เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1780
ชายวัยกลางคนแผดเสียงดัง “แบบนี้ยิ่งสมควรฆ่าให้ตาย ลงมือ!”
พลังพุ่งขึ้นบนตัวทั้งสี่คนทันที ออร่าปีศาจทรงพลังเริ่มฟาดฟันไปมา
ทั้งสี่คนพุ่งอย่างรวดเร็วเข้ามาหาลู่ฝานเหมือนสายฟ้า ลู่ฝานพลิกฝ่ามือ กระบี่หนักไร้คมปรากฏออกมา มองเงาขนาดใหญ่ที่พุ่งเข้ามาฆ่า
ลู่ฝานเอาเกราะปีศาจปกคลุมตัวอย่างไม่ลังเล โจมตีด้วยกระบี่หนักทันที
“กระบี่ฟ้าดิน!”
เริ่มแรกก็ใช้วิชากระบี่สุดแข็งแกร่งแล้ว ลู่ฝานตัดสินใจฆ่าแล้ว
สำหรับผู้ฝึกชั่วร้ายพวกนี้ เขาไม่รู้สึกสงสารเลยสักนิด ภาพทะเลโลหิตที่เห็นในเขตปีศาจ ทำให้เขาเข้าใจสัจธรรมที่ต้องฆ่าผู้ฝึกชั่วร้ายเป็นอย่างดี
เปลวไฟลุกโชน แสงกระบี่ปรากฏออกมา
สี่คนที่พุ่งเข้ามาหน้าลู่ฝาน เห็นเกราะปีศาจปรากฏขึ้นบนตัวลู่ฝาน พวกเขาอึ้งเล็กน้อย
อึ้งเพียงครู่เดียวเท่านั้น ทั้งสี่คนโดนกระบี่ของลู่ฝาน
เปลวเพลิงลุกโชน ทั้งสี่คนถอยหลังกรูด
คลื่นเพลิงพลุ่งพล่านทำให้ทะเลสาบด้านล่างระเหยเป็นไอ ก้นทะเลสาบสีขาว-แดงปรากฏด้านล่างเท้าลู่ฝาน
ปราบปีศาจทั้งสี่ด้วยกระบี่เดียว คือฉายาของลู่ฝานตอนอยู่ที่ประเทศอู่อาน วันนี้ปรากฏขึ้นจริงแล้ว
กระบี่โจมตีออกมา ปีศาจทั้งสี่ถอยกรูด ความห้าวหาญของลู่ฝานพลุ่งพล่าน
“ทำไมนายถึงมีเกราะปีศาจ!”
ชายวัยกลางคนทำลายไฟของลู่ฝานด้วยวิถีแห่งทองของตัวเอง มองลู่ฝานแล้วตวาดเสียงดัง
ส่วนสามคนที่เหลือยังทำอะไรไม่ถูก โดยเฉพาะเซียนบำเพ็ญชี่คนนั้น ใช้วิชาแท้ๆ แต่ยังกล้าพุ่งเข้ามา กระบี่ของลู่ฝานทำให้เขาบาดเจ็บไม่น้อย
ลู่ฝานค่อยๆ เอาหินศักดิ์สิทธิ์ออกมาแล้วพูดว่า “เงามืด เทวทูตหน่วยที่ 33 อยู่ที่นี่แล้ว ต้องการพบองค์ชายใหญ่เป็นการส่วนตัว มีเรื่องต้องแจ้งให้ทราบ!”
ชายวัยกลางคนเห็นหินศักดิ์สิทธิ์ในมือลู่ฝาน เขาพูดอย่างตกใจว่า “นายเป็นผู้ฝึกชั่วร้ายเหรอ”
ลู่ฝานใช้วิชาชิงวิญญาณมองเขาแล้วพูดว่า “นายคิดว่าไงล่ะ”
ชายวัยกลางคนถอยหลังกรูด สีหน้าซีดเล็กน้อย
ตอนนี้ทั้งสี่คนมองหน้ากันไปมา ไม่รู้จะทำยังไงดี
ลู่ฝานพูดเสียงดังอีกครั้ง “ฉันต้องการพบองค์ชายใหญ่ เรื่องด่วนมาก พวกนายอย่าทำให้เสียเวลา รีบไปเรียกองค์ชายใหญ่มา ฉันรู้ว่าเขาอยู่ข้างๆ ไม่ไกลจากแถวนี้”
ชายวัยกลางคนแอบกัดฟัน “นายมีเรื่องสำคัญอะไร พูดกับฉันเถอะ เตี้ยนเซี่ยเจอนายไม่ได้!”
ลู่ฝานพูดว่า “เกี่ยวข้องกับเรื่องใหญ่ของสำนัก คำสั่งสูงสุด นายกล้าทำให้เสียเวลาเหรอ”
ชายวัยกลางคนอ้าปากเบาๆ ลูกตาจะหลุดออกมาแล้ว
“นายว่าอะไรนะ คำสั่งสูงสุดเหรอ เอ่อ……”
ยังไม่ทันสิ้นเสียง รถม้าคันหนึ่งปรากฏกลางท้องฟ้า
“องค์ชายใหญ่” เดินออกจากรถม้า ลอยกลางอากาศมองลู่ฝาน “คิดไม่ถึงว่านายคือผู้ฝึกชั่วร้าย”
ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “เตี้ยนเซี่ยก็เป็นเหมือนกันไม่ใช่เหรอ”
“องค์ชายใหญ่” พูดอย่างเย็นชาว่า “แล้วทำไมนายต้องทำให้ฉันอับอายด้วย”
ลู่ฝานพูดว่า “ถ้าไม่ทำแบบนี้เตี้ยนเซี่ยจะตามฉันมาถึงนี้เหรอ”
“องค์ชายใหญ่” พูดว่า “การกระทำของนายทำให้ฉันอยากหั่นนายเป็นชิ้นๆ รีบพูดมาเถอะ เทวทูตจากหน่วยที่ 33 ถ้าเรื่องที่นายพูดไม่สามารถทำให้ฉันสนใจได้ นายตายแน่!”
ลู่ฝานขยับริมฝีปากเบาๆ ส่งกระแสจิตให้ “องค์ชายใหญ่”
“องค์ชายใหญ่” หน้าเปลี่ยนสีทันที
ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “ว่าไง ให้พวกเขาออกไปได้หรือยัง”
“องค์ชายใหญ่” มองหน้าลู่ฝาน ค่อยๆ เหวี่ยงมือแล้วพูดว่า “พวกนายออกไปให้หมด!”
ผู้ฝึกชั่วร้ายทั้งสี่ขานรับแล้วคำนับ จากนั้นหันหลังเดินออกไป
หนานกงสิงส่งกระแสจิตถามอย่างตกใจ “ลู่ฝาน นายพูดอะไรกับเขา”
ลู่ฝานมององค์ชายใหญ่เหาะเข้ามา แล้วพูดอธิบายเสียงเบา “ฉันพูดกับเขาแค่สองคำเอง คำว่าลู่ฝาน!”