ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1180 ตัวจริง
สิ่งเหล่านี้ พวกเขาลงทุนและลงแรงไปอย่างมากกับการสร้างขึ้นมา ระบบการป้องกันตัวแกนกลางทั้งหมดถูกพวกเขาโจมตีไปเกือบทั้งหมดแล้ว
ตอนนี้มองดูแล้ว สำหรับผู้ชายคนนี้ ไม่ต่างอะไรกับเกมของเด็กเล่นเลย
“ตอนนี้ผมสามารถแน่ใจได้แล้ว เขาไม่ใช่ลูกชายของวิบูลย์ คือคนที่ตายไปแล้วของตระกูลเทวเทพคนนั้น！”
เขานำเอาผลสรุปอันนี้พูดออกมาอย่างสั่นเทา
เพราะว่า ถ้าไม่ใช่ว่ารู้เรื่องเกี่ยวกับทหารดี คนธรรมดา ไม่มีทางสามารถทำลายสิ่งนี้ของพวกเขาได้อย่างง่ายดายแบบนี้
ในดวงตาของคนคนนี้แสดงความเคียดแค้นและมีแรงอาฆาตออกมา เร่ิมที่จะแคปหน้าจอภาพจากกล้องวงจรปิดอย่างบ้าคลั่ง เตรียมเอาสิ่งที่อยู่ในจออันนี้ ทำให้คนคนด้านนอกได้เห็นตัวจริง
“ตึง——”
ในตอนนี้ บ้านหลังนี้ของเขาถูกคนถีบประตูเข้ามาแล้ว
เขาหันหน้าไปมองในทันใด
“แก？！！”
“คิดอยากจะแคปภาพ? ดี ฉันให้คุณแคป！”แสงดาวมือหนึ่งอุ้มลูกเอาไว้ มือหนึ่งยกเก้าอี้ขึ้นมาฟาดลงไปบนศีรษะของคนคนนี้อย่างรุนแรง
ยังไงเสียหนูดาราของเธอ เธอได้ห่อใบหูน้อยของเธอเอาไว้แล้ว เธอไม่ได้ยินหรอก
คนคนนี้ไม่เคยเห็นผู้หญิงที่ไหนจะกล้าหาญขนาดนี้ ในตอนแรกจึงไม่ได้ป้องกันตัว ทันใดนั้นศีรษะแตกเลือดไหลออกมาแล้วล้มลงไปบนพื้นแล้ว
แสงดาวได้เห็นสถานการณ์แล้ว ผลักเขาไปไว้อีกด้าน มองไปบนหน้าจอสีฟ้ามากมายเหล่านี้แวบหนึ่ง เธอก็ทุบลงไปอีกครั้ง ไม่นาน เครื่องมือต่างๆที่อยู่ในห้องนี้ก็ถูกเธอทำลายอย่างสิ้นซากแล้ว
ยังคิดอยากจะดูความเคลื่อนไหว?
ไม่มีทางซะหรอก！
ภารกิจเสร็จสิ้น หญิงสาวพอใจอย่างมาก อุ้มลูกสาวเดินออกไปจากบ้านหลังนี้แล้ว
“คุณตั้งใจใช่ไหม?”
คาดไม่ถึงอย่างมาก เธอพึ่งจะเดินออกมา ด้านนอกกลับมีคนกลับมาแล้ว เห็นเธอเดินออกมาจากบ้านหลังนี้ เขาค่อยๆก้าวเข้ามา เหมือนกับปีศาจที่ออกมาจากนรกยังไงอย่างงั้น ใบหน้าอึมครึมไปหมดเดินบีบเข้ามาทางเธอ
แสงดาวถอยไปก้าวหนึ่ง
“ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดอะไร คุณให้คนจับตัวฉันมาที่นี่ ฉันยังไม่สามารถต่อต้านได้อีกเหรอ?”
“ต่อต้าน?”
