ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1327 จุดประสงค์ คือ กำจัดอุปสรรคทั้งหมด!
ชั่วครู่ “น่าจะเป็นปฏิกิริยาตอบสนองจากการถูกกระตุ้นมากเกินไป ทั้งยังเกิดความเจ็บปวดมาก? ปฏิกิริยารุนแรงมากซะขนาดนี้”
ความเจ็บปวด?
แสนรักยืนอยู่ด้านข้างมองเขาใส่ชิ้นส่วนเล็กๆที่ตัดจากศพลงในสารละลาย จากนั้นบีบบางส่วนให้เป็นผงแล้วนำไปส่องใต้กล้องจุลทรรศน์
เขารู้สึกเป็นห่วงอยากช่วย จึงเบนสายตาออกไปเงียบๆ
“เกิดแผลในใจ?”
“น่าจะใช่ ถามเขาดูสิว่าเขาเคยผ่านเรื่องอะไรมาก็ได้แล้ว เหตุผลประเภทนี้ก็ง่าย เฮ้อ คุณแสนรัก หยุดเอาเรื่องพวกนี้มารบกวนฉันได้แล้ว ตาของภรรยานายมองไม่เห็นแล้ว นายไม่ร้อนใจหรอ?”
“…”
เขาหยิบโทรศัพท์เดินออกไปจากห้องทดลอง
—
สุดท้ายม็อกโกกับแสงดาวก็ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับคณาธิป
จากนั้นวันต่อมาทั้งสองก็พาเด็กๆทั้งหมดทั้งสี่คนเดินทางออกจากเมืองA
คณาธิปมองจนพวกเขาจากไป
ไม่นานก็กลับมาที่รถ
“อากิยามะ พวกเขาไปกันหมดแล้ว เรืองรองก็กลับมาเงียบเหงาอีกแล้ว” อากิโกะ นากาจิมะ ซึ่งขับรถอยู่ข้างหน้าอดไม่ได้ที่จะรำพึงรำพันเมื่อเห็นเช่นนั้น
คณาธิปไม่ได้พูดอะไร แต่เขาดูมีท่าทีเงียบเหงาอยู่บ้าง มองออกได้เลยว่าเขาไม่ค่อยอารมณ์ดีสักเท่าไร
ทั้งสองกลับไปยังบริษัท เพื่อไม่ให้ตัวเองคิดมาก คณาธิปจึงรีบหมกมุ่นกับการทำงานอีกครั้ง
ส่วนอากิโกะ นากาจิมะก็กลับเข้าสู่เส้นทางเช่นกัน
เพียงแต่ไม่กี่วันต่อมา คนในแผนกวางแผนพบว่าผู้หญิงชาวญี่ปุ่นคนนี้ดูเหมือนจะคอยกลั่นแกล้งเชียนหยวนล๋ายเย่พนักงานใหม่ของพวกเขาอยู่ตลอด
“หนูเย่ เมื่อกี้ทางห้องทำงานของประธานโทรมาอีกแล้ว บอกว่าแผนงานโครงการที่เธอทำไว้ไม่ผ่าน ตอนนี้ผู้ช่วยเคไม่อยู่ ถ้ามันไม่ผ่านสักทีจะทำยังไงกันดี?”
“ใช่ๆ นี่เป็นช่วงเวลาสำคัญด้วย”
ทุกคนล้วนบ่นที่เชียนหยวนล๋ายเย่ไม่ได้รับความเป็นธรรม
เชียนหยวนล๋ายเย่ก็กลุ้มใจเช่นกัน
แต่เมื่อเห็นว่าทุกคนเป็นห่วงเธอ หญิงสาวจึงเสียใจไม่ลง แล้วกลับมาปลอบพวกเขาแทน “ไม่เป็นไร ฉันจะขึ้นไปคุยกับประธานคณาธิปด้วยตัวเองเอง”
“ดีเลยๆ”
เพื่อนร่วมงานในแผนกได้ยินดังนั้นก็ตาเป็นประกาย
ดังนั้นเชียนหยวนล๋ายเย่จึงหอบแผนมากมายของตนที่ถูกตีกลับ แล้วขึ้นตึกไปยังชั้นบนสุดตามที่พูดจริงๆ
เธอหวังว่าจะได้คำแนะนำจากชายคนนั้นจริงๆ เธอเพิ่งจะเริ่มทำงาน การเขียนเอกสารก็ยังไม่คล่อง การที่ถูกตีกลับจึงเป็นเรื่องปกติ เมื่อก่อนมีผู้ช่วยเคสอน
แต่ตอนนี้เขาไปทำงานต่างเมือง ปัญหาแบบนี้เธอคิดว่าไปขอให้คณาธิปช่วยสอนก็เหมือนกัน
แต่เธอคิดไม่ถึงว่าพอเธอมาถึงห้องทำงาน เคาะประตูเข้าไป จะเจอกับอากิโกะ นากาจิมะที่กำลังยุ่งอยู่ข้างในด้วยสีหน้าไร้อารมณ์
“อากิโกะ?”
