เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1798
ลู่ฝานไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แม้เขากินมุกเต๋า ก็ยังไม่ยกระดับขึ้นเร็วขนาดนี้เลย
นี่เหมือนพลังที่ได้มาฟรีๆ เลย!
แววตาประมุขประเทศฉิงเทียนเริ่มล่องลอย ระหว่างกำลังมึนงง ประมุขประเทศฉิงเทียนพูดว่า “ผู้ฝึกชั่วร้าย ถึงนายฆ่าฉัน ทำลายประเทศฉิงเทียน เป้าหมายของพวกนายก็ไม่สำเร็จหรอก พวกนายต้องพ่ายแพ้แน่นอน!”
ผู้อาวุโสซู่มั่นเห็นว่าพอประมาณแล้ว เธอสะบัดมือ มีดสั้นบนตัวประมุขประเทศฉิงเทียนลอยกลับมาทั้งหมด
เธอมองประมุขประเทศฉิงเทียนอย่างเฉยเมย “นายไม่เคยเรียนวิชาคำสาป แล้วก็ไม่เคยฝึกวิชาลิขิตฟ้า แต่มาบอกว่าฉันต้องพ่ายแพ้อย่างแน่นอนงั้นเหรอ”
มีดสั้นเพิ่งลอยกลับมา สีเลือดในโซ่หายไปจนหมด
ผู้ฝึกชั่วร้ายรอบๆ ล้มลงพื้น คนที่ยังยืนอยู่มีเพียงหนานกงสิงเท่านั้น
ซู่มั่นพยักหน้าให้หนานกงสิงแล้วพูดว่า “ไม่เลว เฉาจิน นายทำได้ดีมาก ดูเหมือนภารกิจครั้งนี้ นายคงต้องเป็นผู้นำแล้วล่ะ”
เพิ่งพูดจบ แสงสุดท้ายสว่างขึ้นบนตัวลู่ฝาน
จากนั้นลู่ฝานค่อยๆ ลุกขึ้นมา
ผู้อาวุโสซู่มั่นมองลู่ฝานแล้วพูดว่า “นายก็ทำได้ไม่เลวเหมือนกัน ฉันกลัวว่าจะเสียเปล่าสุดๆ”
ทันใดนั้นผู้ฝึกชั่วร้ายรอบๆ เพิ่งตั้งสติได้ ค่อยๆ ลุกขึ้นยืน
ผู้อาวุโสซู่มั่นปรบมือแล้วพูดว่า “เรียบร้อยแล้วก็ไปเถอะ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป พวกนายอยู่ในประเทศฉิงเทียน ไม่จำเป็นต้องใช้วิธีของผู้ฝึกชั่วร้ายแล้ว ต้องใช้วิชาปราณทรงพลังให้เยอะๆ เข้าใจไหม”
ผู้ฝึกชั่วร้ายขานรับแล้วคำนับ แต่ละคนพากันเดินโงนเงนออกไป
เห็นได้ชัดว่าถึงพวกเขาได้วิชาปราณทรงพลัง แต่ดูปรับตัวไม่ได้เลย
หนานกงสิงมองไปทางประมุขประเทศฉิงเทียน นัยน์ตามีความเศร้าโศก
ขณะนั้นมีเสียงเบาๆ ดังขึ้นข้างหูหนานกงสิง “อย่าเอะอะโวยวาย สิงเอ๋อร์ ฉันจำนายได้ คิดไม่ถึงว่านายจะปลอดภัยดี ดีมากๆ เลย ฉันตั้งใจถ่ายพลังให้นายเยอะหน่อย นายต้องใช้มันให้ดีนะ อย่าให้แผนของผู้ฝึกชั่วร้ายสำเร็จ ฉันจะบอกนายว่ามีโอกาสเป็นไปได้สูงว่าแผนของผู้ฝึกชั่วร้ายคือ……”
หนานกงสิงตื่นเต้นจนหน้าแดง ขณะกำลังจะส่งกระแสจิตตอบ ประมุขประเทศฉิงเทียนกลับส่ายหน้าเบาๆ
หนานกงสิงพยักหน้าเข้าใจ สงบสติอารมณ์แล้วเดินไปข้างนอก
ตอนเดินผ่านลู่ฝาน หนานกงสิงเงียบไม่พูดอะไร
ลู่ฝานก็อยากไปเหมือนกัน แต่ผู้อาวุโสซู่มั่นขวางหน้าเขาไว้
เมื่อเห็นว่าทุกคนไปหมดแล้ว ผู้อาวุโสซู่มั่นยื่นแขนขวาออกมาลูบแหวนตัวเองเบาๆ “นายชื่ออะไร”
ลู่ฝานตอบว่า “เงามืด!”
ซู่มั่นพยักหน้าเบาๆ “ชื่อนี้ไม่เลว แต่ไม่เหมาะกับนาย”
พูดจบ ผู้อาวุโสซู่มั่นหัวเราะเบาๆ แล้วหันหลังเดินออกไป
สีหน้าลู่ฝานเคร่งขรึมขึ้นเรื่อยๆ เขาแอบก่นด่าว่า “เวรเอ๊ย!”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดในตัวลู่ฝาน “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่เป็นอะไรไป”
ลู่ฝานตอบว่า “ฉันน่าจะเห็นแหวนเธอเร็วกว่านี้ เธอคือ……”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “แหวนทำไมเหรอ เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่มองอะไรออกเหรอ”
ลู่ฝานสูดหายใจลึกแล้วพูดว่า “แกไม่เห็นเหรอ บนแหวนสลักคำว่าชิงเซียว! ฉันนึกออกแล้ว เธอเคยเจอฉัน แล้วให้ป้ายฉันหนึ่งอัน ป้ายของจิตใจเต๋าสำนักมาร เธอคือเพื่อนของอาจารย์ฉัน ผู้อาวุโสชิงเซียวแห่งสำนักจิ่วเซียว!”