ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1212 ดูเหมือนมีอะไรผิดปกติ
กลับพบว่า ไม่เจอกันไม่กี่เดือน แปลกมาก จากคุณหนูที่ถูกเลี้ยงมาอย่างสุขสบาย ตอนนี้จะมาซักผ้าแบบนี้ได้ กะละมังไม้ กับแผ่นกระดาน
ซักจนมืออันบอบบางคู่นั้นแดงระเรื่อไปหมด
“พี่ ฉันว่าพี่นี่เจ๋งจริง ในความทุกข์ยาก ยังเรียนรู้ได้ตั้งหลายสิ่งหลายอย่าง”
“หึ！”
แสงดาวส่งเสียงฮึดฮัดไม่พอใจ แล้วขัดต่อ
เส้นหมี่เห็นก็ยิ่งตลก แต่เธอรู้ว่า ด้วยนิสัยของผู้หญิงคนนี้ เธอไม่สามารถหัวเราะต่อหน้าเธอได้ ไม่อย่างนั้น เธอคงปาชุดนั้นใส่หน้าเธอแน่ๆ
เส้นหมี่อุ้มเด็กออกไป
“พี่ล่ะ？เขาไปไหน？”
“ตัดฟืน！”
ผู้หญิงคนนี้ด่าอย่างโกรธแค้น
เส้นหมี่ฟังก็อึ้งไป
ตัดฟืน？
ทายาทตระกูลเทวเทพที่สง่างาม ผ.บ.หน่วยรบพิเศษชั้นสูง ไปตัดฟืนตอนนี้เนี่ยนะ？
เส้นหมี่ตกตะลึงอย่างมากกับ“ความปรับตัวเข้าได้กับทุกสถานการณ์”ของผู้ชายคนนี้ เธอรู้ว่าเขาเป็นคนไม่เจ้าอารมณ์ แต่ไม่คิดว่าจะมาถึงขั้นนี้ได้ ต้องรู้ว่า ผู้ชายของเธออยู่ที่นี่มาหลายเดือน แต่ไม่เคยทำงานในวัดเลยสักอย่าง
เส้นหมี่ส่ายหน้าเล็กน้อยอย่างช่วยไม่ได้
เธออุ้มเด็ก กำลังจะออกไปเดินเล่นอีกครั้ง
แต่ตอนนี้เอง จากมุมหางตาของเธอ จู่ๆ เธอก็เหลือบไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ตรงข้ามกำลังซักผ้า ราวกับว่าเธอถือกองเสื้อผ้าผู้ชาย แยกออกไปโดยตรงจากของตัวเอง
เส้นหมี่：“……”
ระหว่างสามีภรรยา จำเป็นต้องแบ่งชัดเจนขนาดนี้เลยเหรอ？
นี่รักกันแบบไหนเนี่ย
เส้นหมี่มองดูสักพักก็ไม่เข้าใจ
แต่ว่า เรื่องของสามีภรรยาของพวกเขา เธอก็ไปยุ่งด้วยไม่ได้ จึงอุ้มเด็กออกไป
บนเขาในฤดูใบไม้ผลิ ทิวทัศน์นั้นสวยงามไปหมด ต้นเมเปิ้ลขนาดใหญ่ในวัดเต็มผลิบานจนทำให้คนรู้สึกทึ่ง ดอกไม้ข้างทางก็บานแล้ว ไปตรงไหนก็ได้กลิ่นหอมของมัน
เส้นหมี่พาเด็กเดินไปตามทาง ฮัมเพลงกล่อมเด็ก เดินไปอย่างช้าๆ
“ดารา ดูสิ ตรงนั้นมีดอกไม้สวยๆ ด้วย พวกเราเก็บมาให้หนูดาราใส่กันเถอะ”
“เอ้เอ้เอ้เอ้……”
เด็กที่เพิ่งจะหกเดือน ก็โยกตัวไปมาในอ้อมแขนของเธอ
เส้นหมี่นั่งยองๆ ข้างถนน เตรียมจะเด็ดดอกกุหลาบพันปีสีแดงที่บานสะพรั่งมา
แต่ตอนนี้เอง ด้านล่างตรงถนนนี้ จู่ๆ ก็มีเสียงนกหวีดของคนหนึ่งเข้ามา เขาเป่าเป็นโทนสูง ตอนท้ายเพลงยังมาพร้อมกับความเหลาะแหละที่อธิบายไม่ได้ด้วย หลังจากเขาเป่าออกมา นกที่ตกใจอยู่ด้านล่างต่างก็บินหนีไป
เส้นหมี่ก็อึ้ง
“แง้……”
หนูดาราตกใจจนร้องไห้ บนถนนเล็กๆ นั้น เสียงเด็กร้องไห้ที่แสนจะบอบบางนั้น ดังเป็นอย่างมาก
เส้นหมี่ตอบสนองคืนมา จึงรีบโอ๋เด็ก และตอนนี้เอง เธอพบว่า เสียงนกหวีดด้านล่าง ก็หยุดกะทันหันเช่นกัน
“ม็อกโก？”
เธอมองไปยังคนที่ปรากฏตัวออกมาด้วยความประหลาดใจ รู้สึกไม่เชื่อเล็กน้อย
ม็อกโกก็อึดอัด
