จักรพรรดิเอกภพกำเนิดยื่นฝ่ามือเข้าหาตราอักขระที่ครอบคลุมทะเลหวงเจียอยู่นั้น
เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวอย่างไม่สะทกสะท้าน “เมื่ออยู่บนมือข้าไม่ค่อยมีประโยชน์เท่าไรจริงๆ มันย้ายทะเลหวงเจียไม่ได้ ไม่ช่วยในการฝึกปรือเท่าไรนัก และไม่อาจกระตุ้นเพื่อใช้สู้กับศัตรูได้ ทว่า…”
ชายหนุ่มเงยหน้ามองจักรพรรดิเอกภพ “ใช้ต้อนรับจักรพรรดิเอกภพท่านบนพื้นที่ของทะเลหวงเจียได้อย่างเหลือเฟือ”
ขณะที่พูด ลำแสงก็รวมตัวกันใต้เท้าของเยี่ยนจ้าวเกอ สีดำกับสีทองผสมกัน จากนั้นก็ลอยขึ้นด้านบน
พวกมันค่อยๆ จับตัวกันเป็นเงาแสงสายหนึ่ง โดยมีตราอักขระที่เกิดจากลายมือของมารดาแห่งแผ่นดินเป็นพื้นฐาน เหมือนกับคนที่ขมุกขมัวคนหนึ่ง
ทันทีที่ฝ่ามือของจักรพรรดิเอกภพวางลงบนเงาแสงนั้น พลังพลันถูกขวาง
แววตาของเขาสั่นสะท้าน พบว่าพลังของตัวเองถูกลากลงไปยังฟ้าดินเบื้องล่าง
‘กักเก็บดินคืนกำเนิด…’ จักรพรรดิเอกภพใคร่ครวญ เปลี่ยนกระบวนท่าอย่างฉับพลัน!
ประกายตาในดวงตาสองข้างตอนนี้ราวกับสลักกระแสเวลาอันเป็นนิรันดร์
แม้จะมีหลักมรรคาแห่งอารามอู่จวงบนเขาอสงไขยในตำนานเป็นพื้นฐาน ศึกษาความน่าอัศจรรย์ของชีวิตและผืนแผ่นดิน ไขกระจ่างมรรคาการเปลี่ยนแปลงของมิติ แต่ว่านอกจากนี้แล้ว จักรพรรดิเอกภพกำเนิดยังมีความสามารถในด้านคัมภีร์นภากาลเวลาที่ล้ำลึก
กระนั้นในตอนที่เขาคิดจะย้อนเวลา บาดแผลบนร่างของเขากลับกะพริบอย่างรุนแรง
ในขณะเดียวกัน ตราอักขระที่ครอบคลุมทะเลหวงเจียอยู่ด้านล่างก็มืดลงไปหลายส่วน ทว่าเงาแสงที่เกิดขึ้นจากตราอักขระกลับเปลี่ยนเป็นสว่างไสวอย่างไม่เคยมีมาก่อน
พลังอันมหาศาลที่ยิ่งใหญ่และหนักแน่นกำเนิดมาจากด้านใน แล้วไหลเข้ามาในใจกลางฝ่ามือที่กางออกของจักรพรรดิเอกภพกำเนิด
จักรพรรดิเอกภพกำเนิดร่างสั่นเทิ้มอย่างรุนแรง เขาชักฝ่ามือกลับ เพ่งมองเยี่ยนจ้าวเกอกับตราอักขระที่อยู่ด้านล่าง
