บทที่ 1195 ใครเป็นคนกำหนด

ยัยหมอวายร้ายที่รัก

ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1195 ใครเป็นคนกำหนด

แต่ตอนนี้หลังจากที่เขานั่งลงบนเบาะทรงกลมแล้ว เขาได้กลิ่นธูปที่ใช้จุดบูชาพระในวัดแห่งนี้ ตาก็มองไปยังพระสงฆ์ที่กำลังนั่งท่องบทสวดอยู่ในใจอยู่ฝั่งตรงข้าม

“โยมมองอะไร”

“เปล่าครับ”

เขาเบนสายตามองไปทางอื่นอย่างไม่เป็นธรรมชาติ

พระที่กำลังท่องบทสวดนั้นยิ้ม

ท่านวางลูกประคำที่อยู่ในมือลง แล้วก็เริ่มพินิจมองชายหนุ่มคนนี้อย่างจริงจัง

หน้าตาดี ซึ่งผู้ชายที่หน้าตาคล้ายผู้หญิงเป็นอะไรที่พบได้น้อย หน้าตาคล้ายผู้หญิงที่ว่ามา ไม่ได้บอกว่ารูปร่างหน้าตาเขาคล้ายผู้หญิง แต่เป็นลักษณะภายนอกตามตำราวิชาพยากรณ์ลักษณะบุคคลคือชายลักษณ์อ่อนโยนดุจหญิงอรอนงค์

ลักษณะหน้าตานี้ปกติแล้วจะหมายถึงความดุดันของผู้ชาย แต่ในขณะเดียวกันก็มีความอ่อนโยน แต่ความอ่อนโยนนี้กลับไม่ใช่ความอ่อนโยนแบบผู้หญิง แต่ความละเอียดรอบคอบ ความสุขุมที่มีมากมายของเขา เหมือนทะเลลึก คนแบบนี้ยังพบได้อีกหรอ?

พระผู้เฒ่าเก็บสายตาแล้วพูดขึ้นว่า “ดูเหมือนว่าโยมจะมาวัดนี้เป็นครั้งแรก”

แสนรัก “ครับ”

พระผู้เฒ่า“แล้วที่โยมมาในครั้งนี้เพื่ออยากที่จะไหว้สักการะหรืออยากอธิษฐานขออะไรจากพระองค์ท่านหรือเปล่า?”

อธิษฐานหรอ?

แสนรักที่ไม่เชื่อเรื่องนี้ ปฏิเสธทันควันว่า “เปล่าครับ!”

พระผู้เฒ่ายิ้มอย่างใจดี “ไม่มีจริงๆหรอ คนเรามีเรื่องให้โลภโกรธเกลียดโมโห ถ้าโยมไม่มีจริงๆ โยมจะมาที่นี่ทำไมล่ะ โยมไม่อยากให้คนที่โยมรักอยู่เป็นสุขหรอ แล้วไหนจะยังคนที่เป็นห่วงเป็นใยโยม เคยช่วยเหลือโยม โยมไม่อยากให้เขามีความสุขหรอ?”

น้ำเสียงของพระผู้เฒ่าดูราบเรียบ แต่ทว่ากลับจี้ใจดำ

แสนรักรู้สึกพาลโกรธเอาดื้อๆ ผ่านไปครู่ใหญ่ๆก็ได้ยินเขาพูดด้วยสีหน้าอึมครึมว่า “มีประโยชน์ด้วยหรือครับ?”

“มีประโยชน์สิโยม การขอพรจากพระ ไม่ใช่ว่าเป็นการขอให้ท่านแปลงกายลงมาช่วยโยมจริงๆ แต่ว่าเป็นการขอใจของโยมเอง โยมหวังให้พวกเขาอยู่เย็นเป็นสุข โยมก็จะพยายามทำมันให้ได้ ในทางเดียวกันเมื่อพวกเขาอยู่เย็นเป็นสุขแล้ว ความวุ่นวายที่อยู่ในสายตาของโยมก็สงบลงแล้วไม่ใช่หรอ?”

“…….”

ถึงตอนนี้ความหน่วงนัยน์ตาของชายที่ฉลาดที่สุดก็ลดลงไป!

สงบลงหรอ?

ขนาดจุดนี้ท่านยังมองหรอ?

เขาจ้องมองพระผู้เฒ่าท่านนี้ ในที่สุดนัยน์ตาของเขาสั่นคลอนไปมาเหมือนคลื่นลูกใหญ่

“ท่านแน่ใจนะว่ามันจะสงบลง?”

