ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1148 โลกมันแคบจริงๆ
ก็แค่สร้อยข้อมือ จะต้องขนาดนี้เลยเหรอ?
เส้นหมี่จึงหยิบขึ้นมาดู ：”ไม่เลวจริงๆ คุณนายทั้งสองคะ พวกคุณจะซื้อไหม? อันนี้ใช้ได้เลยค่ะ”
หา……….
เพียงแค่ประโยคนี้ บนใบหน้าของคุณนายทั้งสองคนก็เผยให้เห็นสีหน้าลำบากใจ
ส่วนคนอื่นที่ตำแหน่งหน้าที่สู้พวกเธอไม่ได้ก็ยิ่งหนักกว่า
เส้นหมี่ก็เข้าใจชัดเจนแล้ว
หลังจากที่เหลือบมองดูป้ายราคาของสร้อยข้อมือเส้นนี้ เห็นว่าก็แค่สองแสนกว่า เธอก็พูดตรงๆ มาหนึ่งประโยคว่า: “ในร้านพวกคุณมีกี่เส้น? นำมาให้คุณนายเหล่านี้คนละเส้น”
“หา?”
เสียงพูดจบลง ทั้งร้านก็เต็มไปด้วยเสียงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ
แม้แต่พนักงานขายคนนั้นก็เบิกตากว้างจ้องมองเธออย่างตกตะลึง : “หนึ่งคน……หนึ่งเส้นเหรอคะ?”
เส้นหมี่ตอบอย่างเรียบเฉย: “ใช่ ไม่ง่ายที่คุณนายเขาจะชอบกัน ก็ถือว่ามอบเป็นของขวัญพบหน้าให้พวกคุณก็แล้วกัน”
น้ำเสียงที่ชัดใสและนุ่มนวลฟังดูแล้วไม่เหมือนกับล้อเล่นเลยสักนิด
พวกคุณนายเหล่านั้นได้ยินแล้ว ถึงจะเชื่อว่าเป็นเรื่องจริง ทันใดนั้น หลังจากที่เห็นพวกเธอเกิดความปลื้มปีติดีใจพลุ่งพล่านขึ้นในหัวใจแล้ว พวกเธอก็รีบกรูกันเข้ามาอย่างตื่นเต้น
ก็ขาดเพียงแค่ก้มลงกราบขอบคุณคุณนายแห่งตระกูลเทวเทพคนนี้ที่มีอายุน้อยกว่าพวกเธอถึงหนึ่งรอบ
มันเกือบสามแสนเลยนะ!!
นี่คือของที่จะสามารถส่งให้ใครก็ตามตามใจอย่างนั้นเหรอ?
“คุณแสงดาว นี่……. จะรับไว้ได้ยังไงกันล่ะ? สร้อยข้อมือนี้แพงมากเลยนะ”
“ใช่ คุณแสงดาวทำให้คุณเสียเงินจำนวนมากขนาดนี้ได้อย่างไรกัน”
“ไม่เป็นไรค่ะ น้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ทุกคนไม่รังเกียจก็พอแล้ว”
เส้นหมี่ยิ้มเบาๆ อีกครั้ง จากนั้น ก็ยื่นบัตรธนาคารในมือให้ไป
ผู้หญิงเหล่านี้เห็นแล้ว ก็ต้องตกใจเป็นอันมาก ในตอนนั้น พวกเธอเหล่านั้นก็ตัดสินใจอยู่ในใจว่า ต่อไปนี้ในไวท์ พาเลซ ขอแค่พวกเธอยังอยู่ จะไม่ยอมให้ คุณแสงดาว คนนี้ถูกรังแกเป็นอันขาด!
อันที่จริงนี่ก็คือแผนการที่เส้นหมี่คิดไว้อยู่แล้ว
แต่ว่าเธอไม่ได้สนใจว่า ตอนที่เธอจ่ายเงินให้กับคุณนายเหล่านี้ ที่ชั้นสี่ของห้างสรรพสินค้าแห่งนี้ กลับมีดวงตาคู่หนึ่งที่กำลังเหลือบมองมาทางนี้อย่างนิ่งเฉย
“คุณบอกว่า เธอก็คือภริยาของวสุ?”
“ใช่ครับ คุณผู้หญิง”
ผู้ช่วยที่ติดตามอยู่ด้านหลังของคนคนนี้ ก็รีบตอบคำถามอย่างถ่อมตัวอยู่ข้างๆ ทันที
คนคนนี้ฟังแล้วก็ก้มลงมองอีกครั้ง เมื่อคนในร้านเครื่องประดับชั้นล่าง นำกล่องเครื่องประดับมอบให้กับในมือของพวกคุณนายภริยาเหล่านั้น ก็มีรอยยิ้มขึ้นบนใบหน้าที่สวยงามสง่าของคนคนนี้
ยิ้มอย่างสง่างามมาก
แต่กลับทำให้คนไม่รู้สึกถึงความอบอุ่นเลย
“เป็นสาวน้อยที่ฉลาดมาคนหนึ่ง ยังไม่ทันเริ่มก็รู้จักที่ซื้อใจคนไว้เรียบร้อยแล้ว”
“หา?”
