ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1181 ทำไมต้องไปยุ่งกับไอ้คนบ้าคนนั้นด้วย?
ในทันใดนั้น สิ่งเดียวที่เธอทำได้ ก็คือโยนลูกที่อยู่ในอ้อมกอดออกไปแล้ว
“คุณหนูใหญ่——”
“อุแว้——”
เสียงร้องของทารกน้องที่ถูกรับเอาไว้ เสียงถอนลมหายใจเฮือกใหญ่ของดราก้อน แชนท์ ดังขึ้นมาในเวลาเดียวกัน
กว่าม็อกโกและคนอื่นๆจะตามมาถึงที่นี่ แสงดาวพร้อมทั้งผู้นำของโรงชา ต่างก็ไม่เห็นแม้เงาแล้ว เขาเหมือนกับวิญญาณยังไงอย่างงั้น พาคนเป็นๆหายตัวไปด้วย กลับหายตัวไปต่อหน้าต่อตาพวกเขา
“ค้นหา！ต่อให้ต้องขุดดินสามฟุตก็ต้องขุดออกมาให้ได้！！”
ชายหนุ่มโมโหอย่างขีดสุด มองไปในความมืดของหุบเขา เหมือนกับคนบ้าที่เสียสติไปแล้ว
——
เดอะวิวซี
แสนรักที่กำลังรอข่าวคราวอยู่ ได้ฟังสถานการณ์ที่เกิดขึ้นอันนี้แล้ว ทันใดนั้น ในนัยน์ตาดำแสนสวยทั้งสองข้างของเขาก็แสดงความอาฆาตออกมาอย่างเข้มข้น และก็กำหมัดแน่นกระแทกลงไปบนโต๊ะอย่างแรง
“ฆ่ามันซะ！ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ทุกคนที่พวกเราสืบทราบมาแล้วว่ามีเหรียญเกียรติยศเหล่านั้น แม้แต่คนเดียวก็ไม่ต้องเหลือเอาไว้ ทั้งหมดต่างขจัดไปให้สิ้นซาก！”
“รับทราบ คุณชายเล็ก！”
เดอะวิวซีออกปฏิบัติการกันกลางดึก
นี่เป็นค่าราคาที่มาล่วงเกินคนบ้า
พูดจริงในขณะที่เดินหมาก คุณล่วงเกินใคร ก็อย่าได้มาล่วงเกินคนบ้าคนนี้จริงๆ เพราะว่าความบ้าของเขา น่ากลัวเกินกว่าที่คุณคิดเอาไว้เสมอ คุณหวังว่าเขาจะเดินหมากกับคุณดีๆ งั้นก่อนอื่นก็อย่าได้ไปทำให้เขาโมโห
คืนนี้ ในเมืองหลวงเลือดสาดกระจาย
ไม่ใช่ว่าใช้มีดใช้ปืนฆ่าคนจริงๆ แต่ว่า ความน่ากลัวของภัยพิบัติครั้งใหญ่ในชั่วข้ามคืนที่กําลังจะถอนรากถอนโคน กลับน่ากลัวยิ่งกว่าการที่ใช้มีดใช้ปืนจริงๆเสียอีก
“นายพลบัญชร ไม่ดีแล้ว เรื่องที่คุณหาคนมายื่นฟ้อง คุณจิตรากับคุณสมศรีสองคนนี้ถูกเปิดเผยออกมาแล้ว”
“อะไรนะ?”
“ยังมี เรื่องที่คุณเข้าร่วมโรงงานอุตสาหกรรมทหารก็มีคนรู้เข้าแล้ว จดหมายคำร้องได้ยื่นไปถึงมือของท่านผู้นำไวท์ พาเลซแล้ว ด้านในยังแนบเอกสารที่คุณไปมาหาสู่กับรัฐบุรุษอาวุโสเอาไว้ด้วย”
“！！！！”
ยังกำลังวางแผนการใหญ่ในอนาคตกลับกลายเป็นว่าทลายลงมาแล้ว
รัฐบุรุษอาวุโสก็คือเหรียญเกียรติยศที่9
หลังจากนั้น คือเหรียญที่8 เหรียญที่7 เหรียญที่6……
ในคืนนั้น อิสริยาภรณ์สิบดาว นอกเหนือจากเหรียญที่แสนรักลงมือทำลายไปด้วยตัวเองที่บีเอสนั้น มีสี่เหรียญที่ถูกทำลายลงแล้ว อย่างรวดเร็ว ไอ้พวกแก่ไม่ตายเหล่านั้นคิดไม่ถึง พวกเขายังต่างเพ้อฝัน ภัยพิบัติอันร้ายแรงก็ได้มาถึงแล้ว！
“ไอ้คนบ้าคนนี้ เขาทำยังไงกันแน่? ในมือของเขาทำไมถึงได้มีหลักฐานของพวกเราตั้งมากมาย?”
