ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1173 เขากลับมาแล้ว
การก้าวเท้าของแสงดาวหยุดลง วินาทีนี้ ：“แต่ฉันไม่ชอบคุณ คุณเองก็รู้ ว่าไม่เคยเลย！”
“……”
ไม่มีเสียงใดแล้ว
คำพูดนี้พูดออกมาไม่เหลือที่ว่างสำหรับคำพูดใดแล้ว ทำให้ผู้ชายที่นั่งอยู่คนนี้รู้สึกเหมือนกับว่ามีอะไรบางอย่างปักเข้ามาอย่างรุนแรง จนแสงดาวเดินออกไปจากร้านกาแฟแห่งนี้ไปแล้ว
เขาไม่ได้ส่งเสียงอะไรออกมาอีกแล้ว
เรื่องเรื่องนี้ ช่างน่าเวทนาอย่างแท้จริง
แต่ว่า สำหรับแสงดาวแล้ว ไม่ได้มีอะไรไม่ดี ถ้าเธอพูดไม่ชัดเจน คนคนนี้ก็จะยังคงนำเธอไปเพ้อฝันอยู่ตลอดไป
เพียงแต่ว่า เธอคาดไม่ถึง หลังจากเธอออกมาแล้ว อุ้มหนูดาราไปเล่นกับเด็กๆที่สนามเด็กเล่นได้สักพัก ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่างแล้ว
“เส้นหมี่ คุณไปเรียกเด็กๆกลับมาเถอะ”
“อะไรนะ?”
เส้นหมี่ไม่ขยับตัว ประสาทสัมผัสที่มีต่อความผิดปกติรอบด้านไม่ได้ดีนัก
แต่เธอก็เป็นคนที่ฉลาดหลักแหลมคนหนึ่ง หันหน้ากลับไปมองผู้หญิงคนนี้แวบหนึ่ง รู้สึกได้ว่าสีหน้าของเธอนั้นผิดปกติแล้ว ทันใดนั้น เธอจึงเดินเข้าไปเรียกเด็กๆทั้งสามกับพี่ภาแล้ว
“ชินชิน รีบไปเรียกน้องชายกับน้องสาวกลับมา พวกเราต้องกลับกันแล้ว”
“ได้ครับ หม่ามี๊”
ชินจังว่าง่ายอย่างมาก ได้ยินว่าต้องกลับแล้ว ทันใด เขาก็วิ่งไปเรียกน้องชายกับน้องสาวแล้ว
หลังจากนั้นไม่กี่นาที เมื่อทุกคนได้มารวมตัวกันแล้ว ในตอนที่เส้นหมี่พาลูกทั้งสามกับพี่ภามาแล้ว กลับพบว่า แสงดาวกับลูกสาวพวกเธอที่เดิมทีนั่งอยู่ในบริเวณจุดพักผ่อนตรงนี้ก็ไม่เห็นแล้ว
“คนล่ะ?”
ทันใดนั้นสีหน้าของเธอเปลี่ยนไปทันที
พี่ภากระวนกระวายแล้ว รีบไปหารอบๆอย่างร้อนรน
ยังดี หลังจากเธอออกไป ก็มองเห็นแสงดาวที่กำลังอุ้มลูกอยู่พอดี ยืนอยู่ที่หน้าประตูห้างสรรพสินค้ามองอะไรบางอย่างอยู่ แววตาของเธอหรี่ลงเล็กน้อย ทั้งที่ยังอุ้มลูกอยู่ แต่ว่าบนร่างกายของเธอยังมีความระมัดระวังบางอย่างที่คนธรรมดาไม่มี
เธอกำลังทำอะไร?
พี่ภารีบวิ่งเข้ามาอย่างร้อนรน：“คุณหนูใหญ่ คุณกำลังทำอะไรอยู่? พวกเรานึกว่าคุณเกิดอะไรขึ้นแล้ว！”
“เปล่า แต่ว่า เมื่อสักครู่ฉันรู้สึกว่ามีคนกำลังจ้องมองพวกเราอยู่ พี่ภา ฉันรู้สึกว่ามีคนหมายหัวฉันแล้ว เรื่องเมื่อวาน ไม่ว่าคนพวกนั้นค้นพบแล้วนะ?”
