เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1779
“ไอ้เลวที่ไหนเนี่ย จับตามองเด็กคนนั้นไว้ รอเขาออกมา ฉันจะฆ่าเขาด้วยมือตัวเอง!”
“องค์ชายใหญ่” เดินออกจากงานประมูลอย่างโมโห
ขึ้นมานั่งบนรถม้าของตัวเอง เขาพูดกับคนข้างๆ ว่า
ชายวัยกลางคนพูดเสียงเบาว่า “เตี้ยนเซี่ย เรื่องเล็กน้อยแบบนี้ให้เป็นหน้าที่เราเอง คุณลงมือเองไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไร อย่าลืมฐานะของคุณสิ!”
เมื่อพูดประโยคที่สื่อความหมายได้สองความหมายออกมา “องค์ชายใหญ่” ใจเย็นลงเล็กน้อย
แต่ครุ่นคิดครู่หนึ่งเขาก็ยังโมโหสุดขีด กัดฟันพูดว่า “ฉันอยากเห็นไอ้เด็กนั่นตายด้วยตาตัวเอง ฉันจะให้พวกนายทรมานเขา ให้เขาอ้อนวอน ให้เขาสติแตก สุดท้ายตายอย่างสิ้นหวังต่อหน้าฉัน”
ชายวัยกลางคนพยักหน้าพูดว่า “ทุกอย่างเป็นไปตามที่เตี้ยนเซี่ย ต้องการ!”
ภายในงานประมูล ลู่ฝานได้ของที่ตัวเองต้องการมาอย่างราบรื่น
ผลแห่งวิถีสามผลอยู่ในมือ ลู่ฝานมั่นใจขึ้นเยอะ
สิ่งนี้ยังมีชื่อว่าผลเต๋างอกงาม เป็นยาเทวดาสำหรับเนื้อและกระดูกที่แท้จริง แค่ลู่ฝานถือไว้ในมือยังสัมผัสถึงวิถีแห่งชีวิตด้านในได้อย่างชัดเจน
สิ่งนี้มีประโยชน์กับเขามาก
มีสิ่งนี้อยู่ แม้สิงร่างไม่สำเร็จ ก็สามารถทำให้ร่างกายของหนานกงสิงกลับมาเป็นเหมือนเดิม
หนานกงสิงพูดอย่างตื่นเต้นว่า “สหายลู่ฝาน ผลไม้หนึ่งผลทำให้ฉันฟื้นฟูร่างกายได้เกือบครึ่ง ฉันขอแค่ผลเดียวก็พอแล้ว”
ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “วางใจเถอะ ถ้าสิงร่างไม่สำเร็จ ฉันจะให้นายสองผล รับรองว่านายจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม ใบหน้าสดใส เต็มเปี่ยมไปด้วยชีวิตชีวา”
เมื่อพูดเช่นนี้ ลู่ฝานก้าวออกจากงานประมูล
คนมากมายมองด้านหลังลู่ฝานแล้วแอบส่ายหน้า
ในความคิดพวกเขา ลู่ฝานต้องตายแน่นอน
เดินออกจากประตูงานประมูล ลู่ฝานสัมผัสถึงสายตาน่ากลัวกำลังจ้องเขาจากมุมมืด
ลู่ฝานยิ้มบางๆ ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าคนพวกนี้เป็นลูกน้องของใคร
ตบหัวเจ้าดำเบาๆ เจ้าดำตัวใหญ่ขึ้นทันที ให้ลู่ฝานนั่งบนหลังแล้วบินออกไป
“ไอ้เก้า ตรวจสอบความสามารถพวกคนด้านหลัง”
ลู่ฝานพูดเสียงเบา
หนานกงสิงถามอย่างงุนงง “ไอ้เก้าเหรอ สหายลู่ฝานกำลังเรียกใครเหรอ”
เงาเจดีย์เสวียนเก้ามังกรค่อยๆ โผล่ขึ้นบนมือลู่ฝาน ไอ้เก้ายิ้มแล้วพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ทำเรื่องอันตรายอีกแล้ว”
ลู่ฝานพูดว่า “อย่าพูดมาก รีบตรวจสอบ”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรรีบปล่อยพลังออกมา ทันใดนั้นพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ด้านหลังมีทั้งหมดสี่คน สามคนอยู่ระดับแดนปราณฟ้า ส่วนอีกคนเป็นเซียนบำเพ็ญชี่ เป็นผู้ฝึกชั่วร้ายทุกคน!”
ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “อานุภาพไม่เบาเลย ดูเหมือนจะเอาชีวิตฉันจริงๆ! เจ้าดำ ลงไปที่คนน้อยๆ!”
เจ้าดำส่งเสียงคำรามมังกรออกมา แล้วบินไปทางทะเลสาบ
ทะเลสาบในเมือง เป็นทะเลสาบในสายตาของคนประเทศฉิงเทียน แต่ในสายตาลู่ฝาน อันที่จริงไม่ต่างจากทะเลอันกว้างใหญ่สักเท่าไร
เจ้าดำหยุดลงบนผิวน้ำ แล้วเข้าไปในตัวลู่ฝานอย่างรวดเร็ว
ฝ่าเท้ายืนอยู่บนผิวน้ำ คลื่นซัดสาดรอบๆ
ลู่ฝานเงยหน้ามองท้องฟ้าแล้วพูดว่า “ออกมาสิ องค์ชายใหญ่แห่งประเทศฉิงเทียนใช้วิธีต่ำๆ แบบนี้ด้วยเหรอ น่าอายชะมัด!”
หนานกงสิงที่อยู่ในมือพูดอย่างกลัดกลุ้มว่า “สหายลู่ฝาน อย่าทำแบบนี้ได้ไหม ได้ยินแล้วรู้สึกไม่ค่อยดี!”
รอยยิ้มเต็มใบหน้าลู่ฝาน เงาคนสี่คนปรากฏขึ้นข้างตัว
เงาคนสีแดงสด ส้ม แดง เขียว อาวุธเทพดาบ หอก กระบี่ พัด
ทั้งสี่คนยืนเหมือนค่ายกลขังลู่ฝานไว้ตรงกลาง ชายวัยกลางคนที่นำมาพูดว่า “เด็กอวดดี นายกล้าพูดดูหมิ่นเตี้ยนเซี่ย โทษผิดมหันต์ วันนี้นายต้องตายอย่างน่าเวทนา!”
ลู่ฝานหัวเราะร่าแล้วพูดว่า “คนโง่อย่างพวกนาย ดูไม่ออกเหรอว่าฉันจงใจทำแบบนี้”