“ไม่ทราบครับ ไม่มีใครรู้ว่าเขาทำอย่างไร เขาแสร้งบ้าแสร้งโง่อยู่ที่ไวท์ พาเลซทุกวัน พวกเรายังนึกว่าเขาเป็นเพียงพวกไร้ประโยชน์ แต่คิดไม่ถึง ในตระกูลเทวเทพ จะมีคนบ้าแบบนี้ปรากฏตัวขึ้นมาคนหนึ่ง！”
“นั่นเป็นเพราะว่าพวกคุณโง่！！เขาเป็นถึงลูกชายของขุนนาย เขาจะกลายเป็นคนไร้ประโยชน์ได้อย่างไร? พวกคุณมันโง่เง่า！！”
“……”
ทุกคนต่างโมโหจนจะเป็นบ้าแล้ว
ตอนนี้พวกเขาต่างอยากจะพุ่งไปที่เมืองหลวง นำเอาไอ้คนบ้าคนนี้มาสับให้เป็นหมื่นชิ้น！
แต่ว่า ก็เป็นไปไม่ได้แล้ว หลังจากคืนนี้ไป คนที่จะถูกสับเป็นหมื่นชิ้น ก็คือพวกเขา ถึงเวลานี้ พวกเขาพึ่งจะตาสว่างขึ้นมา ตั้งแต่แรกเริ่ม พวกเขาไม่ควรที่จะโจมตีตระกูลเทวเทพ
“เป็นความคิดของใครกันแน่? หา? คนมุทะลุอย่างไชยันต์ หลายปีมาแล้ว ยังไม่ขัดขวางพวกเรา ใครสมองมีปัญหากันแน่? ยังคิดอยากจะจัดการเขา?”
“……”
ไม่มีคนตอบคำถามนี้
เพราะว่า นี่ไม่ใช่แค่คนเดียว ทว่าเป็นพวกเขาทั้งกลุ่ม
ความโลภของมนุษย์ไม่มีที่สิ้นสุด เมื่อคุณได้ลิ้มลองความหอมหวานแล้ว คุณยิ่งอยากจะได้มากขึ้นเรื่อยๆ ยกตัวอย่างเช่นพวกเขา ในแรกเริ่ม เพียงแค่อยากจะหาเงินนิดหน่อย
แต่ว่าต่อมา กระเป๋าคาดเอวของพวกเขาป่องแล้ว เป็นธรรมดาก็ต้องอยากมีอำนาจด้วย
ทว่าอำนาจสิ่งนี้ ในเมืองหลวงคนที่เบื้องบนมีเพียงหนึ่งเดียวแต่เบื้องล่างมีเป็นหมื่น อีกทั้งยังควบคุมทหารทั้งสามเหล่าทัพ ก็คือตระกูลเทวเทพไม่ใช่เหรอ?
ในคืนนี้ทุกคนต่างเสียใจภายหลังกันแล้ว
เช้าวันต่อมาหลังจากแสนรักได้ “ฆ่าล้างบาง”ครั้งใหญ่ ได้รับที่อยู่ของรังของผู้นำโรงน้ำชาที่จับตัวแสงดาวไปแล้ว ยังมีวิธีการอยู่บ้างพอที่จะหาตัวเขาเจอ
ดังนั้น ดูสิ นี่คือธรรมชาติของมนุษย์
แสนรักให้ม็อกโกไปแล้ว เพราะเวลานี้เขาใกล้บ้าคลั่งขึ้นมาทุกทีแล้ว
แต่ว่า พวกเขาทั้งสองต่างคิดไม่ถึง ในตอนที่ม็อกโกได้รับที่อยู่ที่สามารถตามหาสถานที่แห่งนั้นได้ กลับเป็นเมืองAแห่งนั้น
ในวิลล่าสีขาวนวล สวนดอกไม้ด้านหน้าต่างเต็มไปด้วยวัชพืชแล้ว พวกมันต่างกลืนกินดอกไม้ที่สวยงามที่มีอยู่เดิม ทำให้กลายเป็นเหมือนสวนที่ถูกทอดทิ้ง ประตูแกะสลักบานใหญ่ยังเปิดเอาไว้อย่างมักง่าย แสดงให้เห็นถึงสิงโตหินที่อยู่ด้านในนั้นถูกปกคลุมเต็มไปด้วยฝุ่นละออง ยังมีประตูวิลล่าที่เปิดแง้มเอาไว้ มองเข้าไป เป็นภาพที่แสดงให้เห็นว่าไม่ได้พักอยู่เป็นเวลานานแล้ว
ม็อกโกเข้ามาแล้ว เขามองไปรอบด้านอย่างละเอียด เดิมทีคิดอยากจะเข้าไปดูในวิลล่าสักหน่อย
แต่ทันใดนั้น ในโรงรถของวิลล่าแห่งนี้ เหมือนกับว่ามีเสียงทุบตี “เก้งก้าง”ดังขึ้นมา อีกทั้ง ยังมีเสียงของสว่านไฟฟ้าใช่หรือไม่
นี่คือ?
คิ้วเข้มของเขาขมวดขึ้นมา ในทันใด เขาลงมาจากขั้นบันไดแล้ว เปลี่ยนเป็นเดินไปที่โรงรถอย่างรวดเร็ว
“เสร็จแล้ว ยังเหลือล้ออันสุดท้าย ติดตั้งเสร็จ รถที่คุณต้องการก็เรียบร้อยแล้ว”
น้ำเสียงอบอุ่นอีกทั้งแฝงไปด้วยความเขินอาย ดังออกมาจากโรงรถแห่งนี้ อีกทั้งยังคุ้นเคยอย่างมาก เหมือนกับว่า ฉากฉากนี้ เหมือนกับหนึ่งปีก่อนที่เคยเกิดขึ้นยังไงอย่างงั้น