เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1757
“ฉันไม่รู้จริงๆ!”
ลู่ฝานสูดหายใจลึก ตอนนี้ในใจเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
เรียกว่าฟลุกโชคดีสุดๆ
เดิมทีลู่ฝานกะว่าจะกลับประเทศอู่อานแล้วค่อยมาร่วมการแข่งนานาประเทศกับพวกหลิงเหยา
คิดไม่ถึงว่าเขาจะมาถึงที่ก่อน
เมื่อเป็นเช่นนี้ ก็หมายความว่าเขาไม่ต้องรีบกลับไปก่อนน่ะสิ
ลู่ฝานเงียบไปครู่หนึ่งแล้วถามต่อ “สหายหนานกง วันที่เขาสี่โลกเปิด คงไม่ใช่วันเริ่มการแข่งนานาประเทศใช่ไหม”
โครงกระดูกยิ้มแล้วตอบว่า “ใช่แล้ว แต่เปิดก่อนการแข่งนานาประเทศเริ่มอย่างเป็นทางการประมาณสองสามเดือน เพราะใต้หล้านี้กว้างใหญ่ มาที่นี่จำเป็นต้องใช้เวลา ประเทศฉิงเทียนก็ต้องเตรียมสถานที่ต้อนรับพวกเขาด้วย”
ลู่ฝานพยักหน้าเข้าใจ เป็นเช่นนี้ทำให้เขาสบายใจขึ้นเยอะ
เพราะถ้าเขากลับไปตอนนี้ ต้องใช้เวลาหลายปี
กว่าจะได้กลับไปแล้วต้องมากับทีมอีกครั้ง สู้อยู่ที่นี่ต่อ รอให้คนประเทศอู่อานมาที่นี่ ถึงตอนนั้นค่อยกลับไปด้วยกัน
ไม่ต้องพูดเรื่องอื่น ถึงตอนนั้นพวกศิษย์พี่หานเฟิงต้องมาแน่นอน
เขาเคยรับปากฉินซางต้าตี้ ถึงตอนนั้นจะเป็นตัวแทนประเทศอู่อานเข้าร่วมการแข่งนานาประเทศ
ตอนนี้เขามาถึงแล้ว เขาต้องเข้าร่วมแน่นอน
แต่สิ่งที่ลู่ฝานครุ่นคิดตอนนี้คือตัวเองจะเปลี่ยนชื่อเข้าแข่งขันไหม เหมือนชื่อลู่ฝานโดนผู้ฝึกชั่วร้ายทั้งใต้หล้าจับจ้องแล้ว
ในหัวลู่ฝานเต็มไปด้วยความคิดมากมาย ตอนนี้เจ้าของร้านเอาเหล้าดีมาให้พวกเขาหนึ่งไหพร้อมกับแกล้มอีกสองอย่าง
โครงกระดูกพูดเสียงดังว่า “มา สหายลู่ฝาน เรามาเมากันเถอะ”
กลิ่นเหล้าหอมฟุ้งไปทั่ว ลู่ฝานมองไหเหล้าที่ใหญ่กว่าตัวเองเยอะ เขายิ้มแหยแล้วพูดว่า “เดิมทีฉันเป็นคนดื่มเก่งนะ แต่ถ้าวันนี้ฉันดื่มเหล้าไหนี้หมด ฉันคงหงายหลังแน่นอน”
ลู่ฝานลูบหัวเจ้าดำ
เจ้าดำขยายตัวใหญ่อย่างไม่เกรงใจ ที่นี่มันสามารถคืนร่างเดิมที่ใหญ่หลายสิบเมตรได้โดยไม่ต้องเกรงกลัว
มันชิงกอดไหเหล้าแล้วยกขึ้นมาดื่ม
โครงกระดูกหัวเราะชอบใจแล้วพูดว่า “สหายลู่ฝาน นายเลี้ยงอสูรวิเศษได้ดีเลย ไม่ต้องพูดถึงเรื่องจิตวิญญาณที่เต็มเปี่ยม ยังเป็นสายเลือดเผ่ามังกรด้วย รอฉันกลับไปในวัง ฉันจะเอาเลือดมังกรโบราณมาให้อาบสักสองสามครั้ง มันจะได้กลับมาอยู่ในสภาพมังกรโบราณเหมือนเดิม ค่อยๆ เลี้ยงดูไปเรื่อยๆ ไม่แน่มันอาจกลายเป็นมังกรเทพไร้เทียมทานก็ได้!”
เมื่อเจ้าดำได้ยินที่โครงกระดูกพูด มันวางไหเหล้าลง แลบลิ้นและยิ้มประจบให้โครงกระดูก เหมือนมันลืมไปแล้วว่าก่อนหน้านี้ยังแย่งกระดูกของโครงกระดูกแล้ววิ่งไปทั่ว
ลู่ฝานดูท่าทางของเจ้าดำแล้วดุว่า “พอได้ยินว่ามีผลประโยชน์ก็ตาเป็นประกายเลยนะ แกเหมือนไอ้เก้าไม่มีผิด!”
ลู่ฝานเพิ่งพูดจบ เจดีย์เสวียนเก้ามังกรที่อยู่ในตัวหัวเราะแล้วพูดว่า “นี่เป็นเพราะเจ้านายสอนได้ถูกต้อง เจ้านายเป็นแบบไหน เครื่องราง อสูรวิเศษก็เป็นแบบนั้นแหละ……”
ลู่ฝานไม่สนใจคำพูดที่ไอ้เก้าพูดต่อไป
สะบัดมือดึงเหล้าในไหออกมา ในเวลาเดียวกันก็เอากับแกล้มในจานออกมานิดหน่อย จากนั้นค่อยๆ กินไปเรื่อยๆ
รสชาติอาหารที่นี่ไม่เลว ลู่ฝานใช้ชีวิตข้างนอกมานานขนาดนี้ ได้เห็นได้กินอะไรมาเยอะ แต่อาหารที่นี่ทำให้เขารู้สึกเหมือนกลับไปประเทศอู่อาน
สิ่งเดียวที่ไม่เหมือนกันคือมีฤทธิ์ยาแฝงอยู่ในเหล้าและอาหาร หรือจะเรียกว่าพลังฟ้าดินที่บริสุทธิ์ถึงขั้นสุดก็ได้