ผู้หญิงอีกสองคนพอได้ยินอย่างนั้นก็พุ่งเข้ามา สามคนรุมกันตบตีหม่าหลันยกใหญ่
ทั้งออกหมัดออกขาราวกับฟรีไม่เสียเงิน ระดมไปที่ตัวหม่าหลันรัวๆ จนหม่าหลันร้องโอดโอยไม่หยุด
ที่จริงทั้งสามคนเป็นคนที่เฉินจื๋อข่ายส่งมาสั่งสอนหม่าหลัน เพื่อทำให้หม่าหลันเชื่อสนิทใจว่าเธอทำให้ทุกคนลำบากกันหมด
แบบนี้ พอเธอออกจากคุกไป ก็จะไม่กล้าไปอวดดีกับเย่เฉินอีก
ตอนนี้หม่าหลันโดนตบตีจนกลิ้งไปมาบนพื้น เสียงร้องโหยหวนขอร้องไม่หยุด
คนอื่นเดิมยังวิ่งกันอยู่ พอได้ยินเสียงร้องโหยหวน พากันหยุดหันมามองตะลึง แต่ละคนสีหน้าตกตะลึง
ถึงจางกุ้ยเฟินจะเคยตบหม่าหลัน แต่ก็ไม่รุนแรงเท่าสามคนนี้ นี่ไม่ต่างอะไรกับจะตบให้ตายเลย…
เห็นได้ชัดว่า สามคนนี้ต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่
“ไอ้โย่ อนาถมาก อนาถจริงๆ!” จางกุ้ยเฟินอดถอนหายใจไม่ได้ “หม่าหลันโดนตบจนตัวกลมบวมไปหมดแล้ว…ฉันยังอดเห็นใจเธอไม่ได้เลย…”
ส่วนนายหญิงใหญ่เซียวเห็นหม่าหลันโดนตบตีรุนแรงขนาดนั้น กลับหัวเราะร่า พูดเสียงดังว่า “ดีจริงๆ ตบยัยนั่นให้ตายไปเลย เอาแรงๆ ตบจนพูดไม่ได้ไปเลย!”
เซียวเวยเวยก็ปรบมือรัวๆ หัวเราะว่า “เอาเลย! ตบแรงๆ! ตบหน้าไปเลย! เอาให้หน้าแหกเลย!”
ตอนนี้ หญิงหน้าบากเห็นหม่าหลันโดนตบไปพอประมาณแล้ว เลยเอ่ยปากบอก “เอาล่ะ เก็บชีวิตมันไว้ก่อน ไม่งั้นตบมันตายไปตอนนี้ ต่อไปอีกยี่สิบปีจะแก้แค้นกับอะไรล่ะ?”
อีกสองคนถึงหยุดมือ
หม่าหลันหน้าเขียวปูดโปน ร้องโหยหวนบนพื้น รู้สึกเหมือนตัวเองใกล้จะตายแล้ว
หญิงหน้าบากเดินมายืนตรงหน้าเธอ พูดเสียงเย็นว่า “ฉันจะบอกแกให้ เวลาดีๆของแกยังอีกนาน นี่เป็นกรรมของแก รอไปก่อนเถอะ ฉันจะทำให้แกอยากตายก็ตายไม่ได้ จะอยู่ก็อยู่ไม่ได้!”
หม่าหลันตกใจจนร้องไห้โฮ
ความลำบากที่บัตรดำของเย่เฉินใบนั้นนำพามาให้ตัวเธอ มันน่าอนาถมากซะยิ่งกว่าด่านฝ่าฟันอรหันต์มากมายที่พระถังซำจั๋งต้องเผชิญซะอีก
ตั้งแต่เธอขโมยบัตรดำใบนั้นจนถึงตอนนี้ ไม่โดนตบก็โดนชก โดนตบเสร็จก็โดนอดข้าวต่อ พออดข้าวเสร็จก็หนาวสั่นด้วย หนาวสั่นเสร็จโดนราดน้ำเย็นจัดใส่ต่อ ราดน้ำเย็นจัดเสร็จยังต้องนอนในห้องน้ำ…
มันเป็นโศกนาฏกรรมของมนุษย์ชัดๆเลย
หญิงหน้าบากเห็นหม่าหลันนอนแบบบนพื้นร้องไห้ไม่หยุด ก็เตะเธอเข้าอีกที แค่นเสียงหึ “ยังร้องอีก ร้องอีกจะเลาะฟันแกออกมาให้หมดเลย!”
หม่าหลันถึงหุบปากเงียบ ไม่กล้าส่งเสียงอะไรอีก เธอฟันหน้าหักไปสองซี่แล้วบวกกับฟันด้านในอีกซี่ ตอนนี้ถ้าโดนเลาะฟันหมดปากอีก งั้นต่อไปเธอจะอยู่ได้ยังไงล่ะ!
หญิงหน้าบากเห็นเธอไม่กล้าส่งเสียงอะไรอีก ก่อนยิ้มเย็นว่า “เอาล่ะ ไสหัวไปได้แล้ว”
หม่าหลันโล่งอก ถึงจะโดนตบจนลุกไม่ขึ้น แต่ก็ยังพยายามใช้มือค่อยๆคลานออกไป เพื่อหนีห่างจากผู้หญิงสามคนนี้ให้มากที่สุด
รอจนหม่าหลันโดนตบเสร็จ ผู้หญิงสามคนนั้นก็ไปแล้ว ตอนนี้จู่ๆผู้คุมสองคนก็ปรากฏตัวขึ้น กวักมือเรียกจางกุ้ยเฟินมา หามหม่าหลันกลับห้องขัง
ถึงจางกุ้ยเฟินจะไม่ชอบหม่าหลันเอามากๆ แต่พอเห็นสภาพของหม่าหลันแล้ว ก็อดเห็นใจขึ้นมาไม่ได้
ดังนั้น เธอที่มีร่างกายกำยำ เลยยกตัวหม่าหลันขึ้นมาด้วยตัวคนเดียวไปยังห้องขัง
คนอื่นเดินตามหลัง คิดกันต่างๆนาๆ
———