เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1789
เวลาผ่านไปอีกสามวัน ลู่ฝานเบื่อมาก สามวันมานี้ตัวเองเบื่อจนกลั่นยาเล่น เป็นการเพิ่มยาของตัวเองด้วย
ถือยาเม็ดหนึ่งในมือ ลู่ฝานกำลังชื่นชมทักษะการกลั่นยาของตัวเองในตอนนี้ จู่ๆ มีเสียงดังอึกทึก หน้าเตียงนุ่มๆ ประตูจวนอากาศธาตุเปิดออกอีกครั้ง หนานกงสิงก้าวออกมา
รูปร่างยังเหมือนเดิม แต่ตอนนี้หนานกงสิงดูมีอำนาจเพิ่มขึ้น
ลู่ฝานเก็บยาแล้วเดินเข้าไปพูดว่า “สหายหนานกง ร่างกายนายเป็นเหมือนเดิมแล้วเหรอ”
หนานกงสิงยิ้มแล้วพูดว่า “เหมือนเดิมแล้ว สหายลู่ฝาน ขอโทษที่ทำให้รอนาน!”
ลู่ฝานมองหนานกงสิงตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “อันที่จริงนายเป็นโครงกระดูกดูดีกว่านิดหน่อย”
หนานกงสิงพูดว่า “สหายลู่ฝานแซะฉันอีกแล้ว ไปกันเถอะ เรายังมีเรื่องสำคัญต้องทำ”
พูดจบ หนานกงสิงผลักประตูเดินออกไป
ลู่ฝานเดินตามหลังหนานกงสิง เหมือนพ่อบ้านผู้ดูแลอย่างไรอย่างนั้น
ทั้งสองคนเพิ่งเดินออกมาถึงลานหน้าห้องนอน จู่ๆ หนานกงสิงเห็นคนรวมตัวกันที่นี่
สี่คนที่โดนลู่ฝานซัดเมื่อสองวันก่อนอยู่ในกลุ่มคนด้วย
เมื่อสี่คนนี้เห็นหนานกงสิงเดินออกมา พวกเขาอึ้งไปก่อน
จากนั้นทุกคนคำนับหนานกงสิงแล้วพูดว่า “คารวะองค์ชายใหญ่”
หนานกงสิงมองคนพวกนี้แล้วขมวดคิ้วเบาๆ
คนพวกนี้ไม่ใช่ลูกน้องเดิมของเขา เขาไม่รู้จักสักคน
หนานกงสิงชะงักไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ลุกขึ้นเถอะ”
ทุกคนลุกขึ้น ผู้ฝึกชั่วร้ายสี่คนนั้นเดินออกมาจากกลุ่มคน พูดด้วยใบหน้าเศร้าว่า “ในที่สุดเตี้ยนเซี่ยก็ออกมาสักที พวกเราคิดว่าเกิดอะไรขึ้นกับเตี้ยนเซี่ย!”
“เตี้ยนเซี่ย เกิดเรื่องใหญ่แล้ว ฝ่าบาทเรียกองค์ชายทุกคนไปที่สวนในวัง”
“เตี้ยนเซี่ย คำสั่งออกมาสามวันแล้ว เราอยากแจ้งเตี้ยนเซี่ยทันที แต่โดนเด็กป่าเถื่อนขวางอยู่ด้านนอก”
“ใช่ ไอ้เด็กนี่แหละ เขายังซัดเราด้วย!”
ทั้งสี่คนพูดกันไปมา ฟ้องพฤติกรรมไม่ดีของลู่ฝาน
ลู่ฝานได้ยินแล้วตลก สี่คนนี้สู้ไม่ได้แล้วจะใช้วิธีนี้เล่นงานเขาสินะ
ถ้าเป็นองค์ชายตัวปลอมคนก่อน ไม่แน่วิธีนี้อาจได้ผลก็ได้
แต่ตอนนี้……
หนานกงสิงพูดอย่างเย็นชาว่า “เรื่องสำคัญขนาดนี้ ทำไมพวกนายถึงไม่บอกสหายเงามืดล่ะ”
ทั้งสี่คนอึ้งไป เบิกตาโตมองหนานกงสิง
“สหาย……เงามืดเหรอ”
ทั้งสี่คนพูดอย่างสงสัย
หนานกงสิงพูดเสียงดังว่า “ใช่ วันนี้ขอแจ้งพวกนายอย่างเป็นทางการ คนข้างๆ ฉันคือสหายเงามืด ต่อไปพวกนายเจอเขาก็เหมือนเจอฉัน ถ้ากล้าไร้มารยาท ตายสถานเดียว!”
ทั้งสี่คนอ้าปากหวอ ตัวสั่นงันงก
จากที่พวกเขาได้ยิน นี่ไม่ใช่คำสั่งขององค์ชายประเทศฉิงเทียน แต่เป็นคำสั่งของหัวหน้าผู้ฝึกชั่วร้าย
เป็นคำสั่งที่น่ากลัวกว่ากฎหมายประเทศฉิงเทียน ถึงตายก็ไม่ได้ตายด้วยวิธีธรรมดา
เมื่อพูดจบ หนานกงสิงพูดว่า “ยังไม่นำทางไปอีก สายไปสามวันแล้วเนี่ย จะให้ฉันสายต่อไปเหรอ”
ทั้งสี่คนรีบขานรับ รีบไปเตรียมรถม้า
หนานกงสิงก้าวไปด้านหน้า ลู่ฝานเดินตามหลังเขาแล้วส่งกระแสจิตพูดว่า “สหายหนานกงดุดันมากเลย!”
หนานกงสิงส่งกระแสจิตตอบว่า “จำเป็นต้องทำแบบนี้”
ทั้งสองคนออกจากจวนองค์ชายใหญ่ ขึ้นรถม้าคันเดียวกัน
มังกรและหงส์ลากรถเหมือนเดิม เหาะขึ้นไปบนฟ้าไกล คนที่ควบคุมรถคือผู้ฝึกชั่วร้ายสี่คนนั้น ขึ้นมานั่งบนรถ ทั้งสี่คนส่งยิ้มสอพลอให้ลู่ฝานไม่หยุด “เทวทูตเงามืด ไม่กี่วันก่อนหน้านี้พวกเราบุ่มบ่าม โจวเข่อขออภัย”