บทที่ 776
……
ในห้องครัวตอนนี้หานเหม่ยฉิงก็ผูกผ้ากันเปื้อน แล้วก็เริ่มจัดการกับวัตถุดิบ ภายใต้การช่วยเหลือของเซียวฉางควน เพื่อจะเริ่มทำกับข้าว
เซียวฉางควนก็ช่วยอยู่ข้างๆ ช่วยอย่างเต็มที่
เขาฝันว่าอยากจะมีวันนี้ ที่ตนเองจะได้เข้าครัวทำกับข้าวกับหานเหม่ยฉิง หญิงผู้เป็นที่รัก ทำกับข้าวมื้อเย็นอย่างยิ่งใหญ่
แต่เขาไม่คิดเลยว่าความฝันนี้ ผ่านไป20กว่าปีถึงจะเป็นจริง
หานเหม่ยฉิงก็ถอนหายใจในใจ ตนเองใช้ชีวิตกับสามีที่อเมริกา20กว่าปี ทั้งสองคนมักจะเข้าครัวด้วยกันบ่อยๆ แต่ก็ไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย
รู้สึกว่าชายที่อยู่ข้างๆ นี้ ขอเพียงแค่มายืนข้างๆ ตนเอง ก็สามารถทำให้ตนเองรู้สึกถึงความใกล้ชิดอย่างมาก
ตนเองทำกับข้าวให้เขา วุ่นวายในครัวด้วยกัน ในใจเต็มไปด้วยความดีใจและพอใจ
ตอนที่ทั้งสองคนกำลังทำกับข้าวกันนั้น ร่างกายของทั้งสองคนก็ต้องมีเสียดสีกระทบกันบ้าง อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ บางครั้งก็มาถูกมือกัน บางครั้งก็ไปโดนจุดอื่น ไม่นาน ทั้งสองคนก็หน้าแดงขึ้นมา
อย่างไรก็ตามทั้งสองคนก็เคยมีเรื่องราวต่อกันมามาก อีกอย่างทั้งสองฝ่ายก็เป็นคนรักคนแรกของซึ่งกันและกัน แม้แต่การเสียตัวครั้งแรก ของทั้งสองคน ก็มอบให้กับฝ่ายตรงข้ามไป
ดังนั้นที่ห่างกันมาหลายปีนี้ หลังจากพบหน้ากัน ในใจของทั้งสองคนก็ได้รับอิทธิพลจากความทรงจำในอดีตอยู่ตลอดเวลา
เหมือนกับในร่างกายของทั้งสองคน มีแม่เหล็กที่มีแรงดึงดูดมหาศาล เป็นสนามแม่เหล็กที่ดึงดูดเพศตรงข้าม
ตอนที่เซียวฉางควนเป็นลูกมือให้กับหานเหม่ยฉิงนั้น มีหลายครั้งที่ไปยืนใกล้กัน มีหลายครั้งที่ใจวู่วาม อยากจะเข้าไปกอดฝ่ายตรงเสียเลย
แต่ความวู่วามนี้ ไม่นานก็ถูกความขี้ขลาดในใจลบล้างทิ้งไป
หานเหม่ยฉิงมีฝีมือเป็นแม่บ้านแม่เรือนอย่างดี แต่เพราะว่าวันนี้ข้างกายมีคนรักเก่าคนแรกอยู่ด้วย ดังนั้นเธอก็รู้สึกว่า ไม่ว่าจะทำอะไรก็รู้สึกเหมือนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
ถึงขนาดใจลอยบ่อยๆ เพราะผู้ชายที่อยู่ข้างๆ
มีหลายครั้งที่เธอหั่นของ ก็เกือบจะบาดนิ้วตัวเอง เพราะใจลอย
เซียวฉางควนอยู่ข้างๆ ก็ในใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเหมือนกัน สติของเขาไม่อยู่กับการล้างผัก เด็ดผัก และการช่วยเหลือหานเหม่ยฉิงเลย แต่ไปอยู่บนตัวของหานเหม่ยฉิงมากกว่า
ในตอนนี้ เซียวฉางควนถึงขนาดรู้สึกเสียดายที่ย้ายมีอยู่ที่คฤหาสน์ในTomson Riviera
เพราะว่า ถ้าหากว่าเป็นบ้านหลังนั้นล่ะก็ ห้องครัวที่แคบๆ แล้วมีคนสองคนวุ่นวายกันอยู่ด้านใน ต่อให้แคบหน่อย แต่ก็ต้องเบียดเสียดแนบชิดกันกว่านี้
แต่ห้องครัวของคฤหาสน์ในTomson Rivieraนี้ มันใหญ่มากเลย
ต่อให้มี5คนยุ่งกันอยู่ในครัว ก็เดินกันสะดวกสบาย ไม่เบียดกัน
ดังนั้นตอนที่เซียวฉางควนอยากจะเข้าใกล้หานเหม่ยฉิงสักครั้ง ก็จะหาเหตุผลและข้ออ้างเพื่อเข้าใกล้
เซียวฉางควนก็ทนอยู่นาน ก็ยังไม่กล้าเข้าไปกอดหานเหม่ยฉิง ทุกครั้งที่เข้ารวบรวมความกล้าแล้ว แต่ก็ต้องถอดใจไป
ในที่สุด ตอนที่หานเหม่ยฉิงเอากุ้งใส่หม้อ เพื่อจะทำเมนูกุ้งแก้วนั้น เซียวฉางควนก็มีความกล้าขึ้นมา เข้าสวมกอดหานเหม่ยฉิงจากทางด้านหลัง ปากก็พูดอย่างตื่นเต้นว่า “เหม่ยฉิง 20กว่าปีมานี้ ผมคิดถึงคุณมากจริงๆ นะ！”