แสงดาวมองเห็นคนที่ที่บ้านพามาด้วยแล้ว ตอนนี้ก็ไม่ปกปิดอะไร นำสิ่งที่ตัวเองรู้สึกได้ถึงความผิดปกติพูดออกมาแล้ว
คำพูดนี้พูดออกมา ใบหน้าของพี่ภาซีดขาวลงแล้วครึ่งหนึ่ง！
“เป็นไปได้เหรอคะ? เมื่อวานหลังจากที่คุณกับคุณชายม็อกโกได้ยอมรับกันและกันแล้ว ฉันได้บอกกับคุณชายของพวกเราแล้ว เขาก็ให้คนของตระกูลหิรัญชาของพวกเราไปเฝ้าอยู่ที่เรด พาวิเลี่ยนของคุณด้านโน้นแล้ว น่าจะไม่ใช่นะคะ”
“ไม่รู้ แต่ก็ระวังสักหน่อย！”
สุดท้ายแล้วแสงดาวทำได้เพียงบอกกล่าวออกมาหนึ่งประโยค
หลังจากนั้น เส้นหมี่เองก็พาลูกๆทั้งสามคนวิ่งตามมาอย่างกระหืดกระหอบ พวกเธอทั้งเจ้านายและสาวใช้ทั้งสองคนยังทำหน้าเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นสักนิด
สถานการณ์แบบนี้ ความจริง ถ้าเส้นหมี่รู้แล้ว พวกเขาเหล่านี้ ตอนนี้ถ้ายังมีแค่เธอคนเดียวที่ยังไม่รู้เรื่องอะไร
เธอคงจะโมโหเป็นอย่างมาก！
แต่ว่า เธอไม่รู้เลยว่า คนที่อยู่ในกลุ่มนี้ ความจริงแล้วคนที่มีอันตรายมากที่สุด ก็คือเธอ
เพราะว่า ข้อแรก ทักษะที่มี เธอยังเทียบแสงดาวไม่ได้เลย
ข้อสอง แสนรักนั่งอยู่ในตำแหน่งหัวหน้าสภาผู้แทนราษฎรแล้ว แน่นอนว่าเธอก็จะตกเป็นเป้าสายตาของคนเหล่านั้นแล้ว ไม่ว่าจะพูดอะไรจะทำอะไรต่างก็ถูกจ้องมอง
ดังนั้น เธอไม่รู้เรื่องอะไร กลับกันยิ่งเป็นธรรมชาติ สำหรับเธอแล้ว ก็ยิ่งดีกว่า
ยกตัวอย่างเช่น ตอนนี้เธอออกมา เดิมทีต้องการถามแสงดาวว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ทันใดนั้น มีคนรู้จักคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นมา หลังจากได้เห็นเธอแล้ว ยิ้มกว้างเดินตรงเข้ามาหาเธอ
วินาทีนี้สีหน้าความประหลาดใจของเธออีกทั้งไม่ได้มีปฏิกิริยากับเรื่องในเมื่อสักครู่สักนิด นั่นเป็นสีหน้าที่แสดงออกมาที่ดีที่สุดแล้ว
“คุณนายพิมล บังเอิญจังเลย? คุณก็อยู่ที่นี่?”
“ใช่ค่ะ คุณนายเทวเทพ เมื่อสักครู่เห็นหลังคุณแวบๆ ดังนั้นก็เลยเข้ามาดู คิดไม่ถึงว่า เป็นพวกคุณจริงๆด้วย”
ผู้หญิงวัยกลางคนที่เข้ามา สวมเสื้อโค้ตผ้าวูลสีน้ำเงินสว่างอันเป็นเอกลักษณ์ แต่ว่า ด้านในเปลี่ยนเป็นอีกแบบ เธอสวมกี่เพ้าสีดำเขียวชุดหนึ่ง
กี่เพ้าชุดนั้นเนื้อผ้าดีมาก เธอที่อายุเกินสี่สิบแล้ว รูปร่างยังคงดูดีสง่างาม
ไม่เสียชื่อคุณนายอันดับหนึ่ง
เส้นหมี่จึงต้องรับมือกับผู้หญิงคนนี้ก่อน
“อืม ได้ยินว่าที่นี่พึ่งจะมีสวนสนุกอาณาจักรแห่งเมืองหิมะพึ่งจะเปิดใหม่ พวกเด็กๆร้องอยากจะมากัน ก็เลยพามา ใช่แล้ว อิคคิว รินจัง พวกคุณรีบทักทายคุณป้าสิคะ”
“คุณป้าสวัสดี”
“คุณป้า คุณสวยมากเลย”
รินจังกับอิคคิวทั้งสองคน ปากน้อยๆเหมือนกับทาน้ำผึ้งมายังไงอย่างงั้น พูดอย่างมาอย่างหวานหยดย้อยทันที
มีเพียงชินจังที่นิสัยเหมือนกับแด๊ดดี้ หยิ่งทะนงอีกทั้งรูปหล่อๆยืนเท่อยู่อย่างนั้น
พิมล เป็นภรรยาของเตชินทร์ มองเห็นเด็กๆทั้งสามทั้งว่าง่ายทั้งรู้ความ ทันใดก็รู้สึกเบิกบานใจขึ้นมา
“เป็นเด็กดีจริงๆ คุณนายเทวเทพ ได้ยินมานานแล้วว่าเด็กๆทั้งสามของตระกูลเทวเทพทั้งฉลาดหลักแหลมและสวยหล่อกันทั้งนั้น ทั้งยังเป็นแฝดสาม วันนี้ได้พบเจอ จริงๆนะคะ อิจฉาพวกคุณจริงๆ”
คุณนายอันดับหนึ่งผู้นี้ ได้เห็นเด็กๆทั้งสามคนนี้แล้ว ปลื้มปีติขึ้นมาต่างไม่รู้ว่ามากแค่ไหน เดี๋ยวก็ลูบหัวน้อยๆ เดี๋ยวก็จับมือน้อยๆเอาไว้
ดีที่สุด ยังอยากจะลากเด็กๆทั้งสามไปซื้อของขวัญในทันที
เส้นหมี่：“……”
ยังไม่ทันจะได้พูดอะไร แสงดาวที่อุ้มลูกอยู่ด้านข้าง ได้ขวางอยู่ด้านหน้าของหลานชายหลานสาวแล้ว