นำ้เสียงของคนคนนี้ทั้งเล็กทั้งแหลม ยิ้มออกมาท่ามกลางความมืดทันที อึมครึมอย่างมาก เหมือนผีร้ายที่โผล่ออกมาจากหลุมศพบนภูเขา
“จริงสิ ผมต่างลืมไปเลย คุณคือแสงดาวที่ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาก็รุนแรงเสมอ ทำไมตลอดทางที่เดินมา ถึงได้ว่าง่ายเชื่อฟังอย่างนั้นล่ะ? ยังมีลูกสาวอยู่ด้วย คุณจึงไม่แม้แต่จะต่อต้าน”
“……”
หนึ่งวินาที แสงดาวโอบลูกสาวเอาไว้ เตรียมที่จะทำการต่อสู้เอาไว้ดีแล้ว
พูดได้ว่าในไม่ช้า ผู้ชายคนนี้ก็ตะครุบเข้ามาหาเธออย่างกับงูพิษตัวหนึ่ง ความเร็วนั้น ด้วยความสามารถของเธอ กลับไม่ได้รู้สึกตัวเลย
แต่ว่า ยังดี ในขณะที่เขาตะครุบเข้ามานั้น ด้านหลังของเธอ มีเงาดำสองสามร่างปรากฏตัวขึ้นมาแล้ว
เห็นเพียงพวกเขาล้อมเอาไว้ที่ด้านหลังของเธอแล้ว ทันใดก็เริ่มต่อสู้กับคนชั่วคนนี้ขึ้นมา！
“คุณหนูใหญ่ คุณรีบพาลูกหนีออกไป คนของท่านประธานได้เข้ามาแล้ว ยังมี คุณชายม็อกโกยังโจมตีอยู่ที่ไหล่เขา”
“โอเค！”
แสงดาวได้ยินแล้ว ทันใดก็อุ้มลูกวิ่งออกไปทางด้านข้างแล้ว
ไม่ผิดหรอก เธอจงใจ
ทุกอย่างที่เกิดขึ้น เธอต่างจงใจ ตั้งแต่เธอต้องการไปซื้อแพมเพิร์สให้ลูกสาว เธอจงใจเดินเล่นอยู่ในห้างสรรพสินค้า ดึงดูดคนเหล่านี้ออกมาให้ส่งข้อความหาเธอในนามของภาสดร
ทั้งหมดทั้งมวลต่างเป็นความจงใจของเธอ
ทว่าทั้งหมดนี้ ต่างเป็นหมากกระดานใหญ่ของแสนรักน้องชายเธอ
แต่ว่า ในตอนแรก เธอเสนอตัวว่าจะเป็นเหยื่อ น้องชายของเธอไม่ยอม เขาไม่อยากให้เธอเสี่ยงอันตราย ยิ่งไม่ยินยอมให้หลานสาวของเขาที่พึ่งจะสามเดือนไปยังสถานที่ที่อันตรายขนาดนั้น
แต่ว่า เธอยืนหยัดแล้ว
เพราะว่า เธอเกลียดพวกคนเหล่านี้มาก พวกมันเกือบจะปลิดชีวิตคนรักของเธอแล้ว ก็คือพวกมันเกือบจะทำลายตระกูลเทวเทพของพวกเขาให้ตายอนาถ
ดังนั้น แน่นอนว่าเธอต้องเข้าร่วม ถือว่าเป็นคนของตระกูลเทวเทพคนหนึ่ง ก็ต้องมีส่วนรับผิดชอบ
หลังจากนั้น เธอจึงแสดงละครมาทั้งวัน
แสงดาววิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว จุดมุ่งหมาย วิ่งไปให้ถึงเชิงเขาด้านล่าง
แต่ว่า เธอคิดไม่ถึงว่า เธอยังไม่ทันจะได้วิ่งออกมาจากบ้านไม้หลังนั้นเลย ด้านหลัง ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงกรอบแกรบของกระดูกที่ถูกบิดให้ขาด เธอหันกลับไปในทันใด
“！！！！”
ชายชุดดำคนหนึ่งศีรษะของเขาถูกบิดจนขาดออกจนไร้เรี่ยวแรงแล้ว
ทว่าคนคนนี้ เป็นคนที่บอกให้เธอรีบวิ่งหนีไปในเมื่อสักครู่
นิ้วมือของแสงดาวกำแน่นจิกลงไปจนเลือดออกแล้ว！
“รีบวิ่ง คุณหนูใหญ่ รีบวิ่งหนีไปสิ——”คนที่เหลือสองสามคน อยู่ที่นั่นตะโกนออกมาอย่างสุดเสียง
ขอบตาของแสงดาวร้อนผ่าวอย่างหนักแล้ว
เธอกัดฟันเอาไว้ ภายในอกของเธอระส่ำระสายอย่างรุนแรง แต่ในที่สุด เธอมองไปที่คนเหล่านั้นแวบหนึ่ง ทำใจแข็งแล้วหันหลังกลับออกมา หลังจากนั้น วิ่งตรงไปทางด้านหน้าอย่างสุดชีวิต
คนของดราก้อน แชนท์ ความจริงแล้วต่างเป็นมือดีอันดับหนึ่งทั้งนั้น
แต่ว่า พวกเขากลับด้วยน้ำมือของคนคนนี้ ถูกหักคอไปอย่างง่ายดาย สามารถรู้ได้ทันทีเลยว่า โรงน้ำชาเองก็เป็นสถาบันที่น่ากลัวแห่งหนึ่ง
แสงดาวอุ้มลูกก้มหน้าก้มตาวิ่งอย่างบ้าคลั่ง
แต่ว่า เธอก็ยังไม่สามารถหนีรอดไปจากเงื้อมมือของคนคนนี้ได้
เพราะว่า ในตอนที่เธอจะวิ่งออกไปจากใจกลางหุบเขาแห่งนี้ ต่างมองเห็นคนที่มารอรับเธออยู่ด้านล่างแล้ว เสียงลมดังสนั่นจากด้านหลัง เธอถูกจับตัวจากพื้นดินลอยขึ้นไปในกลางอากาศแบบนี้แล้ว