทั่วไป!
เมื่อกลับมาตั้งสติได้ทางขวังต้าวก็เริ่มขมวดคิ้วแน่นกล่าวออกมา “ข่ายเงินแก่นโลหิตนั้นมันเป็นสุดยอดสมบัติประเภทวิญญาณที่เหล่าผีเต๋าและศพเต๋าทั้งหลายต่างต้องการ เมื่อใดก็ตามที่มันปรากฏขึ้นมาบนโลกหล้ามันก็จะดึงดูดเหล่าจักรพรรดิเทพสวรรค์ทั้งหลายในทันที บางครั้งบางทีมันถึงขั้นต้องมีจักรพรรดิเทพสวรรค์ต้องตายลงเพราะการแย่งชิงข่ายเงินแก่นโลหิตนั้น เวลานี้พวกมันทั้งหลายจึงล้วนแล้วแต่ตกอยู่ในมือของเหล่าจักรพรรดิเทพสวรรค์ขั้นกลางขึ้นไปสิ้น”
เย่หยวนที่ได้ยินก็ต้องขมวดคิ้วแน่นขึ้นมาเช่นกัน
เพราะแม้เขาจะทราบมาก่อนว่าข่ายเงินแก่นโลหิตนั้นมันล้ำค่าปานใดแต่ก็ไม่นึกว่ามันจะล้ำค่าได้ถึงปานนี้
การแย่งข่ายเงินแก่นโลหิตมาจากมือของจักรพรรดิเทพสวรรค์ขั้นกลางนั้นมันย่อมไม่มีทางเป็นไปได้ นอกจากจะอยากรนหาที่ตาย
“มันไม่มีทางอื่นเลยหรือ?” เย่หยวนขมวดคิ้วถาม
ผีเทพสวรรค์ขวังต้าวเองก็ได้แต่ต้องกัดฟันบอกออกมา “มันก็ยังมี แต่วิธีนี้มันสุดแสนอันตราย เจ้าข่ายเงินแก่นโลหิตนี้มันจะเกิดขึ้นในสามยอดบ่อโลหิตของมิติผีไร้แดนเสมอๆ! สามยอดบ่อโลหิตที่ว่านี้ประกอบไปด้วยบ่อโลหิตโลกันตร์ บ่อโลหิตสิ้นสูญ บ่อโลหิตอสุรา! ตำนานว่ากันว่ามันคือบ่อที่เลือดของเหล่ายอดฝีมือในอดีตกาลหลั่งไหลออกมารวมกันเป็นบ่อ นอกจากจะมีพลังความแค้นสั่งสมแล้วมันยังมีเสี้ยววิญญาณของเหล่ายอดฝีมือจากอดีตทั้งหลายปรากฏตัวขึ้นให้เห็นเป็นครั้งคราว แน่นอนว่าที่แห่งนี้เองมันก็เป็นสุดยอดที่บ่มเพาะของเหล่าผีและศพทั้งหลาย แต่ละปีมันล้วนมีผีเต๋าและศพเต๋าเข้าออกที่แห่งนี้ไม่น้อย ภายในนั้นว่ากันว่ามันมีเทพสวรรค์บรรลุขึ้นในทุกๆ ปี แต่มันก็มีเทพสวรรค์ตายลงในทุกๆ ปีเช่นกัน! บ้างว่ากันว่ามีจักรพรรดิเทพสวรรค์เคยลองเข้าไปลึกถึงภายในและไม่ได้กลับออกมาอีกเลยก็มี!”
เย่หยวนได้แต่ต้องสูดหายใจเข้าลึก ดูท่าเจ้าข่ายเงินแก่นโลหิตมันจะเป็นปัญหาใหญ่ขึ้นมาแล้ว!
แต่ไม่ว่ามันจะเป็นปัญหาปานใด เขาก็ต้องไป
เพราะเวลาไม่คอยท่าใคร เวลานี้เขาจึงมีแต่ต้องมุ่งหน้าเท่านั้น
เพราะหากปล่อยไว้เช่นนี้อีกไม่นานทั้งหวู่เฉินทั้งมู่หลินเสวียคงเป็นอันตรายไปแน่
เย่หยวนหรี่ตาถามขึ้นอย่างหนักแน่น “บ่อโลหิตที่ใกล้ที่สุดคือบ่อใด?”
ผีเทพสวรรค์ขวังต้าวย่อมจะต้องผงะไปเล็กน้อย แต่เมื่อได้เห็นสีหน้าหนักแน่นเตรียมใจของเย่หยวนนั้นเขาจึงได้แต่ต้องตอบออกมา “บ่อโลหิตอสุรา!”
………………………….