“มนุษย์เซียนมาถึงโลก แทบไร้ผู้ต่อต้าน เซียนจริงแท้สำนักเต๋าช่างแข็งแกร่งจริงๆ” เยี่ยนจ้าวเกอใช้สองมือกำเป็นมุทรา ประสานกันอยู่ด้านหน้า “ด้วยระดับพลังฝึกปรือในปัจจุบันของข้า ต่อให้กงจักรมหาประกายกาฬเป็นอาวุธเซียนที่แท้จริงซึ่งเซ่นหลอมสำเร็จโดยสมบูรณ์ ก็เกรงว่าจะต้านทานท่านไม่ได้ แต่ที่ข้าใช้กงจักรมหาประกายกาฬและตราประทับตะวัน ก็เพียงเพราะต้องการมอบปราณวิญญาณที่เปี่ยมล้นมาสนับสนุนพิธีบวงสรวงมรรคามารดรเอกภพเท่านั้น ลายมือของมารดาแห่งแผ่นดินที่จักรพรรดิเอกภพท่านตามหามาโดยตลอด จึงเป็นแผนการในวันนี้ของข้า”
เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวอย่างไม่รีบไม่ร้อน “มีแต่ท่านจึงจะทำให้แผนการนี้ทำงานได้ แผนการนี้ขอแค่มีผลกับท่าน แต่ทำอะไรคนอื่นไม่ได้ แต่ก็แค่ใช้ไม่ได้เท่านั้น”
จวงเซินมีสีหน้าเคร่งขรึมเย็นเยียบ จ้องมองเยี่ยนจ้าวเกอเข็มง บนขมับมีเส้นเอ็นปูดโปน
หลางชิง เลี่ยนจู่หลิน และนักพรตเทียนอี้ สามยอดฝีมือขั้นประมุขก็มีสีหน้าเคร่งขรึมเช่นกัน
การมาถึงของจักรพรรดินีอยู่เหนือความคาดหมายของทุกคน แต่ว่าเยี่ยนจ้าวเกอเผชิญหน้ากับการลงมือของจักรพรรดิเอกภพคนเดียวแล้ว ยังสามารถป้องกันเอาไว้ได้ กลับเหนือกว่าความคาดหมายของพวกเขายิ่งกว่า
ป่าไม้สูงเทียมฟ้าที่แน่นขนัดด้านหลังจักรพรรดิเอกภพถูกคนโค่นเป็นแถบ จักรพรรดินีเจี่ยหมิงคงที่ยังคงหลับตาเดินออกมาจากด้านใน
“ตอนแรกวางแผนว่าหลังจากฆ่าพวกเจ้า จึงค่อยตั้งใจตามหา” จักรพรรดิเอกภพสีหน้าไม่แปรเปลี่ยน “ตอนนี้ก็แค่ต้องทำสองเรื่องพร้อมกัน”
เขาพูดพลางสะบัดแขนเสื้อ ให้มันกางเข้าใส่เยี่ยนจ้าวเกอกับลายมือแห่งแผ่นดิน
มิติแปรเปลี่ยน ทิศทางเคลื่อนย้าย หมายจะดึงเยี่ยนจ้าวเกอกับลายมือแห่งแผ่นดินไปด้วยกัน
ทว่าเยี่ยนจ้าวเกอเหมือนไม่เห็นในสายตา เขาใช้ไม่เปลี่ยนแปลงรับมือเปลี่ยนแปลง รักษาพิธีบวงสรวงมรรคามารดรเอกภพต่อ
เขามอบญาณจริงแท้ของตัวเอง ตราประทับตะวัน และกงจักรมหาประกายกาฬให้แก่พิธีกรรมไม่หยุดยั้ง ใช้พิธีบวงสรวงกระตุ้นตราอักขระที่เกิดจากลายมือของมารดาแห่งแผ่นดิน
ตราอักขระส่องแสงระยิบะระยับอีกครั้งหนึ่ง
เยี่ยนตี๋ที่ก่อนหน้านี้เหมือนกับทำตัวไม่เกี่ยวข้อง ตอนนี้ตวาดขึ้น เมฆแปลงกำเนิดบนศีรษะของเขาออกจากศีรษะของเขาไป แล้วลอยไปยังด้านบนตราอักขระ
พอได้รับผลกระทบเช่นนี้ ตราอักขระก็เปลี่ยนแปลงอีกครั้ง ถึงกับปรากฎสภาพโกลาหล