“แน่ใจ เพราะโยมเป็นคนที่มีเมตตาต่อผู้อื่น รักชาติรักบ้านเมือง มันจะต้องสงบลงอย่างแน่นอน”

“……”

แสนรักไม่พูดอะไรต่อ

——

ข้างนอกโบสถ์ เส้นหมี่กับแสงดาวคนทั้งสองก็อุ้มเด็กจุดธูปไหว้พระ

เส้นหมี่ “ทำไมพี่ถึงเอาลูกมาด้วยกะทันหันล่ะ ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าพี่จะเชื่อเรื่องแบบนี้ ถ้าให้พูดตามนิสัยพี่”

เธออุ้มเด็ก มองเธอไปหยิบธูปสามดอกมา นั่งคุกเข่าไหว้ต่อหน้าเจ้าแม่กวนอิม ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกแปลกใจ

คุณผู้หญิงตระกูลหิรัญชาแห่งเมืองAไม่ใช่คนที่นับถือศาสนาเลยจริงๆ

แต่ตอนนี้เธอได้คุกเข่าลงบนเบาะทรงกลม สิบนิ้วประนมพร้อมธูปสามก้าน จังหวะที่ก้มกราบนั้นดูศรัทธาใจจริงจนถึงขนาดหลับตา

เส้นหมี่ “…..”

ก็อุ้มเด็กมองมายังเธอ

จนกระทั่งเธอเอาธูปสามก้านนั้นปักลงไป เลยได้ยินเธอพูดขึ้นว่า “อธิษฐานให้เขาน่ะ”

เส้นหมี่ชะงัก

ไหว้เจ้าแม่กวนอิมองค์เล็กองค์ใหญ่ที่อยู่ในวัดเป็นเพื่อนเธอรอบนึงแล้ว คนทั้งสองอุ้มเด็กออกมาก็เห็นต้นเมเปิลแดงที่สูงตระหง่านอยู่นอกวัดนั่น มีผู้ชายคนนึงกำลังคุยกับสามเณรที่กวาดใบไม้อยู่

“โยม ทำไมโยมไม่เข้าไปจุดธูปไหว้พระล่ะ?”

“ผมไม่ไปครับ ภรรยาผมอุ้มลูกเข้าไปแล้ว หลวงพี่ สถานที่นี้ต้องซ่อมแซมหน่อยแล้วนะครับ ใกล้จะพังแล้ว ต้องก่อฐานขึ้นมาใหม่”

ทั้งๆที่พาภรรยาและลูกมาไหว้พระขอพร

แต่ทว่าตอนนี้ชายผู้คนนี้กลับมาที่นี่ และเป็นห่วงเป็นใยต่อปัญหาการก่อสร้าง

เส้นหมี่หมดคำพูด

หันหน้ามองไปอยากที่จะพูด ผู้หญิงที่อยู่ด้านข้างเห็นฉากนี้เข้าคงจะต้องระเบิดลงแน่ๆ

แต่แปลกที่ตอนนี้ผู้หญิงที่มีอารมณ์ไม่ค่อยดีมาตั้งแต่ไหนแต่ไร มองดูผู้ชายที่สนใจเรื่องอื่นอยู่ไม่ไกล นัยน์ตากลับเต็มไปด้วยความอ่อนโยน เค้าลางที่จะโมโหนั้นไม่มีเลย

“พี่?”

“เธอดูสิ อันที่จริงผู้ชายนั้นไม่เหมือนกันเลยจริงๆ คนนั้นของเธอ นัยน์สายตาเต็มไปด้วยครอบครัว แต่เจ้าคนนี้ไม่ว่าจะไปที่ไหน คนที่เขาเห็นก็คือคนอื่น”

แสงดาวยืนยิ้มอยู่ตรงนั้น รู้สึกจนใจ แต่ไม่ได้มีอาการโกรธเคือง

นั่นสิ นี่เป็นผู้ชายของเธอ เขาไม่ได้ฉลาดปราดเปรื่องเท่าน้องชายของเธอ แล้วก็ไม่ได้เจ้าเล่ห์กล้าหาญที่เข้ากันกับทุกฝ่ายได้อย่างเขา แต่เขาก็ยอดเยี่ยม เขารักประเทศนี้ รักคนทุกกลุ่มที่เขาได้ปกปักดูแลอยู่บนผืนแผ่นดินนี้

นี่เป็นจุดยอดเยี่ยมที่สุดของเขา

เส้นหมี่ยังคงไหวติง

เธอไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าผู้หญิงคนนี้จะพูดจามีหลักการและลึกซึ้งอย่างนี้

แสงดาวอุ้มลูกเข้าไปหา ยังไม่ทันถึงตัว เส้นหมี่ก็ได้ยินเธอร้องเรียกว่า “สามี…..”

เส้นหมี่ “……..”

ช่างเหอะ เธอก็จะกลับไปหาสามีของตัวเองเหมือนกัน

เส้นหมี่ก็หันกลับไป ไม่นานจากการนำพาของสามเณรในวัด เธอก็เจอตัวผู้ชายที่กำลังจุดธูปไหว้พระกับพระสูงวัย