เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1744
เสียงหัวเราะเยาะ เสียงด่าทอดังมาจากรอบๆ ธิดาเทพแห่งไฟขมวดคิ้วพูดว่า “ฉันบอกแล้วว่าให้เรียกฉันว่าท่านราชินี!”
ธิดาเทพแห่งไฟสะบัดมือ แส้เพลิงกระชากผู้ฝึกชั่วร้ายคนที่พูดเมื่อกี้ขึ้นมา จากนั้นก็แยกเขาออกเป็นสิบกว่าชิ้น
เลือดสาดกระเซ็นไปทั่ว พวกผู้ฝึกชั่วร้ายรอบๆ ไม่เพียงแต่จะไม่แยกย้าย หลังจากนั้นพวกเขายังเก็บศพกลับไป ผู้ฝึกชั่วร้ายคนหนึ่งบ่นเบาๆ ว่า “ได้วัสดุดีอีกแล้ว”
ธิดาเทพแห่งไฟพูดเสียงดังว่า “ให้พวกนายสู้กัน รอสู้จบจะเหลือรอดสักกี่คน ไอ้พวกโง่ ฉันเตรียมวิธีแสดงความสามารถสุดพิเศษเอาไว้ให้พวกนายแล้ว”
ปรบมือเบาๆ ผู้ชายสวมหน้ากากเงิน เปลือยท่อนบน ยกกระจกทองเหลืองขนาดใหญ่ออกมา
ธิดาเทพแห่งไฟชี้กระจกทองเหลืองแล้วพูดว่า “เห็นหรือยัง นี่คืออาวุธเทพระดับสูงสุดที่เพิ่งได้มาไม่นาน กระจกกำจัดมารทรงพลังจากประเทศฉิงเทียน!”
ธิดาเทพแห่งไฟตบฝ่ามือลงบนกระจก แสงสีขาวสว่างจ้าปล่อยออกมาจากกระจก ส่องลงบนผู้ฝึกชั่วร้ายตัวอ้วนคนหนึ่ง
ผู้ฝึกชั่วร้ายตัวอ้วนส่งเสียงร้องโอดครวญออกมาทันที
ออร่าปีศาจกับกลิ่นเลือดบนตัวเขาไหลออกมาอย่างรวดเร็ว เห็นด้วยตาเปล่าว่าตัวเขากำลังละลาย
ไม่นาน ผู้ฝึกชั่วร้ายตัวอ้วนกลายเป็นกองเลือด
อิทธิฤทธิ์ขนาดนี้ทำให้พวกผู้ฝึกชั่วร้ายรอบๆ รีบถอยหลัง ไม่มีใครกล้าก้าวเข้ามาอีก
ธิดาเทพแห่งไฟหัวเราะร่า “นี่คือความสามารถของกระจกกำจัดมารทรงพลัง ตอนนั้นเป็นของหนานเซิ่ง ฆ่าผู้ฝึกชั่วร้ายนับแสน เป็นไง แค่พวกนายทนอยู่ภายใต้แสงของกระจกกำจัดมารทรงพลังได้สิบลมหายใจ ฉันจะส่งคนนั้นออกจากเขตโลหิต คนที่ทนได้เป็นเวลาหนึ่งก้านธูป สามารถเลือก 52 ประเทศได้ตามใจชอบ ถ้าทนได้หนึ่งชั่วโมง ฉันจะให้ป้ายรองหัวหน้าสำนัก ตำแหน่งหัวหน้าองครักษ์ปีศาจ!”
พวกผู้ฝึกชั่วร้ายมองหน้ากันไปมา ไม่มีใครกล้าเข้ามาสักคน
ท่ามกลางกลุ่มคน จู่ๆ ลู่ฝานได้ยินเสียงโครงกระดูกจากด้านหลัง
“ไอ้เลว นั่นเป็นสมบัติล้ำค่าของตระกูลหนานกง ทำไมถึงมาอยู่ในมือผู้ฝึกชั่วร้ายได้ น่าโมโหชะมัด!”
ลู่ฝานขยับปากเบาๆ ส่งกระแสจิตพูดว่า “สหายหนานกง นายคือผู้สืบทอดของหนานเซิ่งเหรอ”
โครงกระดูกเดินมาด้านหน้า ย่อตัวลงแล้วส่งกระแสจิตพูดกับลู่ฝาน “สหายลู่ฝาน ฉันจะเอาของสิ่งนี้กลับไป นี่คือสมบัติล้ำค่าของตระกูลฉัน ให้มันอยู่ในมือผู้ฝึกชั่วร้ายไม่ได้เด็ดขาด!”
ลู่ฝานยิ้มแหย ส่ายหน้าพูดว่า “นายจะแย่งมันมาเหรอ จากพละกำลังของเรา ไม่น่าเป็นไปได้นะ”
โครงกระดูกเงียบครู่หนึ่ง รู้ดีว่าลู่ฝานพูดความจริง
ธิดาเทพแห่งไฟกวาดตามองรอบๆ เห็นว่าผ่านไปนานยังไม่มีใครออกมาเลย เธออดพูดอย่างหงุดหงิดไม่ได้ว่า “ออกมาสิ พวกนายไม่อยากออกจากเขตโลหิตกันหรือไง”
ตะโกนขนาดนี้ยังไม่มีใครออกมาอีก
ธิดาเทพแห่งไฟแสยะยิ้มเย็นชา “งั้นก็อย่าหาว่าฉันเรียกแล้วกัน นาย คนที่สวมชุดคลุมยาว ออกมานี่!”
ทุกคนมองตามนิ้วของธิดาเทพแห่งไฟ
ผู้ฝึกชั่วร้ายทั้งสองด้านหลีกทางออก เผยให้เห็นตัวของลู่ฝาน!
ลู่ฝานอึ้งไป ใบหน้าไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี
อย่าทำแบบนี้สิ แค่แต่งตัวผิดเอง ต้องชี้ตัวเขาด้วยเหรอ
ธิดาเทพแห่งไฟยกแส้ในมือขึ้นอีกแล้ว เธอพูดเสียงดังว่า “ออกมาเร็วๆ อย่าหาเรื่องโดนซัด อดทนสิบลมหายใจ นายก็จะได้ออกไปถือคำสั่งเทวทูต โอ้อวดแสนยานุภาพแล้ว!”
สูดลมหายใจลึก ลู่ฝานค่อยๆ เดินมาข้างหน้า