“อ้อ เชียนหยวน ฮอน อากิยามะไม่อยู่ เธอตามหาเขามีเรื่องอะไร”
น้ำเสียงของผู้หญิงคนนี้เย็นชามาก
เชียนหยวนล๋ายเย่ขมวดคิ้ว
เธอก็ยังไม่ได้พูดอะไร แต่ชูแผนงานในมือให้ดูแล้วอธิบายว่า “ฉันอยากจะมาถามอากิยามะเรื่องแผนเหล่านี้ว่าทำไมถึงโดนตีกลับ? ปัญหาคืออะไร?”
“แผนงานที่โดนตีกลับเธอยังจะมาถามเขามาทำยังไงอีกเหรอ?”
หน้าของอากิโกะ นากาจิมะดูไม่พอใจทันที เธอจ้องมองหญิงสาวน่ารักใสซื่อคนนี้อย่างไม่เกรงใจ
“เชียนหยวน ฮอน ตอนนี้เธอยังจำไม่ได้เหรอ? ฉันเตือนเธอหลายครั้งแล้ว อากิยามะคือประธาน พนักงานแผนกวางแผนตำแหน่งเล็กๆอย่างเธอไม่มีสิทธิ์ที่จะมาหาเขาโดยตรง”
“แต่ว่า…”
“ช่างเถอะ เธอลงไปเถอะ เรื่องนี้ฉันจะยังไม่บอกเขา แต่อย่าให้ฉันเห็นอีกเป็นครั้งที่สอง”
อากิโกะ นากาจิมะ ไม่เปิดโอกาสให้เธอได้อธิบายเลย
เธอตำหนิเธอตรงๆด้วยสีหน้าเย็นชา จากนั้นก็ไม่สนใจเธออีกและกลับไปทำธุระของตนต่อ
เชียนหยวนล๋ายเย่ “…”
ในชั่วขณะหนึ่ง เธอรู้สึกสับสนตื่นตระหนก ไม่รู้จะทำยังไง เธอยืนอยู่ที่นั่นด้วยใบหน้ากลมที่เริ่มแดงขึ้น ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง
เธอไม่อยากให้พี่อากิยามะเกลียดเธอ
เธอกอดแผนโครงการ เตรียมตัวจะกลับไป
อากิโกะ นากาจิมะเห็นจากด้านหลัง ที่มุมปากก็ปรากฏรอยยิ้มเย้ยหยันอย่างได้ใจ…
“ไม่ใช่สิ อากิโกะ อากิยามะเคยบอกว่าถ้ามีเรื่องอะไรก็มาหาเขาได้เสมอ”
“อะ…อะไร?”
“อีกอย่าง ท่าทีเมื่อกี้ของเธอไม่ใช่แค่ครั้งนี้ครั้งแรก อากิโกะ นากาจิมะ นับวันเธอยิ่งทำตัวแหกกฎขึ้นเรื่อยๆแล้ว เวลาอยู่ต่อให้ฉัน ใครเป็นคนถือหางให้เธอกล้าเหิมเกริมกับฮอนเด็น”
เมื่อหญิงสาวผู้อ่อนหวานเคร่งขรึมขึ้นมา ความสง่างามก็แผ่ออกมาจากตัวเธอทันที ทำให้คนที่ดูถูกไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามอง
อากิโกะ นากาจิมะ “…”
สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปในทันที เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องรีบลุกมาจากที่นั่ง
“เชียนหยวน ฮอน ฉัน…”
“ออกไป!”
“อะไรนะ?”
“ฮอนเด็นสั่งให้เธอออกไป ไม่ได้ยินเหรอ? จากนี้ไป หากฮอนเด็นปรากฏตัวที่ไหน เธออากิโกะ นากาจิมะจะต้องแสดงความเคารพตามลำดับศักดิ์ของญี่ปุ่นอย่างเคร่งครัด ห้ามปรากฏตัวขึ้นในสายตาของฮอนเด็นอีก”
หญิงสาวกวาดสายตาคมกริบมองอีกครั้ง ท่าทีของเธอบ่งบอกว่าห้ามพูดแทรกออกมา
อากิโกะ นากาจิมะ จำต้องยอม
ในตอนนั้นเองคณาธิปก็กลับมาจากข้างนอกพอดี
พอผลักประตูเข้ามา เขาก็ต้องอึ้งเมื่อเห็นใบหน้าบึ้งตึงดุดันข้างใน “เกิดอะไรขึ้น?”
เชียนหยวนล๋ายเย่ “อากิยามะ คุณเคยพูดไหมว่าตอนนี้ฉันเป็นเพียงพนักงานตำแหน่งเล็กๆ ไม่มีสิทธิ์ที่จะมาหาคุณ?”