แต่แป๊บเดียว เขาก็หยิบนกที่จับเป็นๆ นี้เข้ามา
“เมื่อกี๊ทำพวกคุณตกใจใช่ไหม？เพื่อที่จะจับนกสองตัวนี้ ผมเป่านกหวีดอยู่นานเลย จะให้ดาราเล่น”
เขามาตรงหน้าของพวกเธอ หยิบนกน้อยที่ยังมีชีวิตอยู่ออกมา ให้หนูดาราเล่น
หนูดาราเป็นเด็ก เมื่อเห็นสิ่งที่มีชีวิตชีวาแบบนี้ เธอที่ในดวงตาเล็กๆ นั้นมีน้ำตาด้วย ก็หัวเราะคิกคักออกมา
เส้นหมี่：“……”
ที่แท้จะจับนกตัวน้อยตัวหนึ่งต้องเป่าแบบนี้นี่เอง
เส้นหมี่ไม่สงสัยอีกต่อไป เธออุ้มเด็กแล้วยืนขึ้นมา
“พี่ พี่มีแผนว่าอะไรเหรอ？พี่……คงไม่เอาแต่อยู่ในวัดหรอกใช่ไหม？รักอยู่ที่โรงพยาบาลประชาชนที่สี่ก็ไม่รู้ว่าเป็นอย่างไรบ้าง ฉันอยากไปดู พวกเขาก็ไม่ให้ฉันไป”
สุดท้ายเส้นหมี่ก็ทนไม่ไหวถามขึ้นมา
ไม่ใช่เพราะอะไรหรอก เธอเป็นห่วงชายหนุ่มที่ไม่ได้เจอกันมานานหลายวันแล้วจริงๆ
และก็ เธอก็ไม่คิดด้วยว่า บุคคลที่เคยเป็นเสาเอกตรงหน้าคนนี้ จะอยู่ตัดฟืนในวัดแบบนี้ไปตลอด
โชคดีที่ คนๆ นี้ไม่ได้ตั้งใจจะทำเช่นนั้น
“เดี๋ยวจะหาโอกาสดูเอง แต่ตอนนี้ที่สำคัญ ก็คือคุณปู่”
“ใช่ ทางฝั่งนั้น ก็ไม่รู้ว่ายังไง เมื่อก่อนรักบอกว่า เขาถูกตัดสินประหารชีวิตโดยศาลทหารแล้ว ถ้าเราช่วยเขาไว้ไม่ทันเวลา ก็จะจบเห่”
เส้นหมี่ได้ยินเรื่องนี้ ก็ร้อนใจขึ้นมา
ม็อกโกพยักหน้า：“ดังนั้น สิ่งที่พวกเราต้องรีบทำ คือจัดการเรื่องนี้ ผมได้ยินว่าเมื่อก่อนคุณอยู่ที่ เมืองY รู้จักตระกูลคริสใช่ไหม？”
“อ๋า？”
เส้นหมี่ตกใจ：“ตระกูลคริสเหรอ？ใช่ ฉันรู้จักเขา ทำไมเหรอ？”
เธอนึกถึงอดีตที่เกิดขึ้นเมื่อนานมาแล้ว จากนั้นพยักหน้า
ม็อกโกอธิบาย：“ตอนที่เมื่อก่อนตระกูลนี้ทำธุรกิจที่ชายแดนด้านตะวันตกเฉียงเหนือ ก็โดนพวกลักลอบขนส่งปล้น จนเกือบจะแพ้อย่างราบคาบ ตอนนั้นคุณปู่ช่วยเขาไว้ ถ้าคุณสามารถติดต่อเขาได้ ให้เขาโน้มน้าวราชวงศ์เมืองY มาอ้อนวอนแทนคุณปู่ เรื่องนี้ก็จะจัดการง่ายแล้ว”
“……”
เส้นหมี่ตกตะลึงตาค้าง
อย่างแรก ที่เมืองYตระกูลคริสเป็นตระกูลท่านเคานต์ที่มาจากราชวงศ์จริงๆ แต่ตอนนั้นที่เขากลับมาจากเมืองY เขาคริสโดนไล่ออกมา
แล้วตอนนี้เขามีคุณสมบัติอะไรที่จะไปโน้มน้าวราชวงศ์？
อย่างที่สอง ทำไมเขาถึงรู้เรื่องนี้？เขาคือผ.บ.หน่วยรบพิเศษ ส่วนเธอเป็นแค่น้องสะใภ้ของเขา เขารู้เรื่องของเธอชัดเจนขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่？
เส้นหมี่มองเขาอยู่นาน จึงได้ยินตัวเองตบไปว่า：“ฉันติดต่อได้ แต่ว่า พวกเราทุกคนถูกจับตามองแล้ว และอุปกรณ์สื่อสารก็ถูกตัด จะติดต่ออย่างไร？”
“‘ง่ายมาก ผมมีติดตัว”
พูดจบ คนๆ นี้ก็ถลกแขนเสื้อขึ้น เผยให้เห็นนาฬิกาข้อมือที่สวยงามและมีราคาแพงมาก
เส้นหมี่ตกใจอีกครั้ง！
นาฬิกาควอตซ์？
ม็อกโก เขาสวมแต่นาฬิกาจักรกลไม่ใช่เหรอ？
เพราะว่าเป็นทหาร นาฬิกาควอตซ์จะส่งเสียงได้ง่าย ตอนที่รบ จะไม่เหมาะนัก