เมฆแปลงกำเนิดกับลายมือแห่งแผ่นดินรวมพลังเป็นหนึ่ง เงาแสงมายาเหนือทะเลหวงเจียถึงกับกลายเป็นภาพมายาของมิติเวลาที่แปรเปลี่ยน
เอกภพในแขนเสื้อของจักรพรรดิเอกภพกำเนิดถึงกับทำอะไรเยี่ยนจ้าวเกอไม่ได้ไปชั่วขณะ
ในขณะเดียวกัน จักรพรรดินีก็บรรลุถึงด้านหน้าจักรพรรดิเอกภพอีกครั้ง จักรพรรดิเอกภพได้แต่เก็บกระบวนท่าล่าถอยไป แต่เขายังไม่ยอมตัดใจ ขณะที่เคลื่อนย้ายมิติก็โจมตีใส่เยี่ยนจ้าวเกอ ราวกับคงอยู่ทุกที่
ทว่าทุกการโจมตีของเขาถูกพลังของลายมือแห่งแผ่นดินแก้ไขได้หมด พลังอันยิ่งใหญ่ถูกโน้มนำสู่ผืนดิน แล้วสะท้อนกลับมาในชั่วพริบตา!
“จักรพรรดิเอกภพท่านตอนนี้สมควรทราบแล้ว” เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ยิ่งท่านโจมตีแรงเท่าไร พลังสะท้อนกลับจากพิธีกรรมก็ยิ่งรุนแรงเท่านั้น”
จักรพรรดิเอกภพกำเนิดไม่กล่าววาจา ร่างกายเปลี่ยนแปลง การจู่โจมติดต่อกันไร้ช่องว่างพุ่งใส่ตราอักขระ เขาคิดจะใช้การโจมตีที่มีความถี่สูงก้าวข้ามความเร็วในการสะท้อนกลับของลายมือแห่งแผ่นดิน
ทว่าสุดท้ายการโจมตีทั้งหมดล้วนถูกสะท้อนกลับมาอย่างครบถ้วน!
จักรพรรดิเอกภพถึงที่สุดได้ใช้พลังทั้งหมด แค่คลื่นหลงเหลือก็แทบจะฉีกกระชากมุมหนึ่งของโลกซ้อนโลกได้แล้ว ส่งผลกระทบต่อเขตตะวันอาคเนย์ทั้งเขต
เยี่ยนจ้าวเกอยิ้ม “มีบางเรื่องที่ไม่เชื่อไม่ได้”
ตราอักขระที่เกิดจากลายมือแห่งแผ่นดินเหมือนกับผืนดินที่ดิ่งลึกที่สุด หนักแน่นที่สุด แข็งแกร่งที่สุด ทำให้จักรพรรดิเอกภพกำเนิดคว้าน้ำเหลว
ไม่เพียงแค่นั้น พลังที่ยิ่งใหญ่เกรี้ยวกราดยังสะท้อนการโจมตีทั้งหมดใส่จักรพรรดิเอกภพกำเนิดอย่างครบครัน
จักรรพรดเอกภพกำเนิดได้รับผลกระทบจากอาการบาดเจ็บที่จักรพรรดินีสร้างไว้ก่อนหน้านี้ การเคลื่อนไหวเชื่องช้าลงครึ่งจังหวะ พาให้แก้ไขไม่ทัน ได้แต่ฝืนรับการโจมตีนี้
ร่างของเขาส่ายไหวกลางอากาศ บนใบหน้าขาวผ่องมีปราณสีเขียวลอยขึ้นมา ตอนนี้กลับไม่ยอมสลายไป!
จักรพรรดิเอกภพกำเนิดมองเยี่ยนจ้าวเกอที่ถูกแสงสว่างครอบคลุมไว้กลางพิธี
บนทะเลหวงเจียในตอนนี้เงียบเป็นเปาสาก
ทุกคนมองเหตุการณ์นี้อย่างตะลึงลาน พูดอะไรไม่ออก
นั่นเป็นจักรพรรดิที่ได้ผลักเปิดประตูเซียน ปีนสู่ระดับเซียนจริงแท้คนหนึ่ง!
