เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1748
ลู่ฝานแอบได้ยินเสียงกระซิบดังขึ้นรอบๆ อย่างต่อเนื่อง เหมือนเสียงโหยหวนของวิญญาณ
ตั้งสมาธิ ลู่ฝานเดินตามบันไดขึ้นไป ไม่นานห้องสว่างไสวปรากฏในสายตา
พรมขนสัตว์สีแดงปูบนพื้น สีแดงดำที่มีกลิ่นเลือดรุนแรง นั่นมันเปื้อนเลือดชัดๆ
ลู่ฝานเดินตามพรมขนสัตว์ไปด้านหน้า ไม่ไกลเป็นเตียงทรงกลมขนาดใหญ่
ขนนุ่มนิ่มต่างๆ ปูบนเตียง องครักษ์เปลือยท่อนบนยืนอยู่ทั้งสองด้าน ลูกไฟปีศาจลอยอยู่รอบๆ นั่นเป็นเทียนที่ทำจากออร่าปีศาจ
ตรงหัวเตียงมีชั้นหนังสือ ด้านบนมีอวัยวะมนุษย์วางเป็นหมวดหมู่
หัวใจเยอะที่สุด รองลงมาคือตับและม้าม มีเลือดเต็มไปหมด เหมือนเพิ่งควักออกมาอย่างไรอย่างนั้น ตอนนี้ธิดาเทพแห่งไฟยืนอยู่หน้าชั้นวาง เอาหัวใจออกมาวางอย่างสวยงาม
ลู่ฝานชะงักฝีเท้าลง มองธิดาเทพแห่งไฟจากไกลๆ
“มาแล้วเหรอ”
ธิดาเทพแห่งไฟพูดเบาๆ หันมายิ้มให้ลู่ฝาน
รอยยิ้มนั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกมากมาย
รอยยิ้มงดงามไร้ที่ติสะท้อนในแสงเพลิงลุกโชน สายตากระชากวิญญาณทำให้จิตใจลู่ฝานวูบไหว แม้ลู่ฝานไม่ได้คิดอะไรกับเธอเลยสักนิด
แม่มด!
สองคำนี้ผุดขึ้นมาในใจลู่ฝาน
“เงามืดคารวะท่านธิดาเทพแห่งไฟ!”
ลู่ฝานพูดเบาๆ แล้วก้มหน้าเล็กน้อย
ธิดาเทพแห่งไฟเอนตัวอย่างขี้เกียจลงบนเตียง กระโปรงยาวบนตัวเปิดขึ้นมาครึ่งหนึ่ง เผยให้เห็นผิวขาวและไหล่ซ้ายอันงดงาม
ผมยาวถึงพื้น ธิดาเทพแห่งไฟเลียริมฝีปากเบาๆ มองลู่ฝานอย่างเย้ายวนแล้วพูดว่า “ฉันบอกแล้วว่าอย่าเรียกท่านธิดาเทพ เรียกฉันว่าท่านราชินี นายอยากตายรึไง”
สีหน้าลู่ฝานเหมือนเดิม เขาพูดเบาๆ ว่า “ไม่อยาก”
ธิดาเทพแห่งไฟหัวเราะแล้วพูดว่า “ไม่อยากก็ดี ตอนนี้ฉันอารมณ์ดี ไม่อยากฆ่านายแล้ว เข้ามาให้ฉันดูนายอย่างละเอียดหน่อย!”
ธิดาเทพแห่งไฟกระดิกนิ้วเรียกลู่ฝาน
ในใจลู่ฝานหวาดระแวงทันที เหมือนมีอะไรผิดปกติ
ชะงักไปครู่หนึ่ง ลู่ฝานเดินไปข้างหน้าสามก้าวแล้วหยุดลง
ธิดาเทพแห่งไฟหัวเราะคิกคักแล้วพูดว่า “เหมือนนายกลัวฉันมาก”
ลู่ฝานเงยหน้าขึ้นมองธิดาเทพแห่งไฟแล้วพูดว่า “ไม่ทราบว่าท่านราชินีเรียกฉันมาเพราะเรื่องอะไร”
ธิดาเทพแห่งไฟพูดว่า “มีเรื่องอยู่แล้ว เอาวิชาที่นายใช้เมื่อกี้มาให้ฉัน เพื่อแสดงความจริงใจของนาย!”
ลู่ฝานอึ้งไป ซวยแล้ว
ธิดาเทพแห่งไฟเห็นลู่ฝานไม่พูดอะไร เล็บยืดยาวออกมาจ่อที่คอลู่ฝานแล้วพูดว่า “ทำไม นายไม่ยอมเหรอ”
เล็บค่อยๆ เคลื่อนตัวลงไปด้านล่าง จนถึงตำแหน่งหัวใจของลู่ฝาน
ลู่ฝานสัมผัสได้ถึงความแหลมคมบนเล็บสีแดง แม้ดูเหมือนไม่มีอะไรพิเศษ แต่อันที่จริงมิติรอบๆ เล็บบิดเบี้ยวแตกกระจายไปหมดแล้ว
ลู่ฝานไม่สงสัยเลยว่าถ้าธิดาเทพแห่งไฟลงมือ เกราะบนตัวเขาต้านทานอะไรไม่ได้แน่นอน
เงียบครู่หนึ่ง ลู่ฝานพูดว่า “ขอโทษด้วย ท่านราชินีคงใช้วิชาของฉันไม่ได้หรอก”
ธิดาเทพแห่งไฟหัวเราะแล้วพูดว่า “วิชาที่นายฝึกได้ ทำไมฉันจะฝึกไม่ได้ นายกำลังหัวหมอใส่ฉันเหรอ”
ลู่ฝานใช้ความคิดอย่างรวดเร็ว ตอนนี้เขาตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากอย่างแท้จริง
ทำยังไงดี
ลู่ฝานพึมพำในใจ
แววตาธิดาเทพแห่งไฟแปรเปลี่ยนเป็นดุดัน
ความอาฆาตน่ากลัวปกคลุมตัวเขาหมดแล้ว