ผู้ช่วยที่ยืนอยู่ข้างหลังเธอได้ยินก็ถึงกับอึ้งไป
“ซื้อใจคน? คุณผู้หญิง ไม่ใช่ว่าเธอซื้อเครื่องประดับกับคุณนายพวกนั้นเหรอ? เธอคงจะไปร่วมงานเลี้ยงคืนพรุ่งนี้ด้วย ก็เหมือนกับคุณนายเหล่านั้น”
“ใช่ไง พวกคุณนายเหล่านั้นก็เพื่อซื้อหน้าตาสำหรับงานเลี้ยงคืนพรุ่งนี้ แต่ เธอไม่ใช่”
คนคนนี้จ้องมองอย่างมีความหมายลึกซึ้งไปที่ชั้นล่างและพูดประโยคนี้
มันก็ไม่ใช่จริงๆ
เพราะว่า ผู้หญิงเหล่านั้นที่อยู่ชั้นล่าง เธอรู้จัก เครื่องประดับในร้านเครื่องประดับนั้น สิ่งของที่ดี มีพวกเขาไม่กี่คนที่ซื้อไหว
“พอแล้ว ไม่ต้องดูแล้ว ลองถามดูว่า คุณนายจิตรา นั่นถึงหรือยัง ให้หล่อนรีบมาช่วยฉันลองชุด”
เธอละสายตากลับมา หลังจากทิ้งประโยคนี้ไว้ก็หันหลังเดินเข้าไป
นี่คือรูปร่างหุ่นที่ดูดีมาก
ถึงแม้ว่าจะถูกเสื้อคลุมขนสัตว์สีน้ำเงินครามคลุมทับอยู่ แต่ฝีเท้าของเธอเดินเข้าไปอย่างสง่างาม สามารถดูออกได้ถึงความสง่างามและสูงศักดิ์ของเธอ
แค่ดูก็รู้ว่าไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาทั่วไป
ชั้นบน เส้นหมี่และคนอื่นก็ออกมาจากในร้านเครื่องประดับแล้ว
“คุณแสงดาว คุณจะไปที่ชั้นบนสุดไหม?”
“ชั้นบนสุด?”
เส้นหมี่เอียงหน้าไปมองพวกคุณนายภริยาเหล่านี้ที่มีความกระตือรือร้นต่อตัวเองมากขึ้น แล้วเงยหน้าขึ้นมองชั้นบน
ภริยาผู้กำกับ : “ใช่ ชั้นบนสุดคุณแสงดาว ฉันจะบอกคุณให้นะ ในห้างสรรพสินค้าพวกเราแห่งนี้ ของดีๆ ล้วนอยู่ที่ชั้นบนสุดทั้งนั้น เมื่อสักครู่ ฉันยังเห็นสุภาพสตรีหมายเลขหนึ่งของพวกเราเหมือนจะขึ้นไปแล้วด้วย”
“สุภาพสตรีหมายเลขหนึ่ง?”
คำพูดนี้ออกมา พวกผู้หญิงที่ยืนล้อมรอบ ก็ส่งเสียงอุทานกันออกมาทันที
เส้นหมี่เองก็รีบหันหน้ามาทันที
สุภาพสตรีหมายเลขหนึ่ง นั่นไม่ใช่ภริยาของเตชินทร์ที่เป็นผู้นำคนใหม่เหรอ?!!
“พวกคุณอย่ามองฉันสิ ฉันเห็นเธอขึ้นไปแล้วจริงๆ พาผู้ช่วยของเธอไปด้วย ถ้าพวกคุณไม่เชื่อก็ลองขึ้นไปหาดูสิ”
“……”
ไม่มีคนส่งเสียง
ก็ยิ่งไม่มีใครมีความคิดที่จะขึ้นไปหาสุภาพสตรีหมายเลขหนึ่งคนนี้จริงๆ
รวมทั้งเส้นหมี่
แต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่แย่ที่สุด สิ่งที่ทำให้เธอเสียใจที่สุดที่เลือกมาที่นี่ก็คือ ไม่นาน ในกลุ่มคนนี้ก็มีคนส่งเสียงอุทานอย่างตกใจออกมา
“พวกคุณดู คุณนายจิตรา กับ คุณนายสมศรี พวกเขาก็มาด้วย พวกเขามาหาสุภาพสตรีหมายเลขหนึ่งหรือเปล่า?”
“！！！！”
สิ้นเสียงประโยคนี้ พวกผู้หญิงที่นี่ต่างก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไป
เส้นหมี่ก็มองไปตามสายตาของพวกเธอด้วย เมื่อพบว่าในลิฟต์แก้วที่กำลังขึ้นไปชั้นบน ก็เห็นเป็นนายผู้หญิงที่เพิ่งเจอที่บ้านของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงทางทะเลเมื่อไม่นานมานี้จริงๆ ด้วย
รวมทั้ง ภริยาของเสนาธิการกระทรวงทหารอากาศที่เคยมีความขัดแย้งอย่างรุนแรงกับเธอมาก่อน
ใบหน้าเล็กๆ ของเธอก็ดูแย่มากถึงขีดสุด！
“คุณนาย นี่……..”
“ไปเถอะ กลับไปค่อยว่ากัน!”
เส้นหมี่ทิ้งมาแค่ประโยคนี้ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม จากนั้น เธอก็หันหลังเตรียมตัวจะกลับ