เซียนกับมนุษย์มีข้อแตกต่าง หนึ่งก้าวปีนถึงสวรรค์ เหยียบย่ำทุกสิ่งในโลกมนุษย์ แม้จะเป็นยอดฝีมือระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสิบที่ผู้คนยกย่องเป็นประมุข เมื่อเผชิญกับจักรพรรดิเอกภพก็ถูกสะกดในชั่วพริบตา
ร่างของมนุษย์เซียนยังมีคำว่า ‘มนุษย์’ อยู่ ยากจะสู้เซียนจริงแท้ได้
แต่ว่ามาวันนี้ จักรพรรดิเซียนจริงแท้ผู้นี้กลับชนใส่กำแพงต่อหน้าจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสะพานเซียนคนหนึ่ง กระแทกจนหน้าคลุกฝุ่น
สายตาที่มองไปยังเยี่ยนจ้าวเกอของประมุขอาคเนย์เฉาเจี๋ย และประมุขอิสานหลิวเจิงกู่ที่รบเคียงบ่าเคียงไหล่กับชายหนุ่มแตกต่างกัน
ความจริงเขาพอจะรู้ว่าทะเลหวงเจียมีของที่สำคัญต่อจักรพรรดิเอกภพกำเนิดมาก แต่ว่ายากจะเอามาได้ ขนาดพลังฝึกปรือของจักรพรรดิเอกภพกำเนิดก็ยังต้องวางแผนโดยใช้เวลาร้อยปี
แล้วจะนำของสิ่งนี้มาได้อย่างไร
หลังจากนำมาแล้วจะใช้ประโยชน์จากความน่าอัศจรรย์ของมันมาสู้กับจักรพรรดิคนหนึ่งอย่างไร
ปัญหาเหล่านี้ต่างทำให้ทุกคนยอมแพ้
แต่ว่าคนหนุ่มที่ถูกแสงครอบคลุมอยู่กลับแก้ไขปัญหาทั้งหมดนี้ได้ ดังนั้นเขาจึงทำเรื่องใหญ่ที่ทำให้ทุกคนร้องชมเชยสำเร็จลงได้!
หลังจากสัมผัสได้ถึงความลี้ลับของลายมือแห่งแผ่นดิน จักรพรรดินีก็ไม่ลงมืออีก เพียงแต่ ‘ดู’ การสัประยุทธ์ระหว่างเยี่ยนจ้าวเกอและจักรพรรดิเอกภพกำเนิดอยู่ด้านข้างเงียบๆ
ถึงแม้นางจะหลับตา แต่ก็เข้าใจทุกอย่างดี
จักรพรรดิเอกภพกำเนิดต่อให้ได้รับบาดเจ็บเพราะนาง แต่ขอแค่ลายมือแห่งแผ่นดินอยู่ที่นี่ ก็ยังคงไม่อาจจัดการเยี่ยนจ้าวเกอและเขากว่างเฉิงได้
แม้จะไม่มีนาง ไม่มีจักรพรรดิแพรงาม เขากว่างเฉิงก็ยังตั้งตระหง่านในการต่อสู้ในวันนี้!
วันนี้เยี่ยนจ้าวเกอกับเขากว่างเฉิงสะท้านใต้หล้าอีกครั้ง
เยี่ยนจ้าวเกอเหยียบไหล่ของจักรพรรดิเอกภพกำเนิด ทำให้ชื่อเสียงของตัวเองยิ่งใหญ่กว่างเดิม!
และสิ่งที่ทำให้จักรพรรดิเอกภพกำเนิดคับข้องก็คือ ลายมือแห่งแผ่นดินที่เยี่ยนจ้าวเกอใช้มาเหยียบเขา เป็นสิ่งที่เขาปรารถนามาโดยตลอด!
………………..